GREAT DOCTOR LING RAN - ตอนที่ 685

EP 685

แขนท่อนเดียว

แขนสองท่อน

แขนสามท่อน…

ในขณะที่โจวซินเยียนเริ่มมุ่งเน้นไปที่การฝึกฝนการรักษากระดูกข้อต่อที่หัก จิตใจของเขาเต็มไปด้วยแขนที่หักทุกประเภท

ในฐานะผู้อํานวยการแผนกของศูนย์ฉุกเฉินแห่งเดียวในจังหวัดฉางซี ผู้อํานวยการฮวงสามารถได้รับทรัพยากรจํานวนมากจากทั่วประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากโรงพยาบาลในท้องถิ่นขนาดเล็กที่มีมาตรฐานต่ํากว่ามาตรฐานและมีแนวโน้มที่จะส่งต่อผู้ป่วยมาหาพวกเขา โรงพยาบาลเหล่านี้มักจะมีผู้ป่วยมากขึ้น นอกจากนี้ ผู้อํานวยการฮวงยังใช้วิธีการลดค่ารักษาพยาบาลบ่อยๆเพื่อดึงดูดผู้ป่วยจํานวนมากได้อย่างง่ายดาย

สําหรับแพทย์ในโรงพยาบาลขนาดเล็ก หากพวกเขามีสถานที่ที่พวกเขายอมรับการผ่าตัดที่พวกเขาไม่สามารถทำได้ พวกเขายินดีที่จะย้ายผู้ป่วยไปยังโรงพยาบาลนั้น

ท้ายที่สุดเมื่อความสามารถของพวกเขาอนุญาตให้ทําเช่นนั้น แพทย์ก็ต้องการให้ผู้ป่วยได้รับการรักษาอย่างดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

ในทํานองเดียวกันโรงพยาบาลหยุนหัวก็มีข้อดีในแง่นี้

แม้กระทั่งสําหรับแพทย์ที่มาจากสาขาเดียวกัน เมื่อคํานึงถึงระบบการรักษาพยาบาลสามระดับ พวกเขาก็ยังคงแนะนําให้ผู้คนไปโรงพยาบาลในพื้นที่ที่ดีที่สุดเมื่อพวกเขาต้องการขอคําปรึกษาจากแพทย์จริงๆ

เมื่อผู้อํานวยการแผนกฮวง ค้นหาผู้ป่วยและขยายการค้นหาของเขาไปยังดินแดนทั้งหมดของมณฑลฉางซี ผู้ป่วยจํานวนไม่สิ้นสุดก็ยังคงเข้ามา

หากไม่ได้ไปโรงพยาบาลคนปกติจะไม่สามารถจินตนาการได้ว่าหลาย ๆ คนจะแขนหัก

และมักจะมีผู้มารับบริการที่โรงพยาบาลเนื่องจากกระดูกแขนหักทุกวัน

โจวซินเยียนรู้ว่าเขาไม่ควรมีความสุข แต่ในขณะที่เขารักษาคนไข้ที่กระดูกข้อต่อหัก อยู่ตลอดเวลา เขาก็อดไม่ได้ที่จะมีรอยยิ้มกระจายไปทั่วใบหน้าของเขา

ความรู้สึกของการประสบความสําเร็จในสิ่งที่เขาทํานั้นเป็นที่เข้าใจของคนที่มีประสบการณ์

สําหรับโจวซินเยียนการพัฒนาทักษะของเขาในด้านศัลยกรรมกระดูกเป็นสิ่งที่เขาปรารถนามากที่สุด อย่างไรก็ตาม โจวซินเยียนคนเก่าไม่ได้ให้ความสําคัญกับการรักษาเอ็นร้อยหวายหรือการปลูกถ่ายนิ้ว หรือการทําศัลยกรรมก็ฟังดูน่ากลัวอย่างไม่น่าเชื่อ แต่จริงๆแล้วเป็นการผ่าตัดประเภทพื้นฐานที่สุดในระบบการผ่าตัด เหตุผลนั้นง่ายมาก การผ่าตัดเล็กต้องอาศัยมือและตาของแพทย์ดังนั้นแพทย์จะเหนื่อยมากและจะรู้สึกได้ว่าร่างกายตายไปครึ่งหนึ่งหลังจากการผ่าตัดเหล่านี้ นอกจากนี้ไม่จําเป็นต้องใช้วัสดุสิ้นเปลืองภายใต้กล้องจุลทรรศน์ ดังนั้นแพทย์จะไม่มีรายได้เพิ่มเติมมากนัก

เมื่อการผ่าตัดประเภทหนึ่งเพิ่มความเข้มข้นของแรงงานอย่างต่อเนื่องและลดรายได้ของแพทย์โรงพยาบาลจะสูญเสียแพทย์โดยธรรมชาติและผู้ที่เข้าร่วมระบบการแพทย์ในภายหลังก็ไม่เต็มใจที่จะเข้าร่วมการผ่าตัดเหล่านั้นเช่นกัน

ถ้าหมอลู่และมาหยานลินยังคงทํางานหนักในขณะที่เพ้อฝันเกี่ยวกับการเข้าสู่เวชศาสตร์การกีฬาโจวซินเยียนซึ่งอายุสี่สิบสามปีก็ไม่ได้คิดมาก

ถ้าเขาถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลในเมืองและสามารถรักษาอาการกระดูกข้อต่อหัก ได้เขาจะดีที่สุดในบรรดาหมอทั้งหมด

ในความประทับใจของโจวซินเยียนเพื่อนร่วมงานที่แข็งแกร่งที่สุดที่เขาพบในอดีตมักจะพยายามอ่านภาพสแกนทางการแพทย์ เขายังเข้าใจรังสีเอกซ์ได้ แต่เขาไม่เข้าใจการสแกนเอ็มอาร์ไอจากโรงพยาบาลอื่นเลย

แน่นอนว่าโจวซินเยี่ยน ไม่สามารถเข้าใจการสแกนเอ็มอาร์ไอได้เช่นกัน แต่เขาได้เรียนรู้วิธีจัดการกับการก ระดูกข้อต่อหักแล้ว

โจวซินเยียนยังคงรู้สึกตื่นเต้นมากแม้ว่าหลิงรันจะบอกว่าเขาอยู่ในระดับมือสมัครเล่น รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าของเขา

หญิงชราที่นั่งอยู่ตรงข้าม โจวซินเยี่ยนมองมาที่เขาและทันใดนั้นก็พูดว่า “แพทย์ที่มีอายุมากกว่ายังคงเป็นผู้ใหญ่กว่าหลังจากเข้ารับการรักษามาหลายวันคุณเป็นหมอคนเดียวที่มีรอยยิ้มบนใบหน้าของคุณ”

โจวซินเยียนที่กําลังยิ้มอยู่ก็ตะลึง ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักได้ เขากล่าวว่า“ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเรา แม้ว่าเราจะไม่สามารถรักษาอาการป่วยได้ แต่อย่างน้อยเราก็ยังมีอารมณ์ดีขึ้น”

“ใช่ฉันไม่คาดคิดว่าจะหายขาดในตอนนี้ แต่อย่างน้อยฉันก็มีความสุขมากกว่าที่ควรจะเป็น” หญิงชราเหยียดแขนออกและดูสงบ

ในที่สุดรอยยิ้มของ โจวซินเยียนก็จางหายไป “คุณจะอารมณ์ดีขึ้นกว่าเดิมถ้าคุณจัดการรักษาอาการบาดเจ็บได้”

“กระดูกหักนี้สามารถรักษาให้หายได้หรือไม่”

“ใช่มันเป็นเพียงการแตกหักขอข้อต่อ เท่านั้น” โจวซินเยียนคิดว่าเขาจะบ้าไปแล้วกับการที่เขาอยากจะพูดประโยคนั้น ในที่สุดเขาก็พูดออกมาเขาก็รู้สึกยินดีไปทั่ว

“มันก็ดีถ้ามันสามารถรักษาให้หายได้ฉันเชื่อในตัวคุณหมอ” หญิงชราอารมณ์ดีขึ้นมาก เธอลูปหน้าลูกชายของเธอและพูดว่า “ดูสิ เป็นหมอที่ดีขนาดไหน”

“หมอโจวซินเยียนคุณทํางานหนักแล้วคุณเป็นหมอที่มีจิตใจเมตตากรุณา” ในฐานะลูกชายที่เชื่อฟังเขายกนิ้วให้เขา

ผู้ป่วยรายอื่นและครอบครัวที่รอพบแพทย์ก็เห็นด้วยเช่นกัน ท้ายที่สุดทุกคนอยากเห็นพนักงานบริการที่ยิ้มให้พวกเขา วันนี้โจวซินเยียนแสดงรอยยิ้มที่แพทย์ทั่วไปไม่ต้องการแสดงหรือมองว่าการยิ้มเป็นสิ่งที่ดูหมิ่น

“มันไม่มีอะไรเลยครับ ผมจะทําให้ดีที่สุด” โจวซินเยียนเลือกค่าพูดของเขาอย่างระมัดระวัง เขาคุยกับเธอขณะที่รักษาคนไข้ เขาขยับร่างกายเล็กน้อยเพื่อแสดงให้ Ling Ran เห็นและกล่าวว่า “ทักษะปัจจุบันของฉัน สอนโดยหมอหลิงถ้าคุณพูดถึงหมอที่มีจิตใจเมตตาหมอหลิง คือคนที่สมควรได้รับ”

หลิงรันมองไปข้างหน้าและไม่ได้พูดอะไร

ผู้ป่วยและครอบครัวของพวกเขาโดยธรรมชาติชอบที่จะได้รับการดูแลโดยโจวซินเยียน ซึ่งยินดีที่จะพูดคุยกับพวกเขา

สักครูบรรยากาศในห้องรักษาก็ดีมาก

วันรุ่งขึ้นคนไข้ส่งแบรน์เนื้อผ้าไหมผืนใหญ่มาให้

หมอใจดี, คําเหล่านี้เขียนด้วยตัวอักษรขนาดใหญ่และทําให้แพทย์หลายคนที่เห็นพวกเขารู้สึกอิจฉา

ค่าใช้จ่ายของผ้าไหมแบนเนอร์นั้นไม่มาก แต่สําหรับแพทย์แล้วแบนเนอร์ผ้าไหมที่ผู้ป่วยส่งมานั้นถือเป็นสิ่งสําคัญสําหรับตัวเอง แพทย์หลายคนแม้กระทั่งผู้ช่วยอาจารย์อาจไม่จําเป็นต้องได้รับป้ายผ้าไหมมาก่อน และไม่เหมาะที่จะจ่ายเงินและสร้างขึ้นมาเองเพื่อลวงโลกว่าได้รับเช่นกัน..

โจวซินเยียนหยิบแบนเนอร์ผ้าไหมถ่ายรูปสองสามรูปแล้วส่งให้ Circle of Friends จากนั้นเขาก็หมดความสนใจไปกับมัน

หลังจากวันที่วุ่นวายในตอนเย็น โจวซินเยียนก็กลับไปที่ห้องรับสายของแพทย์คนแรก โจวซินเยียนมองไปที่รูปถ่ายในโทรศัพท์ของเขาและรอยยิ้มที่มีเพียงชายวัยกลางคนเท่านั้นที่จะมีได้หลังจากที่พวกเขาฝึกฝนมันมาเป็นเวลานาน ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

“ฉันจะนอนและตื่น แต่เช้าเพื่อไปทํางานในวันพรุ่งนี้” โจวซินเยียนประกาศกับกระจกและไม่นานก็เข้าสู่ห้วงนิทรา

โจวซินเยียนตื่นขึ้นมาตอนตีห้าล้างหน้าอย่างรวดเร็วและรีบไปที่ห้องการรักษาของศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน

ระหว่างทางไปที่นั้น โจวซินเยียนยังคงจินตนาการว่าตัวเองกําลังเดินเข้าไปในโลกที่เขาครองอยู่ เพราะความสําเร็จของเขาในนั้น ในเวลานี้เงินไม่ใช่สิ่งสําคัญอีกต่อไป สิ่งที่สําคัญจริงๆคือสถานะและผู้คนรอบข้างต่างก็ชอบเขา

“หมอโจวซินเยียนตื่นเร็วเข้า” หมอโจวตะโกนและดึงโจวซินเยียนออกจากฝันกลางวันของเขา

โจวซินเยียนเริ่มวิตกกังวล เขาหยิบเสื้อคลุมสีขาวข้างๆตัวเขาขณะที่ถามอย่างไร้จุดหมาย “เกิดอะไรขึ้น?”

“เรากําลังจะไปทะเล” หมอโจวดูเคร่งขรึม

เขาสวมเสื้อคลุมสีขาวใหม่เอี่ยมซึ่งทําให้เขารู้สึกกระปรี้กระเปร่า หากใครไม่ใส่ใจเขาพวกเขาคงคิดว่าความเกียจคร้านตามปกติของเขาถูกกันไปแล้ว

โจวซินเยียนรู้สึกสับสน “ทะเล?”

“ลูกเรือบนเรือประสบเหตุฉุกเฉินและพวกเขาต้องการให้เราไปที่พื้นที่” หมอโจวหยุดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “อีกฝ่ายจะไม่ไปโรงพยาบาลเขาบอกว่ามีห้องผ่าตัดที่มีอุปกรณ์ครบครันอยู่ที่เรือลํานั้นเขาจึงขอให้เราไปที่นั่น”

โจวซินเยียนสามารถฟังรายละเอียดได้มากขึ้นด้วยหูที่แหลมคมของเขา และเขาก็ตั้งข้อสันนิษฐานมากมายในใจ เมื่อเขาได้เห็นท่าทางของหมอโจวที่อยู่ตรงหน้า