Endless Path : Infinite Cosmos, อนันตวิถีจักรวาล - ตอนที่ 301

ตอนที่ 301 ลางสังหรณ์

 

ทั้งสองจูบกันอยู่นานพอสมควร แต่มันก็ไม่ได้เร่าร้อนหรือรุนแรงอะไรนัก

 

วาห์นกับซีลเพียงแก่กอดกันหลวมๆ โดยที่ไม่มีใครคิดจะทําอะไรเพิ่มเติม

 

วาห์นอาจรู้สึกถึงไออุ่นจากร่างของอีกฝ่าย แต่ซีลนั้นได้รับความร้อนของวาห์นเข้าไปเต็มๆซึ่งมันมากพอที่จะขจัดอากาศหนาวออกไปได้เกือบหมด นับเป็นประสบการณ์แปลกใหม่สําหรับเธอ

 

หลังจากที่ริมฝีปากแยกออกจากกัน ซีลก็พูดพร้อมรอยยิ้มมีความสุข

 

“รู้หรือเปล่าว่านั่นคือจูบแรกของฉันเลย

 

แบบนี้คนที่ได้มันไปจะดีใจบ้างหรือเปล่านะ?”

 

วาห์นยิ้มอ่อนขณะโคลงร่างของเธอไปมา

 

“อืมมม ดีใจสิ… ดีใจจนรู้สึกว่าไม่น่าปล่อยให้รอนานแบบนี้เลย

 

ขอบใจนะ ซีล…”

 

หญิงสาวหัวเราะคิกคัก และวาห์นนั้นเห็นชัดเจนเลยว่าออร่าสีชมพูกําลังพองโตกว่าเดิมขณะที่เจ้าตัวเอนเข้ามาพึ่งร่างของเขา

 

“ถ้าดีใจขนาดนั้น… งั้นเรามาทําอย่างอื่นกันต่อไหม…?”

 

ซีลใช้สองมือลูบตามแผ่นหลังของวาห์นก่อนจะลากพวกมันให้มาบรรจบกันที่แผงอกกํายําดูก็รู้แล้วว่าเธอไม่เคยทําอะไรแบบนี้มาก่อน

 

วาห์นเห็นว่าใบหน้างามดูแดงขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งก็ไม่น่าเป็นเพราะ เครื่องติด” แต่น่าจะเกิดจากการที่เธอรู้สึกเขินตัวเองสุดๆ

 

เขาเข้าไปจับมือที่ซุกซนนั่นพร้อมกับส่ายหน้าแบบยิ้มๆ

 

“ขอโทษนะซีล ฉันต้องกลับคฤหาสน์แล้วล่ะ

 

เพราะเรื่องที่อิชทาร์เพิ่งกลับสวรรค์ไป ช่วงนี้ฉันก็เลยมีหลายๆ อย่างที่ต้องดูแลนะ

 

คิดว่าเธอน่าจะรู้รายละเอียดดีอยู่แล้วนะ…”

 

ซีลถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะตอบรับ

 

“อื้ม ฉันรู้เรื่องที่เฟรย่าออกมาเคลื่อนไหวแล้ว… วาห์น นายต้องระวังเธอให้มากๆ นะ

 

เฟรย่าเป็นพวกที่ชักใยคนอื่นได้เก่งมาก ถ้าเธอควบคุมนายได้ล่ะก็…”

 

ขณะพูด วาห์นก็รู้สึกได้ว่าร่างกายของเธอกําลังสั่นเบาๆ ทั้งที่อากาศตรงนี้ก็ไม่ได้หนาว

 

พอรู้ซึ้งถึง ความหวาดกลัว” ของอีกฝ่าย วาห์นก็เลยย่อตัวลงมานาบศีรษะด้วยก่อนจะกระชับอ้อมกอด

 

“ไม่มีอะไรต้องกลัวหรอก… เรื่องเฟรย่าฉันพอมีวิธีอยู่

 

อีกอย่าง ฉันเชื่อว่างานนี้โลกกับเฮเฟสตัสคงจะออกหน้าให้ก่อน… เธอแค่คอยดูแลทุกคนที่นี่ให้ปลอดภัยก็พอแล้ว”

 

ซีลหลับตาพริ้มก่อนจะเปิดมันเมื่อวาห์นพูดจบ ดูเหมือนว่าเธอจะดูมั่นใจกว่าเดิมมาก

 

“ฉันจะไม่ยอมให้เฟรย่าทําลายความสุขอีกเป็นครั้งที่สองเด็ดขาด…”

จากนั้นวาห์นก็กอดซีลต่อไปอีกหน่อย.. จนกระทั่งตรวจจับได้ว่ากําลังมีคนแอบมองมาทางนี้

 

ซีลเห็นสีหน้าของเขาแวบเดียวก็เข้าใจทันที

 

“ต้องเป็นโคลอี้แน่ๆ… หรือว่าริวนะ ?”

 

เธอหันไปทางหน้าต่างโดยไม่รอฟังคําตอบจากวาห์น และไม่นานก็มีเงาของมือๆ หนึ่งออกมาโบกมือให้

 

นั่นอาจจะเป็นเบาะแสที่ดูยากมาก แต่ซีลก็รู้ทันทีว่าเป็นโคลอี้แน่นอน

 

และเพราะตัวเองกับโคลอี้นั้นมี “สายสัมพันธ์ ระหว่างกันอยู่ วาห์นจึงรู้ว่าซีลเดาได้ถูกเผงเลย

 

ผู้หญิงคนนี้เข้าใจทุกคนในร้านเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นความคิด การตัดสินใจ หรือแม้แต่อุปนิสัยส่วนตัวเรียกได้ว่ารู้มากจนน่ากลัว

 

ไม่นานหน้าต่างก็ถูกแง้มออกนิดๆ และเผยให้เห็นใบหน้ากวนๆ ของโคลอี้ที่ยังยิ้มไม่เลิก

 

วาห์นเอียงหัวด้วยความสงสัยซึ่งก็ทําให้โคลอี้เปิดมันออกจนหมด เขาจึงได้เห็นเธอในสภาพชุดชั้นในที่ตัวเองเคยให้เป็น “ของขวัญ” ในอดีต

 

นอกจากนั้นตรงท่อนบนยังเป็นเสื้อแบบที่เขาใส่ประจําด้วย… แต่เสื้อนี่ไม่เคยให้นี่หว่า? เธอไม่เอามาจากไหนกัน?

 

เสียงหัวเราะของซีลเริ่มดังขึ้นมาจากด้านข้าง

 

“สงสัยฉันคงกักตัวนายนานเกินไปแล้วล่ะ ไว้เจอกันใหม่นะวาห์น

 

ต่อไปหวังว่านายจะแวะมาทานข้าวที่นี่บ่อยขึ้น…”

 

พูดพบซีลก็หรี่ตาเล็กน้อยพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาจูบลาก่อนจะหันไปขยิบตาใส่โคลอี้

 

จากนั้นเธอก็เดินหายเข้าไปในหอพักหญิง ทิ้งให้วาห์นอยู่ตรงนั้นกับโคลอี้ที่โผล่ออกมาจากหน้าต่างชั้นบน

 

แม้จะอยู่ไกลมากจนไม่ได้ยินเสียง แต่เขาก็เห็นว่าเธอกําลังหัวเราะร่า

 

ไม่นานหญิงสาวก็โบกมือให้และหายเขาไปในหอพักเช่นกัน

 

ขณะที่เธอหันหลังกลับไปนั้น วาห์นก็เห็นบั้นท้ายแสนน่ารักที่ประดับไปด้วยริบบิ้นสีน้ําเงินรอบโคนหาง

 

เขาอมยิ้มพลางนึกเล่นๆ ว่าจะเป็นยังไงนะ ถ้าหากตอบรับข้อเสนอของซีล

 

เพราะทุกคนก็นอนอยู่ตึกเดียวกัน วาห์นเลยนึกภาพที่ตัวเองได้เข้าไป “เที่ยว” ในนั้น…

 

หลังจากผ่นลมหายใจร้อนๆ ออกมา เขาก็ส่ายหัวก่อนจะหายไปจากตรงนั้นด้วย [เคลื่อนย้ายในพริบตา]

 

ระหว่างทางกลับคฤหาสน์ วาห์นตัดสินใจที่จะสงบตัวเองลงด้วยการเดินเล่นนิดหน่อย

 

นี่เป็นวันที่เปี่ยมไปด้วยเรื่องน่าประหลาดใจ แต่โดยรวมแล้วมันก็ทําให้เขาโล่งใจมาก

 

วาห์นรู้สึกว่าความชั่งใจของตัวเองค่อยๆ คลายออก ทําให้ความรู้สึกอยากตามใจตัวเองเริ่มเข้ามาแทนที่

 

สนับสนุนผลงานอย่างถูกต้องได้ที่ MyNovel และ Thai-Novel

 

นี่คือหนึ่งในเหตุผลที่เขาต้องลงมา สงบตัวเอง ก่อน เพราะกลัวว่ากลับไปแล้วจะชวนเฮสเทียทําอะไรแปลกๆ

 

ถึงจะเริ่มนอนแยกห้องกันแล้ว แต่ก็มีหลายคืนที่ทั้งสองไปมาหาสู่และทํากิจกรรมร่วมกัน

 

ตอนนี้ในหัวของวาห์นเริ่มเกิดความคิดแปลกๆ และผู้หญิงในคฤหาสน์ที่พอจะตอบสนองมันได้ก็มีแค่เฮสเทียกับอาคิเท่านั้น

 

ถ้าเขาเอ่ยปากขอละก็ รับรองว่าอาคิคงไม่ปฏิเสธแน่นอน

 

ได้เล่นพร้อมกันมันอาจจะสนุกก็ได้นะ…

 

เพราะอาคิเคยเป็นคู่นอนของโลก วาห์นเลยคิดว่าเธอน่าจะเชี่ยวชาญเรื่องนี้ดี แต่ปัญหามันอยู่ที่ตัวเขาเองนี่ แหละ

 

ถ้าเธอเป็นฝ่ายล้ําเส้นเอง วาห์นก็จะเลิกคิดมากและตามน้ําทันที แต่ถ้าเป็นไปได้ เขาอยากพบกับราอูลสักครั้งก่อนที่อะไรมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้

 

จู่ๆ ความรู้สึกหนึ่งก็แล่นเข้ามาจนวาห์นต้องหันหัวไปทางหอคอยบาเบลที่อยู่ใจกลางเมือง

 

“มีใครบางบนกําลังจับตามองมาจากทางนั้น” นี่คือสิ่งที่เขารู้สึกได้ลางๆ

 

เขาพยายามกระจายพลังเขตแดนออกพร้อมกับสอบถามพี่สาวไปด้วย แต่คําตอบที่ได้ก็คืออยู่นอกระยะเขตแดน

 

วาห์นรู้มาจากในมังงะว่าเฟรย่านั้นมักจะใช้กระจกเพื่อส่องดูความก้าวหน้าของเบลล์ แต่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากระจกนั่นมีพลังมากน้อยแค่ไหน

 

พอรู้ว่าเธอคนนั้น อาจจะกําลังจับตามองมาทางนี้ วาห์นก็เลยรู้สึกกริ่งเกรงอยากบอกไม่ถูก

 

เขาอยากจะเชื่อว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้คิดทําอะไรที่รุนแรงเกินไปนัก แค่ภาพที่เบลล์โดนซิลเวอร์แบ็คไล่ล่าก็ผุดขึ้นมาพอดี…

 

ไม่รู้ว่ากระจกจะจับเสียงได้ด้วยหรือเปล่า แต่อย่างน้อยก็ขอทําอะไรเพื่อไว้หน่อยละกัน

 

“ถ้าคิดจะทําร้ายคนอื่นๆล่ะก็… ฉันจะไม่มีวันให้อภัยเธอเด็ดขาด

 

ไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรหรือต่อให้ถูกขับไล่ออกจากเมือง ฉันก็จะตามไปแก้แค้นเธอแน่นอน”

 

ภายในห้องที่มีแสงไฟสลัว เฟรย่ากําลังนั่งอยู่บน “บัลลังก์ ขณะจิบไวน์และส่องลูกแก้วในมือไปด้วยไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือกระจกส่องรุ่นมินิที่มีคุณสมบัติคล้ายกระจกบานใหญ่นั่นเอง

 

หลังจากประชุมกับโอรานอสเสร็จ เฟรย่าก็ตรงดิ่งกลับมาที่ห้องและเริ่มนั่งส่องมันทันที

 

เทพอาวุโสนั่นกล่าวหาเธอเสียยกใหญ่ว่าแอบไปช่วยกลุ่มพันธมิตร ส่วนตัวเธอก็ไม่ได้ปัดป้องอะไรทั้งสิ้นและปล่อยให้ข่าวลือนั่นแพร่กระขายออกไปเอง

 

เพราะไม่ได้เข้าไปยุ่งกับวาห์นโดยตรง แบบนี้ก็ถือว่าเธอไม่ได้ละเมิดพิธีสาบานแล้ว

 

ตอนนี้ก็ถึงเวลานั่งกระดิกขาและรอดูว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นตามมาบ้าง

 

ถึงลูกแก้วจะจับเสียงไม่ได้ แต่เฟรย่าก็อ่านปากของวาห์นออกและเข้าใจทันทีว่าอีกฝ่ายกําลังพูดกับเธอโดยตรง

 

รอยยิ้มหลงใหลปรากฏขึ้นบนใบหน้างามพร้อมกับที่เธอจิบไวน์เบาๆ

 

“นี่ห่วงเด็กน้อยพวกนั้นมากเลยเหรอ… รู้สึกอิจฉาหน่อยๆ เลยแฮะ

 

ถ้ายอมมาเป็นของฉันแต่โดยดี เรื่องก็คงไม่ยากเย็นแบบนี้หรอกนะ…”

 

พูดจบเฟรย่าก็เขย่าแก้วในมือเล่นขณะทําหน้าครุ่นคิด

 

เรื่องอิชทาร์น่ะเธอแทบไม่สนใจเลย จะกล่าวหาหรืออะไรก็ช่างเถอะ ไม่แคร์แล้ว

 

แต่ปัญหาชิ้นใหญ่ที่สุดก็คือกลุ่มพันธมิตรนี่แหละ

 

ทางนั้นพยายามซักไซ่อย่างหนักเพราะต้องการรู้ให้ได้ว่าเธอทําไปเพื่ออะไร แต่คําตอบที่ได้ก็เหมือนเดิมทุกครั้งเพราะเธออยากทําเฉยๆ

 

อีกไม่นานเธอก็คงต้องออกไป “เจรจาด้วยตัวเอง นี่แหละคือสิ่งที่เฟรย่าพคิดมาเกือบตลอดทั้งวัน

 

แผนแบบตรงๆ ก็คือกําจัดพวกที่มาเกาะแกะวาห์นออกให้หมด จากนั้นก็ทําให้เขากลายมาเป็นของตัวเอง

 

แต่พอเอาเข้าจริงๆ เฟรย่ากลับรู้สึกลังเลที่จะทําแบบนั้น

 

จนกว่าจะมีข้อมูลของวาห์นมากกว่านี้ เธอจะไม่ปักใจเชื่อเด็ดขาดว่ามนตร์เสน่ห์จะใช้ได้ผลกับอีกฝ่าย

 

เฟลย่าเห็นตอนที่วาห์นอยู่กับซีลแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้รับผลจากมนตร์เสน่ห์ของเด็กคนนั้นเลยสักนิด

 

แน่นอนว่ามนตร์เสน่ห์ของเฟรย่าย่อมรุนแรงกว่าของซีลหลายต่อหลายเท่า แต่เธอจะมั่นใจได้อย่างไร?

 

ถ้าหากวางแผนผิดพลาดและต้องกลายมาเป็นศัตรูกัน เฟรย่าเกรงว่าสุดท้ายเธออาจต้องเป็นฝ่ายสังหารวาห์นแทน

 

ความคิดที่ว่าอีกฝ่ายจะตามมาแก้แค้นจนสําเร็จนั้นไม่ได้อยู่ในหัวของเธอแม้แต่น้อย

 

เฟรย่าจ้องมองวาห์นต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงตอนที่เขาเดินเข้าไปในคฤหาสน์

 

ข่ายเวทมนตร์ของคฤหาสน์นี่มันช่างน่ารําคาญซะจริง แต่เธอก็ยังคงจ้องมองต่อเพื่อหาลู่ทางในอนาคต

 

จากข้อมูลที่ได้ เฟรย่ารู้ว่าคนที่อยู่ที่นั่น ณ ตอนนี้ก็มีแค่วาห์น มนุษย์แมวเลเวล 4 หนึ่งคน แล้วก็เฮสเทียที่เพิ่งลงมาจากสวรรค์ได้ไม่นาน

 

แม้จะไม่เคยเห็นปฏิสัมพันธ์ของทั้งคู่ แต่เฟรย่าก็ปักใจเชื่อว่าวาห์นกับอาคิต้องมีอะไรกันแน่นอน

 

อาคินั้นไม่ใช่นักผจญภัยหน้าใหม่ เป็นไปได้ว่าเธอคือ “สายสืบ” ที่โลกส่งมาดูแลเฮสเทียแฟมิเลียอีกต่อ

 

หลังจากถอนจากใจยาวๆ เฟรย่าก็กระดกไวน์ที่เหลือเข้าปากก่อนจะลุกขึ้นจากบัลลังงก์

 

เธอไม่เคยเจอกับอุปสรรคที่ “ใหญ่” แบบนี้มาก่อน แต่นั่นก็ยิ่งทําให้ทุกอย่างดูน่าสนใจมากขึ้น

 

อยากรู้เหมือนกันว่าเฮเฟสตัสกับโลกจะกล้าลงทุนกับเรื่องนี้มากน้อยแค่ไหน เพราะสงครามระหว่างแฟมิเลียอันดับต้นๆ นั้นไม่ใช่เรื่องที่ใครนึกอยากจะเริ่มก็เริ่มได้

 

เฟรย่าได้ซ่องสุมกําลังมาช้านานแล้ว เธอเชื่อว่าแฟมิเลียของตัวเองสามารถเอาชนะกลุ่มพันธมิตรได้แต่มันก็ต้องแลกมาด้วยราคาที่เธอไม่อยากจะจ่าย

 

นอกจากมันจะทําให้แผนอื่นๆ ล่าช้ไปด้วยแล้ว การเสียเฮเฟสตัสและโลกแฟมิเลียไปจะทําให้เศรษฐกิจ ของเมืองและการสํารวจดันเจี้ยนหยุดชะงัก

 

หากปราศจากกองกําลังของโลก เฟรย่าแฟมิเลียก็คงต้องออกหน้าและผันตัวมาเป็นกำลังหลักในการสํารวจดันเจี้ยนแทน

 

การส่งเด็กๆ ของตัวเองลงดันเจี้ยนนานๆ เพื่อทําประโยชน์ให้กับโอรานอสนั้นไม่ใช่สิ่งที่เธออยากทําเท่าไหร่นัก

 

เฟรย่าค่อยๆ คลานขึ้นเตียงที่ทําจากไหมชั้นหนึ่งของโลกมนุษย์ ราคาผ้าปูเตียงของเธอแค่ผืนเดียวก็ปาเข้าไป 3,000,000 วาลิสแล้ว

 

เธอถือลูกแก้วติดมือมาด้วย และตอนนี้มันก็กําลังถูกกอดอยู่ท่ามกลางทรวงอกคู่งาม

 

พอนอนจนได้ที่ดีแล้ว เฟรย่าจึงหันไปสั่งการกับร่างยักษ์ที่อยู่ใต้เงามืด

 

“คืนนี้ฉันอยากอยู่คนเดียว… ไปบอกยัยจอมจุ้นนั่นว่าฉันยอมเจรจาด้วย”

 

หลังจากได้ยินเสียงตอบรับเบาๆ เฟรย่าก็เห็นร่างของออตตาร์ที่กําลังเดินออกจากห้องไป

 

นอกจากจะเป็นคนที่เธอโปรดปรานที่สุดแล้ว หากนับแค่บนโลกมนุษย์ ออตตาร์ยังเป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เธอเคยเจออีกด้วย

 

แต่ไม่ว่าชายหนุ่มจะเก่งกาจสักแค่ไหน สัญชาตญาณของเธอก็ยังร้องบอกซ้ําๆ ว่าวาห์นนั้นมีศักยภาพมากกว่า

 

เธอเฝ้าตามดูความรุ่งโรจน์ของวาห์นมาตลอด นั่นรวมถึงวิชาและสกิลมากมายที่เขาแสดงออกมาด้วยเรียกได้ว่าเกือบทุกอย่างล้วนสร้างความประหลาดใจให้กับเธอ

 

นับเป็นครั้งแรกเลยที่เธอไม่รู้ว่าอีกฝ่าย “ล็ก” แค่ไหน

 

ถ้าจะให้เปรียบเทียบ ออตตาร์นั้นเหมือนกับเทือกเขาสูงที่เธอมองเห็นได้จากทุกด้าน… ส่วนวาห์นก็คือหัวงที่ลึกที่สุดของมหาสมุทร เป็นห้วงลึกที่เธอได้แต่มองจากบนผิวน้ํา

 

สิ่งที่เฟรย่าแอบคาดหวังก็คือ การได้ลงไปสํารวจหัวงลึกแห่งนี้ ได้จมดิ่งลงไปในก้นปิ้งที่ไม่รู้ว่าจะจบลงตรงไหน

 

(A/N: ชื่อตอนสํารอง: ดวงจันทร์สีน้ําเงิน: แมวดํา”, “ไม่ค่อยเลยนะ… มั้ง… อาจจะนะ?”, “ความโหยหาของเฟรย่า)