Gate of God - ตอนที่ 523
ตอนที่ 523 โตกว่าที่คิด
เหวินเต๋าเปา ไม่มีทีท่าจะตอบคำถามเหล่านั้นเหล่าทหารเองก็ไม่คิดจะถามออกมา
จากนั้นเหล่าทหารก็แจ้งถึงการมาถึงของเหวิน เต๋าเปา ในขณะที่ให้เขารออยู่ด้านนอกคราวนี้เขาไม่ต้องรอนาน
เหวินเต๋าเปา เข้ามาในบ้านพัก ปิง หยาง หลังจากนั้นไม่นานก็ถูกพาไปที่สวนมันไม่แตกต่างกับเมื่อวานนี้เลย
ฟางเจิ้งจือ กำลังจิบชาของเขา ทันใดนั้นเขาหันไปเห็น เหวิน เต๋าเปา เขาก็พ่นน้ำออกมาจากปากทันที
”แค่กๆ!”
เหวินเต๋าเปา ไม่ทันตั้งตัวก่อนที่น้ำชาจะสาดกระเซ็นทั่วหน้าของเขา
”เกิดอะไรขึ้น?!ใครทำร้ายเจ้า?” ฟาง เจิ้งจือ ถาม
”พ่อของข้า!”เหวินเต๋าเปา ร้องไห้ออกมา
”พ่อของเจ้า?ทำไมเขาต้องทำอย่างนั้น? บอกข้ามา “ดูเหมือนว่า ฟาง เจิ้งจือ จะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น
”เขาบอกว่าข้าไม่ควรพาเจ้าไปที่ถนนเจ็ดดวงดาว”เหวินเต๋าเปา เช็กน้ำชาออกจากใบหน้า
”เหตุผลเพียงแค่นั้น?”ฟางเจิ้งจือ หัวเราะเบาๆ
”ใช่”
”ในฐานะผู้ชายเจ้าควรมีอิสระในการใช้ชีวิต”
”ท่านหมายความว่าอะไร?”
”ข้ามีแผนที่จะหยุดพ่อของเจ้าไม่ให้ตีเจ้าอีกต่อจากนี้ เจ้าจะสามารถไปที่ถนนเจ็ดดวงดาวได้อย่างเปิดเผย! เจ้าคิดว่ายังไง?”
”ท่านเอาจริงงั้นรึ?”
”แน่นอน”
”บอกข้ามาได้เลย”
”คืนนี้ไปกันอีกครั้ง ข้าอยากเห็นว่าพ่อของเจ้าจะทุบตีเจ้ามากแค่ไหน”
”อะไรนะ?!”ดวงตาของ เหวิน เต๋าเปา แทบจะถลนออกมา เขาไม่อยากเชื่อสิ่งที่ ฟาง เจิ้งจือ พูด ฟาง เจิ้งจือ ไม่ใช่คนที่โดนทุบตีนี่!
อย่างไรก็ตามเหวิน เต๋าเปา ไม่สามารถใช้คำพูดแสดงความไม่พอใจได้เขามองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ “ท่านมีแผนการอื่นไหม?”
”ไม่”ฟาง เจิ้งจือ ปฏิเสธเขาอย่างเด็ดเดี่ยว
”…”
…
ยามค่ำคืนพวกเขาทั้งสี่กลับไปที่ถนนเจ็ดดวงดาว อย่างไรก็ตาม ในครั้งนี้ เหวิน เต๋าเปา ตื่นเต้นน้อยลงอย่างมาก ในความเป็นจริง เขารู้สึกขมขื่นเสียมากกว่า
เหวินเต๋าเปา เดินออกจากถนนเจ็ดดวงดาวโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อเขากลับบ้าน มีร่างร่างหนึ่งกำลังรอเขาอยู่ที่ประตู
ร่างนั้นถือเสาโลหะอยู่ในมือ
”พ่ออย่าตีข้า!”
”เจ้าโง่เจ้าสมควรได้รับมัน!”
”อา…ท่านพ่อ อย่าทำข้า ได้โปรด ฟาง เจิ้งจือ! ฟาง เจิ้งจือ ให้ข้าบอกอะไรท่านบางอย่าง…”เหวิน เต๋าเปา ร้องลั่นหลังจากที่โดนตีครั้งแรก
”ให้เจ้าบอกบางอย่างกับข้ารึ?เอาล่ะเขาว่ายังไง?”
”ฟางเจิ้งจือ บอกว่าเขาจะกลับไปที่ถนนเจ็ดดวงดาวอีกในวันพรุ่งนี้ เขาจะไปเวลาเดิมของทุกวัน”
”เขาพูดอย่างนั้นจริงๆเหรอ?”แววตาของคนๆนั้นเปล่งประกาย
”ใช่แล้ว”
”เข้าใจแล้วเจ้าควรติดตามเขาไปในทุกๆวัน ข้าจะเตรียมเงินให้เจ้า เจ้าอยากได้เท่าไรก็ได้ ตามที่ต้องการ”ร่างนั้นพยักนห้า
”พ่อจะไม่ตีข้างั้นเหรอ?”
”ไม่!ไปพักผ่อน พรุ่งนี้ที่ถนนเจ็ดดวงดาวก็สร้างความสนุกสนานให้นายน้อยฟางด้วย”
”ไม่มีทาง?!ได้ผลด้วย?!”เหวิน เต๋าเปา ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเมื่อเห็นพ่อของเขาหันหลังจากไป เขารู้ว่าพ่อของเขาเป็นคนเข้มงวด
แต่วันนี้…
ทำไมเขาถึงพูดแบบนั้น
วิธีการของฟาง เจิ้งจือ มันได้ผล! ไม่เพียงแต่ไม่โดนตี แต่เขาถูกขอให้ไปที่ถนนเจ็ดดวงดาวอีกด้วย เกิดอะไรขึ้น?!
…
ภายในบ้านพักรัฐมนตรีฝ่ายซ้าย…
เหล่าคนรับใช้คุกเข่ากับพื้น
”ฟางเจิ้งจือ จะไปที่ถนนเจ็ดดวงดาวอีกงั้นเหรอ?”เสียงของรัฐมนตรีฝ่ายซ้าย ยู่ ยี่ปิง ดังขึ้น
”ใช่แล้วเขาไปพร้อมกับ เหวิน เต๋าเปา เหยียน ซิว และ ปิง หยาง พวกเขาจะไปในเวลาเดียวกันกับเมื่อวานนี้ “คนรับใช้ตอบ
”ราชาต้วนและฉือ เฮา อยู่ที่บ้านพัก ปิง หยาง ด้วยหรือไม่?”
”ไม่ราชาต้วนอยู่ที่บ้ายพักของเขา ส่วน ฉือ เฮา นอกจากวันแแรกเข้าใช้เวลาอยู่ในบ้านพักของราชาต้วน ”
”เข้าใจแล้วเจ้าออกไปได้”รัฐมนตรีฝ่ายซ้าย ยู่ ยี่ปิง พยักนห้า
”รับทราบ!”คนรับใช้โค้งคำนับและออกไป
เมื่อคนรับใช้ออกไปก็มีเสียงที่น่านับถือดังขึ้น “รัฐมนตรี เหวิน ฉวน มีเรื่องจะพูดคุยกับท่าน”
”เหวินฉวน?”รัฐมนตรี ยู่ ยี่ปิง กล่าว จากนั้นดวงตาของเขาก็เป็นประกายอีกครั้ง “อืม ให้เขาเข้ามา”
”รับทราบ!”
จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าก่อนที่ประตูจะเปิดชายวัยกลางคนในชุดสีดำเดินผ่านประตู
เขาดูเคร่งขรึมใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเคราดวงตาของเขาดูเหมือนปิดลงครึ่งหนึ่งตลอดเวลา
”ข้าคือเหวิน ฉวน จากกรมกฎหมาย ยินดีที่ได้พบ ท่านรัฐมนตรี!”ชายวัยกลางคนโค้งคำนับขณะที่เดินเข้ามา
”เจ้าหน้าที่เหวินเจ้าไม่ต้องมากพิธีหรอกข้าขอถามได้หรือไม่ว่าทำไมถึงมาหาข้าในยามดึก?”รัฐมนตรีฝ่ายซ้าย ยู่ ยี่ปิง เดินไปและพยุงตัวเขาขึ้น
”มีบางอย่างเกิดขึ้นเล็กน้อย”เหวิน ฉวน พยักหน้าอย่างมีความลังเล
”โอ้?่บอกข้ามาว่ามันคืออะไรถ้าข้าช่วยได้ ข้าจะพยายามอย่างดีที่สุด”รัฐมนตรีฝ่ายซ้าย ยู่ ยี่ปิง ตอบกลับ
”ท่านรัฐมนตรีโปรดช่วยลูกข้าด้วย!”เหวินฉวน คุกเข่าลง
รัฐมนตรีฝ่ายซ้ายยู่ ยี่ปิง รีบพยุงตัวของ เหวิน ฉวน ขึ้นมาแววตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล
”เจ้าหน้าที่เหวินมีปัญหาอะไร? เจ้าทำหน้าที่ในสภามาหลายปี! ลูกเจ้าก็เหมือนลูกข้า แค่บอกข้ามาว่ามันคือเรื่องอะไร!”
”ลูกชายของข้า…เขาไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ ใน2-3วันมานี้เขาออกไปเที่ยวเล่น …กับ ฟาง เจิ้งจือ โดยไม่บอกข้าข้า …ข้า…”
”โอ้?่เจ้าไม่รู้หรือว่าเขาไปที่ถนนเจ็ดดวงดาวกับ ฟาง เจิ้งจือ?”
”ข้ารู้เรื่องนี้เมื่อคืนก่อน!ข้าตีเขาอย่างแรง และหลังจากนั้น ข้าก็บอกเขาว่าอย่าทำอีก! แต่เด็ก อายุแค่นี้ …บ้าเอ้ย …ข้าตามใจเขามากเกินไป ข้าไม่คิดเลยว่าเขาจะไปที่ถนนเจ็ดดวงดาวกับ ฟาง เจิ้งจือ อีก ข้า… มัน…”เหวิน ฉวน ถอนหายใจ
”ข้าไม่คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่เขาเป็นคนที่ชอบเล่นสนุกเท่านั้น ไม่มีอะไรอันตรายหรอก” รัฐมนตรีฝ่ายซ้าย ยู่ ยี่ปิง โบกมือให้เขา
”ท่านรัฐมนตรีช่างใจกว้างยิ่งนัก! แล้วองค์รัชทายาท…”
”เจ้าหน้าที่เหวินไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นให้องค์รัชทายาทฟังเอง เขาเป็นแค่เด็ก เป็นเรื่องปกติที่เขาจะออกไปเที่ยวเล่น นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย “รัฐมนตรีฝ่ายซ้าย ยู่ ยี่ปิง ตอบกลับ
”แต่… ” เหวิน ฉวน กังวล
”มีอะไรอีกงั้นหรือ?”รัฐมนตรีฝ่ายซ้ายยู่ ยี่ปิง ถาม
”คือว่าข้าได้ยินมาจากลูกชาย ฟาง เจิ้งจือ ข่มขู่และให้เขาติดตามไปยังถนนเจ็ดดวงดาวอย่างที่ท่านรู้ ลูกชายข้าจะไม่กลัวถ้าเป็นเพียง ฟาง เจิ้งจือ แต่ทว่าองค์หญิง ปิง หยาง และ เหยียน ซิว …”
”บ้าเอ้ย!ฟาง เจิ้งจือ ไร้ยางอายอย่างไม่มีใครเทียบได้! เขากล้าข่มขู่ลูกชายของหนึ่งในเจ้าหน้าที่กรมกฎหมายได้อย่างไร?!”รัฐมนตรีฝ่ายซ้าย ยู่ ยี่ปิง ฉุนเฉียว
”ใช่แล้ว…ข้าแค่เป็นห่วงว่าลูกชายของข้า … “เหวิน ฉวน พูดอย่างลังเล
”ฟางเจิ้งจือ ต้องการให้เขาติดตามไปด้วยกี่วันกัน?”
”เขาขอให้ลูกข้าไปด้วยทุกวันเงินไม่ใช่ปัญหาเลยข้าแค่กลัวองค์รัชทายาทจะเข้าใจผิด …”
”เจ้าหน้าที่เหวินวางใจเถอะ! ข้าจะอธิบายทุกอย่างให้องค์รัชทายาทฟังเอง!”
”ขอบคุณท่านรัฐมนตรี!”
”ยินดีอย่างยิ่งข้าจะร่างจดหมายถึงองค์รัชทายาทันที”
”ขอบคุณท่านรัฐมนตรี!ข้า… ข้าขอตัวก่อน!”เหวิน ฉวน โค้งคำนับอย่างสุภาพและจากไป
”พวกเราเข้าใจแล้ว!”รัฐมนตรีฝ่ายซ้ายยู่ ยี่ปิง พยักหน้า
หลังจากห้องเงียบลงก็มีร่างหนึ่งเดินเข้ามาจากหลังห้อง ร่างนั้นนั่งลงบนเก้าอี้
”เจ้าวางแผนจะโจมตีเมื่อไหร่?”
”ข้าไม่รีบ”รัฐมนตรีฝ่ายซ้าย ยู่ ยี่ปิง มองดูร่างนั้นแล้วโบกมือให้เขา
”เจ้าคิดจะทิ้งโอกาสดีๆเช่นนี้งั้นรึ?”ร่างนั้นเอ่ยถาม
”โอกาส?ฮ่าฮ่า … ฟาง เจิ้งจือ จะไปที่ถนนเจ็ดดวงดาวทุกวัน เขาทำให้ เหวิน ฉวน มารายงานพวกเราเพราะต้องการล่อพวกเราออกไป ถ้าเราโจมตีตอนนี้ ก็เข้าแผนการของเขาเสียเปล่า”รัฐมนตรีฝ่ายซ้าย ยู่ ยี่ปิง ขมวดคิ้ว
”ท่านรัฐมนตรีกลัวงั้นรึ?”
”หมายความว่าอะไร?”
”ฟางเจิ้งจือ ไปที่ถนนเจ็ดดวงดาวพร้อมกับ ปิง หยาง เหยียน ซิว และ เหวิน เต๋าเปา นอกจาก เหยียน ซิว แล้วก็ไม่มีใครหยุดท่านได้”
”อยากพูดอะไรก็พูดออกมาอย่าอ้อมค้อม”
”ท่านรัฐมนตรีท่านจะพลาดโอกาสถึงสองอย่างไป! หรือท่านคิดจะพลาดโอกาสดีๆแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ?”
”ข้ามีแผนของข้า!ท่านไม่จำเป็นต้องมากังวลแทนข้า!”
”เอาล่ะถ้างั้น ข้าก็ไม่มีอะไรแล้ว ข้าขอตัว ท่านควรพักผ่อนมากๆนะ”
”ไปซะ!”รัฐมนตรีฝ่ายซ้ายยู่ ยี่ปิง ถอนหายใจแรง
ร่างนั้นเผยยิ้มและจากไป
รัฐมนตรีฝ่ายซ้ายยู่ ยี่ปิง ขมวดคิ้วเมื่อมองดู
”ฟางเจิ้งจือ ข้าจะรอดูเจ้าอีกสัก2-3วัน!เมื่อองค์จักรพรรดิไปที่ทะเลสาบสิบลี้เพื่อร่วมงานเลี้ยง ข้าอยากรู้นักว่าเจ้าจะเตร็ดเตร่ในเมืองอย่างเปิดเผยได้อีกหรือไม่!”
…
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว…
ฟางเจิ้งจือ, เหยียน ซิว, ปิง หยาง และ เหวิน เต๋าเปา ยังคงไปที่ถนนเจ็ดดวงดาวเวลาเดิมในทุกๆวันงานเลี้ยงจะจัดขึ้นในวันที่สี่
จักรพรรดิหลินมู่ไป่ ออกจากเมืองขนาบข้างด้วยทหารคุ้มกัน ประชาชนมากมายยืนรายเรียงข้างถนนเพื่อดูเขาออกเดินทาง!
นี่เป็นเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่!
ลูกชายของตระกูลขุนนางมากมายยืนอยู่ที่ประตู
ค่ำคืนคลืบคลานเข้ามาถึง
เมืองนี้มีชีวิตชีวาและคึกคักยิ่งกว่าปกติ
อาจเป็นเพราะขุนนางส่วนใหญ่ออกไปที่ทะเลสาบสิบลี้…หรือบางทีบรรยากาศที่ทะเลสาบลี้ก็ลอยมาไกลถึงในเมือง
มันเป็นคืนที่คึกคักแสงไฟสว่างไสวและผู้คนนับไม่ถ้วนออกจากบ้านไปตามท้องถนน
ภายในบ้านพักปิง หยาง…
เหวินเต๋าเปา เริ่มเบื่อกับการรอคอย เขาสามารถจัดห้องพิเศษให้กับตัวเองได้เลย เขาใช้จ่ายเงินไปมากมายแค่ไหนแล้ว
ตราบใดที่เขายังไปที่นั่นต่อเขาก็มีแต่ได้กับได้
”ไปเถอะไปกัน พวกเราควรไปได้แล้ว “เหวิน เต๋าเปา เร่ง เขาคิดว่ามันจะยอดเยี่ยมแค่ไหนถ้ามีหญิงสาวอยู่ข้างกายเขา
”ถึงเวลาแล้วเหรอ?”ฟางเจิ้งจือ ลืมตาขึ้นและมองไปบนท้องฟ้า
”ใครจะสนเรื่องเวลากัน?พวกเราไปสนุกกันก่อนก็ได้นี่! ไปกันเถอะ!” เหวิน เต๋าเปา กระตือรือร้น
”เหยียนซิว เจ้าคิดว่าไง?”ฟาง เจิ้งจือ ไม่สนใจ เหวิน เต่าเปา และมองดู เหยียน ซิว
”ไม่เป็นไร”เหยียน ซิว พยักหน้าหลังจากคิดบางอย่าง
”เยี่ยมมาก!นายน้อยเหยียนเห็นด้วยแล้ว! เราจะไปเลยไหม?”เหวิน เต๋าเปา ไม่เคยชอบ เหยียน ซิว มากเท่าตอนนี้มาก่อน
”เอาล่ะไปกันเถอะ” ฟาง เจิ้งจือ ยืนขึ้นแล้วมองไปที่ ปิง หยาง ตาของ ปิง หยาง ยังปิดอยู่
นางใส่ชุดสีแดงสดชุดของนางราวกับลูกบอลไฟกลางสนามหญ้า
”จะไปกันแล้วหรือ?”ปิงหยาง ได้ยินสิ่งที่ ฟาง เจิ้งจือ พูดแล้วลืมตาขึ้น นางยืดตัวและจัดชุดเล็กน้อย
จากนั้นนางก็สังเกตุว่าฟาง เจิ้งจือ จ้องมองอยู่ เขามองไปที่บางส่วนบนร่างกายของนาง
”ไร้ยางอาย!”ปิงหยาง สบถ
ฟางเจิ้งจือ ยิ้มและมองไปที่ก้นที่งอนสวยและเอวที่เล็กบางของนาง
”ผู้คนมักจะพูดเสมอว่าหญิงสาวจะเปลี่ยนไปเมื่อพวกนางโตขึ้นทำไมเจ้าถึงเปลี่ยนไปมากนักในเมื่อเจ้ายังไม่ 16 เลย?” ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกว่า ปิง หยาง โตเร็วกว่าที่คิดเอาไว้
เขาสงสัย…
ตอนนี้ฉือ กูเหยียน จะเป็นยังไงบ้าง?
YOU MAY ALSO LIKE
