Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก - ตอนที่ 193

193 – คุณรู้จักหมาป่าสงครามไหม

เหล่าเต๋าเดินออกจากห้องน้ําและถูกส่งตัวไปที่ห้องฉุกเฉิน โจวเจ๋อมองไปที่เหล่าเต๋าแล้วพูดว่า

“ผมมีเรื่องด่วนต้องไปก่อน คุณอยู่ที่นี่นะ”

“…………” เหล่าเต๋า

ในตอนที่ฉันต้องการคนดูแลมากที่สุดคุณกลับคิดจะหนีไป

“จะให้ผมเรียกลิงมาอยู่กับคุณไหม”

..” เหล่าเต๋า

แน่ใจนะว่าไม่ได้ล้อเล่น?

“ดูแลตัวเองด้วย”

โจวเจ๋อเดินออกจากโรงพยาบาลพร้อมกับกุญแจรถ

เหล่าเต๋านอนอยู่บนรถเข็นและถอนหายใจ คร่ําครวญถึงชีวิตที่ยากลําบากของเขา แม้ว่าเจ้านายทั้งสองคนของเขาจะเป็นคนใจดี แต่บางครั้งคุณธรรมจริยธรรมของพวกเขามีปัญหาอยู่บ้าง

แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเหล่าเต๋าก็รู้สึกโล่งใจในที่สุด ครั้งนี้เขาถือว่ารอดชีวิตแล้ว

เมื่อโจวเจ๋อเดินออกจากห้องโถง เขาเห็นรถพยาบาล 3 คันกําลังขับรถออกไป ในขณะเดียวกันเขาก็กระโดดขึ้นรถของตัวเองแล้วขี่ตามไปด้วย

เขาไม่ได้เรียกหมอหลินและพยายามฉุดเธอลงจากรถ เขาก็เป็นหมอเหมือนกัน เขารู้ดีว่าหมอมีหน้าที่ต้องยืนหยัดต่อสู้กับสิ่งเหล่านี้

กว่าสิบปีมาแล้ว เมื่อโรคซาร์สอาละวาด แพทย์และพยาบาลจํานวนมากในพื้นที่แพร่ระบาดได้ขอลาออก ซึ่งทําให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของประชาชน

แต่ในความเป็นจริง แพทย์และพยาบาลที่ต่อสู้ในแนวหน้าล้วนเจ็บป่วยด้วยโรคซาร์สเป็นจํานวนมากเช่นกัน

รถของโจวเจอวิ่งตามรถพยาบาลไปห่างๆ เอี้ยนเฉิงอยู่ไม่ไกลจากตงเฉิง นอกจากนี้พื้นที่สามเหลี่ยมปาก แม่น้ําแยงซี่ยังเป็นที่ราบและทําให้เครือข่ายการจราจรได้รับการพัฒนาเป็นอย่างมาก

ดังนั้นหลังจากภัยพิบัติทางธรรมชาติโจมตีในเอี้ยนเฉิง หน่วยกู้ภัยจากทั่วทุกมุมสามารถมาถึงและสนับสนุนได้อย่างรวดเร็ว

แผ่นดินไหวที่เหวินชวนในปีนั้นประสบความสูญเสียเป็นอย่างมากเนื่องจากการจราจรที่ล่าช้ เพราะเป็นพื้นที่ภูเขา ทําให้สภาพการจราจรน่าเป็นห่วงจริงๆ

หลังจากเกิดแผ่นดินไหวที่เหวินชวนรัฐบาลจึงได้สร้างเส้นทางจราจรใหม่ขึ้นมาเพื่อรองรับกับภัยพิบัติธรรมชาติโดยเฉพาะ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถติดบนทางหลวง รถพยาบาลส่งเสียงสัญญาณพร้อมกับวิ่งบนเส้นทางฉุกเฉิน รถที่ติดอยู่ด้านหน้าเมื่อเห็นรถพยาบาลส่งสัญญาณฉุกเฉินพวกเขาก็หลีกทางให้

ในขณะเดียวกันโจวเจ๋อก็ขี่รถไล่หลังรถพยาบาลไป โจวเจอรู้สึกเขินอายเล็กน้อยเมื่อทุกคนกําลังมองเขาด้วยสายตาที่เหมือนกําลังมองคนไร้ยางอาย

สิ่งนี้ทําให้โจวเจ๋อคิดว่าจะโทรหาหมอหลินและให้เขาขึ้นรถพยาบาลไปร่วมกู้ภัยด้วยกันหรือไม่ แต่เขารู้เมื่อคืนนี้เขายุ่งวุ่นวายอยู่ในโรงเรียนมัธยมตลอดทั้งคืน

ในตอนเช้าเขาก็ยังเจอเรื่องบางอย่างที่แผงขายของ เขาเหนื่อยมากหลังจากไม่ได้นอนมาสองวัน

คราวนี้โจวเจ๋อมาที่นี่ก็เพียงเพื่อปกป้องไม่ให้หมอหลินได้รับความอันตราย การที่จะให้เขาร่วมช่วยเหลือในหน่วยกู้ภัยนั้นคงเป็นเรื่องที่ยากลําบากมากเกินไป

แน่นอนว่า 13 จังหวัดและเมืองในมณฑลเจียงซู รวมถึงทีมกู้ภัยจากเซี่ยงไฮ้ จะไม่ไปที่ใจกลางเมืองอย่างโง่เขลาพวกเขาจะมุ่งหน้าไปกู้ภัยผู้คนที่อยู่รอบนอกเมืองเพราะมันเป็นงานที่ง่ายกว่า

ไม่นานทีมของหมอหลินก็ลงจากทางหลวงและเข้าไปในหมู่บ้านแห่งหนึ่งในเขตฟูหนิง

ในเวลานี้ยังมีลูกเห็บบนท้องฟ้าและแม้แต่ลมเล็กน้อยในที่ห่างไกลไม่รู้ว่าจะมีพายุอีกลูกซัดเข้ามาหรือไม่

บ้านมากกว่าครึ่งในหมู่บ้านพังทลายลงมาในหลายระดับ บ้านสมัยเก่าบางหลังพังทลายลงยังสมบูรณ์ บนถนนมีผู้คนจํานวนมาก ทุกคนดูหงุดหงิดและเหน็ดเหนื่อยเล็กน้อย

ท้ายที่สุดแล้ว คนชราในท้องถิ่นจํานวนมากไม่เคยพบเห็นภัยพิบัติทางธรรมชาติที่รุนแรงเช่นนี้มาทั้งชีวิต พวกเขาไม่มีประสบการณ์และไม่คิดว่าในชีวิตนี้จะได้เห็น

หลังจากรถพยาบาลมาถึง ผู้บาดเจ็บก็รวมตัวกันเพื่อรับการรักษาอย่างเป็นระเบียบ ไม่ไกลนักหน่วยกู้ภัยกําลังค้นหาและช่วยเหลือผู้รอดชีวิตในบ้านที่ถูกถล่มเหล่านั้น

โจวเจ๋อหยุดที่ท้ายรถ แทนที่จะลงจากรถเขานั่งในรถและจ้องไปที่หมอหลินที่กําลังยุ่งอยู่ในเต็นท์พยาบาล

แน่นอนว่าตอนนี้สถานการณ์ที่นี่ค่อนข้างดี ผู้อยู่อาศัยได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยปัญหาจึงไม่ใหญ่มากเกินไป

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา กู้ภัยคนหนึ่งก็วิ่งมาที่ฝั่งนี้และแจ้งว่ามีคนติดอยู่ใต้บ้านหลังเก่าที่พังทลายอยู่ตรงนั้น สถานการณ์อาจเป็นเรื่องฉุกเฉิน จําเป็นต้องมีแพทย์เพื่อช่วยเหลือ

หมอหลินและหมอชายคนหนึ่งวิ่งไปที่นั่นทันที โจวเจ๋อทิ้งบุหรี่ไว้และลงจากรถ

ใต้บ้านเก่าที่พังทลาย มีนักดับเพลิงที่กําลังขุดค้น แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาประสบปัญหา บางคนติดอยู่ใต้บ้านและดูเหมือนว่าการขุดค้นอย่างบ้าคลั่งด้านบนอาจทําให้บ้านพังถล่มลงไปด้านล่าง

นอกจากนี้ยังมีชาวบ้านบางคนที่อยู่ใกล้เคียงซึ่งมีส่วนร่วมในการช่วยเหลือโดยธรรมชาติ แต่ไม่กล้ากระทําการโดยพลการ และทําได้เพียงฟังคําสั่งของนักผจญเพลิงเท่านั้น

เมื่อโจวเจ๋อมาถึง หมอหลินก็ตะโกนถามผู้ที่ติดอยู่ในอาคารด้านล่าง ยางมัดผมของเธอไม่รู้ว่าหลุดไปที่ไหนแล้วดังนั้นเส้นผมของเธอจึงค่อนข้างยุ่งเหยิง

ในสภาพแวดล้อมที่วุ่นวายหลังเกิดภัยพิบัติ คนชุดขาวเหล่านั้นดูมีความสง่างามเป็นอย่างอย่างมาก

ทันใดนั้นมีเจ้าหน้าที่กู้ภัยตัวเล็กๆเดินผ่านโจวเจ๋อ สมุดบันทึกของโจวเจ๋อในกระเป๋าของเขาก็สั่นไหว แรงสั่นสะเทือนไม่น้อยไปกว่าของหมอหลิน!

โจวเจ๋อเอื้อมมือออกไปและจับไหล่ของเจ้าหน้าที่กู้ภัยคนนั้นอย่างไม่รู้ตัว

เจ้าหน้าที่กู้ภัยหยุดด้วยความประหลาดใจและมองไปที่โจวเจ๋อ

“มีอะไรเหรอครับ?”

“ระวังตัวด้วย”

โจวเจ๋อไม่รู้จะพูดอะไร ลําคอของเขารู้สึกติดขัดเล็กน้อย หากชายหนุ่มคนนี้ไม่ทําหน้าที่เขาจะไม่ตาย แต่ถ้าเขาไม่ทําแล้วใครจะทํา?

เจ้าหน้าที่กู้ภัยหนุ่มลิ้งไปครู่หนึ่ง ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เคยเจอสถานการณ์นี้มาก่อน แต่หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่นเขายิ้มและพูดว่า

“ขอบคุณครับ”

จากนั้นกู้ภัยคนนั้นก็ไปที่ด้านหน้าและเริ่มผูกเชือกกับตัวเอง เนื่องจากบ้านที่พังทลายลงมาแต่เดิมมีสามชั้น สถานการณ์ภายในจึงค่อนข้างซับซ้อน

หลังจากหารือกับหน่วยกู้ภัยแล้ว เขาก็ตัดสินใจส่งคนที่มีร่างกายเล็กที่สุดลงไปสํารวจสถานการณ์ด้านใน

เมื่อเห็นกู้ภัยหนุ่มคนนั้นผูกเชือกไว้กับตัวเอง โจวเจ๋อที่ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนก็เต็มไปด้วยความเศร้าโศก

ถ้าชายหนุ่มคนนี้ไม่เดินผ่านโจวเจ๋อเขาก็คงไม่รู้สึกอะไร แม้ว่าเขาจะตายไปแต่โจวเจ๋อก็คงเพียงยกย่องเขาในใจเท่านั้น

แต่ในเวลานี้เขารู้ดีว่าชายหนุ่มคนนี้กําลังจะตายอยู่ต่อหน้าต่อตาของเขา เขาก็ไม่รู้ว่าจะช่วยเหลือยังไง

โจวเจ๋อคิดว่าหลังจากนี้เขาคงต้องเก็บสมุดบันทึกนี้ไว้ไม่เช่นนั้นมันจะสร้างปัญหาแบบนี้ให้เขาอยู่ตลอดเวล

“!”

โจวเจ๋อพยายามต่อสู้กับตัวเองอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังเดินฝ่าฝูงชนเข้าไปหาชายหนุ่มกู้ภัยคนนั้น

เจ้าหน้าที่กู้ภัยคนอื่นตกตะลึง ชายคนหนึ่งถามว่า

“คุณเป็นใคร ทําอะไรอยู่ อย่าส่งผลกระทบต่อการช่วยเหลือ!”

แม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกยกย่องคนที่มีจิตอาสาอย่างโจวเจ๋อ แต่การช่วยเหลือของมือสมัครเล่นนั้นรังแต่จะทําให้ปัญหาเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น

หมอหลินก็มองเห็นโจวเจ๋อ เธอไม่รู้ว่าโจวเจ๋อตามเธอมาด้วยดังนั้นเธอจึงตกตะลึงเล็กน้อย

“ผมเคยเป็นทหารหน่วยพิเศษ ผมสามารถช่วยเหลือได้ดังนั้นให้ผมเข้าไป”

โจวเจ๋อพูดเบาๆ

“กองกําลังพิเศษ?” หัวหน้ากองพลน้อยตกตะลึง

“คุณรู้จักหมาป่าสงครามไหม” โจวเจ๋อถาม

“หมาป่าสงคราม”

หัวหน้ากองพลน้อยคนนั้นสีหน้าดําคล้ํา

คุณกําลังพูดบ้าอะไรอยู่!

“ถามเธอสิ เธอเป็นเมียผมเอง”

โจวเจ๋อชี้ไปที่หมอหลินอีกด้านหนึ่ง

หัวหน้ากองพลน้อยคนนั้นมองไปที่หมอหลินด้วยความสงสัย?

หมอหลินรู้จักตัวตนที่แท้จริงของโจวเจ๋อ และเธอรู้ว่าโจวเจ๋อเต็มใจที่จะมีส่วนร่วมในการช่วยเหลือ เธอจึงพยักหน้าทันที

“ใช่ เขาปลดประจําการจากกองกําลังพิเศษแล้ว”

ด้วยการรับประกันของหมอ หัวหน้ากองพลน้อยคนนั้นจึงพยักหน้า ช่วงเวลานี้เขากําลังขาดคนหากได้คนที่มีประสบการณ์มาช่วยเหลือเขายินดีอย่างยิ่ง