Gate of God - ตอนที่ 526
ตอนที่ 526 บ้านนก
ตั๋วเงินหนาๆสองปึกถูกวางลงไปบนโต๊ะ
ฟางเจิ้งจือ รู้ดีว่าใครเป็นเจ้าของ
แต่
เขาไม่เข้าใจว่าทำไมทั้งคู่ต้องพนันด้วยต้องมีบางอย่างผิดปกติ!ปกติแล้วจะมีเขาคนเดียวเท่านั้นที่จะพนัน
ฟางเจิ้งจือ มองไปที่กองตั๋วเงินทั้งสองด้วยความพูดไม่ออก
ฟางเจิ้งจือ ไม่ใช่เพียงคนเดียว แม้แต่ฝูงชนที่พึ่งเยาะเย้ยเขา ตอนนี้กลับเบิกตากว้าง
”พวกเขาเดิมพัน…เจ็ดคน?”
”เกิดอะไรขึ้น?”่
”50,000เหรียญเงิน! สองกองรวมกันเป็นแสน!”
”พวกเขาบ้า… พวกเขาบ้าไปแล้ว!”
ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นพวกเขายอมรับในความบ้าของ ฟาง เจิ้งจือ ได้ แต่ทำไม เหยียน ซิว และ ปิง หยาง ถึงร่วมด้วยล่ะ?
หรือว่าพวกเขาเองก็ติดนิสัยมาจากฟาง เจิ้งจือ เช่นกัน?
”ฝ่าบาทนายน้อยฟาง นายน้อยเหยียน…พวกท่านจะพนันแบบนั้นจริงๆหรือ? มันแทบไม่เคยเกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ…” เหวิน เต๋าเปา พูดขึ้น
เขาพบว่าฟาง เจิ้งจือ พยายามควบคุมอาการสั่นของร่างกายอยู่
หรือว่า…
เขาวางมันผิดที่?
”เหยียนซิว เจ้าก็จะพนันด้วยงั้นหรือ?” ฟาง เจิ้งจือ ไม่สนใจ เหวิน เต๋าเปา และหันไปยิ้มให้ เหยียน ซิว แต่รอยยิ้มของเขานั้นดูไม่ธรรมชาติเป็นอย่างมาก
”ใช่”เหยียน ซิว ตอบ
”ทำไม?”ฟาง เจิ้งจือ ไม่เข้าใจ
”พวกเราเป็นเพื่อนกันข้าเชื่อใจเจ้า ฉันเชื่อคุณ ” เหยียน ซิว ตอบ
”โอ้… ” ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้จะพูดยังไงเมื่อเห็นสีหน้าของ เหยียน ซิว จากนั้นเขาก็ส่ายหัวและหันไปมอง ปิง หยาง “องค์หญิง ข้ามั่นใจว่าเต้าคงไม่พนันตามการตัดสินใจมั่วๆของข้าหรอกมั้ง?”
”ข้าก็มีความคิดเป็นของตัวเองแต่ข้าก็เป็นเพื่อเจ้าเช่นกัน มันเป็นเพียงแค่เงินน้อยนิด ไม่ต้องกังวลไป!” ปิง หยาง ตอบออกมาด้วยความหยิ่งยโส
”ที่จริงพวกเราก็ไมได้รู้จักกันมากขนาดนั้นเจ้าสามารถวางเดิมพันตรงอื่นได้” ฟาง เจิ้งจือ แนะนำ
”ไม่ต้องใส่ใจมันหรอกน่า!”ปิงหยาง เมินสิ่งที่ ฟาง เจิ้งจือ พูด
”…” ฟาง เจิ้งจือ พูดไม่ออกเมื่อมองไปที่โต๊ะเดิมพัน จากนั้นดวงตาของเขาก็เป็นประกาย “งั้นข้าเปลี่ยนละกัน!”
”แน่นอนข้าจะเปลี่ยนด้วย! เหยียน ซิว เจ้าก็จะเปลี่ยนด้วยใช่ไหม?” ปิง หยาง ถาม เหยียน ซิว
”ใช่”เหยียน ซิว พยักหน้า
”…” ฟาง เจิ้งจือ เหลือบมอง ปิง หยาง เขาไม่สามาถหาคำมาอธิบายความรู้สึกของเขาในตอนนี้ได้ เขากัดฟัน “ลืมมันเถอะ… ข้าขี้เกียจเปลี่ยนแล้ว!”
”ข้าเองก็ขี้เกียจเหมือนกัน”ปิง หยาง ตอบ
”อืมข้าเองก็จะไม่เปลี่ยนแปลงอะไรทั้งนั้น” เหยียน ซิว พยักหน้า
”…”
ผู้คนต่างพูดไม่ออกเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นมันดูบ้าบอมาก แม้พวกเขาจะรวยมากแค่ไหน แต่ก็ไม่คิดจะโยนเงินทิ้งเล่นขนาดนี้
”หนึ่งแสนเหรียญเงิน!”
พวกเขาเดิมพนในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้!พวกเขาต้องบ้าแค่ไหนถึงทำแบบนี้ได้!
”ใกล้จะได้เวลาแล้ว!”่
”ครั้งนี้ฟาง เจิ้งจือ ต้องร้องไห้ออกมาแน่ๆ!”
”ฮ่าฮ่าฮ่า…แน่นอน! ทั้งเจ็ดคน? เขาคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของถนนเจ็ดดวงดาวหรือไงกัน? ”
ทุกคนเริ่มเดินเข้าไปในถนนเจ็ดดวงดาวพวกเขาเลิกสนใจ ฟาง เจิ้งจือ
…
หอเจ็ดดวงดาวตั้งอยู่ริมถนนเจ็ดดวงดาวมันถูกปรับปรุงใหม่ตั้งแต่ปีที่แล้ว มันงดงามและปราณีตมาก
เพดานเป็นลวดลายเมฆและท้องฟ้า
ที่ชั้นสองของหอมีเวทีอยู่เจ็ดเวทีตกแต่งพร้อมประดับไฟอยางสวยงาน
มันเป็นที่ที่ขึ้นชื่อเป็นอย่างมาก…
”แสงสว่างของดวงดาวทั้งเจ็ด!
ทุกคนถูกพาไปที่นั่งโดยสาวใช้แต่ที่นั่งตรงกลางกลับถูกปล่อยว่างไว้
เพราะ
มันเป็นที่นั่งโปรดของปิง หยาง
ไม่มีใครโง่พอที่จะแย่งที่นั่งตรงนั้นไปจากนาง
แต่ตอนนี้ที่นั่งตรงนั้นกลับมีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่เขาดูเหมือนชายหนุ่มที่มาจากตระกูลที่ร่ำรวย
แต่ผิวของเขากลับดูซีดขาวบวกกับชุดสีขาวของเขาทำให้ภาพลักษณ์ของเขาดูอ่อนแอเป็นอย่างมาก
ทุกคนที่เดินเข้ามาต่างตกใจเมื่อเห็นชายคนนี้
”นั่นมัน?!”
”ทำไมเขาถึงมาที่นี่?”
ผู้คนต่างรู้สึกประหลาดใจที่ชายคนนี้มาอยู่ที่นี่อย่างไรก็ตามไม่มีใครคิดจะเข้าไปคุยกับเขา ผู้คนต่างทำเพียงแค่หัวเราะเยาะและมองด้วยความดูถูกเท่านั้น
ทันใดนั้นเองปิง หยาง ก็เดินเข้ามา สายตาของนางไปหยุดอยู่ที่โต๊ะกลางหอ
”พี่เก้า?ท่านมาทำอะไรที่นี่?” ปิง หยาง ไม่คาดคิดว่า หลิน หยุน จะมาที่นี่และมาแย่งที่นั่งโปรดของนางไป
”โอ้เจ้าอยู่ที่นี่ด้วยงั้นหรือ?” หลิน หยุน ยิ้มด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย
”อืมข้ามากับ เหยียน ซิว และก็เจ้าไร้ยางอาย” ปิง หยาง ชี้ไปที่ เหยียน ซิว และ ฟาง เจิ้งจือ
แน่นอน…
เหวินเต๋าเปา ถูกเมิน
แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจมากนักเขาทำเพียงได้แต่ถอนหายใจ อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็นว่าเป็นองค์ชายเก้า หลิน หยุน เขาก็ดูเหมือนไม่ได้เสียใจมากนัก
หนึ่งปีที่ผ่านาองค์รัชทายาทได้รวบรวมอำนาจได้มากมายจนราชาต้วนเทียบไม่ติด
เจ้าหน้าที่ส่วนใหญ๋ตอนนี้อยู่ข้างองค์รัชทายาท
พวกเขาเกือบทั้งหมดเป็นพวกเดียวกัน
ที่พักของราชาต้วนเงียบเชียบขึ้นเรื่อยๆก่อนหน้านี้องค์ชายเก้าก็ไม่ได้เป็นที่นิยมหรือโด่งดังอยู่แล้ว โดยเฉพาะหลังจากที่อำนาจขององค์รัชทายาทเพิ่มขึ้น ชื่อเสียงของเขาก็น้อยลงเรื่อยๆ
อย่างน้อยที่สุดราชาต้วนก็ยังมีคนไปเยี่ยมเยียนบ้างแต่สำหรับองค์ชายเก้ามีเพียงแค่นกตัวน้อยเท่านั้นที่ต้อนรับเขาอยู่ที่ประตู
”นายน้อยฟางนายน้องเหยียน พวกเจ้าสบายดีไหม?” หลิน หยุน ทักทาย
คนอื่นๆส่ายหัวเมื่อเห็นเรื่องนี้
”ทำไมเขาถึงทักทายพวกนั้นก่อน?เขาเป็นองค์ชายนะ!”
”เหอะ…ลมไปเสียเถอะเป็นเรื่องดีที่เขาไม่ได้เข้าร่วมสงครามชิงบัลลังก์ เขายังอาจจะสามารถมีตำแหน่งดีๆได้ในอนาคต”
”ใช่!เขายังถือว่ามีสายเลือดขององค์จักรพรรดิอยู่ เขาจะใช้ชีวิตแบบขี้เกียจไปตลอดทั้งชีวิตยังได้”
ผู้คุยต่างพูดคุยกันอย่างเปิดเผยพวกเขาไม่พยายามแม้แต่จะลดเสียงลง แต่ หลิน หยุน ไม่คิดจะสนใจ
ต่อให้เขาจะเป็นสายเลือดขององค์จักรพรรดิ!
แล้วยังไงล่ะ?
เชื้อพระวงศ์มีมากกว่าร้อยคน
ว่ากันตรงๆเขาได้พบกับองค์จักรพรรดิน้อยกว่าเจ้าหน้าที่ระดับสามระดับสี่ด้วยซ้ำ
”ยินดีที่ได้พบองค์ชายเก้า” ฟาง เจิ้งจือ ยิ้มและไม่สนความคิดของคนรอบข้าง
”ยินดีที่ได้พบ”เหยียน ซิว พยักหน้า
เหวินเต๋าเปา ตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็น ฟาง เจิ้งจือ และ เหยยน ซิว ตอบกลับอย่างไรก็ตาม เขาเรียกสติกลับมาอย่างรวดเร็ว และทักทายองค์ชายเก้ากลับไปเช่นกัน
จากนั้นพวกเขาก็นั่งลง
ในขณะนั้นเองเสียงดนตรีก็เริ่มบรรเลงทุกๆคนต่างให้ความสนใจกับเวที
มันเป็นจุดประสงค์ที่พวกเขามาที่นี่
เสียงเพลงยังคงบรรเลงอย่างต่อเนื่องแสงสว่างไปทั่วหอเจ็ดดวงดาว ในที่สุดก็เหลือแสงสว่างเพียงแค่เจ็ดแห่ง
”มันกำลังจะเริ่มแล้ว!”
ไฟลุกโชดในดวงตาของผู้คนขณะที่รอคอยการแสดงอย่างตื่นเต้นพวกเขาต่างชื่นชอบในความเป็นปริศนานี้
ฟางเจิ้งจือ และ เหยียน ซิว เองก็รอการปรากฎตัวของเหล่าดาวทั้งเจ็ดเช่นกัน
เสียงเพลงดังขึ้นชัดเจน
จากนั้นแสงไฟสีเขียวก็เริ่มส่องสว่างไปทั่วเวที
จากนั้นก็มีร่างๆหนึ่งที่สวมชุดกระโปรงสีเขียวลอยลงมาพร้อมกับถือกู่เจิ้งคิ้วของนางช่างงดงาม ชุดของนางพริ้วไหวไปตามสายลม
”ติ้ง!”
เสียงของกู่เจิ้งดังสะท้อนอากาศเสียงดนตรีอื่นเองก็ถูกหยุดเช่นกัน
ทุกอย่างราวกับหยุดนิ่งเมื่อเสียงของกู่เจิ้งถูกบรรเลงขึ้น
”โอ้…นั่นมันเพลงณ ริมขอบ นี่นา! ไป่ฮัว ออกแสดงในคืนนี้! ช่างเป็นตัวเลือกที่ยอดเยี่ยม!”
”ใช่ๆนางเลื่องชื่อมากในการคุมเวที!นางไม่ค่อยออกแสดง … ข้าไม่คิดเลยว่านางจะออกแสดงคืนนี้”
”ข้าพนันไว้ว่านางจะมาแสดงวันนี้!”
ผู้คนมากมายเริ่มตบมือและร้องเพลงให้กับสตรีในชุดกระโปรงเขียว
ในตอนนั้นเองเสียงของกู่เจิ้งก็เริ่มเงียบลง และในอีกเวทีหนึ่งก็มีแสงสว่างขึ้น มันเป็นแสงสีฟ้า
”โย่วเสวียขึ้นแสดง!”
”ไป่ฮั่วและ โย่วเสวีย ไม่เคยออกแสดงพร้อมกัน ไป่ฮั่วเด่นเรื่องคุมเวทีข้าอดสงสัยไม่ได้ว่าโย่วเสวียจะแสดงอะไร”
”ข้ารอไม่ไหวแล้ว!”
ฝูงชนมองดูสตรีสีฟ้าอย่างคาดหวังพวกเขามองดูซอสองสายในมือของนางอย่างตื่นเต้น
หลังจากที่หญิงนางนั้นลงมาถึงก็โค้งคำนับให้ฝูงชนและเผยรอยยิ้มที่สดใส
ผู้คนต่างหลงใหลในรอยยิ้มของนางพวกเขาไม่สามารถนั่งอยู่เฉยได้
หลังจากโย่วเสวียเผยยิ้มนางก็เริ่มเล่นซอสองสายหูมันเป็นเพลงช้าที่สงบเงียบและทำให้ผู้คนเพลิดเพลิน
”นั่นมันเพลงจัทราแดงเหนือวัง!”
”มันเป็นการแสดงที่ให้ความรู้สึกเศร้ามาก’จันทราแดงเหนือวัน’ เป็นพทเพลงที่ช่วยทำให้ผู้คนที่ฟังปลดปล่อยอารมณ์ออกมา นี่เป็นการผสมผสานที่ยอดเยี่ยม!”
”ข้าคิดถูกที่มาในวันนี้!”
พวกเขาทั้งต่างตกอยู่ในอารมณ์เศร้าตามเสียงเพลงเมื่อพวกเขาได้ยิน จันทราแดงเหนือวัง มันราวกับพวกเขาได้พบหนทางในการปลดปล่อย
ผู้คนต่างพอใจเมื่อได้ชมการแสดงทั้งสอง
จากนั้น…
แสงอีกด้านหนึ่งก็ส่องสว่างขึ้นเป็นสีม่วงอ่อน
”ว้าว!นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาแสดงร่วมกันสามคน!”
”ช่างเป็นอะไรที่หาได้ยากมาก!”
”ฮ่าฮ่าฮ่า… ช้าต้องชนะในการพนันครั้งนี้แน่ๆ! ข้าพนันได้เลยว่า โย่วเสวีย, ไป่ฮัว และ อวี้จื้อ ต้องเป็นผู้แสดงหลักในค่ำคืนนี้!”
YOU MAY ALSO LIKE
