Invincible Divine Dragon’s Cultivation System ระบบฝึกฝนมังกรอมตะ - ตอนที่ 337

ตอนที่ 337 สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่น่าหวาดกลัว!

เสียงคํารามของเปี่ยนเหยาฉวนดังก้องไปทั่วทั้งเต็นท์ แต่น้ําเสียงของเขานั้นก็ยังฟังตะกุกตะกักอยู่ดีมันเป็นเหมือนกับลูกคุณหนูผู้ร่ํารวยที่เล่นกับเพื่อนๆแล้วแพ้ หลังจากนั้นเขาก็ตะโกนออกมาข่มขู่คนอื่นๆว่าที่บ้านของเขานั้นร่ํารวยเพื่อหาแนวร่วมมาสนับสนุนเขา

แต่สิ่งนี้ก็ยังคงสร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนที่อยู่โดยรอบในทันที พวกเขามองไปยังเปี่ยนเหยาฉวนด้วยความประหลาดใจ

นักปรุงยานั้นเป็นอาชีพที่มีสถานะสูงและมีเกียรติเป็นอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นชายหนุ่มคนนี้นั้นยังเป็นนักปรุงยาระดับ 3 อีกด้วย

ในปัจจุบันผู้ฝึกตนส่วนใหญ่นั้นจะบริโภคพืชสมุนไพรที่เป็นยาจิตวิญญาณเหล่านี้โดยตรง

เคยมีคํากล่าวในโลกแห่งยุทธภพเอาไว้ว่า การได้รับต้นยาจิตวิญญาณนั้นเป็นเรื่องง่าย แต่ไม่ใช่สําหรับเม็ดยาจิตวิญญาณ

พืชสมุนไพรที่เป็นยาจิตวิญญาณนั้นสามารถหาพบได้จากในพื้นที่ที่มีพลังงานทางจิตวิญญาณสูงเช่นในป่าลึกเขตภูเขาหิน ริมแม่น้ําและแม้แต่ในมหาสมุทรก็มีอยู่อย่างมากมาย

และนอกจากนี้ผู้ที่มีพลังจิตวิญญาณแห่งธาตุไม้ก็ยังสามารถบ่มเพาะและเร่งการเจริญเติบโตของพืชสมุนไพรจิตวิญญาณได้เช่นเดียวกันรวมถึงเทคนิคการเพาะปลูกพืชสมุนไพรในเขตอาคมที่ใช้หินจิตวิญญาณเป็นตัวเร่งการเจริญเติบโตก็สามารถทําได้เช่นเดียวกัน

แต่ศิลปะและเทคนิคการหลอมกลั่นและปรุงยานั้นเป็นเรื่องที่ยุ่งยากและต้องใช้พรสวรรค์ขั้นสูงมากจริงๆ แม้แต่จักรพรรดิซุยที่มีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองเซี่ยงไฮ้ ก็ยังไม่สามารถหาผู้ที่มีพรสวรรค์ในการปรุงยาจากคนใน ตระกูลของเขาได้

และข้อที่สําคัญที่สุดสําหรับการฝึกฝนนักปรุงยานั่นก็คือการฝึกฝนนักปรุงยาจนกว่าจะเป็นนักปรุงยามืออาชีพได้นั้นพวกเขาต้องสูญเสียทรัพยากรเป็นอย่างมากเลยทีเดียว

ฉะนั้นจนกว่าผู้นําของกองกําลังเหล่านั้นจะสามารถหาผู้ที่มีพรสวรรค์ระดับสูงมาฝึกฝนเป็นนักปรุงยาได้พวกเขาจะไม่ฝึกฝนสาวกระดับทั่วไปอย่างเด็ดขาดเพราะพวกเขาไม่สามารถรองรับค่าใช้จ่ายที่สูงมากได้นั่นเอง

ดังนั้นสิ่งนี้จึงสะท้อนออกมาให้เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าอาชีพนักปรุงยานั้นเป็นอาชีพที่หายากและมีสถานะที่สูงมากเพียงใด

“ข้าไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคุณชายเปียนผู้นี้นั้นจะเป็นนักปรุงยาระดับ 3 เขานั้นช่างมีพรสวรรค์ที่สูงมากสมกับเป็นสาวกแห่งสํานักสวนศาลาสมุนไพรอย่างแท้จริง!”

“คุณชายเบี่ยนเป็นนักปรุงยาระดับ 3 ตั้งแต่อายุยังน้อยเช่นนี้ ถือได้ว่ามีพรสวรรค์ที่หาได้ยากยิ่งนับถือๆ!”

หลังจากที่เปี่ยนเหยาฉวนประกาศตัวว่าเป็นนักปรุงยาระดับ 3 ออกมา ผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกําเนิดลมปราณ 2-3 คนก็ลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้กล่าวทักทายเขาอย่างสุภาพ

“ข้าขอขอบคุณสําหรับคําชมของพวกท่าน!”

เมื่อได้ยินผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกําเนิดลมปราณ 2-3 คนแสดงมิตรไมตรีและชื่นชมเขาออกมาเปี่ยนเหยาฉวนก็รู้สึกได้ว่าความภาคภูมิใจและความมั่นใจของเขานั้นกลับคืนมาอีกครั้งเขาเงยหน้าเชิดคางขึ้นเล็กน้อยและคํารามออกมาในลําคอเบาๆขณะที่มองไปยังหวังเสียน

“ฮี! พวกอวดดีบางกลุ่มอาจจะลืมไปแล้วว่าทักษะทางการแพทย์ทั้งหมดในโลกยุทธภพนี้มีต้นกําเนิดมาจากสํานักสวนศาลาสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ของพวกเรา!”

ชายชราทั้งสองคนที่อยู่ด้านข้างของเปี่ยนเหยาฉวน กวาดสายตามองไปยัง หวังเสียน, ซุนหลิงซิ่วและหมอโลหิตพร้อมกับพูดออกมาอย่างประชดประชัน

“เอาล่ะ! พอก่อนเถอะทุกๆท่าน! หันมาสนใจทางนี้กันก่อน!”

แต่เวลานชายวัยกลางคนในชุดทหารที่อยู่ตรงกลางโต๊ะประชุมร้องเรียกทุกคนให้หันมาสนใจในสิ่งที่เขากําลังจะพูด

เปี่ยนเหยาฉวน สะบัดหน้าและละสายตาออกไปจากหวังเสียนก่อนที่เขาจะนั่งลงบนเก้าอี้ที่มุมหนึ่ง

“ผมเชื่อว่าทุกท่านนั้นคงได้อ่านไฟล์ที่ผมส่งไปให้แล้ว!” นายทหารวัยกลางคนพูดออกมาในขณะที่เขากวาดสายตามองไปยังทุกคน

ทุกคนต่างนิ่งเงียบ ไม่มีใครเสียมารยาทขัดจังหวะคําพูดของเขา ถึงแม้ว่าเขานั้นจะเป็นนายทหารของรัฐบาลแต่เขาก็ยังเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกําเนิดลมปราณขั้นสูง

“ผมคิดว่าพวกคุณคงมีความเข้าใจเบื้องต้นเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่ถูกระบุอยู่ในแฟ้มไม่มากก็น้อย!”

หลังจากพูดจบนายทหารวัยกลางคนก็โบกมือไปทางกลุ่มทหารหนุ่มที่ยืนอยู่ทางด้านหน้ากล่องอุปกรณ์ ขนาดใหญ่

หลังจากนั้นพวกเขาก็ปลดล็อคกล่องอุปกรณ์ขนาดใหญ่พร้อมกับยกกล่องใสขนาดเล็กที่มีขนาดประมาณกล่องใส่เอกสารออกมาหลายกล่อง

ภายในกล่องเหล่านั้นมีสิ่งมีชีวิตหลากหลายขนาด

พวกมันเป็นแมลงและสัตว์ขนาดเล็กที่กลายพันธุ์เช่นมด, ปลิง, หอยทากและยุง

ลักษณะของพวกมันนั้นเป็นเช่นเดียวกับภาพถ่ายในแฟ้มเอกสาร ซึ่งรูปลักษณ์ตัวจริงของพวกมันนั้นดูน่าเกลียดและน่ากลัวเป็นอย่างมาก

ตุบ! ตุบ!

ปลิงที่อยู่ในกล่องใสพยายามกระโจนออกมาอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงกระแทกที่ดังแปลกๆออกมา

ความแข็งแกร่งของมันที่แสดงออกมานั้นมากกว่าปิงปกติหลายสิบเท่าตัวเลยทีเดียว

“ขอเชิญกลุ่มหมอเทวะเข้ามาสังเกตดูใกล้ๆพร้อมกันได้เลยนะครับ!”

หลังจากที่นายทหารหนุ่มหลายคนวางกล่องลงบนโต๊ะ นายทหารวัยกลางคนก็พูดเชื้อเชิญเหล่าหมอเทวะให้มาช่วยกันวิเคราะห์สิ่งมีชีวิตเหล่านี้

หวังเสียนลุกยืนขึ้นโดยไม่ลังเล ตามมาด้วยซุนหลิงซิวและหมอโลหิต พวกเขาเดินมาที่โต๊ะพร้อมกับจ้องมองกล่องใสด้วยความประหลาดใจ

บรรดาหมอเทวะที่เหลือต่างก็เดินออกมาดูด้วยเช่นเดียวกัน

ในครั้งนี้มีหมอเทวะมารวมตัวกันมากกว่าหนึ่งโหล และยังมีเหล่าบรรดาหมอเทวะเท้าเปล่าที่ไม่ได้อยู่ในการจัดอันดับของหมอเทวะศักดิ์สิทธิ์ รวมถึงยังมีผู้ชํานาญการพิเศษเกี่ยวกับยาสมุนไพรและนักปรุงยาจากกองกําลังต่างๆเข้ามาร่วมด้วยอีกกว่าร้อยคน

พวกเขาต่างจ้องมองไปที่กล่องใสที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขาทั้ง 4 กล่อง ที่มีสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์สี่ตัวอยู่ข้าง

“หือ?”

ในขณะที่หวังเสียน จ้องมองไปยังสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นข้อมูลทั้งหมดของพวกมันก็ปรากฏขึ้นในใจของเขาในทันที

[ซากศพมดกลายพันธุ์:ระดับ 7]

[ไม่สามารถสกัดพลังงานมังกรได้]

[ซากศพหอยทากกลายพันธุ์: ระดับ 8]

[ไม่สามารถสกัดพลังงานมังกรได้]

[ซากศพปลิงกลายพันธ์: ระดับ 7]

[ไม่สามารถสกัดพลังงานมังกรได้]

[ซากศพยุงกลายพันธุ์:ระดับ 8]

ไม่สามารถสกัดพลังงานมังกรได้

“ทําไมถึงมีคําว่าซากศพนําหน้าของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์พวกนี้กันล่ะ?”

หวังเสียนสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติหลังจากที่ระบบอ่านข้อมูลของพวกมัน

เพราะหากมองดูด้วยตาเปล่าแล้วสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่อยู่ในกล่องใสเหล่านี้นั้นยังคงเคลื่อนไหวได้และยังคงมีสภาพเหมือนกับว่าพวกมันยังมีชีวิตอยู่

“สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหล่านี้มันจะดูดกินเลือดเนื้อสดๆเพื่อรักษาชีวิตของพวกมันและตอนนี้พวกมันก็วิวัฒนาการจนสามารถมีชีวิตอยู่รอดในน้ําได้แล้ว!”

นายทหารวัยกลางคนพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม “และความแข็งแกร่งรวมถึงความสามารถในการต่อสู้ของพวกมันนั้นมีเทียบเท่ากับนักรบระดับขั้นที่ 7 หรือขั้นที่ 8 เลยทีเดียว!”

“อะไรนะ? มันจะเป็นไปได้ยังไงกันที่มดสามารถมีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับผู้ฝึกตนที่อยู่ในระดับนักรบขั้นที่ 7 หรือขั้นที่ 8 !”

หมอเทวะหลายคนรู้สึกงงงวยกับความสามารถของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหล่านี้ หากปล่อยให้มันออกมามันสามารถฆ่าช้างได้ยกโขลงเลยทีเดียว

“เปิดให้ข้าดูหน่อยได้หรือไม่?”

หมอเทวะที่เป็นชายชราในชุดขาวที่อยู่ในอันดับที่ 5 ของหมอเทวะศักดิ์สิทธิ์ เดินไปที่กล่องใสพร้อมกับเปิดสวิตช์บนกล่อง

ก๊าซ

ในทันทีที่ฝากล่องใสเปิดออกมา มดกลายพันธุ์ ก็อ้าปากพร้อมกับเผยให้เห็นเขี้ยวขนาดใหญ่ของมันพร้อมกับส่งเสียงร้องออกมาอย่างน่ากลัวในขณะที่มันกัดลงบนมือของชายชราในชุดขาว

หมอเทวะชราชุดขาวไม่ได้มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย เขายังคงจับมันออกมาได้อย่างง่ายดาย

“กลิ่นความตายแห่งซากศพ มันไม่มีร่องรอยของคลื่นพลังงานแห่งชีวิตอยู่ในร่างกายของมันเลยลักษณะของมันนั้นคล้ายกับผีดิบหรือซอมบ์ในตํานาน!”

ชายชราชุดขาวที่เป็นหมอเทวะอันดับ 5 ตรวจดูร่างกายของมดกลายพันธุ์พร้อมกับแสดงความคิดเห็นออกมา

“ซอมบี้?”

หมอเทวะที่อยู่โดยรอบต่างตกตะลึงกันเล็กน้อย พวกเขาค่อนข้างที่จะเชื่อการวินิจฉัยของชายชราในชุดขาวเพราะแม้แต่แวมไพร์ในประเทศตะวันตกก็ยังมีอยู่จริง ฉะนั้นจึงไม่น่าแปลกใจอะไรมากนักที่สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหล่านี้นั้นจะเป็นซากผีดิบซอมบี้

แต่อย่างไรก็ตามมีความแตกต่างอย่างมากระหว่างซอมบี้และแวมไพร์ ซอมบี้ตายก่อนที่จะฟื้นคืนชีพพวกมันไม่มีความเฉลียวฉลาดและความรู้สึกนึกคิด พวกมันอาศัยสัญชาตญาณทางธรรมชาติในการค้นหาเป้าหมายในการกัดกินเลือดและเนื้อเพียงเท่านั้น

แต่แวมไพร์ถูกมองว่าเป็นมนุษย์ที่ฝึกฝนด้วยวิธีการพิเศษ หรือบางสายพันธุ์อย่างเช่นแดร็กคิวล่าและมนุษย์หมาป่าก็อาจจะเป็นมนุษย์ครึ่งสัตว์อสูร แต่สรุปได้ว่าสิ่งมีชีวิตประเภทแวมไพร์นั้นยังถือได้ว่าอยู่ในประเภทเดียวกันกับมนุษย์และยังเป็นสิ่งที่มีชีวิตอยู่

แต่ซอมบี้ที่ปรากฏในตํานานของในสมัยโบราณนั้น จะเกิดจากเวทมนต์แห่งความมืด สิ่งเหล่านี้นั้นถือได้ว่าเป็นซากศพที่ยังเดินได้ [Walking dead] ดังนั้นจึงไม่ถือได้ว่าพวกมันนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตอีกต่อไป

แต่ซอมบี้ที่ปรากฏในตํานานของทางตะวันตกหรือในตํานานของวูดูโบราณ พวกมันสามารถจัดการได้อย่างง่ายดายและไม่ได้มีอันตรายใดๆมากนัก

“ใช่! ลักษณะของพวกมันนั้นคล้ายกับซอมบี้อย่างแท้จริง พวกมันจะกัดกินเลือดเนื้อสดๆของสิ่งมีชีวิตอื่นๆหลังจากนั้นสิ่งมีชีวิตอื่นๆที่ถูกพวกมันกัดกินก็จะกลายเป็นลักษณะเดียวกับพวกมัน!”

นายทหารวัยกลางคนกล่าวเสริมออกมาอีกว่า “แต่อย่างไรก็ตามหลังจากที่พวกเราได้ทําการนําพวกมันเข้าไปที่ห้องทดลองเพื่อทดสอบหลายๆอย่างแล้วลักษณะของพวกมันคล้ายกับไม่ได้ตายลงไปอย่างแท้จริงหลังจากพวกมันดูดกินเลือดเนื้อของเป้าหมายแล้วพวกมันสามารถเติบโตและแข็งแกร่งขึ้นได้ซึ่งแตกต่างจากซอมบี้เป็นอย่างมากเลยทีเดียว!”

ในตอนนี้บรรดาหมอเทวะที่อยู่รอบๆต่างตกใจกันมากขึ้นและขมวดคิ้วกันขึ้นมาในทันที

“จ๊ๆๆ! ให้ข้าตรวจดูพวกมันหน่อย!”

หมอโลหิตอยากรู้อยากเห็นเป็นอย่างมาก ตัวเขานั้นเป็นแวมไพร์มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะรู้สึกเชื่อมโยงถึงสิ่งมีชีวิตเหล่านี้

หมอเทวะที่เหลือต่างหันไปมองดูที่หมอโลหิต พวกเขาก็อยากรู้อยากเห็นเช่นเดียวกัน

หมอโลหิตจ้องมองไปที่กล่องใสที่มีปลิงอยู่ด้านในนั้น เขาเปิดฝากล่องพร้อมกับเอื้อมมือเข้าไปจับมันในทัน

ควับบ!

ในทันใดนั้นปลิงกลายพันธุ์ตัวนั้นก็กระโดดและคลานขึ้นไปบนแขนของเขาอย่างรวดเร็ว

หมอโลหิตไม่ได้ขัดขวางมันแต่อย่างใด ในขณะที่เขากําลังจับตาดูพฤติกรรมของมัน

ปลิงตัวใหญ่ขนาดเท่าฝ่ามือมันยกหัวขึ้นเผยให้เห็นชุดฟันแหลมคมที่คล้ายกับฟันเฟืองอยู่ในปากในขณะที่มันประกบปากของมันลงบนแขนของหมอโลหิต

เหล่าสาวกวัยรุ่นที่เป็นชายหนุ่มและหญิงสาวหลายคนที่ติดตามผู้อาวุโสของพวกเขาออกมาหาประสบการณ์ต่างอดไม่ได้ที่จะหน้าซีดและตัวสั่นเมื่อเห็นปลิงขนาดตัวเท่าฝ่ามือเกาะติดอยู่บนแขนของหมอโลหิตและมันกําลังพยายามจะดูดกินเลือดของเขา!

จบบท