Cultivation Online อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ - ตอนที่ 193

ตอนที่ 193 ศิลปะนิรันดร์ของเท…

“ศิลปะนิรันดร์ของเทพธิดาแห่งพิณงั้นหรอเจ้าแน่ใจว่าต้องการตั้งชื่อตามข้า” เทพธิดาแห่งพิณถามเขาในภายหลัง

หยวนพยักหน้า

“ข้าแน่ใจ”

เทพธิดาจะยิ้มแล้วเธอก็พูดว่า

“ไม่มีอะไรเหลือให้ข้าสอนเจ้าแล้ว ข้าหวังว่าเจ้าจะได้พบกับตัวจริงของข้าข้างนอกสักวัน บางที่เจ้าอาจจะสามารถกระตุ้นความหลงใหลในพิณของข้าอีกครั้งจนกว่าจะถึงเวลานั้นพิณ”

“เอ๊ะ? ท่านเรียกข้าว่าอะไร?”ดวงตาของหยวนเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจเมื่อจู่ๆเทพธิดาจะเรียกเขาว่า“พิณแต่ก่อนที่เขาจะได้รับคําตอบทิวทัศน์ก็เปลี่ยนไปและหญิงสาวที่มีความงามเหมือนมาจากโลกอื่นก็หายไปจากสายตาของเขา

หยวนค่อยๆลืมตาขึ้นและเขายังสามารถมองเห็นจิตวิญญาณที่อยู่ตรงหน้าเขาได้ อย่างไรตามไม่มีใครมองเห็นเทพธิดาแห่งพิณและตอนนี้เขามองเห็นแต่ใบหน้าที่ตกตะลึงของเฟยยู่หยานที่อยู่ข้างๆเขาเท่านั้น

[คุณได้เรียนรู้ ศิลปะนิรันดร์ของเทพธิดาแห่งพิณ’]

[ระดับ: ไม่ทราบ]

[ระดับความเชี่ยวชาญ: 1]

(รายละเอียด : ศิลปะพิณที่สร้างโดย “หยวนหลังจากได้รับการรู้แจ้งจากเทพธิดาแห่งพิณ

[ยินดีด้วย! คุณได้สร้างทักษะพิเศษครั้งแรกของคุณ!]

[คุณได้รับฉายา “ผู้สร้างเทคนิคมือใหม่ ]

ในขณะเดียวกันก็มีการประกาศของระบบสองรายการกลับมาให้ผู้เล่นได้เห็นอีกครั้ง

[ยินดีด้วย! ผู้เล่นหยวนได้สร้างทักษะใหม่!]

[ยินดีด้วย! ผู้เล่น หยวนกลายเป็นผู้เล่นคนแรกที่สร้างทักษะใหม่!]

“อะไรกันเนี่ย สามารถสร้างทักษะของตัวเองในเกมนี้ได้ด้วยงั้นหรอ?”

ผู้เล่นทั่วโลกรู้สึกงุนงงกับการค้นพบใหม่นี้ต้องทํายังไงถึงจะสร้างทักษะของตัวเองได้?

“ศิษย์หยวน!” ทันใดนั้นเฟยยู่หยานก็พูดด้วยเสียงดังที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นหลังจากที่เธองุนงง

“เจ้าทํามันแล้ว!เจ้าสามารถเล่นพิณบ่วงวิญญาณได้จริงๆ!”

“เอ๋?” หยวนเลิกคิ้ว

จากนั้นเขาก็หันไปมองที่พิณบ่วงวิญญาณสักครู่ก่อนที่จะเอื้อมมือไปยังสายเส้นใดเส้นหนึ่ง

ตั้ง

เสียงสวรรค์ดังก้องอยู่ในห้องเล็กๆหลังจากที่หยวนดึงสายของพิณโดยมีจิตวิญญาณของศิลปะชั่วนิรันดร์ของเทพธิดาแห่งพิณอยู่ในใจ

“เจ้าทําได้อย่างไร?! ความลับในการเล่นพิณนี้คืออะไร?!ข้าก็อยากลองเล่นด้วย!”ทันใดนั้นเฟยยู่หยานก็เข้ามาหาเขาด้วยความคาดหวังในสายตาของเธอ

“เอ่อ…ข้าไม่แน่ใจว่าจะอธิบายยังไง…แต่เจ้าต้องมีเทคนิคบางอย่างในการเล่นพิณนี้และข้าไม่รู้ว่าข้าจะสอนเทคนิคนี้ให้เจ้าได้หรือไม่เพราะข้าไม่รู้ว่ามันทํางานอย่างไร ถ้าข้าสอนเจ้าได้ข้ายินดีจะสอน”หยวนกล่าว

“อย่างนั้นเหรอ..” เฟยยู่หยานถอนหายใจด้วยท่าทางหดหู

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเธอก็พูดต่อ

“อย่างไรก็ตามตอนนี้เรารู้แล้วว่าเจ้าสามารถเล่นพิณนี้ได้เราต้องแจ้งให้เจ้าของพิณนี้ทราบก่อนจึงจะสามารถให้พิณตัวนี้แก่เจ้าได้”

“เดี๋ยวก่อน…ถ้าข้าเล่นพิณนี้ได้ ข้าจะได้มันมาครอบครองงั้นหรือ”หยวนกล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง

“ตามที่เจ้าของพิณแจ้งเขายินดีที่จะมอบพิณให้กับใครก็ตามที่สามารถเล่นมันได้อย่างถูกต้องท้ายที่สุดแล้วการเก็บมันไว้แต่เล่นไม่ได้นั้น ไม่ได้เกิดประโยชน์ใดๆ ดังนั้นการมอบมันให้กับคนที่สามารถใช้มันได้จริงนั้นย่อมเป็นสิ่งถูกต้อง!”เฟยยู่หยานพูดกับเขา

“เราจะหาคนคนนี้ได้ที่ไหน”หยวนถามส่วนใหญ่เป็นเพราะเขาต้องการที่จะรักษาจิตวิญญาณของพิณเครื่องนี้ไว้

“เขาอยู่ในเมืองนี้จริงๆเราสามารถนัดหมายกับเขาได้ในวันนี้และพบกับเขาในวันพรุ่งนี้”เฟยยู่หยานกล่าว

“นั่นคือสิ่งที่เราจะทํา” หยวนพยักหน้า

ไม่กี่อึดใจหยวนก็ออกจากห้องไปพร้อมเฟยยู่หยานโดยทิ้งพิณบ่วงวิญญาณไว้ข้างหลัง

“นี่..แจ้งให้ผู้อาวุโสซูรู้ว่าเราจะไปเยี่ยมเขาในวันพรุ่งนี้”เฟยยู่หยานกล่าวกับทหารยามด้านนอก

เอ?” ทหารยามมองเธอพร้อมกับเลิกคิ้ว

จากนั้นเฟยยู่หยานก็ชี้ไปที่หยวนและพูดด้วยรอยยิ้มที่สวยงามบนใบหน้าของเธอ

“ในที่สุดเราก็พบคนที่สามารถเล่นพิณบ่วงวิญญาณได้แล้ว”

“อะไรนะ?!”

“นั่นคือความจริงหรือ!”

องครักษ์ทั้งสองตะโกนพร้อมกัน

เฟยยู่หยานพยักหน้าด้วยสีหน้าภาคภูมิใจและทําราวกับว่าเธอเป็นคนที่สามารถเล่นพิณนี้ได้เอง

“ถูกต้อง!”

“เราจะแจ้งให้ท่านอาจารย์ซูทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้โปรดไปพบเขาพรุ่งนี้!”

“นี่เป็นข่าวใหญ่! อาจารย์ ซู จะตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินสิ่งนี้!”

ต่อมาเฟยยู่หยานและหยวนก็กลับไปอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับคนอื่นๆ

“เกิดอะไรขึ้น?” ซวนหวู่ฮั่นถามพวกเขาหลังจากกลับมา

“ไม่มีอะไรมาก” เฟยยู่หยานกล่าวด้วยรอยยิ้มลึกลับบนใบหน้าของเธอ

จากนั้นเธอก็หันไปมองผู้อาวุโสชานและกล่าวว่า

“อาจารย์…หยวนและข้าจะต้องไปเยี่ยมผู้อาวุโสซูในวันพรุ่งนี้”

“อาจารย์ด้านพิณ ผู้อาวุโสซู !?” ผู้อาวุโสชานถามด้วยดวงตาที่เบิกกว้างเล็กน้อย

“อั้ม” เฟยยู่หยานพยักหน้า

“ถูกต้องแล้ว มันเกี่ยวกับพิณพรุ่งนี้ท่านจะเข้าใจเอง”

“มีอะไรหรือบอกข้าด้วยสิ” ผู้เฒ่าซวนเลิกคิ้ว

“มันก็ไม่สนุกหน่ะสิ ท่านผู้อาวุโส!” เฟยยู่หยานหัวเราะคิกคัก

“ยังไงก็เสร็จแล้วเรามาเดินเล่นรอบเมืองกันต่อจนกว่าจะถึงเวลาพักผ่อนในคืนนี้กันเถอะ!”

ผู้อาวุโสซวนและผู้อาวุโสชานมองหน้ากันด้วยสีหน้างุนงงไม่แน่ใจว่าพวกเขาควรจะรู้สึกประหลาดใจอย่างไรเมื่อเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหยวน

ในเวลาต่อมาเฟยยู่หยานและคนอื่นๆก็เริ่มเดินเล่นในเมือง และเนื่องจากเครื่องแบบอันทรงเกียรติของพวกเธอซึ่งเป็นที่จดจําได้ง่ายพวกเขาจึงพบปัญหาเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยตลอดทั้งการเดินทางยกเว้นคนโง่ไม่กี่คนที่จําภูมิหลังของพวกเขาไม่ได้และเข้าหาผู้หญิงโดยหวังว่าจะได้รับบางสิ่งบางอย่างจากการกระทํานั้น

แต่สิ่งเดียวที่บุคคลที่ไม่รู้เรื่องเหล่านี้ได้รับคือความเย็นชาและสายตาที่ค่อนข้างน่ากลัวจากหญิงสาวทั้งสาม

หยวนและคนอื่นๆกลับไปที่โรงแรมพฤกษาสวรรค์หลังจากเดินไปได้สองสามชั่วโมง

ในขณะเดียวกันที่บ้านของตระกูลซูยามสองคนจากร้านดนตรีศักดิ์สิทธ์ยืนอยู่ต่อหน้าชายชราคนหนึ่ง

“เจ้าแน่ใจเกี่ยวกับข้อมูลนี้หรือไม่… ในที่สุดคนที่สามารถเล่นพิณบ่วงวิญญาณได้ก็ปรากฏตัวขึ้นแล้วงั้น หรือ?” ชายชราที่ชื่อผู้อาวุโสขอคํายืนยันพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างจริงจัง

“แม้ว่าเราจะไม่ได้เห็นมันด้วยตัวเองแต่ก็ไม่มีเหตุผลที่นางฟ้าเฟยยู่หยานจะโกหกเราเกี่ยวกับเรื่องนี้” ทหารยามคนหนึ่งกล่าว

“เฟยยู่หยาน…หญิงสาวคนนั้นจากวิหารแก่นมังกรที่ได้อันดับที่ 7 ของการแข่งขันครั้งล่าสุดใช่ไหม? ผู้อาวุโสซูลูบไล้เคราสีขาวยาวของเขาพร้อมกับใบหน้าที่ดูลึกซึ้ง