I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 176

SC:บทที่ 176 แมลง

“10 นาที..”

หลินเฉิง มองไปที่ผู้หญิงร่างผอมที่พูดขึ้นเขาพูดด้วยเสียงต่ำว่า “พอ!”

หลังจากนั้น หลินเฉิง สะบัดมือซ้ายของเขาเพื่อปิดผนึกปากของทั้ง 3 คนด้วยน้ําแข็ง จากนั้นเขาใช้ดาบของเขาตัดแขนซ้ายของผู้หญิงร่างผอมทันที

“อึก อึก!”

ไม่คาดคิดว่า หลินเฉิง จะลงมืออย่างกะทันหันหญิงสาวร่างผอมจ้องมอง หลินเฉิง ด้วยความโกรธใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความเจ็บปวดและอยากจะกรีดร้องออกมาแต่เธอไม่สามารถร้องออกมาได้แม้แต่คําเดียว!

แกร็ก –

หลินเฉิง ใช้น้ําแข็งปิดแขนข้างที่ขาดของหญิงสาวร่างผอมเพื่อหยุดเลือดของเธอจากนั้นไม่ได้สนใจหญิงสาวร่างผอมอีกต่อไป เขาหันไปหาผู้หญิงอีกคนหนึ่งและพูดว่า

“หากนี่เป็นการถ่วงเวลาแล้วล่ะก็ เธอต้องการที่จะเป็นเหมือนกับคนนี้ไหม?”

เมื่อได้ยินดังนั้นหญิงสาวผมยาวชายศีรษะอย่างบ้าคลั่งใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เมื่อเห็นท่าทางของผู้หญิงคนนี้แต่ หลินเฉิงพยักหน้าและพูดขึ้นว่า

“เอาล่ะ ตอบคําถามผมมา ท่านจิวอยู่ที่ไหน?”

หลินเฉิง ค่อยๆดีดนิ้วเพื่อดึงน้ำแข็งออกจากปากของเธอ

“ในหอคอยว่านฮวาอยู่ติดกับหออุรังอุตั้งทางฝั่งตะวันตก!”

เมื่อได้ยินคําถามของหลินเฉิง ผู้หญิงผมยาวรีบตอบอย่างรวดเร็ว

“ฝั่งตะวันตก?”

หลินเฉิง ขมวดคิ้ว “มันอยู่พื้นที่ไหน?

“เหนือ…เขตเหนือ! ที่นั่นเป็นที่รวมตัวกันของบุคคลสําคัญของท่านจิว เขาไม่ค่อยมาที่นี่..”

เมื่อได้ยินข้อมูลเหล่านี้ หลินเฉิง พยักหน้าและกําลังคิดที่จะแอบเข้าไปในอาคารว่านฮวา แต่เขาได้ยินเสียงเตือนของหยูซานทันที

“พี่หลินมีคนมากมายกําลังมาที่นี่!รีบไปกันเถอะ!”

หลินเฉิง ขมวดคิ้วและโบกมือให้หยูซานนําโคล่าออกไปก่อนส่วนเขาหันหน้ามาหาคนทั้ง 3 คนอีกครั้ง

“ปฏิกิริยารวดเร็วมากแม้ว่าผมจะอยากรู้ว่าทําไมพวกเขาถึงพบผมได้ แต่เห็นได้ชัดว่าคุณคงไม่บอกผม?”

ผู้หญิงผมยาวที่พูดอย่างรวดเร็วว่า

“ไม่..ไม่ใช่ว่าเราไม่บอกคุณแต่เราเองก็ไม่รู้วิธีการของท่านจิว นั้นเป็นเรื่องลึกลับมากเขาสามารถรู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เราไม่รู้ว่าเขารู้ได้ยังไง!”

“อืม..”

เมื่อได้ยินคําตอบของผู้หญิงผมยาวกว่านี้ หลินเฉิง พยักหน้าและถอนหายใจ

“คุณให้ความร่วมมือดีจริงๆแต่ใครให้คุณเป็นคนของท่านจิว กันล่ะ ไว้ชาติหน้าคุณไม่ควรที่จะใช้ชีวิตแบบนี้”

หลังจากพูดจบ หลินเฉิง สะบัดมือซ้ายเป็นกรวยน้ําแข็ง 3 แท่งแทงเข้าไปในคอของทั้ง 3 คนทันที

หลังจากฆ่าคนทั้ง 3 คน หลินเฉิง ส่ายหัวและไม่ได้สนใจอีกต่อไปเขากระโดดออกจากห้องเบาๆ ในขณะที่หูของเขาได้ยินเสียงฝีเท้ากําลังพุ่งตรงมาที่นี่ หากไม่มีสิ่งผิดพลาดดูเหมือนพวกเขาจะมาถึงที่นี่ภายใน 2 หรือ 3 นาที

หลินเฉิง ไม่ต้องการที่จะต่อสู้กับคนเหล่านี้ ท่านจิว รู้แล้วว่าเขามาที่นี่ดังนั้น หลินเฉิง ไม่ต้องการเสียเวลา และพลังงานกับที่นี่อีกต่อไปเมื่อคิดได้ดังนั้น หลินเฉิง โบกมือให้โคล่าและ หยูซาน หายตัวไปจากสถานที่นั้นภายในพริบตา

“พี่เฉินปิงตายแล้ว!”

“ใครเป็นคนทํา?”

“ไอ้บัดซบ แม้จะต้องพลิกแผ่นดินหาก็ต้องหามันให้เจอ!!”

“ไอ้บ้านั่นเป็นผีหรือเปล่า เขาถูกส่งคนไปจัดการหลายครั้งแล้วไม่ใช่ครั้งเดียว!”

หลินเฉิง ซ่อนตัวอยู่ในบ้านร้างห่างจากพื้นที่จุดเกิดเหตุประมาณหลายร้อยเมตรแต่เขาได้ยินเสียงบทสนทนาจากระยะไกลอย่างชัดเจนและสังเกตคนเหล่านั้นอย่างระมัดระวัง

ผู้หญิงใบหน้าซีดผอมไม่ได้โกหกเขา ท่ามกลางฝนที่ตกหนัก ผู้คนประมาณ 2 – 300 คน เต็มไปด้วยความโกรธพากันมาที่นี่อย่างพร้อมเพียง

“อืม..คนพวกนี้พบพวกเราได้ยังไง?”

มองดูฝูงชนที่กระจัดกระจายอยู่ในลานเล็กๆอันห่างไกล หลินเฉิง พึมพํากับตัวเองอย่างประหลาดใจ

“หรือว่า…บางทีมันอาจเป็นแมลงตัวจิ๋วบางชนิดที่เราไม่รู้สึกตัว?”

ทันใดนั้นเสียงของหมูซานก็ดังเข้ามาในหูของหลินเฉิง

“อืม..” เมื่อได้ยินการคาดเดาของ หยูซานหลินเฉิง พยักหน้า

“ด้วยความสามารถของ ท่านจิว ความคิดนี้อาจเป็นไปได้” กลุ่มของชายชราคนนี้เป็นกลุ่มใหญ่หากเขาต้องการควบคุมคนเหล่านี้และเฝ้าระวังเรื่องต่างๆเขาอาจจะใช้วิธีนี้ก็เป็นไปได้

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ หลินเฉิง ดึงโคล่าออกมาด้านหน้า และพยายามสังเกตขนของโคล่าอย่างระมัดระวัง

หลังจากมองดูสักครู่ หลินเฉิง ไม่พบอะไรเขาจึงลูบหัวของโคล่าและพูดขึ้นว่า

“เร็วเข้าลองดมดูซิว่ามีกลิ่นอะไรติดร่างกายของพวกเรามาหรือเปล่า!”

เมื่อได้ยินคําสั่งของ หลินเฉิง โคล่าไม่รอช้ารีบดมร่างกายของ หลินเฉิง และ หยูซาน อย่างระมัดระวังสักครู่ ต่อมาเขาก็ได้ยินเสียงครวญครางของโคล่าเมื่ออยู่ต่อหน้า หยูซาน

หลินเฉิง ขมวดคิ้วพร้อมกับฟังเสียงรอบตัวจากนั้นรีบพุ่งตรงไปยัง หยูซาน โดยไม่คํานึงถึงสีหน้าของเธอ หลินเฉิง จับหน้าอกของเธอทันที!

“พี่หลิน..พี่กําลังทําอะไร!”

เมื่อเห็นการกระทําของ หลินเฉิง หยูซาน รู้สึกสับสน แต่เมื่ออยู่ในสถานการณ์นี้เธอไม่รู้ว่าควรจะทําอย่างไรเธอพยายามเอามือปิดหน้าอกแน่นและมอง หลินเฉิง ด้วยความสงสัย

เมื่อเห็นการแสดงออกของ หยูซาน หลินเฉิง ตกตะลึงและอธิบายทันที่ด้วยรอยยิ้มขมขึ้น

“เธอกําลังเข้าใจผิด!โคล่าได้กลิ่นพิเศษมาจากตัวของเธอบางทีอาจมีแมลงตัวเล็กๆของท่านจิว อยู่!”

ท้ายสุดแล้ว หลินเฉิง ก็ไม่กล้าที่จะลูบคลําสุ่มสี่สุ่มห้าเขาให้โคล่าดมอีกครั้งเพื่อบอกตําแหน่ง หลังจากการตรวจสอบอยู่สักครู่เขาก็พบแมลงตัวเล็กๆอยู่ที่ใต้หน้าอกซ้ายของเธอ!

หลินเฉิง จับแมลงตัวเล็กๆที่เกือบจะมองไม่เห็นในมือเขา และเห็นได้ชัดว่าหยูซานใบหน้าแดงก่ำเมื่อถูกสัมผัสโดย หลินเฉิง หลินเฉิง เองก็รู้สึกอึดอัดใจเขาทําเพียงแค่ไอ 2-3 ครั้งเพื่อกลบเกลื่อนจากนั้นเริ่มหยุดคิด และเริ่มสังเกตแมลงอย่างระมัดระวัง

แมลงชนิดนี้ดูธรรมดามากมันคล้ายกับด้วงสีดําที่เขาเคยเห็นมาก่อนหน้านี้แต่มีขนาดเล็กมากกว่าและมันก็ไม่ได้มีสีดําแต่มีสีขาวเล็กน้อยซึ่งดูแปลกมาก

หลังจากตรวจสอบสักครู่ หลินเฉิง ค่อยๆจับแมลงตัวนี้และบีบมันจนตายจากนั้นพูดกับ หยูซานว่า

“ดูเหมือน ท่านจิว จะเจ้าเล่ห์กว่าที่เราคิด…ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้ถึงรูปลักษณ์และจํานวนของเราอย่างถูกต้อง ต่อไปต้องระวังให้มากขึ้น”

หลังจากพูดจบ หลินเฉิง ก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากไกลๆ หลินเฉิง ไม่ลังเลอีกต่อไปเขาพาโคล่าและหยุซานพุ่งตรงไปสู่หอคอยว่านฮวา ที่ท่านจิว อาศัยอยู่!