Gate of God - ตอนที่ 508
ตอนที่ 508 ความโกลาหล
”อะไรนะ!?กองทัพกำลังมาจับตัว ฟาง เจิ้งจือไป?”
”ดูสิ่งที่เจ้าทำสิ!บอกเจิ้งจือให้หนีไปเร็วเข้า!”
เสียงของฉิน ซูเหลียน และ ฟาง เฮ่าเตอ ดังขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นมีเสียงของคนกำลังแต่งตัว
ก่อนที่ร่างหนึ่งจะเดินออกมา….ฟางเจิ้งจือ
เขาสวมชุดสีน้ำเงินสบายๆอย่างเช่นเคยเห็นได้ชัดว่าเขาพึ่งตื่น
”สวัสดีตอนเช้าท่านลุง” ฟาง เจิ้งจือ ทักทาย
”ตอนเช้า?นี่มันสายแล้ว! กองทัพกำลังใกล้เข้ามา! ตามข้ามา ข้าให้คนไปรอเจ้าที่ถนนมุ่งสู่ภูเขาคังหลิง เราได้เตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว … ”
”ท่านลุงข้าจะไม่ไปไหน!” ฟาง เจิ้งจือ ส่ายหัว
”เจ้ายังไม่คิดจะไปอีกงั้นรึ?”การแสดงออกของ จาง หยางปิง เปลี่ยนไป
เขาได้ยินมาว่าฉิน ซูเหลียน และ ฟาง เฮ่าเตอ กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก
พวกเขาคิดว่าฟาง เจิ้งจือ ไม่ยอมไปไหนเพราะอยากอยู่กับพวกเขา
แต่…
กองทัพกำลังใกล้เข้ามาแล้ว…
เขาคิดจะฆ่าตัวตายหรือยังไง?
”ไม่เจิ้งจือ พวกเราไม่มีทางปล่อยให้เจ้าเข้าคุกเด็ดขาด! ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้า… ”
”ท่านแม่!”ฟาง เจิ้งจือ จับแขนของ ฉิน ซูเหลียน เอาไว้
เขารู้ว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่จะอธิบายเรื่องทั้งหมดออกไปสำหรับชาวบ้านแล้ว เขาเป็นอาชญากร
วิธีที่ดีที่สุดคือให้พวกเขาเห็นด้วยตนเอง
พวกเขาต้องดูมันให้เห็นกับตา
ฟางเจิ้งจือ เหลือบมองหญิงในชุดดำที่สวมผ้าปิดหน้าอยู่
”ฉิงยี่พวกนั้นอยู่ห่างออกไปแค่ไหน?”
”ห่างออกไป15 นาที” นางตอบกลับด้วยความเยือกเย็น
”อืมทำตามแผนที่วางไว้”
”รับทราบ!”นางพยักหน้าและเดินตรงไปยังทางเข้าหมู่บ้าน
ทุกคนต่างตกใจเมื่อได้ยิน
”เจิ้งจือเจ้ากำลังพยายามจะสู้กับกองทัพงั้นหรือ?” จาง หยางปิง เดา
มันเคยเกิดขึ้นมาก่อน
”เจิ้งจือตอนนี้ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมแล้ว ก่อนหน้านี้เจ้าเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสี่ องค์หญิงและท่าน ฉือ กูเหยียน ก็อยู่ด้วย แต่ตอนนี้…เจ้าไม่มีอะไรเลย!” ฉิน ซูเหลียน กังวล
”เจิ้งจือพวกเราพร้อมจะอยู่ข้างเจ้า แต่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ… ”
”เฮ่าเตอเจ้าไม่ต้องกังวล ถ้า เจิ้งจือ จะสู้ พวกเราจะไปหาคนมาสู้เคียงข้างเขา !” จางหยาง ปิง พูดขัดขึ้นมา
”ไม่จำเป็นพวกเราอยู่ที่นี่แล้ว!”
”พวกเราได้ยินว่ากองทัพใกล้เข้ามาแล้ว”
”แค่บอกมาว่าพวกเราต้องทำอะไรบ้าง”
ชาวบ้านกลุ่มหนึ่งที่ในมือถือทั้งธนูและหอกเดินเข้ามาราวกับพวกเขาได้เตรียมการเรื่องทั้งหมดเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว
”เอ่อข้า…”
ฟางเจิ้งจือ รู้สึกประทับใจและพูดไม่ออกไปในเวลาเดียวกัน
เพราะมีคนไม่มากบนโลกที่จะแสดงความรักและห่วงใยเช่นนี้
”เจิ้งจือเจ้าไม่ต้องเป็นห่วงพวกเรา เมื่อสิบปีก่อนที่เจ้าเข้ามาในหมู่บ้าน เจ้าได้ช่วยเหลือพวกเราไว้มากมาย จนพวกเรามีวันนี้ได้ก็เพราะเจ้า!” พวกเราพร้อมสนับสนุนเจ้าเสมอ!”
”ใช่ข้าพร้อมเอาชีวิตเข้าแลก! ”
”ใช่สู้จนตัวตาย!”
”ในเมื่อพวกเจ้าเต็มใจจะช่วยไปที่ทางเข้าหมู่บ้านและถ่วงเวลาให้เจิ้งจือ!” จาง หยางปิง แนะนำ
”งั้นพวกเราไปที่ทางเข้าหมู่บ้านกัน!”
ชาวบ้านทุกคนโบกอาวุธในมือพวกเขาไม่ให้โอกาส ฟาง เจิ้งจือ ตอบโต้เลย
…
ทุกคนวิ่งไปที่ประตูหมู่บ้านโดย จาง หยางปิง เป็นคนนำไป
ฟางเจิ้งจือ อ้าปากค้าง เขาไม่เชื่อสายตาตัวเอง พวกเขายอมเป็นกบฎแค่เพื่อจะซื้อเวลาให้ข้าเนี่ยนะ?
ก่อนที่พวกเขาจะทันได้หยุดกลุ่มชาวบ้านก็หายไปจากสายตาเขาแล้ว
ที่สำคัญกว่าคือฟาง เฮ่า เตอเองก็รีบออกจากบ้านพร้อมกับเอามีดล่าสัตว์ที่ซ่อนไว้อยู่ใต้เตียงไปด้วย
ฟางเจิ้งจือ เคยเห็นมันมาก่อน
ฟางเฮ่าเตอ นำมันติดตัวไปทุกครั้งที่ออกล่า อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ล่าสัตว์มานานแล้ว จึงทิ้งมันไว้ใต้เตียง
อย่างไรก็ตามมันไม่ขึ้นสนิมแม้แต่น้อย
ฟางเฮ่า เตอขัดถูมันทุกวัน
”ท่านพ่อจะเอามีดออกมาทำไม?” ตาของ ฟาง เจิ้งจือ กระตุกทันที
”พวกเขาทั้งหมดวิ่งไปที่ประตูเพราะเจ้า!ข้าจะทนดูอยู่เฉยๆได้ยังไง?! อย่าพยายามหยุดข้าเลย! ทำในสิ่งที่เจ้าต้องทำเถอะ!” ฟาง เฮ่าเตอ ตะโกน
จานกั้นเขาก็วิ่งออกไปจากบ้าน
ทิ้งฉิน ซูเหลียน และ ฟาง เจิ้งจือ เอาไว้
”ท่านแม่ท่านแม่!”
…
สายธารไหลอยู่ด้านนอกของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ
มีหญิงสาวนางหนึ่งถือดาบอยู่ในมือบริเวณทางเข้าหมู่บ้าน ฝักดาบนั้นตกแต่งด้วยลวดลายเมฆ
ชาวบ้านยืนอยู่ข้างหลังนาง
ฉิงยี่ไม่คิดจะหยุดพวกเขา นางยืนเงียบๆราวกับรูปปั้น
จากนั้นเสียงที่ดังขึ้นก็ประกาศการมาถึงของกองทัพ
ชาวบ้านจับอาวุธรอบในมือแน่นพวกเขาไม่เคยต่อสู้กับทหารมาก่อน
ฝุ่นละอองพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าร่างมากมายปรากฎขึ้นที่ขอบฟ้า
พวกเขาเดินทางอย่างรวดเร็ว
บนตัวของพวกเขาสวมชุดเกราะเงางามม้าที่พวกเขาขี่มีความพิเศษเป็นอย่างมาก!
”ม้ามังกรหิมะ!”
”นั่นมัน…กองตรวจการศักดิ์สิทธิ์หน่วยปีกสีชาด!”
”พวกเขามีอย่างน้อย2,000 คน!”
”ไม่นะ…รีบไปเตือนฟาง เจิ้งจือ! บอกให้เขารีบหนีไป!”
ชาวบ้านต่างก้าวถอยหลังเมื่อรู้ความจริง
ถ้าผู้ที่มาเป็นเพียงทหารธรรมดาๆพวกเขาอาจจะพยายามหยุด
แต่
นี่คือหน่วยปีกสีชาด!
พวกเขาเป็นหนึ่งในทหารที่ยอดเยี่ยมที่สุดของอาณาจักรเซี่ย!คนธรรมดาแบบพวกเขาจะสู้ได้ยังไง?
ชาวบ้านตื่นตระหนก
มือของพวกเขาสั่นสะท้านพวกเขากัดฟันแน่น
”หยุด!”ผู้บัญชาการทัพสั่ง
ทหารทั้งหมดหยุดลงที่หน้าประตูหมู่บ้าน
จิตสังหารที่ปล่อยออกมารุนแรงอย่างเห็นได้ชัดชาวบ้านต่างเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
”ฟางเจิ้งจือ อยู่ที่ไหน?” ผู้บัญชาการทัพไม่เสียเวลา พูดความต้องการของเขาออกมาทันที
”ในหมู่บ้าน”ฉิงยี่ ตอบขึ้นมาโดยไม่ลังเล
”ไม่ไม่ใช่ เขาไม่ได้กลับมา!”
”ใช่เขาไม่กลับมาเลย!ท่านแม่ทัพท่านเข้าใจผิดหรือเปล่า?”
ชาวบ้านต่างตกใจพวกเขารีบปฏิเสธว่า ฟาง เจิ้งจือ อยู่ในหมู่บ้านทันที
”ให้เขาออกมา”แม่ทัพไม่สนใจชาวบ้าน เขามองไปที่ ฉิงยี่เพียงคนเดียว
”ท่านสามารถเข้าไปหาเขาได้แต่สามารถเข้าไปได้เพียงคนเดียว !” ฉิงยี่ ส่ายหัว ก่อนจะตอบออกมาเรียบๆ
ชาวบ้านคนอื่นๆต่างไม่สามารถสงบใจได้เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้
นางกล้าพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไงนี่คือหน่วยปีกสีชาดเชียวนะ!
”เจ้ากล้าดียังไง?!เจ้าไม่รู้รึว่าพูดอยู่กับใคร?” แม่ทัพพูดพร้อมปล่อยจิตสังหารออกมา
ชาวบ้านต่างรู้สึกเหมือนมีภูเขาน้ำหนักมหึมากดทับพวกเขาเริ่มตัวสั่น เหงื่อออก
”ไม่นะพวกเราทำให้หน่วยปีกสีชาดโกรธ”
”นี่คือจุดจบของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ”
”ข้าไม่รู้ว่าฟาง เจิ้งจือ หนีไปแล้วหรือยัง… ”
ชาวบ้านทั้งหมดกลัวสำหรับพวกเขาแล้วหน่วยปีกสีชาดนั้นราวกับเป็นเทพเจ้า
พวกเขาไม่สามารถแตะต้องได้
แต่ทันใดนั้น
”ผู้บัญชาการหน่วยปีกสีชาดหลี่ จิ้งเฟิง” ฉิงยี่ กล่าวออกมาโดยไม่สนใจอะไร
”โอ้?่เจ้าเป็นใครกัน?” เปลือกตาของ หลี่ จิ้งเฟิง กระตุกเล็กน้อย
เขาไม่แปลกใจที่นางจะรู้จักเขาเพราะตัวเขาเองก็ถือว่ามีชื่อเสียง อย่างไรก็ตามเขารู้สึกแปลกๆกับหญิงสาวนางนี้
นางแข็งแกร่งมาก!
แม้แต่เขาก็ไม่สามารถกดดันนางได้
”ฉิงยี่”นางตอบกลับสบายๆ
”เจ้ามาจากไหน?”
”ข้าคือฉิงยี่”
”อืม… ฉิงยี่ จะเป็นยังไง ถ้าข้าให้หน่วยของข้าฝ่าเข้าไป?” หลี่ จิ้งเฟิง พยักหน้า
”ท่านสามารถลองได้”ฉิงยี่ ไม่เคลื่อนไหว
”เอาล่ะงั้นมาลองดูกัน!” หลี่ จิ้งเฟิง ชี้หอกไปที่ ฉิงยี่ ปลายหอกของเขาปล่อยประกายสีฟ้าออกมา
”จิ้งเฟิงหยุด!”
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นจากด้านหลัง
”รับทราบ!”เขาลดหอกลงทันที ก่อนจะก้าวไปด้านข้าง
ชายวัยกลางคนก้าวเท้าขึ้นมาเขาสวมเสื้อคลุมของเจ้าหน้าที่สีม่วง ก่อนจะสวมผ้าคลุมที่ทำจากหนังสัตว์ทับอีกที
จิตสังหารของเขารุนแรงเป็นอย่างมาก
”ใครกัน?!”
”หรือว่า…”
ชาวบ้านทุกคนต่างตกตะลึง
”ผู้นำของห้ากองตรวจการแดนเหนือ!
เขาเป็นผู้อยู่ในตำนานอย่างแท้จริงหนึ่งในผู้นำของ13กองตรวจการ ฉือ เฮา!
”ข้าเป็นผู้อาวุโสของหมู่บ้านนี้ยินดีที่ได้พบท่าน ฉือ เฮา ! โปรดให้อภัยพวกเราด้วย”
สำหรับพวกเขาแล้วตัวตนของฉือ เฮา อยู่สูงกว่าหน่วยปีกสีชาดเสียอีก
ทุกคนยังจำได้ว่าเป็นฉือ เฮา ที่นำทั้งห้ากองตรวจการขับไล่พวกคนเถื่อนออกจากแดนเหนือไป
ชาวบ้านทุกคนต่างคุกเข่าลง
”ชาวบ้านของข้าทุกคนโปรดลุกขึ้นข้ามาที่นี่เพื่อตามหา ฟาง เจิ้งจือ” ฉือ เฮา เลิกปล่อยจิตสังหารออกมาเมื่อเห็นเหล่าชาวบ้าน
”ท่านฉือ เฮา ได้โปรด ปล่อย เจิ้งจือ ไปเถอะ เขาถูกใส่ร้าย!”
”ได้โปรด!”
ชาวบ้านทุกคนต่างหน้าซีดเมื่อได้ยินหาก ฉือ เฮา มาด้วยตัวเอง ฟาง เจิ้งจือ ก็แทบไม่มีโอกาสจะรอดชีวิต
”ชาวบ้านของข้าสิ่งที่ ฟาง เจิ้งจือ ได้ทำนั้นอยู่นอกเหนือจากที่ข้าจะช่วยได้ โปรดมั่นใจมนการตัดสินของศาล หากเขาไม่ได้ทำจริงๆ เขาต้องพ้นผิดแน่นอน!”
ดวงตาของฉือ เฮา เรืองรองเมื่อเห็นเหล่าชาวบ้านขอร้องเขา นี่เป็นการพิสูจน์ว่าความสัมพันธ์ของ ฟาง เจิ้งจือ กับเหล่าชาวบ้านลึกซึ้งแค่ไหน
อย่างไรก็ตาม
ทำไมฟาง เจิ้งจือ ต้องส่งคนมาหยุดพวกเขา? และทำไมถึงมีเพียงคนเดียวที่เขาไปในหมู่บ้านได้?
ฉือเฮา หงุดหงิดเล็กน้อย
”ฟางเจิ้งจือ ! ข้ามาที่นี่เป็นการส่วนตัวเพื่อตามหาเจ้า! เจ้ากล้าหลบหน้าข้างั้นรึ?! เจ้าต้องการให้ข้าเป็นคนเข้าไปทักทายเจ้าก่อนหรือไง?”