Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก - ตอนที่ 184

184 – คําพูดสุดท้าย

ในขณะที่เหล่าเต๋ากําลังตกที่นั่งลําบาก ทันใดนั้นเสียงที่ไพเราะที่สุดในโลกก็มาถึง เสียงนี้ทําให้เหล่าเต่ถึงกับน้ําตาซึม

มันเป็นเสียงจากเจ้านายของเขา โจวเจ๋อ

ในเวลานี้หัวใจของเหล่าเต่เปี่ยมไปด้วยความหวัง!

ชายหนุ่มหันกลับมาและเห็นโจวเจ๋อยืนอยู่ข้างหลังเขา เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ราวกับว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องกลับไปเผชิญหน้ากับโจวเจ๋อ

จากนั้นชายหนุ่มเริ่มเดินไปที่กําแพงโดยตั้งใจจะซ่อนตัวอีกครั้ง ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจที่จะต่อสู้กับโจวเจ๋อ เพราะเขารู้ดีว่าชายคนนี้มีความแข็งแกร่งมากเพียงใด

แต่โจวเจ๋อจะปล่อยให้เขาออกไปอย่างง่ายดายได้อย่างไร เล็บของเขาฝังอยู่ในผนังโดยตรง ร่างกายของโจวเจ๋อถอยกลับและแขนของเขาก็ดึงสิ่งที่อยู่ในกําแพงออกมาทันที!

“ปัง!”

เด็กชายถูกลากออกมาและตกลงบนบันได

“ซึ่ม!”

ดวงตาที่ว่างเปล่าดั้งเดิมของเด็กชายมีสีแดงเข้ม เขาโกรธ เขาคุ้มคลั่ง ก่อนหน้านั้นเขารู้สึกว่าเขาไว้หน้าโจวเจ๋อมากแล้ว แต่ชายคนนี้ไม่รู้จักดีชั่วเขาเป็นคนที่ไร้ยางอาย

“ฟู”

โจวเจ๋อประหลาดใจที่เห็นเสียงกระดาษฉีกต่อหน้าเขา จากนั้น โจวเจ๋อเห็นแขนเสื้อที่แขนของเขาขาดกระจุยและผิวหนังรวมทั้งเลือดเนื้อบริเวณแขนของเขาก็แตกออก

โจวเจ๋อเริ่มล่าถอย หลังจากออกห่างจากผนังอาการบาดเจ็บก็หายไป แม้แต่แขนที่บาดเจ็บของเขาก็หายเป็นปกติด้วย

เกิดอะไรขึ้น?

เหล่าเต๋าลุกขึ้นในขณะที่โจวเจ๋อพัวพันกับผีและพร้อมที่จะวิ่งหนี แต่เด็กชายก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขาราวกับว่าเขาถูกกําหนดให้เป็นเป้าหมายแล้ว

“%……¥¥ ##@@……!”

เหล่าเต๋าดุด่าในใจ

“อึก…”

ดินสอแท่งนั้นแทงเข้าที่หน้าอกของเหล่าเตโดยตรง และเหล่าเต๋าก้มศีรษะลงด้วยความตกใจ

เขาเห็นว่าอาการบาดเจ็บที่หน้าอกของเขาขยายตัวอย่างต่อเนื่องและเลือดสีแดงก็ทะลักออกมาไม่หยุดย้อมชุดนักพรตของเขาให้กลายเป็นสีแดงฉาน!

“ปูตง…”

เหล่าเต๋าคุกเข่าลงกับพื้น เอามือปิดแผล มองดูเลือดที่ไหลลงมา

เขาคิดว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ความจริง แม้ว่าเขาจะรู้ว่ามีความเสี่ยงในการจับผีร่วมกับเจ้านาย แต่เขาจะตายที่นี่!

ตายแบบนี้?

ตายในหอพักนี้?

โจวเจ๋อรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มเหลือบมองที่โจวเจ๋อ แต่ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้มีความตั้งใจจะต่อสู้ชายหนุ่มเดินเข้าสู่กําแพงและหายตัวไปอีกครั้ง

เมื่อโจวเจ๋าไล่ตามจับชายหนุ่ม เขาก็พบว่าตําแหน่งขากางเกงของเขาถูกจับด้วยมือข้างหนึ่ง

โจวเจ๋อก้มศีรษะลงและเห็นว่าเป็นฝีมือของเหล่าเต๋

มือเปื้อนเลือดของเหล่าเต่จับขากางเกงของโจวเจ๋อและน้ําตาของเขาก็ทะลักออกมาไม่หยุด

โจวเจ๋อสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามต้านทานแรงกระตุ้นไม่ให้ใช้มือตบเข้าไปที่ใบหน้าเหี่ยวๆนั้น!

สําหรับคนที่มีนิสัยรักความสะอาด พฤติกรรมของเหล่าเต๋าในปัจจุบันก็เหมือนการวิ่งไล่ตามโจวเจ๋อมาโดยการแบกตะกร้าอุจจาระมาด้วย

“เจ้านาย ผมคิดว่าคงไม่มีโอกาส”

เหล่าเต๋าไม่สนใจว่าโจวเจ๋อต้องการจับผีในเวลานี้หรือไม่ เขารู้ว่าเขาไม่สามารถอยู่ได้นาน เขากลัวว่าในตอนที่โจวเจ๋อกลับมาร่างกายของเขาจะแข็งที่อไปแล้ว

ในเวลานั้นเขาคงไม่สามารถอธิบายคําพูดสุดท้ายและคําสั่งเสียของเขาได้จริงๆ

“เจ้านาย มีกล่องเล็กๆอยู่ใต้เตียงนอนของผม ในนั้นมีกระดาษยันต์ที่บรรพบุรุษของผมตกทอดไว้ให้รวมทั้งเงินกระดาษทั้งหมดของผม ผมซ่อน ATM ของตัวเองไว้บนชั้นหนังสือที่ 3

รหัสผ่านคือเลขท้าย 6 หลักของหมายเลขโทรศัพท์ของผม ในนั้นมีเงินไม่มากเท่าไรผมก็จําจํานวนที่ชัดเจนไม่ได้แต่คิดว่าคงประมาณล้านนึ่ง”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ร่างกายของเหล่าเต่ก็สั่นสะท้านและเขาสัมผัสได้ถึงไอสังหารอย่างกะทันหัน ไอสังหาร พวกนี้ถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของโจวเจ๋อ

หัวใจของเหล่าเต๋าอบอุ่นขึ้นมาทันที

อนิจจาแม้ว่าเจ้านายของเขาจะเป็นคนที่เฉยเมยไม่ค่อยสนใจเรื่องภายนอก แต่เมื่อเขามองเห็นพี่ชายที่แสนดีและคู่หูที่ซื่อสัตย์กําลังจะจากไปเขาก็โกรธแค้นเช่นกัน

ตอนนี้เจ้านายคงกําลังคิดที่จะฆ่าผีตัวนั้นเพื่อแก้แค้นให้กับเขา

เหล่าเต๋าคร่ําครวญในใจ

สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือเมื่อโจวเจ๋อได้ยินเหล่าเต่พูดว่า “มีเงินประมาณล้านนึง” ในใจของโจวเจ๋อก็มีความคิดว่าจะผลักเรือไปตามน้ําและฆ่าเหล่าเต๋าเพื่อเอาทรัพย์สินพวกนั้นหรือไม่

หากเหล่าเต๋ารู้ความจริงเขาคงกระอักเลือดจนตาย

“เจ้านายในตอนที่ผมตายแล้วคุณก็เผากระดาษยันต์พวกนั้นรวมไปถึงเงินกระดาษที่หน้าหลุมศพของผมส่วนที่เหลือคุณก็เก็บไว้ใช้เอง

หลังจากที่ผมตายไปแล้วเงินพวกนั้นคุณช่วยนําไปบริจาคให้กับเด็กๆยากไร้บนภูเขา เจ้านายสามารถเก็ เงินส่วนหนึ่งไว้ใช้ก็ได้แต่อย่าเก็บไว้เยอะ

นอกจากนี้หลังจากที่ผมตายไปแล้วช่วยแจ้งคุณเหลียงที่เซี่ยงไฮ้ให้เขามาเข้าร่วมพิธีไว้อาลัยด้วย

แน่นอนว่าถ้าคุณและคณเหลียงไม่มาจริงๆคณก็ฆ่าเขาหรือไม่ก็ส่งเขาลงนรกไปเป็นเพื่อนผมก็ได้ผมไม่ถnอสาอะไร!

แต่ถ้าเจ้านายยังคิดถึงผมเจ้านายก็ช่วยผมออกมาจากนรกด้วย แล้วผมจะติดตามรับใช้เจ้านายเหมือนเดิม! “

สีหน้าของโจวเจ๋อเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ

“เจ้านาย ผมทนไม่ไหวแล้ว แม้ว่าเจ้านายจะอารมณ์ร้ายและเห็นแก่ตัวอีกทั้งยังไม่มีปัญญาหาเงิน แต่ผมก็ไม่เคยเรียกร้องเงินเดือนจากเจ้านายแม้แต่ครั้งเดียว”

“………..” โจวเจ๋อ

“เจ้านายนอนกับอึ้งยิ่งทุกวัน ทั้งยังให้เธอช่วยเจ้านายอาบน้ํา รวมไปถึงเรื่องที่เจ้านายทํากับรุ่ยรุ่ย แต่สุดท้ายแล้วของเจ้านายก็ใช้การไม่ได้ต่อให้กระตุ้นแค่ไหนก็ตาม เรื่องนี้ผมรู้สึกสงสารเจ้านายจริงๆ…”

“……..” โจวเจ๋อ

พูดพล่ามอะไรอยู่ทําไมถึงไม่ตายไปซะ?

เหล่าเต๋ายังกล่าวต่อไปว่า

“จริงๆแล้วเจ้านายก็เป็นคนไม่เลว ถึงแม้จะมีตัณหามากมาย แต่ก็ยังมีข้อดีอยู่บ้าง เช่น อื่ม…”

เหล่าเต๋าเอื้อมมือไปเกาหัวตัวเอง

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ไม่สามารถพูดถึงข้อดีของโจวเจ๋อได้?

แต่ทันใดนั้น เหล่าเต๋าพบว่าบาดแผลบนร่างกายของเขาหายไปหมดและร่างกายของเขาก็ไม่มีรอยเลือ แม้แต่น้อย!

ไม่ตาย? เป็นไปได้ยังไง?

“เจ้านายผมไม่เป็นไรแล้ว ผมไม่ตายแล้ว ฮ่าๆๆ!”

เหล่าเต๋าตื่นเต้นเขาหัวเราะออกมาทั้งน้ําตา แต่แล้วสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นเล็บของโจวเจ๋อที่พุ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว