Cool na Megami-sama to Issho ni Sundara, Amayakashi Sugite Ponkotsu ni Shite Shimatta Ken ni Tsuite - ตอนที่ 1 โดนเพื่อนสมัยเด็กสลัดรัก
- Home
- All Mangas
- Cool na Megami-sama to Issho ni Sundara, Amayakashi Sugite Ponkotsu ni Shite Shimatta Ken ni Tsuite
- ตอนที่ 1 โดนเพื่อนสมัยเด็กสลัดรัก
มนุษย์กับเรื่องเล็กๆน้อยๆ มักจะไม่เป็นตามที่หวังเอาไว้
แต่ก็ไม่ควรยอมแพ้แค่เพราะมันเป็นแบบนั้น
ส่วนสำคัญคือพยายามลองทำโดยที่ไม่ไปคาดหวังกับมันจนเกินไป
นี่คือคำพูดที่พ่อถ่ายถอดมาให้ผม
บอกเอาไว้ก่อนนะ ว่าพ่อยังไม่ทันตาย
เป็นคำสั่งสอนจากพ่อตอนที่ไปทำงานที่เมืองคุชิโระจังหวัดฮอกไกโด
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมผมที่เป็นเด็กม.ปลายถึงอาศัยที่อพาร์ตเมนต์ราคาถูกในเมืองใหญ่ตัวคนเดียว และที่กล่องจดหมายมีชื่อของผมเขียนไว้อยู่ว่า”อากิฮาระ ฮารุโตะ”
อย่างที่พ่อบอกไว้แม้ว่าจะมีปัญหาแต่เดี๋ยวผมก็แก้มันได้เอง
ถึงจะฝืนบังคับตัวเองให้เข้าไปที่โรงเรียนตรียมอุดมแล้วเหลวไม่เป็นท่า แต่ก็พอจะหลบตัวแดงไปได้
ตอนที่สารภาพรักกับเพื่อนสมัยเด็กที่คิดว่ามีใจให้กัน ก็โดนปฏิเสธจนช็อคแบบสุดๆ
แต่ว่า ก็ยังกลับไปเป็นเพื่อนที่ดีกับเพื่อนสมัยเด็กคนนั้นได้
เพราะงั้นแม้ปัญหามันจะถาโถมเข้ามาผมก็น่าจะจัดการได้
แม้ว่านั่นจะเป็นการที่จะต้องใช้ชีวิตร่วมกับเด็กผู้หญิงที่มีนิสัยหัวแข็งหน่อยๆก็ตาม
☆
โรงเรียนที่ผมไปนั้นอยู่ห่างจากสถานีรถไปโดยที่นั่งรถบัสประมาณสิบนาที
ที่ด้านหลังอาคารมีแม้น้ำสายใหญ่ที่ให้บรรยากาศเหมือนที่ถ่ายละครโรงเรียนชื่อดัง
ถึงจะเป็นโรงเรียนรัฐที่ไม่ได้เด่นอะไร แต่ก็ทำให้ผมมีปัญหากับการสอบเข้าเพราะคะแนนเคลื่อนจากโรงเรียนเตรียมไปมาก
ทำไมผมถึงเลือกเข้าโรงเรียนนี้น่ะเหรอ ให้พูดก็ แรงจูงใจไม่ได้บริสุทธิ์เลยสักนิด
เหตุผลก็ อยากเข้าโรงเรียนเดียวกับเพื่อนสมัยเด็กยังไงละ
เพื่อนสมัยเด็กของผมซาซากิ คาโฮะต่อให้ไม่มองด้วยความลำเอียงก็ยังน่ารักอยู่ดี
ผมสั้นที่เหมาะกับบุคลิกสดใสร่าเริงของคาโฮะ และดวงตากลมโตที่ส่องประกายความสุขออกมาอยู่เสมอ
ผมชอบคาโฮะ
และในฤดูใบไม่ผลิปีสามของม.ต้น คาโฮะพูดว่า[ไปโรงเรียนด้วยกันเถอะ] ผมเองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน
คาโฮะค่อนข้างเป็นนักเรียนดีเด่น ในทางกลับกันผมนั้นอยู่สูงแค่ค่าเฉลี่ย
เพราะแบบนั้นแม้ว่ามันจากยาก แต่ผมก็สอบผ่านเข้าม.ปลายด้วยการสอนของคาโฮะ และการเรียนอย่างหนัก
ถึงตรงจุดนี้ดีแล้วล่ะ
ทุกๆอย่างราบรื่น
คาโฮะใจดีกับผมมากๆ ตอนที่เข้าม.ปลายก็ได้อยู่ห้องเดียวกัน และก็มักจะกลับด้วยกันบ่อยๆ
ระหว่างทางกลับก็ไปโรงหนัง ไม่ก็แวะร้านกาแฟที่คาโฮชอบและกินเค้ก
เพราะเป็นเพื่อนสมัยเด็กกัน และบ้านอยู่ใกล้ๆกันเลยมีกิจวัตรเป็นการไปมาบ้านของกันและกันแล้วทำอาหารเย็น
ถึงอย่างนั้นคาโฮะก็ทำงานบ้านไม่ได้เก่งเรื่องงานบ้านอะไร เลยเป็นหน้าที่ของผมที่ทำอาหารอยู่เสมอ
[อาหารของฮารุโตะเนี่ยอร่อยจริงๆรึเปล่านะ] เป็นคำติดปากของคาโฮะ หลังจากพูดเธอก็จะยิ้มสวยๆออกมาเสมอ
ผมเชื่อไปทั้งใจว่าคาโฮะเองก็ชอบผม
ถึงจะเหมือนว่าคบกับคาโฮะอยู่แล้วจริงๆก็เถอะ แต่ผมคิดว่าคงถึงเวลาที่ต้องสารภาพรักให้มันถูกต้องเรียบร้อยได้แล้ว
พอย้อนกลับไปคิดดู ผมนี่มันโง่ชะมัดเลย
มิถุนายนตอนม.ปลายปี1 ผมสารภาพรักกับคาโฮะไป และก็ถูกปฏิเสธรักมาอย่างง่ายๆ
======จบตอน======
เหมือนเอาเพื่อนสมัยเด็กมาให้ด่ากันเล่นอีกแล้ว
ーーーーーーーーーーーー
ติดตามผลงานอื่นๆกับสนับสนุนผู้แปลได้ที่
ดอกไม้ไฟ | Facebook