HxH: Researcher - คอรืั้ 113

chapter 113: มาดูกันว่าเราจะได้เห็นอะไรบ้าง

สีสันมากมาย…อยู่รอบตัวเรา พวกเราพบเห็นได้ทุกวัน ตั้งแต่แบบธรรมดาและธรรมดาที่สุดก็คือขาวดํา ดําเหมือนแสงไม่มีอยู่จริง ความว่างเปล่าของแสงหรือเพียงแค่วัตถุที่ไม่สะท้อนแสงสีขาวและความมืดภายใน

แสงสีขาวเป็นเพียงการรวมกันของแสงที่มีความยาวคลื่นต่างกัน 6 สีที่ทําให้โลกของเราสวยงามกว่าที่เป็อยู่ ให้สัมผัสสีเขียวแก่ธรรมชาติ และทําให้โลกของเราเต็มไปด้วยสีสันที่นําแสงสว่างในตัวเราออกมา

มีสีอื่น ๆ หรือที่เรียกว่าสเปกตรัมที่มองไม่เห็น สีที่เรามองไม่เห็นด้วยตาเปล่าของเราเอง แต่เราพยายามหาทางรอบ ๆ ตัวมัน เพื่อดูสีเหล่านั้น สิ่งที่มองไม่เห็นในตัวเรา แต่นั่นเป็นเรื่องราวอีกครั้งหนึ่ง

สิ่งที่ ยาซุโอะ จดจ่ออยู่ที่สีที่ตาของเขามองเห็นได้ ในขณะที่เขามองลงไปที่สิ่งที่ดูเหมือนเกาะเล็ก ๆ ที่อยู่ข้างใต้เขา ขณะที่เขาลอยขึ้นไปในอากาศ

เขามองลงไปที่เฉดสีต่าง ๆ รอบตัวและภายใน… ภายในใจของผู้คน

ความมืดและความสว่างเป็นสิ่งเดียวกันอยู่ภายในวิสัยทัศน์ของเขา และสิ่งที่เขาเห็นก็คือไม่มีอะไรที่บริสุทธิ์

สําหรับการเรืองแสงแต่ละครั้ง จะมีสีหรือสีอื่นที่ย่อมมันตามที่เขารู้ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะดูสวยงามเพียงใด ซึ่งบ่งบอกว่ามันไม่บริสุทธิ์เพียงใด

ความบริสุทธิ์ของจิตวิญญาณตนหนึ่งและเขาได้ค้นพบว่าจากดวงวิญญาณทั้งหมดที่เขาสังเกตเห็นมาจนถึง ขณะนี้ ไม่มีดวงใดที่บริสุทธิ์เลย

มันขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาบริสุทธิ์แค่ไหนและนั่นก็มีผลกับแม้แต่จิตวิญญาณของเขาที่เรืองแสงในแสงสีม่วงที่ตกแต่งด้วยจุดดํารอบด้าน แม้ว่าบางคนอาจขอความแตกต่างในการค้นหาคําอธิบายที่ดีกว่า

ทุกสีที่โบยบินไปทั่วโลกวาดภาพที่สวยงาม แต่ข้างในล็กมีความหมายมากกว่าที่ใครจะจินตนาการได้ เช่นเดียวกับสีของ ยาซุโอะ ที่บ่งบอกถึงตัวตนของเขาจริง ๆ…

สิ่งที่เขากลายเป็นจริง เมื่อเขาเติบโตขึ้นเหมือนกับคนอื่นๆ ที่ได้รับสีสันมากขึ้น เมื่อพวกเขาเติบโตขึ้น ประสบการณ์ชีวิตในตัวเองทําให้ผู้คนมีสีสันมากขึ้น สิ่งที่บ่งบอกว่าพวกเขาคืออะไร สิ่งที่อธิบายบุคลิกภาพของพวกเขา

และการกระทําของเขาบรรยายถึงบุคลิกของเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบ ในขณะที่เส้นใยที่มองไม่เห็นแผ่ขยายไปทั่วโลก ปรับแต่งตามความชอบของเขา

กระจายไปทั่วเกาะขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างใต้เขา จัดการทุกอย่างตามใจชอบ ตรวจสอบให้แน่ใจว่ามีเหตุการณ์ บางอย่างเกิดขึ้นในอนาคต และสําหรับสิ่งนั้น เขาต้องเฝ้าดูทั้งเกาะอย่างต่อเนื่อง เพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเหมือนเดิม

เขาเปลี่ยนอดีตและแม้ว่าการเปลี่ยนแปลงนั้นจะเล็ก แต่ก็จะนําไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่กว่ามาก

และคงจะเป็นเช่นนั้น ถ้าเขาไม่หมั่นตรวจดูให้แน่ใจ ถ้าอะไรไม่เป็นไปตามภาพในใจของเขา เขาจะเปลี่ยนอย่างแรงหรือเปลี่ยนอดีตเล็กน้อย เพื่อให้นําไปสู่เหตุการณ์ที่ต้องการ

เกาะที่กว้างใหญ่ไพศาล ซึ่งมีหลายประเทศอยู่ภายใน เกาะที่มีชีวิตแปลก ๆ เคลื่อนตัวไปยังที่ใหม่… ด้วยอาหาร… อาหารที่ดีกว่าที่เธอเคยมี และความทะเยอทะยานก็เริ่มผุดขึ้นในใจเธอ

ความปรารถนาที่จะรังสรรค์รัง ซึ่งราชาจะขึ้นครองบัลลังก์ทั้งหมด เพื่อครอบครองและเป็นราชาของทุกคน

ราชาที่ไม่เคยมีมาก่อนในเผ่าพันธุ์ของเธอ แต่การบังเกิดปาฏิหาริย์เช่นนี้ เธอจําต้องได้รับอาหารมากมายของอร่อยที่มีศักยภาพที่จะสร้างสิ่งที่ไม่เคยฝันถึงได้ เว้นแต่จะสร้างปาฏิหาริย์เช่นนี้ เธอต้องการมด

เธอต้องการมดธรรมดาและหัวหน้ากลุ่มมดที่จะนําพวกมันไปหาอาหารที่จําเป็น

เมื่ออาหารมีความอุดมสมบูรณ์และอร่อยมากขึ้น มดที่เธอให้กําเนิดกลับแข็งแรงขึ้น และในทางกลับกัน อาหารที่สั่งทํางานเพื่อให้ได้อาหารที่ดีขึ้น เพื่อเตรียมการกําเนิดของราชองครักษ์ ราชองครักษ์ที่จะรับผิดชอบปกป้องราชา

รังมดจึงขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่เงื้อมมือของพวกมันแผ่ขยายไปทั่วเกาะ

พวกมันเลี้ยงและส่งอาหาร เพื่อรอวันกําเนิดของราชา วันที่ดวงอาทิตย์ส่องแสงเท่านั้นที่จะจางหายไปหลังจากนั้นไม่นาน

ยาซุโอะ มองลงมาที่เกาะ ขณะที่เส้นใยเคลื่อนไหว บางอย่างที่เขาทํามาระยะหนึ่งแล้ว

ความระแวดระวังเป็นสิ่งที่สําคัญของเขา ดังนั้น วันเวลาจึงผ่านไปกับชายผู้เคลื่อนย้ายระหว่างบ้านของเขาในอาณาจักรคาคินกับท้องฟ้าที่อยู่สูงเหนือเกาะ

เขายังไม่มาหาฉันอีกเหรอ? ยาซุโอะ คิดขณะที่ลูบต่างหูของเขา ฉันเดาว่าหลังจากที่ คุโรโร่ บอกเขา เขาสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับฉัน แต่การสืบหาข้อมูลของฉันคือ หลุมกระต่ายที่ไม่มีที่วันสิ้นสุด เขาจะไม่มีวันรู้สึกว่ารู้จักฉันเพียงพอและจะไม่รู้สึกมั่นใจกับฉันเลย

“ยิ่งรู้จักฉันมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งน่ากลัวมากขึ้นเท่านั้น… และเขารู้ค่อนข้างดีเหมือนกับที่ฉันยอมให้เขาทํา ดังนั้น เขาจะไม่มาเพราะเนตรสีเพลิงจนกว่าเขาจะรู้สึกว่าเขาสามารถชนะได้

ท้ายที่สุด เขาจะไม่เสี่ยงตายกับฉัน ในขณะที่เขามีแก๊งแมงมุมเป็นเป้าหมายหลัก อืม เอาล่ะ มันไม่สําคัญหรอกว่าเมื่อไหร่เขาจะมาหาฉัน หลังจากนั้นสักพัก เขาก็จะกลายเป็นสิ่งที่ไม่จําเป็น

ยาซุโอะ หลับตาที่ว่างเปล่าของเขาราวกับว่าตาบอด ถ้าทฤษฎีของฉันถูกต้อง ฉันจะมีคู่แข่งในโลกที่รู้จักซึ่งอยู่ไม่ไกลจากนี้

ไม่ใช่ว่ามี แต่มีความสามารถที่ส่งผลต่อฉัน ความสามารถที่อันตรายเกินไป แม้ว่าฉันจะไม่คิดว่ามันจะมีปัญหามากนักในภายหลัง… ทันทีที่ฉันเปลี่ยนแปลงเสร็จ…

บางสิ่งที่ฉันจะไม่ผ่านพ้นไป ถ้าฉันไม่รู้ถึงการมีอยู่ของวิญญาณ

ยาซุโอะ ลืมตาขึ้นอีกครั้ง ซึ่งกลับมาสู่รูปลักษณ์ปกติ แต่แปลกประหลาดของเขา เขาลืมตาที่เพิ่งมองไปยังบางสิ่งที่อยู่ไกลออกไป มองดูการต่อสู้ง่าย ๆ ที่เพิ่งจบลง

การต่อสู้ระหว่างนักล่ากับมนุษย์ มนุษย์พิเศษ แต่ก็ยังเป็นมนุษย์อยู่ และนักล่าก็ใช้เวลาเล่นกับมนุษย์ เพื่อให้สนใจที่จะเล่นมากขึ้น แต่… มนุษย์สูญเสียศีรษะไป

และ ยาซุโอะ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าการต่อสู้เกิดขึ้น… ทําให้แน่ใจว่าได้จัดการทุกอย่าง เพื่อนําไปสู่ช่วงเวลาหนึ่งที่วิญญาณหนุ่มนักผจญภัยได้เห็นมนุษย์คนเดียวกันนั้นเสียมือไป

วิญญาณหนุ่มจะสูญเสียชีวิตของเขา ถ้าไม่ใช่เพราะวิญญาณผจญภัยอื่นที่นั่นที่ช่วยพาเขาออกไป โดยปล่อยให้มนุษย์ที่โตแล้วเผชิญหน้ากับผู้ล่า

ดังนั้น ฮันเตอร์ที่ชื่อ ไคท์ ลูกศิษย์ของ จิน ฟรีคส์ เสียศีรษะ ซึ่งหมายถึงชีวิตของเขา แต่อย่างน้อยเขาก็รู้ว่า เขาได้ช่วยชีวิตฮันเตอร์รุ่นเยาว์สองคน ซึ่งก็คือ กอน และ คิรัวร์

เมื่อสิ่งนั้นทําเสร็จแล้ว ยาซุโอะ ก็เทเลพอร์ตกลับไปที่บ้านของเขา โดยปล่อยให้ธรรมชาติเข้ามาแทนที่

นักล่าที่ชื่อ เนเฟอร์ปิโต้ เล่นกับของเล่นของมันอยู่พักหนึ่งสนุกกับกระบวนการนี้ จนกระทั่งถึงจุดเดียวกับที่ ยาซุโอะ วาร์ปมา… เพราะในตอนนั้น เธอเงยหน้ามองไปรอบ ๆ ขณะที่หรี่ตาลง

แม้ว่า ‘เอ็น” ของเธอจะแผ่กระจายไปรอบ ๆ ตัวเธอหลายไมล์ เธอก็ยังไม่รู้สึกตัว… แต่เธอสามารถสัมผัสได้ถึงบางสิ่ง เธอสามารถสัมผัสได้ถึงดวงตาที่มองมาที่เธอ แม้ว่าเธอจะจดจ่อกับความรู้สึกทั้งหมด แต่เธอไม่สามารถสัมผัสได้ว่ามาจากไหน

เธอไม่รู้สึกถึงที่มาของการจ้องมอง แต่เธอรู้ว่ามีใครบางคนหรือบางสิ่งบางอย่างกําลังมองเธออยู่

ดังนั้น เธอจึงรอจนกระทั่งการจ้องมองหายไปก่อนที่จะสํารวจบริเวณโดยรอบ แต่เธอก็ไม่พบอะไรเลย

เธอหรี่ตาลงมากขึ้น โดยครุ่นคิดถึงความหมายของเหตุการณ์ดังกล่าว

“คนที่แข็งแกร่งพอที่ฉันไม่สามารถตรวจจับได้ว่าฉันกําลังถูกสังเกตจากที่ไหน หรือ… ผู้สังเกตการณ์เป็นเหมือนของเล่นชิ้นนี้… มีความสามารถแปลก ๆ ความสามารถที่อันตราย และบางที่อาจมีคนที่สามารถคุกคามราชาในอนาคตของเราได้”

จิตสังหารอย่างช้า ๆ เริ่มไหลออกจากเขี้ยวของเธอ เพื่อรอการมาถึงของศัตรู

ศัตรูที่อาจเป็นศัตรูก็ปรากฏตัวขึ้นจากภายในประตูมิติกลางมหาสมุทรด้วยสีหน้าสงบนิ่ง

เขาหันหลังกลับไปมองที่ไม่มีอะไรนอกจากทะเลเท่าที่ตาจะมองเห็น ทะเลสีฟ้าที่ไปไกลแสนไกล แต่เขาก็ดูราวกับว่าเขาสามารถมองเห็นได้ไกลสุดลูกหูลูกตา

“เธอสัมผัสได้ถึงการจ้องมองของฉัน อย่างนั้นหรือ อืม ไม่เป็นไร ทุกอย่างถูกกําหนดไว้แล้ว ดังนั้น ถ้าแผนแรกไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้ ฉันก็จะใช้แผนอื่นและมี 100% โอกาสที่หนึ่งในนั้นจะได้ผล สิ่งที่สําคัญคือ การได้ราชา และมีหลายวิธีในการทําเช่นนั้น”

ยาซุโอะ ยิ้มเล็กน้อยคิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น

เขาได้ชิ้นส่วนของราชาแล้ว แต่ใครล่ะที่จะบอกว่าเขาเล่นกระดานหมากรุกเพียงแผ่นเดียว?

เขายืนขึ้นบนท้องฟ้า โดยที่เส้นใยเคลื่อนไปตามความปรารถนาของเขาผ่านกระดานหมากรุกทั้งหมดที่เขามองเห็น จัดการชิ้นส่วนทั้งหมดที่เขามองเห็น และบังเอิญว่าเขาสามารถมองเห็นได้ค่อนข้างมาก

การมองเห็นของเขาได้ปกคลุมไปทั่วโลกส่วนใหญ่ที่รู้จักและมันกําลังจะกลืนโลกทั้งใบและอีกมากมาย

ในระดับหนึ่ง ทุกอย่างเป็นเพียงแค่กระดานหมากรุก ดังนั้นใคร ๆ ก็สงสัยว่า… เขาเล่นหมากรุกกันกี่ครั้ง? และเขาจัดการจากเงามืดมากแค่ไหน? ผู้คนได้แต่คนสงสัย….