Invincible Divine Dragon’s Cultivation System ระบบฝึกฝนมังกรอมตะ - ตอนที่ 341

ตอนที่ 341 เขตรอบแม่น้ําฮวงโหอันน่ากลัว!

“มันจะเป็นไปได้อย่างไร?!”

ในขณะที่นายทหารวัยกลางคน พูดคุยและมอบหมายหน้าที่การปรับแต่งยาให้กับหวังเสียนเปี่ยนเหยาฉวนที่ยืนอยู่ใกล้ๆกันนั้นก็เบิกตากว้างและรู้สึกไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เขาจ้องมองไปที่ด้านหลังของคนทั้งคู่พร้อมกับกําหมัดจนแน่นด้วยความโกรธแค้น

ในก่อนหน้านี้ตัวเขานั้นคิดว่าเขาเป็นลูกศิษย์ที่มีความสามารถและพรสวรรค์โดดเด่นมากที่สุดของสํานักสวนศาลาสมุนไพรในรุ่นนี้ เขาเป็นนักปรุงยาระดับ 3 ตอนอายุ 30 ปี และคนในสํานักต่างเคยบอกกับเขาว่าเขานั้นเป็นอัจฉริยะที่มีพรสวรรค์ที่หาได้ยากยิ่งในรอบร้อยปี

พ่อกับแม่ของเขายังเคยบอกกับเขาด้วยอีกว่า ความเป็นอัจฉริยะและพรสวรรค์ของเขาจะดึงดูดความสนใจของชาวยุทธในโลกยุทธภพจนสามารถมีชื่อเสียงที่โดดเด่นและเป็นที่จดจําของเหล่าชาวยุทธได้อย่างแน่นอนเขาจะเป็นยอดยุทธอันดับ 1 ในหมู่เยาวชนรุ่นเยาว์ในยุคนี้

แต่วันนี้เขานั้นได้รับผลกระทบทางด้านจิตใจครั้งแล้วครั้งเล่า!

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาศึกษาทักษะการปรุงยามาทั้งชีวิต และถือได้ว่าเชี่ยวชาญเรื่องนี้เป็นอย่างมากไม่ว่าจะเป็นเทคนิคการกลั่นต้นยาจิตวิญญาณให้กลายเป็นของเหลว หรือกระทั่งอัตราส่วนผสมของยาจิตวิญญาณรวมถึงการบีบอัดควบแน่นจนกลายเป็นเม็ดยา ถือได้ว่าเขานั้นมีพรสวรรค์และความเร็วมากที่สุดในสาวกระดับเดียวกัน

แต่ในวันนี้เขาต้องมาพบเจอชายหนุ่มที่อายุน้อยกว่าเขาและสามารถกลั่นต้นยาจิตวิญญาณให้กลายเป็นของเหลวจนสามารถได้น้ํายาจิตวิญญาณที่บริสุทธิ์ภายในเวลาเพียงไม่กี่วินาที มิหนําซ้ํายังสามารถหลอมรวมและขี้นรูปเม็ดยาได้ไม่ถึง 1 นาทีและอัตราความสําเร็จยังอยู่ที่ร้อยเปอร์เซนต์อีกด้วย!

หมอเทวะไร้สังกัดที่ไม่มีแม้กระทั่งกองกําลังที่แข็งแกร่งจะสนับสนุน แต่มีความสามารถด้านการหลอมกลั่นและปรุงยาเหนือกว่าเขาที่ศึกษาและร่ําเรียนมาจากสํานักที่สอนการปรุงยาโดยเฉพาะ!

สิ่งนี้จะไม่ทําให้เขาหดหูและรู้สึกขาดความเชื่อมั่นได้อย่างไร

เปี่ยนเหยาฉวนยังคงยืนมึนงงอยู่ตรงที่เดิม แรงระเบิดทางด้านจิตใจในครั้งนี้กระทบกับจิตวิญญาณความเชื่อมั่นของเขาโดยตรง

“หมอเทวะหวังจากเมืองเจียงเฉิงคนนี้ คงจะมีโอกาสที่ดีได้พบโชคลาภวาสนาบางอย่างมาแน่ไม่เช่นนั้นมันคงจะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสามารถประสบความสําเร็จในระดับนี้ได้ทั้งๆที่เขาอายุเพียงแค่ 20 ปี ไม่ว่าจะเป็นทักษะทางการแพทย์และทักษะการปรุงยาของเขานั้นอยู่ในระดับสูงมากเลยทีเดียว!” ผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกําเนิดลมปราณพูดในเชิงวิเคราะห์กับกลุ่มคนรู้จักของเขา

“อายุเพียงแค่ 20 ปีก็ติดอันดับที่ 9 ของการจัดอันดับหมอเทวะศักดิ์สิทธิ์ มิหนําซ้ํายังมีความชํานาญทางด้านทักษะการปรุงยาระดับสูงอีกด้วยต่อไปในอนาคตหมอเทวะหวังคนนี้คงจะมีศักยภาพที่ไร้ขีดจํากัดอย่างแน่นอน!”

“เขามีความยอดเยี่ยมมากเช่นนี้นี่เอง ไม่น่าแปลกใจเลยที่ข้าเคยได้ยินมาว่าหมอเทวะหวังคนนี้มีกลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกําเนิดลมปราณหลายคนคอยช่วยเหลือเขา จริงๆแล้วเขาเป็นนักปรุงยาที่ทรงพลังนี่เองถึงได้มีกลุ่มผู้เชี่ยวชาญมากมายที่ยินดีจะเป็นพันธมิตรกับเขา!”

กลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกําเนิดลมปราณหลายคนกําลังพูดคุยกันเกี่ยวกับหวังเสียน ชายหนุ่มหลายคนที่ตามผู้อาวุโสของพวกเขาออกมาหาประสบการณ์ยังโลกยุทธภพ ต่างรู้สึกอิจฉาหวังเสียนกันเป็นอย่างมาก

มันเป็นเรื่องปกติธรรมดาของสังคมมนุษย์ เมื่อมีคนที่โดดเด่นก็จะต้องมีคนที่คอยอิจฉาและปองร้ายอยู่อย่างเงียบๆ!

“นี่นับว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากเลยทีเดียว!”

ชายชราสองสามคนจากสํานักเซึ่งเหมินถูกําลังยืนพูดคุยกัน ดวงตาของพวกเขาแสดงความโลภออกมาอย่างชัดเจน

พวกเขากระซิบกระซาบพูดคุยกันอยู่อย่างเงียบๆ

“นายน้อย!”

ชายชราสองคนจากสํานักสวนศาลาสมุนไพร เดินไปที่เปียนเหยาฉวน พร้อมกับเรียกชื่อของเขาออกมาเบาๆก่อนที่เขาจะกระซิบพูดคุยเรื่องบางอย่างที่ข้างหูของเบี้ยนเหยาฉวนก่อนที่พวกเขาทั้งสามคนจะเดินออกไปจากเต็นท์กองอํานวยการ

คนไม่ผิด ผิดที่ครอบครองหยก!

หวังเสียนในฐานะผู้บ่มเพาะจอมขี้โกงแห่งโลกใบนี้ ที่ฝึกฝนโดยการกลืนกินพลังงานมังกรเพื่อเพิ่มระดับความแข็งแกร่งและความสามารถด้านอื่นๆของเขาในตอนนี้เขาไม่รู้ว่าในสายตาของผู้อื่นเขานั้นเป็นเหมือนขมสมบัติที่หลายคนจ้องมองเตรียมตัวที่จะขุดค้นและปล้นชิงสมบัติของเขากันอย่างเต็มที่!

แต่ถึงเขาจะรู้เขาก็ไม่สนใจมันเลยแม้แต่น้อย เพราะทักษะทางด้านการแพทย์และทักษะการปรุงยาที่คนอื่นๆคิดว่าเขานั้นได้รับมาจากซากโบราณสถานหรือพื้นที่มิติทับซ้อนนั้นมันไม่มีอยู่จริง

มันเป็นเพียงแค่ความสามารถของระบบที่มอบให้กับเขา รวมถึงโชคดีของตัวเขาเองที่สามารถเปลี่ยนสายเลือดของราชันย์มังกรศักดิ์สิทธิ์ที่ระบบมอบให้จนกลายพันธุ์เปลี่ยนไปเป็นสายเลือดของราชันย์มังกรศักดิ์สิทธิ์ห้าธาต!

และความสามารถต่างๆที่เขาแสดงออกมานั้น มันเป็นความสามารถชนิดที่ติดตัวและคงจะไม่มีใครสามารถเลียนแบบหรือปล้นชิงไปจากตัวเขาได้!

ต่อให้มีคนคิดไม่ดีกับเขามันก็คงจะไม่สามารถทําอะไรกับเขาได้ มิหนําซ้ําอาจจะเป็นการกระทําที่แสวงหาความตายให้กับตัวเองและพวกพ้องเท่านั้นเอง

“ฮูวววว! เสร็จสิ้นเสียที!”

ในที่สุดหวังเสียน ก็สามารถปรับแต่งเม็ดยาล้างเลือดได้จํานวน 330 เม็ด เมื่อเวลาล่วงเลยเข้ามาถึงยามค่ำคืนแล้ว

มียาเพิ่มอีกขึ้นมาอีก 30 เม็ด!

“ท่านผู้การฯ เม็ดยาที่ผมได้ปรับแต่งทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้ว!”

หวังเสียนเดินออกมาจากเต็นท์หลังหนึ่งเขาเดินตรงเข้าไปหานายทหารวัยกลางคน ที่นั่งจิบกาแฟรอเขาอยู่บนเก้าอี้ด้วยท่าทางที่ผ่อนคลาย

หวังเสียนยิ้ม พร้อมกับส่งขวดกระเบื้องลายครามที่บรรจุยาล้างเลือดให้กับเขา

“นี่คือเม็ดยาจิตวิญญาณระดับ 3 เม็ดยาล้างเลือดจํานวน 300 เม็ด ส่วนต่างที่เหลืออีก 30 เม็ด ผมขอเก็บเอาไว้ส่วนตัวก็แล้วกันนะ!” หวังเสียนพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

“โอ๊ะ!” นายทหารวัยกลางคนรู้สึกตกตะลึงและตื่นเต้นเป็นอย่างมาก แต่ในไม่ช้าเขาก็พยายามสงบสติอารมณ์ของเขาลง ในขณะที่เขาเปิดขวดกระเบื้องลายครามเพื่อสํารวจดูคุณภาพของเม็ดยาที่อยู่ข้างใน

หลังจากนั้นดวงตาของเขาก็เป็นประกายด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า “เม็ดยาจิตวิญญาณจํานวนมากถึง 300 เม็ด นั้นเกินความคาดหมายของเราจริงๆ หลังจากผมได้คุยกับทางเบื้องบนเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปแล้วพวกเขาตกลงที่จะรับไว้เพียงแค่ 200 เม็ดเท่านั้น ส่วนที่เหลือนั้นถือได้ว่าเป็นความสามารถของหมอเทวะหวังที่สมควรจะได้รับมัน!”

นายทหารวัยกลางคนยิ้มให้กับหวังเสียน อย่างสุภาพ เขาลังเลเล็กน้อยก่อนที่พูดเป็นประโยคคําถามออกมา”ทางเบื้องบนให้ผมถามกับหมอเทวะหวังเกี่ยวกับความร่วมมือกับกองทัพ หมอเทวะหวังสามารถเรียกร้องค่าตอบแทนได้โดยตรง ทางผู้ใหญ่เบื้องบนหวังว่าจะได้รับเกียรติร่วมมือกับหมอเทวะหวังเป็นอย่างยิ่ง!”

“อืมม! ผมขอโทษจริงๆ ผมไม่ค่อยชินกับการอยู่ใต้กฎระเบียบและข้อบังคับสักเท่าไหร่ ผมชอบเป็นอิสระ มากกว่า!” หวังเสียนแสร้งทําท่าคิดใคร่ครวญเล็กน้อยก่อนที่จะส่ายหัวปฏิเสธอย่างสุภาพ

“น่าเสียใจจริงๆ! แต่พวกเราก็เคารพการตัดสินใจของหมอเทวะหวัง แต่ต่อไปในอนาคตหากทางกองทัพมีเรื่องขอร้องหมอเทวะหวัง ผมหวังว่าพวกเราคงจะมีโอกาสได้ทํางานร่วมกันอีกนะครับ!”

นายทหารวัยกลางคนยื่นมือออกไปจับมือกับหวังเสียนด้วยรอยยิ้มอย่างสุภาพ

“นั่นแน่นอนอยู่แล้วครับ! อย่างน้อยผมก็เป็นคนจีนคนนึง ผมยินดีจะช่วยเหลือประเทศอย่างเต็มที่หากผมสามารถทําได้!” หวังเสียน ยื่นมือไปจับมือกับนายทหารวัยกลางคนด้วยรอยยิ้ม การทํางานร่วมกับกองทัพของรัฐบาลเป็นครั้งคราวนั้นถือได้ว่าเป็นประโยชน์ต่อตัวเขามากเช่นเดียวกัน

“หมอเทวะหวังครับ ผมจะนําทางคุณไปยังที่พักของคุณให้เอง ในพรุ่งนี้เช้พวกเราทั้งหมดจะเข้าไปสํารวจในพื้นที่ที่ค่อนข้างจะอันตราย!”นายทหารวัยกลางคนพูดออกมาขณะเดินนําหวังเสียนไปยังที่พักของเขา

บรรยากาศด้านนอกนั้นมืดสนิท มีเสียงสัตว์ร้ายร้องอยู่ในระยะไกลๆฟังดูโหยหวนจนน่าขนลุกขนพอง!

แต่ในความมืดเช่นนี้ไม่มีผลใดๆ ต่อสายตาของหวังเสียนเลย ในสายตาของเขายังคงเห็นได้อย่างชัดเจนเพียงแต่มืดครื้มมากกว่าเวลากลางวันเพียงเล็กน้อย

เมื่อเขามาถึงเต็นท์ที่พักของเขา ครูต่อมาก็มีคนนําอาหารค่ำมาส่งให้เขาถึงที่เต็นท์ หลังจากนั้นไม่นานซุนหลิงซิ่วและหมอโลหิตก็เดินเข้ามาหาเขา

“เสี่ยวเสียน!”

ซุนหลิงซิ่วนั่งข้างเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“หลิงซิ่ว คุณพบอะไรเกี่ยวกับสัตว์กลายพันธุ์พวกนี้หรือไม่!” หวังเสียนหันไปถามซุนหลิงซิ่วที่นั่งอยู่ข้างๆเขา

“ฉันไม่พบอะไรที่ผิดปกติเกี่ยวกับสัตว์กลายพันธุ์ทั้ง 4 ชนิดพวกนั้นเลย อาจจะเป็นเพราะว่าฉันไม่เชี่ยวชาญเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้!”

ซุนหลิงซิ่วส่ายหัวช้าๆขณะที่เธอหันไปมองหมอโลหิต ที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากพวกเขา

“นายหญิงและนายผู้ชายครับ! กระผมสามารถรับรู้ได้ว่ามีพลังสายเลือดที่น่ากลัวอยู่ทางฝั่งริมแม่น้ําฮวงโหไม่ไกลจากจุดที่พวกเราพักมากนัก ฉะนั้นการสํารวจในวันพรุ่งนี้พวกเราควรจะต้องระวังตัวกันเอาไว้ให้มาก!”หมอโลหิตตอบพร้อมกับใบหน้าที่ดูเคร่งเครียด

เมื่อได้ยินคําพูดของหมอโลหิต หวังเสียน ก็ค่อนข้างจะมั่นใจเกี่ยวกับความรู้สึกและการคาดเดาของตัวเขาในก่อนหน้านี้ “นั่นเป็นสิ่งที่ถูกต้อง! พวกเราควรระมัดระวังตัวกันเอาไว้ให้มากๆผมเองก็สามารถสัมผัสได้อย่างเลือนลางว่าสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหล่านี้ได้รับสายเลือดที่ทรงพลังมาจากสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งมากเลยทีเดียวแต่สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งตัวนั้นอาจจะตายลงแล้วก็ได้ไม่เช่นนั้นสัตว์และแมลงเหล่านี้คงจะไม่กลายพันธุ์และมีลักษณะที่แปลกประหลาดเช่นนี้อย่างแน่นอน!”

หวังเสียน คาดเดาเอาจากความรู้สึกของเขา ว่าสิ่งมีชีวิตที่มีสายเลือดทรงพลังตัวนั้นจะต้องตายไปแล้วอย่างแน่นอน และเลือดของสิ่งมีชีวิตทรงพลังตัวนั้นคงจะแพร่กระจายไปทั่วบริเวณเมื่อสิ่งมีชีวิตตัวอื่นๆที่อยู่ ใกล้ๆได้รับสายเลือดที่ทรงพลังนั้นมาพวกมันจึงกลายพันธุ์และเกิดการวิวัฒนาการขึ้น

“ฉันจะระวังตัว! อย่างที่คุณบอก!” ซุนหลิงซิ่วพยักหน้าและยิ้มให้กับหวังเสียน หลังจากนั้นพวกเขาก็พูดคุยกันอยู่อีกครู่หนึ่ง ก่อนที่ทั้งหมดจะแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อนยังที่พักของตัวเอง

หวังเสียน ยังคงไม่ได้พักผ่อนในทันที เขาเดินออกมาจากเต็นท์เพื่อสูดอากาศพร้อมกับเงยหน้าจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า แล้วปล่อยความคิดของเขาให้ล่องลอยไปอย่างอิสระท่ามกลางค่ำคืนที่เงียบสงบ

เช้าวันรุ่งขึ้นทุกคนมารวมตัวกันที่เต็นท์ของกองอํานวยการหลังจากที่ทานอาหารเช้ากันแล้ว

ผู้คนประมาณ 150 คนรวมตัวอยู่ตรงกลางเต็นท์ ผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกําเนิดลมปราณมีทั้งหมด 20 คนและในจํานวนคนกว่า 150 คนผู้ที่อ่อนแอมากที่สุดนั้นก็ยังคงอยู่ในระดับนักรบขั้นที่ 8

“วันนี้พวกเราจะไปตรวจสอบสถานการณ์ภายในจุดกึ่งกลางของบริเวณที่คาดว่าจะมีการแพร่กระจายของเชื้อไวรัสและมันค่อนข้างจะมีอันตรายเป็นอย่างมาก ขอให้ทุกคนได้โปรดเตรียมตัวกันให้พร้อมและระมัดระวังความปลอดภัยของตัวเองกันให้ดีทุกคนสามารถรับยาล้างเลือดเพื่อเก็บไว้ป้องกันตัวกรณีเกิดอุบัติเหตุได้คนละ 1 เม็ด!”

นายทหารวัยกลางคน พูดออกมาด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมและจริงจังขณะที่กวาดสายตามองไปยังกลุ่มคนทั้งหมด

ทุกคนต่างพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้และรับเม็ดยาล้างเลือดจากกลุ่มนายทหารหนุ่มที่เดินเข้ามาแจกจ่ายให้กับพวกเขา

ทุกคนต่างมีสีหน้าที่ซับซ้อนขณะที่มองไปยังหวังเสียน

ชายคนนี้สามารถปรับแต่งเม็ดยาจิตวิญญาณ 300 เม็ดได้โดยใช้เวลาเพียงไม่นาน สิ่งนี้สามารถแสดงให้เห็นถึงทักษะการปรุงยาและความแข็งแกร่งของเขานั้นสูงเป็นอย่างมากเลยทีเดียว

“ไปกันเถอะ! การสํารวจในครั้งนี้อาจจะเกิดอันตรายได้ทุกเมื่อขอให้ทุกคนจงสามัคคีและร่วมแรงร่วมใจกันภารกิจของเราในครั้งนี้จะได้เสร็จสิ้นโดยเร็ว!” นายทหารวัยกลางคนพูดขึ้นมาอีกครั้ง

หลังจากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็เดินผ่านรั้วเหล็กไฟฟ้าแรงสูง ออกไปยังด้านนอก

พวกเขามาถึงพื้นที่เป็นเนินราบแห่งหนึ่งหลังจากนั้นไม่นาน บริเวณพื้นที่แห่งนี้สามารถมองเห็นพื้นที่โดยรอบได้ในระยะไกล

จากสายตาของพวกเขาสามารถมองเห็นบ้านพักที่เป็นคล้ายกับหมู่บ้านเล็กๆ สร้างขึ้นอยู่ตามรายทางเป็นระยะๆชุมชนเหล่านี้นั้นไม่ได้อยู่กันอย่างหนาแน่นมากนัก และผู้คนที่อาศัยอยู่ในบริเวณแถบนี้นั้นได้อพยพกันไปหมดแล้ว

บริเวณรอบด้านส่วนอื่นนั้นก็เป็นทุ่งหญ้าที่กว้างใหญ่และจากสายตาของพวกเขาที่กําลังสังเกตดูอย่างระมัดระวังก็ไม่มีสิ่งใดที่ผิดปกติ

ด้วยจํานวนของพวกเขาเกือบ 200 คนและระดับความแข็งแกร่งของพวกเขาทั้งหมดในที่นี้เทียบเท่าได้กับกองกําลังระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์เลยทีเดียว

ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เป็นเรื่องยากอะไรมากนักหากพวกเขาต้องจัดการกับกลุ่มสิ่งมีชีวิตที่มีความสามารถเทียบเท่ากับนักรบระดับขั้นที่ 7 หรือขั้นที่ 8

พวกเขาเร่งความเร็วในการเดินทางของพวกเขาเพิ่มขึ้น หลังจากที่ได้รู้ข้อมูลจากนายทหารวัยกลางคนว่าสิ่งมีชีวิตที่กลายพันธุ์เหล่านั้นส่วนมากจะอยู่ใกล้กับบริเวณริมแม่น้ําฮวงโห

และพื้นที่ที่พวกเขาทั้งหมดต้องทําการสํารวจและตรวจสอบในครั้งนี้นั้นมีความยาวกว่า 10 กิโลเมตรและกว้างกว่า 1,000 เมตร

หลังจากที่พวกเขาเดินผ่านพื้นที่ราบเรียบมากว่า 1 ชั่วโมง พวกเขาก็มาถึงอาณาเขตที่มีต้นหญ้าสูงเกือบ 50 เซนติเมตร

“ระวังด้วย! มีบางอย่างกําลังเคลื่อนที่เข้ามาด้วยความเร็ว!” ผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกําเนิดลมปราณคนหนึ่งก็ตะโกนขึ้นมา

ในทันใดนั้นทุกคนก็รู้สึกตกใจในทันทีเมื่อเห็นปลิงขนาดใหญ่ตัวหนึ่ง อ้าปากจนเห็นฟันคล้ายใบเลื่อยของมันพุ่งเข้ามาโจมตีหมอเทวะคนหนึ่งด้วยความรวดเร็ว

เสี้ยววว!

ควับบบ!

แสงของดาบสว่างวาบเข้ามาผ่าครึ่งตัวปลิงออกเป็น 2 ส่วนในทันที

“ทุกคนระวังตัวไว้ด้วย! ต้นหญ้าที่สูงขนาดนี้สามารถเป็นที่ซ่อนตัวของปลิงพวกนี้ได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียวผู้ที่มีระดับต่ํากว่าขอบเขตก่อกําเนิดลมปราณ ถอยมาอยู่ที่ด้านหลังก่อน!”

นายทหารวัยกลางคน ตะโกนเดือนสติทุกคนขึ้นมาอีกครั้ง

ในก่อนหน้านี้เขาได้สูญเสียทหารไปแล้วหลายพันคนในทุ่งหญ้าแห่งนี้

แต่อย่างไรก็ตามในครั้งนี้มันควรจะง่ายกว่ามาก เพราะระดับความแข็งแกร่งของทุกคนในกลุ่มไม่มีใครต่ํากว่าระดับนักรบขั้นที่ 8

อับบบ! อับๆ?

ในทันใดนั้นเอง เสียงอันแหบแห้งแต่ทรงพลังที่คล้ายกับเสียงของกบร้อง ก็ดังสั่นสะเทือนแทรกผ่านอากาศมาจากในระยะไกล ทําให้ทุกคนที่อยู่ในที่นี้ล้วนแล้วแต่สะดุ้งตกใจกันในทันที!

จบบท

EndNote: บางวรรคบางตอนผู้แปลจะใช้คําพูดสมัยใหม่และคําพูดสมัยโบราณสลับปะปนกันไป เพื่อความเหมาะสมกับบทบาทของตัวละครในช่วงเวลานั้นๆ อย่างที่เคยชี้แจงเอาไว้แล้วในบทก่อนๆนะครับ