Gate of God - ตอนที่ 501
ตอนที่ 501 ไม่มีทางเป็นไปได้เลย
ไป่ซิง ยกนิ้วของเขาขึ้น เขามองไปรอบ ๆ อย่างเคร่งขรึม
เขาไม่เชื่อข้อแก้ตัวอย่าง’เที่ยวเล่น’ ของ ฟาง เจิ้งจือ
ไม่มีใครเชื่อว่าฟาง เจิ้งจือ บังเอิญมาที่บ้านเขา
ไป่ซิง ไม่เชื่อ แต่เขาไม่ได้ถามคำถามเพิ่มเติม
เขาตะโกน…
”ดูแลแขกหน่อย!”
คนที่ดูเหมือนคนรับใช้ถือกาน้ำชาออกมา
ไป่ซิง ขมวดคิ้ว
ที่เขานำชาออกมาให้ฟาง เจิ้งจือ ไม่ใช่เพราะเขาเป็นเจ้าบ้านที่ดี เขาอยู่ในเมืองเงาเลือดเมืองหลวงของปีศาจ เขาเป็นผู้ควบคุมที่นี่ ยิ่งถ่วงเวลาเอาไว้ได้นานแค่ไหน…
เขายิ่งได้เปรียบ…
ถ้าฟาง เจิ้งจือ ไม่รีบเร่งแล้วทำไมเขาต้องรีบด้วย?
มีเหตุผลที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือเขาอยากจะรู้จริงๆว่าทหารยามตาบอดหรือไงกัน
ดูเหมือนพวกทหารปีศาจจะละหลวมกว่าที่เขาคิดมาก
คนใช้เอาชาออกมาเร็วมาก
มันเร็วมากเสียจนเหมือนเตรียมการเอาไว้ก่อนแล้วที่สำคัญกว่านั้น ฟาง เจิ้งจือ เตรียมถ้วยชามาสองถ้วย
”เขาเตรียมมาเองเหรอ?”ไป่ซิง ไม่ค่อยแปลกใจนัก
เมื่อต้องรับมือกับฟาง เจิ้งจือ …
เขาไม่สามารถโจมตีได้โดยตรง
เขาจะฆ่าผู้ที่ปลอมตัวเป็นคนใช้และทำให้ ฟาง เจิ้งจือ หวาดกลัว
เขาซ่อนแสงสีเงินไว้ในฝ่ามือของเขา
เขากำลังรอเขาจะรอจนกว่าชายคนนี้จะเข้ามาใกล้
คนรับใช้ถือกาน้ำชาเดินเข้ามาโดยไม่สังเกตุถึงจิตสังหารที่เล็ดลอดออกมาจากไป่ ซิง แม้แต่น้อย
เขาเข้ามาใกล้แล้ว!
นิ้วของไป่ ซิง ขยับและดวงตาของเขาส่องประกาย ขณะที่กำลังจะโจมตี เขาก็แข็งค้าง
เป็นเพราะว่า…
เขาเห็นตาปีศาจมีตาปีศาจสีแดงอยู่บนหน้าผากของคนรับใช้ มันต่างจากตาสีเขียวในหมู่ปีศาจของเขา
”ท่านหัวหน้าดินแดนขอให้อิ่มเอมกับชารสเลิศ!”ชายคนนั้นมองที่ ไป่ ซิง อย่างใจเย็นขณะที่โค้งคำนับ แล้วรินชาให้ ไป่ ซิง
กลิ่นหอมของชาลอยอบอวล
ไป่ซิง มองที่ชายหนุ่มและถ้วยชาของเขา ริมฝีปากกระตุกเล็กน้อย
นี่มันบ้าบอที่สุด!
ฟางเจิ้งจือ เดินเข้ามาในบ้านพักของเขาพร้อมกับดวงตาปีศาจสีม่วงและตอนนี้ใครก็ไม่รู้ที่มีดวงตาปีศาจสีแดงปลอมกำลังรินชาให้เขา!
ไป่ซิง อยากจะถามตรงๆ …
แต่ในความเป็นจริง…
พวกเมันแค่ล้อเลียนเขาตาปีศาจสีม่วง ตาปีศาจแดง มีอะไรบ้าบอไปกว่านี้อีกไหม?
ไป่ซิง กำหมัดของเขาแน่น
”ปัง!”
เสียงระเบิดของแสงสีเงินในมือของเขาดังขึ้นมันเป็นการแสดงออกถึงความโกรธที่เขารู้สึก อย่างไรก็ตามเขายังคงเป็น ไป่ ซิง หลังจากลังเล เขาก็หยิบถ้วยชาขึ้นและเผยยิ้ม
”ชาที่ดี!”ไป่ซิง มองที่ชายคนนั้นและหันมองที่ ฟาง เจิ้งจือ
”หัวหน้าดินแดนไป่อยู่ระหว่างการฟื้นตัวข้าต้องขอบอกเลยว่าชาที่ท่านกำลังถืออยู่นั้น เป็นชาที่ยอดเยี่ยมแห่งปีข้าชงด้วยตัวเอง ถ้าท่านกล้าพูดว่าไม่อร่อย ต่อมรับรสของท่านคงพังไปแล้วแน่ๆ” ฟาง เจิ้งจือ หัวเราะเบาๆ
จากนั้นเขาก็โบกมือให้ชายหนุ่ม
ชายคนนั้นหันหลังกลับและเดินไปที่ฟาง เจิ้งจือ เขารินชาให้ ฟาง เจิ้งจือ จานั้นก็เดินออกไป
ริมฝีปากของไป่ ซิง กระตุกเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้
การมีคนอื่นมาให้การต้อนรับในบ้านของตัวเองมันเหมือนกับเขาถูกตบหน้าจังๆ
อย่างไรก็ตามไป่ ซิง ยอมรับมัน
”ข้าขอถามเจ้าตรงๆเจ้าคิดจริงๆหรือว่า ให้การต้อนรับในบ้านของข้าจะทำให้เจ้าออกจากเมืองเงาเลือดได้อย่างปลอดภัย?”ไป่ ซิง ถาม
”หัวหน้าดินแดนไป่เรามาดื่มชากันก่อนดีไหม?”ฟาง เจิ้งจือ เมินคำถามของ ไป่ ซิง ขณะที่ยกแก้วชาขึ้นมาจิบ
”ฮึ่ม!”ไป่ซิง เปล่งเสียง
เขาสงสัยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับฟาง เจิ้งจือ ในช่วงปีที่ผ่านมา
เขาสามารถอดกลั้นมันได้ครู่หนึ่ง…
แต่เขาไม่สามารถอดกลั้นมันได้ตลอดไป
สำหรับการดื่มชา…
ชาที่เสิร์ฟโดยคนของฟาง เจิ้งจือ เขาไม่โง่พอจะลิ้มรสของมัน
”ฮ่าฮ่าข้ารู้ว่าท่านหมดความอดทนแล้วนี่เป็นชารสเลิศที่สุด ท่านจะไม่ชิมมันจริงๆหรือ?”ฟาง เจิ้งจือ พูดจากใจจริงโดยไม่สนถึงความเย็นชาบนใบหน้าของ ไป่ ซิง
”ฟางเจิ้งจือ เจ้าโง่งั้นรึ? เจ้าไม่รู้งั้นรึว่าตัวเองอยู่ที่ไหน?” ไป่ ซิง ถามออกมา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น
”ให้ข้าเดาสักครู่อืม….น่าจะเป็นบ้านของไป่ ซิง อยู่ด้านในกำแพงชั้นที่สามของเมืองเงาเลือด ข้าพูดถูกไหม?” ฟาง เจิ้งจือ ตอบอย่างใสซื่อ
”เจ้าก็รู้ตัวนี่!”ไป่ ซิง เริ่มโกรธขึ้นมา เขาเขวี้ยงถ้วยชาลงพื้น
มันแตกทันที
”น่าเสียดาย… นั่นเป็นถ้วยที่ดี ข้าคิดว่าหัวหน้าดินแดนไป่ คงไม่ไล่ข้าออกไปใช่ไหม? ข้ายังสำรวจเมืองนี้ไม่เสร็จเลย! ทำไมท่านไม่ไปกับข้าล่ะ?” ฟาง เจิ้งจือ มองถ้วยชาด้วยความเสียใจ
”ไปเป็นเพื่อนเจ้า?ฮ่าฮ่าฮ่า … แน่นอนข้าจะไปกับเจ้า!”ไป่ ซิง หัวเราะออกมาด้วยความโกรธ
”ขอบคุณมากที่สละเวลาอันมีค่าให้ข้า”ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้าอย่างกระตือรือร้น
”ไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้าอย่างไรก็ตามเจ้าอาจจะต้องสำรวจเมืองด้วยวิธีที่ต่างกันออกไปหน่อย!่
”ยังไงรึ?”ฟาง เจิ้งจือ ถาม
”ข้าจะจับเจ้ามัดส่งตัวให้ทหาร!เจ้าสามารถให้พวกเขาลากพาเจ้าเที่ยวชมในเมืองได้” ไป่ ซิง หัวเราะเบาๆ
”นั่นจะไม่รบกวนมากเกินไปหรือ?”ฟาง เจิ้งจือ ถาม
”ไม่เลย!”
”จริงรึ?”
”ข้าสาบานได้เลย!”
”ง้้นเชิญท่านนำได้เลย!”ฟาง เจิ้งจือ ลังเลก่อนจะหยักหน้าและยืดแขนออก
”ฮ่าฮ่าฮ่าฟาง… หืมม?!” ไป่ ซิง หัวเราะเบาๆ ก่อนที่เขาเตรียมจะยืนขึ้น แต่รอยยิ้มของเขาแข็งค้างทันที
ท่าทีของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ
”หัวหน้าดินแดนท่านรออะไรอยู่? ข้าพร้อมแล้ว” ฟาง เจิ้งจือ เตือน
”เจ้า…เจ้าทำอะไรกับข้า?”ท่าทีของ ไป่ ซิง เปลี่ยนไปเมื่อพบว่าตัวเองขยับไม่ได้
เขาตกใจมากเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เป็นไปได้ยังไง?!
ความสามารถของฟาง เจิ้งจือ เพิ่มขึ้นขนาดนี้ภายในหนึ่งปี?!
ไม่!
เป็นไปไม่ได้!
พลังของฟาง เจิ้งจือ ถูกทำลายไปแล้ว ต่อให้ไม่เป็นอย่างนั้นก็เป็นไปไม่ได้
เขาพึ่งเข้าสู่ระดับอภินิหารเมื่อปีที่แล้ว
เป็นไปไม่ได้!
หรือว่า…
เป็นชา!
มีอะไรผิดปกติในนั้น?
แต่เขาไม่ได้ดื่มชา!จะเกิดเรื่องผิดปกติขึ้นได้ไง?
”เจ้าทำอะไรกับข้า?!”ไป่ ซิง พูดออกมาด้วยความกังวล เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตรายอย่างมาก
”ทำไมท่านไม่ลองเดาดูล่ะ”ฟาง เจิ้งจือ ยิ้มเยาะ
”เจ้าวางยาข้า?”ไป่ ซิง ถาม
”ฉลาดจริงๆ!ข้าขอให้ท่านดื่มชา แต่ท่านไม่ดื่ม ตอนนี้ท่านกำลังมีปัญหา คนแก่มักสอนเสมอว่าอย่าทิ้งอาหาร!” ฟาง เจิ้งจือ เดินไปหา ไป่ ซิง
”เจ้าหมายความว่าอะไร?”ตาของไป่ ซิง ขุ่นเคืองเป็นอย่างมาก
”จำเหตุการณ์เมื่อหนึ่งปีก่อนได้ไหม?ท่านอารมณ์ไม่ดี และไม่ชอบทุกอย่างรอบตัว ท่านได้จ้างใครบางคนมาปรับเปลี่ยนบ้านของท่าน จำได้ไหม?”ฟาง เจิ้งจือ ตอบอย่างใจเย็น
”เจ้า…รู้เรื่องนั้นเหรอ? คนเหล่านั้น … ”
”ใช่ข้าเป็นคนส่งพวกนั้นมาเอง!”
”แต่…ข้าตรวจสอบทุกอย่างหลังจากปรับแต่งบ้านแล้ว ไม่มีอะไรแปลกๆแน่นอน นอกจากนี้ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น เจ้าทำอะไรลงไป?” ไป่ ซิง พยายามนึก
”ดอกไม้!”ฟางเจิ้งจือ ตอบกลับ
”ดอกไม้?ดอกไม้อะไร”
”ดอกไม้ชนิดหนึ่งที่บานในฤดูใบไม้ผลิเท่านั้น”
”แล้วมันทำอะไรกับข้า?”ไป่ ซิง สับสน
”หัวหน้าดินแดนไป่ช่างฉลาดนัก ท่านรู้ว่าสามารถโดนพิษได้จากการได้กลิ่น!” ฟาง เจิ้งจือ พูดอย่างอดทน
”เจ้าปลูกดอกไม้พิษในสวนของข้างั้นหรือ? เป็นไปไม่ได้ ข้าไม่ใช่คนเดียวที่อยู่ที่นี่ และเจ้า…”
”พิษบางอย่างเมื่ออยู่เดี่ยวๆอาจจะไม่ส่งผลแต่ถ้าอยู่กับอย่างอื่นล่ะ?”
”ผสมกับกลิ่นอื่นๆ…ชา!”ไป่ ซิง เข้าใจทันที
ปัจจัยเดียวที่ทำให้พิษทำงานคือชา
”ใช่ข้าเป็นคนชงชานี้เอง ท่านคงจำได้” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
”แต่เจ้าก็อยู่ที่นี่เช่นกันเจ้าก็ดื่มชา ทำไมเจ้าไม่เป็นอะไร?” ไป่ ซิง ไม่เข้าใจ
”ใช่ข้าอยู่ในสวนและดื่มชา ” ฟาง เจิ้งจือ หัวเราะเบาๆ
”ไม่ดื่มชา?เจ้าจะบอกว่า… ชาเป็นยาแก้พิษ?” ไป่ ซิง รู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก
ถ้านี่เป็นเรื่องจริง…
นี่เป็นวิธีการที่เขาจินตนาการแทบไม่ถึง
กลิ่นหอมของชาจะผสมกับกลิ่นดอกไม้เพื่อสร้างสารพิษแต่ชาเองก็เป็นยาแก้พิษ
นอกจากนี้…
ใครจะถูกวางยาด้วยวิธีโง่ๆแบบนี้กัน?
ไป่ซิง อยากจะถามว่าใครเป็นคนคิดพิษบ้าๆเช่นนี้ แต่เขาเลือกที่จะหุบปาก
เพราะ…เขาเองก็ติดพิษอยู่!
”้ข้าได้เตือนให้ดื่มชา…น่าเสียดายที่ตอนนี้สายไปแล้ว ท่านปามันทิ้งไปแล้ว” ฟาง เจิ้งจือ ดูเสียใจมาก
”ฟางเจิ้งจือ เจ้ากล้าวางยาข้าได้ยังไง?! เจ้าได้แอบทำการวิจัยพิษในช่วงปีหนึ่งที่ผ่านมางั้นรึ?” ไป่ ซิง รู้สึกไม่พอใจมาก
เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาโดนพิษโง่ๆแบบนี้เล่นงานเข้าให้
มันเป็นเพราะความถือดีของเขา?
หรือฟาง เจิ้งจือ อ่านเขาออกได้ง่ายๆ?!
ไป่ซิง โกรธมาก
เขาไม่ชอบที่รู้สึกว่าตัวเองถูกอ่านออกแบบทะลุปรุโปร่งมันเหมือนกับเขากำลังเผชิญหน้ากับ หยุน ชิงวู
ถูกต้อง!
หยุนชิงวู!
ทำไมเขาถึงรู้สึกแบบนี้กัน
หนึ่งปี!
มันเป็นเวลาสั้นๆ …
แต่เด็กหนุ่มคนนี้กลับกลายเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลมและไม่สามารถคาดเดาได้ เป็นไปได้ไหมว่าตอนนี้เขาสามารถเทียบกับนายน้อยของเหล่าปีศาจแล้ว?
YOU MAY ALSO LIKE
