HxH: Researcher - ตอนที่ 128

chapter 128: ภายในการควบคุมของฉัน

ยาซูโอะ รู้สึกสนุกอีกครั้งกับความรู้สึกที่มีทุกอย่างอยู่ในกํามือ อยู่ในการควบคุมของเขา และนั่นช่วยให้เขาเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดได้อย่างมากเขาจดจ่ออยู่กับอาเขตของตัวเองสิ่งที่เขาสัมผัสได้ และผลลัพธ์ก็น่าทึ่งมาก

เขาสัมผัสได้ถึงระดับทุก ๆ นาทีจนถึงระดับที่เขาต้องการ ซึ่งไม่ได้อยู่ใกล้ระดับจุลทรรศน์ เนื่องจากโมเลกลที่สัมผัสได้มีความเป็นไปได้สูงที่จะทําให้เขารับภาระมากจนตายได้ ดังนั้น เขาจึงเพียงแต่ปรับความรู้สึกขอบเขตของเขาเป็นระดับที่เขาต้องการ

อย่างไรก็ตาม เขาสังเกตเห็นความผิดปกติ เขาสัมผัสได้ถึงสิ่งอื่นสิ่งที่น่าสนใจ

เขาสามารถรับรู้ถึงมิติและไม่จําเป็นต้องใช้อาเขตขยาย เขาสามารถรับรู้มิติได้อย่างชัดเจนเหมือนเคยใช้มา ก่อนเมื่อขยายอาเขตของเขา ยกเว้นตอนนี้ เขาสามารถรับรู้ทุกตารางนิ้วของมิติทั่วทั้งขอบเขตของเขาที่เกินระยะ 10 ไมล์ ซึ่งหมายความว่าเขาสามารถควบคุมมันได้

ไม่เพียงแค่นั้น แต่เขายังสามารถสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง บางสิ่งที่ซ่อนอยู่ลึกอยู่ภายในตัวเขาและทุกสิ่งมีชีวิตภายในอาเขตของเขา

ไฟที่ลุกโชนด้วยสีต่าง ๆ ที่ส่องประกายอยู่ในสิ่งมีชีวิตทุกชนิด ส่องแสงในตัวเขาด้วยสีม่วงเข้มและจุดสีดํารอบ ๆ

ยาซูโอะ บังเอิญรู้ว่าสิ่งที่คลุมเครือที่เขาสัมผัสได้คือแนวคิดเรื่องจิตวิญญาณ

สิ่งที่เขาศึกษาค่อนข้างดี แต่ถึงตอนนี้ เรื่องของวิญญาณยังคงเป็นปริศนาที่ยากจะคลี่คลาย เนื่องจากการศึกษาของเขาไม่ได้พาเขาไปไกลขนาดนั้น แต่การรู้ว่าเขาสามารถสัมผัสจิตวิญญาณตามธรรมชาติด้วยระดับความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาได้ทําให้เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก

แน่นอน เขารู้ว่าพลังนั้นอยู่ชั่วคราว แต่มันเกี่ยวกับสิ่งที่เขาจําเป็นต้องรู้ และเขารู้ว่าเขาต้องแข็งแกร่งแค่ไหน เพื่อสัมผัสแนวคิดดังกล่าว แต่นี่คือเหตุผลที่เขาสร้างความสามารถย่อยที่เรียกว่า ขอบเขตขยายเขาสร้างความสามารถในการย่นเวลาที่จําเป็นในการรับรู้สิ่งต่าง ๆ

ดังนั้นใคร ๆ อาจสงสัยว่าเขาใช้ขอบเขตขยาย โดยเสียสละระยะขอบเขตปัจจุบันส่วนใหญ่หรือไม่ ใครจะสงสัยว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร

อะไรที่เกินกว่าจะสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณ? อะไรอยู่นอกเหนือสัมผัสมิติและวิญญาณ? และมีอะไรมากกว่านั้น ยาซูโอะ ตั้งตารอที่จะค้นพบ

และไม่นานก่อนที่เขาจะค้นพบสิ่งที่เหนือกว่า แนวคิดที่เขาคาดไว้นานมาแล้ว อันที่จริง เขาค้นพบทันทีด้วยเหตุผลง่ายๆ เพียงข้อเดียวและไม่จําเป็นต้องเสี่ยงอะไรเลย

ช่องโหว่ที่เขาสามารถใช้ประโยชน์เป็นเวลานานเพื่อทดลองสิ่งที่ต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงต่อวัน

ด้วยความสามารถที่เรียบง่ายของเขา เขาต้องทํามากกว่าที่ใครจะจินตนาการได้ในทันที โดยไม่เสียออร่าทั้งหมดไป เขาคงจะสูญเปล่าไปกับการทดลองทั้งหมด ราวกับว่าเขาใช้ออร่าของเขาเพียงเล็กน้อยโดยใช้ความสามารถ มันไม่มีทางใกล้เคียงกับที่เขาจะพยายามทดลองทั้งหมดเหล่านั้น

บนไหล่ของ ยาซุโอะ ทันใดนั้น อีกาสีม่วงเข้มก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับดวงตาแนวตั้งสีดําสนิทบนใบหน้าตัวที่กะพริบตาเพื่อส่งสัญญาณว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น เนื่องจากอีกาจะกะพริบตาเมื่อความสามารถเปิดใช้งานเท่านั้น

ก่อนหน้านี้ เขายังใช้ความสามารถนี้ก่อนที่เขาจะหายตัวไปเป็นเวลา 6 วินาที แม้ว่าเขาจะใช้เพื่อจุดประสงค์ อื่นใช้เพื่อดูอนาคตที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง อม อนาคตที่เป็นไปได้มากมายที่เขาสามารถเผชิญได้ในเวลา 6 วินาทีอันแสนยาวนานนั้น เขามีอันตรายอย่างยิ่งและมีความเป็นไปได้ที่จะเสียชีวิตได้แม้กระทั่งกับระดับพลังปัจจุบันของเขา

การกะพริบตาที่เกิดขึ้นทันทีก่อนที่อีกาดําก็หายไปในทันที ดังนั้น เขาจึงมองเห็นอนาคต

ไม่ใช่แค่อนาคตเดียว แต่เขาเห็นอนาคตมากมายในทันทีนั้น และความรู้ในสิ่งที่เขาเห็นและประสบยังคงฝังลึกอยู่ในสมองและจิตวิญญาณของเขา

จากนั้น ยาซูโอะ ก็เริ่มแผนขั้นต่อไปและขั้นตอนที่ง่ายที่สุด ในขณะที่เขาหายตัวไปก่อนที่จะปรากฏตัวห่างออกไปหลายไมล์โดยยืนอยู่บนพื้น คราวนี้เขาไม่ได้ใช้ความสามารถประตูมิติของเขาในการเทเลพอร์ต แต่กลับใช้การควบคุมมิติรอบตัวเขา เพื่อให้ปรากฏตัวในสถานที่ที่เขาต้องการ

และในขณะที่เขาสามารถจัดการมิติได้ในระดับหนึ่งแล้ว แม้ว่าจะมีขนาดเล็กกว่ามาก เขามักจะพบว่ามันยากมากที่จะทํา และเขาจําเป็นต้องฝึกฝนมากพอสมควร เพื่อรับมือกับมัน และการฝึกการจัดการมิติของเขาใช้เวลา มากกว่าหนึ่งปีเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่สําคัญ

นั่นควรเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าการจัดการมิติยากเพียงใดวิธีย้ายมิติด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งเพื่อสร้างเอฟเฟกต์เฉพาะซึ่งเป็นส่วนสําคัญของการฝึกของเขา ซึ่งใช้เวลานานแม้ว่าจะไม่เคยหยุดนิ่ง แต่ถึงแม้จะฝึกทั้งหมดนั้น เขาก็ยังพบว่าการควบคุมมิติค่อนข้างซับซ้อนและยาก

วิธีต่าง ๆ ที่มิติสามารถเคลื่อนย้ายเพื่อแสดงเอฟเฟกต์เฉพาะได้ทําให้มันซับซ้อนมาก

มิติวาร์ป มิติทําลายมิติเคลื่อนที่ในลักษณะที่จะหายตัวไปของวัตถุ และอีกมากมาย สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่เขาฝึกฝนในการทําแม้ว่าบางอันจะยากกว่าที่เหลือ แต่บางอันก็ยากเกินกว่าจะเป็นไปได้ด้วยระดับพลังของเขา

หลังจากเทเลพอร์ตโดยใช้พลังของ นานิกะ เขาได้เรียนรู้อะไรมากมาย เมื่อเขาเทเลพอร์ตจากเกาะไปยังส่วนนี้ของทวีปมืด เขาได้สังเกตกระบวนการทั้งหมดอย่างใกล้ชิด

กระบวนการของพื้นที่ถูกจัดการอย่างเป็นธรรมชาติและสวยงามรอบตัวเขา เพื่อเคลื่อนย้ายเขาไปยังอีกด้านหนึ่งของโลก

กระบวนการอันวิจิตรงดงามของ ยาซุโอะ ได้เรียนรู้มากมายจากกระบวนการจัดการมิติที่สมบูรณ์แบบเพื่อสร้างเอฟเฟกต์เฉพาะ มิติรอบ ๆ ตัวเขาเคลื่อนไหวอย่างเป็นธรรมชาติราวกับน้ําพุโดยไม่มีการต่อต้านใด ๆ และ เขาก็ปรากฏตัวขึ้นทันทีในทวีปมืดในอากาศในตําแหน่งที่เขาต้องการ

ยาซูโอะ ด้วยความทรงจําที่สมบูรณ์แบบของเขา ทําให้แน่ใจได้ว่าจะจดจําทุกพื้นที่การเคลื่อนไหวเล็ก ๆ รอบตัวเขาในระหว่างกระบวนการทั้งหมดเขาจดจําและจดจําลําดับการเคลื่อนไหวทั้งหมดที่นําไปสู่เอฟเฟกต์เฉพาะนั้น

เขาพบว่ากระบวนการนี้สมบูรณ์แบบ โดยไม่มีข้อผิดพลาดแม้แต่ครั้งเดียว เหมือนเป็นงานของพระเจ้า แต่เขารู้ว่าเขาพบกระบวนการดังกล่าวเพียงเพราะขาดประสบการณ์ในการจัดการมิติ ดังนั้น เขาจึงพบว่าการเคลื่อนที่ในมิตินั้นเกิดขึ้นได้อย่างสมบูรณ์แบบเพราะอยู่ไกลจากระดับที่เขาจะดีพอ

คุณจะเห็นว่ามีบางสิ่งที่ ยาซุโอะ นั้นไม่มีใครเทียบได้สําหรับใครก็ตามที่เขาเคยพบและอาจเคยพบมาหรือไม่ นั่นคือการควบคุมที่สมบูรณ์แบบและการเลียนแบบที่สมบูรณ์แบบ

อาเขตควบคุมของเขา ซึ่งทําให้เขาสัมผัสทุกอย่างได้ในระดับที่เล็กมาก และความทรงจําที่สมบูรณ์แบบของเขาคือ การรวมกันที่ทําให้เขาสามารถเลียนแบบอะไรก็ได้ตราบเท่าที่เขาแข็งแรงพอที่จะทําเช่นนั้น

ดังนั้น มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาสามารถทําได้ด้วยอาเขตควบคุมของเขาที่จะเลียนแบบกระบวนการทั้งหมดได้อย่างสมบูรณ์แบบ และเขาก็แข็งแกร่งพอที่จะทําเช่นนั้นได้ แม้กระทั่งก่อนที่จะเปิดใช้งานความสามารถในสายแปรสภาพอย่างเต็มที่ ดังนั้นในสถานะปัจจุบันของเขาในขณะที่เลียนแบบกระบวนการเขาพบว่ามันง่าย กว่าเมื่อก่อนมาก

เขายังคงเผชิญกับการต่อต้านเมื่อต้องควบคุมมิติ แต่มันก็น้อยกว่าที่เขาเผชิญอยู่ทั่วไป และนั่นก็บ่งบอกได้หลายอย่าง เมื่อพิจารณาถึงความแตกต่างในระดับของสิ่งที่เขาใช้ในการเทเลพอร์ตระยะไกลและสิ่งที่เขากําลังเทเลพอร์ตผ่านตอนนี้

การจัดการมิติ เพื่อเคลื่อนย้ายอนุภาคหรือใบไม้เล็ก ๆ นั้นแตกต่างอย่างมากจากการจัดการมิติ เพื่อเคลื่อนย้ายตัวเองโดยสิ้นเชิง ทําให้มีการเคลื่อนไหวในมิติที่ใหญ่พอที่จะย้ายเขาไปเป็นไมล์ทันที…การควบคุมที่สมบูรณ์แบบ

เท้าของเขาสัมผัสพื้นโคลนนุ่ม ๆ ในทันที หรือดูเหมือนเป็นชั้นอากาศบาง ๆ ที่แยกสิ่งสกปรกออกจากรองเท้าสีเข้มของเขา

เขามองไปรอบ ๆ ด้วยความสนใจที่เห็นได้ชัดในดวงตาของเขาในสิ่งที่ดูเหมือนการเคลื่อนไหวช้า แต่เวลาเคลื่อนไปรอบ ๆ ตัวเขาอย่างช้าๆ ราวกับว่ายุ่งเหยิงต่อหน้าเขา การเคลื่อนไหวที่ดูเหมือนว่ามันเกิดขึ้นในวินา ทีนั้นเกิดขึ้นจริงในเวลาไม่ถึงมิลลิวินาที

เขามองดูทุ่งสีขาวที่สวยงาม พืชสีขาวที่ดูเหมือนข้าว แม้ว่าจะมีขนาดใหญ่กว่าข้าวปกติและมีสีต่างกัน เนื่องจากแต่ละต้นมีสีขาวครีมโดยสมบูรณ์ ทุ่งสีขาว อีกหนึ่งเป้าหมายของเขา

โดยเฉพาะเมล็ดข้าวที่อยู่ภายในพืชเหล่านี้เรียกว่า ชาวไนโตร ซึ่งเป็นเคล็ดลับในการมีอายุยืนยาว เมล็ดพันธุ์สามารถยืดอายุขัยได้ เมล็ดพันธุ์ที่หายากมาก แต่ที่นี่เขาอยู่กลางทุ่งพืชชนิดเดียวกันไปไกลสุดลูกหูลูกตา

เว้นแต่ ยาซุโอะ สังเกตเห็นบางอย่างเกี่ยวกับทุ่งนาและสังเกตเห็นบางอย่างเกี่ยวกับข้าวไนโตร ซึ่งหายากอย่างที่กล่าวกัน ท่ามกลางระยะทางหลายไมล์ในอาเขตของเขา เขาสัมผัสได้เพียงเมล็ดไนโตรสามเมล็ดเท่านั้น และนั่นก็อยู่ในระยะมากกว่า 10 ไมล์รอบตัวเขา

หากพิจารณาถึงอันตรายรอบด้านด้วย ก็จะเพิ่มความหายากขึ้นอย่างมาก อันตรายที่ดูเหมือนอยากจะรักษาระยะห่างจากข้าวไนโตรไม่กี่เม็ดนั้น ราวกับมีสิ่งกีดขวางกั้นไม่ให้ไปถึง

สิ่งมีชีวิตที่อันตรายในทุ่งนาและต้นไม้ดูเหมือนจะระมัดระวังเมล็ดพืชหรือสิ่งรอบ ๆ ตัว เนื่องจากไม่มีสิ่งมีชีวิตใดอยู่ใกล้เมล็ดพืชไม่กี่เม็ดที่เขาสัมผัสได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ซึ่งเริ่มบินเข้าหาเขาราวกับได้พบเจ้าของคนใหม่ พวกมันอยู่ในอาเขตควบคุมของเขาแล้ว…