Invincible Divine Dragon’s Cultivation System ระบบฝึกฝนมังกรอมตะ - ตอนที่ 342

ตอนที่ 342 คางคกดูดเลือด!

 

อ๊บบ! อ๊บบๆ!

 

ในทันใดนั้นเอง เสียงอันแหบแห้งแต่ทรงพลังที่คล้ายกับเสียงของกบร้อง ก็ดังสั่นสะเทือนแทรกผ่านอากาศ มาจากในระยะไกลทําให้ทุกคนที่อยู่ในที่นี้ล้วนแล้วแต่สะดุ้งตกใจกันในทันที!

 

แต่หากสังเกตฟังให้ดีแล้วมันไม่เหมือนเสียงของกบเสียทั้งหมด มันเป็นเสียงที่ทุ่มต่ําและแหบแห้งมากกว่า

 

เสียงนี้ดังออกมาจากระยะทางที่ไกลอย่างน้อยก็หลายพันเมตร

 

“นั่นคือเสียงอะไร?!”

 

ทุกคนต่างตกตะลึงหันไปมองตามทิศทางของต้นเสียงที่ดังมา!

 

เสียงนี้ทําให้หัวใจของพวกเขาเต้นสั่นระรัวเลยทีเดียว!

 

ตรงด้านหน้าของพวกเขาอีกไม่ไกลมากเท่าไหร่นักก็คืออาณาเขตของริมแม่น้ําฮวงโห และเสียงที่ดังออกมาเมื่อครู่นี้นั้นก็มาจากทางจุดศูนย์กลางของต้นกําเนิดสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์

 

“หรือว่านี่มันจะเป็นเสียงของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่ทรงพลังชนิดอื่นๆ!”

 

ใบหน้าของนายทหารวัยกลางคนค่อนข้างเคร่งขรึม เขาทอดสายตามองไปที่อาณาเขตของแม่น้ําฮวงโห ด้วยความวิตกกังวนก่อนที่เขาจะหันกลับมาพูดกับกลุ่มคนทั้งหมดว่า “ในตอนนี้สถานการณ์ไม่ค่อยจะดีมากนักอาจจะมีสิ่งมีชีวิตกลายพันธ์ที่ทรงพลัง อยู่ตรงจุดที่พวกเราจะทําภารกิจสํารวจ ทุกๆคนโปรดระมัดระวังตัวด้วย และหากเป็นไปได้อย่าแยกตัวออกไปคนเดียวอย่างเด็ดขาด!”

 

กลุ่มคนทั้งหมดเปลี่ยนท่าทีขึ้นมาในทันที่พวกเขาเริ่มตรวจสอบสภาพแวดล้อมกันอย่างระมัดระวัง

 

“ไปกันเถอะ! เร่งฝีเท้าเพิ่มขึ้นอีกหน่อย!”

 

เมื่อนายทหารวัยกลางคนพูดจบเขาก็พุ่งตัวนําไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่น่าตกใจ

 

กลุ่มคนทั้งหมดตามไปอย่างกระชั้นชิดและมุ่งหน้าตรงไปยังแม่น้ําฮวงโห

 

ฟ้าวว! ฟ้าวว!

 

เมื่อคนกลุ่มใหญ่เร่งความเร็วผ่านดงต้นหญ้า ฝูงปลิงและฝูงมดที่กลายพันธุ์ ก็พุ่งเข้ามาโจมตีพวกเขาอย่างรวดเร็ว

 

แต่อย่างไรก็ตามเมื่อความแข็งแกร่งของกลุ่มคนทั้งหมดรวมพลังกัน สัตว์และแมลงกลายพันธุ์พวกนี้ก็ถูกโจมตีจนกลายเป็นเศษซากชิ้นเล็กชิ้นน้อย

 

“สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหล่านี้ มีอยู่แทบจะทุกพื้นที่ในบริเวณเหล่านี้เลยทีเดียว!” ซุนหลิงซิ่วขมวดคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เธอพูดออกมา

 

เมื่อกลุ่มคนทั้งหมดเดินทางผ่านดงหญ้าไปไกลกว่าพันเมตร พวกเขาได้พบเจอสิ่งมีชีวิตที่กลายพันธุ์มากเกินกว่า 50 ตัวแล้ว

 

“ที่นี่น่าจะเป็นเพียงขอบเขตรอบนอกของพวกมัน บริเวณพื้นที่แถบริมแม่น้ําฮวงโหน่าจะมีพวกมันมากกว่านี้ หลายเท่าตัวเลยทีเดียว!”

 

หวังเสียน วิเคราะห์ออกมาในขณะที่เขาพุ่งทะยานไปข้างหน้าพร้อมๆกับซุนหลิงซิวและหมอโลหิต

 

หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาทั้งหมดก็พบกับหมู่บ้านร้างที่ทรุดโทรมอยู่ตรงด้านหน้า หมู่บ้านนี้มีที่อยู่อาศัยประมาณ 200 หลังคาเรือน พวกเขายังสังเกตุเห็นคราบเลือดอยู่ตามพื้นดินและบริเวณตัวบ้านในตอนนี้คราบเลือดนั้นเปลี่ยนกลายเป็นสีดําไปหมดแล้ว แสดงว่าหมู่บ้านแห่งนี้นั้นถูกโจมตีมานานพอสมควร

 

ในตอนนี้ในหมู่บ้านไม่มีมนุษย์และสิ่งมีชีวิตเหลือรอดอยู่อีกต่อไป มีเพียงเศษซากศพของสัตว์เลี้ยงที่นอนตายอยู่เพียงเท่านั้น

 

“ทุกคนได้โปรดระวังตัวไว้ด้วยในตอนนี้พวกเราเข้าใกล้เขตริมแม่น้ําฮวงโหแล้ว!” นายทหารวัยกลางคนตะโกนเตือนทุกคนในกลุ่มออกมาอีกครั้ง

 

กลุ่มคนทั้งหมดชะลอตัวลงเล็กน้อยพวกเขามองไปที่แม่น้ําฮวงโหที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขาด้วยความคิดที่หลากหลาย

 

พวกเขาทั้งหมดต่างหยุดรวมตัวกันอยู่ตรงที่ลานกว้างของหมู่บ้าน

 

ซึ่งงงงงงง

 

ในทันใดนั้นทุกคนต่างก็ได้ยินเสียง ซึ่งๆ คล้ายกับเสียงกระพือปีกของฝูงแมลง

 

พวกเขาต่างหันมองไปทางด้านข้างด้วยความตกใจ

 

“นั่นมัน! … นั่นมันฝูงยุงกลายพันธุ์ ระวังตัวกันด้วย!” ผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกําเนิดลมปราณ หลายคนตะโกนออกมาพร้อมกับตั้งท่าเตรียมต่อสู้

 

“ไอ้เชี่ยเอ้ยยยย! พวกมันมากันยกฝูงเลย!”

 

หลายคนตื่นตระหนกพร้อมกับสบกด่าออกมาเสียงดัง

 

ยุงแต่ละตัวนั้นมีขนาดเท่ากับฝ่ามือของมนุษย์ และพวกมันยังมีอยู่เป็นจํานวนมากนับพันตัว!

 

ฝูงยุงบินพุ่งตรงมายังพวกเขาอย่างรวดเร็ว

 

หวังเสียน จ้องมองไปที่ฝูงยุงเหล่านั้นพร้อมกับใช้ระบบอ่านข้อมูลของพวกมัน!

 

พวกมันคือซากศพยุงกลายพันธุ์ และในกลุ่มของพวกมันมีอยู่หลายสิบตัว ที่มีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับสัตว์อสูรระดับ 10

 

และยังมียุงกลายพันธุ์ที่อยู่ในระดับสัตว์อสูรระดับ 9 อีกเป็นจํานวนมาก

 

ชาญระดับก่อกําเนิดลม

 

“ระวังตัวด้วย! ยุงบางตัวในกลุ่มของพวกมันมีความแข็งแกร่งเทียบเท่า ปราณขั้นต้นเลยทีเดียว!”

 

ชายชราระดับก่อกําเนิดลมปราณคนหนึ่งตะโกนเตือนทุกๆคนในกลุ่ม หลังจากที่เขาใช้คลื่นดาบของเขาเข้าไปโจมตียังยุงฝูงนั้น เขาสามารถรับรู้ได้ทันทีเลยว่าความแข็งแกร่งของยุงฝูงนี้นั้นอยู่ในระดับใกล้เคียงกันกับเขา

 

ตูมมมมม!

 

กลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกําเนิดลมปราณทุกคนต่างแสดงพลังของพวกเขาทั้งหมดออกมา พวกเขาไม่กล้าประมาทอีกต่อไป

 

“คลื่นแสงศักดิ์สิทธิ์!”

 

“หมอกโลหิตสังหาร!”

 

ซุนหลิงซิ่วและหมอโลหิตโจมตีออกมาพร้อมๆกัน

 

แสงสว่างประกายสีทองตัดผ่านอากาศไปทางฝูงยุงกลายพันธุ์เหล่านั้นทําให้ท้องฟ้าทั่วทั้งหมู่บ้านสว่างไสวในทันที

 

ส่วนหมอกสีแดงเลือดของหมอโลหิต กลายเป็นกลุ่มก้อนเมฆปกคลุมไปยังยุงกลายพันธ์หลายร้อยตัวอย่างรวดเร็ว

 

ในไม่ช้ซากศพของยุงกลายพันธุ์จํานวนมากก็ตกลงมาที่พื้นเหมือนกับห่าฝน

 

“แข็งแกร่งมาก!”

 

เมื่อกลุ่มผู้คนเห็นการโจมตีของซุนหลิงซิ่วและหมอโลหิต พวกเขาก็รู้สึกตกตะลึงในความแข็งแกร่งและทรงพลังของทั้งคู่เป็นอย่างมาก

 

มันแตกต่างกับการโจมตีของพวกเขาอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่าพวกเขานั้นจะโจมตีอย่างเต็มที่ แต่การโจมตีของพวกเขาหนึ่งครั้ง ก็สามารถฆ่ายุงกลายพันธุ์ได้เพียง 1-5 ตัวเท่านั้น

 

กลุ่มของหมอเทวะยังมองซุนหลิงซิวและหมอโลหิตด้วยความหวาดกลัว ในฐานะหมอเทวะความสามารถใน การต่อสู้ของพวกเขานั้นอ่อนแอกว่าผู้บ่มเพาะในระดับเดียวกันมาก ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกำเนิดลมปราณเช่นเดียวกันก็ตามที แต่ทักษะของพวกเขานั้นไม่ได้มุ่งเน้นไปในทางต่อสู้

 

แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นในตอนนี้นั้นก็คือเทพธิดาแห่งแสงศักดิ์สิทธิ์จากเมืองเจียงเฉิงและหมอเทวะโลหิตคนรับ ใช้ของเธอมีความสามารถในการต่อสู้ที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกําเนิดลมปราณที่มีทักษะวิชายุทธทางด้านการต่อสู่ในระดับสูงก็ยังไม่สามารถเปรียบเทียบกับคนทั้งคู่ได้

 

นายทหารวัยกลางคนเหลือบไปมองที่ซุนหลิงซิ่วและหมอโลหิต พร้อมกับพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่เขาจะหันไปออกคําสั่งกับทุกคน “รีบไปกันเร็ว!”

 

กลุ่มคนทั้งหมดอยู่ในสภาวะที่มีความตื่นตัวสูง แม้แต่ฝูงยุงนับพันตัวก็ยังมีระดับเดียวกับผู้เชี่ยวชาญก่อกําเนิดลมปราณอยู่หลายสิบตัว

 

และหากพวกเขายิ่งเข้าใกล้ศูนย์กลางของแหล่งที่แพร่กระจายของเชื้อไวรัส อาจจะมีสัตว์กลายพันธุ์ที่แข็งแกร่งมากกว่านี้อยู่ก็ได้

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาถึงเสียงร้องที่พวกเขาได้ยินในก่อนหน้านี้ ทําให้พวกเขาบางคนถึงกับใจสั่น และเกิดความตื่นกลัวขึ้นมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!

 

เมื่อกลุ่มคนทั้งหมดเดินทางเข้ามาใกล้เขตของแม่น้ําฮวงโห พวกเขาต่างระมัดระวังตัวกันมากขึ้นน้ําในแม่ น้ําตอนนี้นั้นเป็นสีขุ่นข้นแดงจนคล้ายกับสีของน้ําโคลน ไม่มีใครสามารถมองเห็นสถานการณ์ใต้แม่น้ําได้ ข้างริมตลิ่งและในแม่น้ําบางแห่งยังมีเศษซากของนกเป็ดน้ําและฝูงนกนานาชนิดลอยอยู่จนเต็มไปหมด

 

แต่เนื่องจากบริเวณนี้ไม่ใช่ตรงกลางของแม่น้ําฮวงโห เป็นเพียงแอ่งของตาพักน้ําในแม่น้ําเท่านั้น กระแสน้ําจึงไม่ได้ไหลรุนแรงมากนัก

 

ความกว้างของแอ่งตาพักน้ํานี้ มีพื้นที่กว้างมากกว่า 1,000 เมตร มันไม่ได้ถึงกับกว้างใหญ่เป็นพิเศษแต่ก็ไม่สามารถเรียกว่าเล็กได้เช่นเดียวกัน

 

กลุ่มคณะสํารวจของพวกเขาเดินมาถึงขอบของแอ่งตาพักน้ํา พวกเขาต่างสังเกตสภาพแวดล้อมรอบด้านอย่างระมัดระวัง

 

“ดูเหมือนว่าเสียงร้องของสัตว์กลายพันธุ์ที่ทรก่อนงพลังในหน้านี้น่าจะส่งเสียงมาจากบริเวณใกล้เคียงนี้!” ผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกําเนิดลมปราณคนหนึ่งแสดงความคิดเห็นออกมาด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

 

“ข้าจะลองตรวจดู!” หมอพิษหยาน ขยับแขนของเขาเล็กน้อยงูพิษสีเขียวก็พุ่งตรงไปยังบริเวณแอ่งตาพักน้ําของแม่น้ําฮวงโหอย่างรวดเร็ว

 

หมอพิษหยาน ไม่ได้ปล่อยงูพิษสีดําตัวที่อยู่บนแขนของเขาไป เขาเพียงปล่อยงูพิษสีเขียวอีกตัวหนึ่งลงไปสํารวจในน้ําแทน เพราะเขาไม่เต็มใจที่จะนํางูพิษสีดําที่เป็นสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของเขาเข้าไปเสี่ยง

 

“ข้าจะตรวจสอบน้ําในแม่น้ําให้!” ชายชราระดับก่อกําเนิดลมปราณคนหนึ่งโบกมือพร้อมกับมีลูกบอลน้ําบินเข้ามาอยู่ในมือของเขา

 

“ศูนย์กลางของแอ่งตาพักน้ําแห่งนี้มีความลึกเกินกว่า 15 เมตร ถือได้ว่ามีความลึกมากเลยทีเดียว!” นายทหารวัยกลางคนอธิบายให้คนอื่นๆในกลุ่มได้ฟัง หลังจากที่รอการตรวจสอบของผู้เชียวชาญคนอื่นๆ

 

หวังเสียน จ้องมองไปที่แม่น้ํา มีแสงสีฟ้าและสีแดงสว่างวาบขึ้นในดวงตาของเขา

 

หลังจากที่ใช้พิวส์ซิ่งอายในมุมมองของหวังเสียนสีน้ําที่คล้ายกับสีน้ําโคลนก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นโปร่งใสสถานการณ์ใต้ผิวน้ําก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเขา

 

“ไม่มีปลาเลยแม้แต่ตัวเดียว!!

 

หวังเสียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่ไม่มีแม้แต่ปลาตัวเล็กๆอาศัยอยู่ในแม่น้ําฮวงโหที่กว้างใหญ่แห่งนี้

 

นั่นคือฝูงปลิงกลายพันธุ์!”

 

หวังเสียนกวาดสายตามองไปรอบๆ เขาเห็นฝูงปลิงขนาดเท่าฝ่ามือนอนหมอบตัวกันอยู่อย่างเงียบๆที่กันของแม่น้ํา

 

ในทันใดนั้นปลิงกลายพันธ์ที่อยู่ริมขอบแม่น้ําตัวหนึ่งก็ตรงเข้าไปโจมตีงูพิษสีเขียวของหมอพิษหยานอย่างรวดเร็ว

 

ฟออออ!

 

งูเขียวตัวนี้ก็ไม่ใช่งธรรมดาเช่นกัน เมื่อมันสัมผัสได้ว่าปลิงกลายพันธุ์กําลังพุ่งเข้ามาโจมตีมัน มันก็พลิกตัวกลับอย่างรวดเร็ว

 

ฟ้าววว!

 

ปลิงกลายพันธุ์อ้าปากหวังที่จะกัดกินดูดเลือดของงูเขียวตัวนั้น แต่งูเขียวนั้นมีความว่องไวมากกว่า มันอ้าปากกัดลงไปที่ตัวของปลิงกลายพันธุ์พร้อมกับฉีดพิษเข้าไปจนปลิงกลายพันธุ์ตัวนั้นกลายเป็นอัมพาตตัวแข็งทื่อไปในทันที

 

หลังจากนั้นงูพิษสีเขียวก็รีบว่ายกลับเข้าหาฝั่งอย่างรวดเร็ว

 

ตูมมม!

 

ซ่าาาา!

 

แต่ในทันใดนั้นเองมวลน้ําก็พวยพุ่งสาดกระจายขึ้นมาต่อหน้าของงูพิษสีเขียวตัวนั้น สิ่งมีชีวิตรูปร่างคล้ายกับคางคกขนาดใหญ่พุ่งขึ้นมาจากน้ําและตรงเข้าไปหางูพิษสีเขียวตัวนั้นด้วยความเร็ว

 

สัตว์กลายพันธุ์คล้ายกับคางคกแลบลิ้นยาวสีขาวซีดที่มีเมือกเหนียวๆของมันออกมา บนปลายลิ้นของมันนั้น มีลักษณะคล้ายกับถ้วยขนาดใหญ่ที่มีเขี้ยวแหลมคมอยู่นับไม่ถ้วน

 

งูพิษสีเขียวไม่มีเวลาแม้แต่จะตอบโต้ มันถูกรัดพันด้วยลิ้นที่เต็มไปด้วยเมือกเหนียวๆ หลังจากนั้นถ้วยขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเขี้ยวแหลมคมก็ประกบเข้าที่ตัวของงูพิษสีเขียวในทันที

 

ในทันทีนั้นงูพิษสีเขียวก็ถูกดูดจนตัวแห้งคล้ายกับมัมมี่ด้วยความเร็วที่ตามองเห็นได้อย่างชัดเจน

 

“เฮ้ย!” กลุ่มคนทั้งหมดรู้สึกตกใจกันเป็นอย่างมากเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ พวกเขาตั้งท่าเตรียมพร้อมกันในทันที

 

ซ่าาาาา!

 

สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่คล้ายกับคางคกยักษ์เหมือนจะสัมผัสและรับรู้กลิ่นของมนุษย์ได้ มันกระโดดขึ้นจากน้ําอย่างรวดเร็วก่อนที่มันจะจ้องมองไปยังกลุ่มคนทั้งหมดด้วยดวงตาที่หิวกระหาย

 

มันมีขนาดลําตัวที่สูงกว่า 1 เมตร มีปุ่มปูดโปนสีเหลืองหม่นๆ อยู่บนชั้นผิวหนังของมันทั่วทั้งตัว มันอ้าปากกว้างพร้อมกับแลบลิ้นสีขาวซีดที่เต็มไปด้วยเมือกเหนียวๆ และส่ายลิ้นไปมาอย่างช้าๆ

 

จบบท