Carefree Path of Dreams - ตอนที่ 261
Chapter 261: บรรลุ
“นี่มิใช่
สิ่งที่เหลืออยู่ของซากมังกร? ไข่มุกมังกร?”
หลังจากได้ไข่มุกมังกรมา มังกรเขียวและกระทั่งวังแห่งนี้ก็เริ่มแตกสลาย
ที่ด้านนอก เมื่อปิศาจทั้งสามเห็นเหตุการณ์พลันเปลี่ยนไป ดวงตาของพวกมันก็แทบจะถลนออกมา
“เจ้าปลาน้อยสีดํา เจ้าจัดการมันไม่ได้หรอก! ส่งมันมาให้ข้า!”
“ข้าไม่ได้โง่!”
เมื่อเขามองไปที่ของวิเศษที่รอบ ๆ เขาก็รู้สึกเสียดาย แต่อย่างไรเขาก็ยังรีบร้อนไปยังใจกลางของวังตรงค่ายกลที่เขาใช้เดินทางมา
“โอไม่นะ เจ้าปลาสีดําตัวนี้รู้วิธีใช้งานวงเวทย์?”
ขณะที่ไปกวนอุทานออกมา งูสีขาวตัวมหึมาก็ก่อตัวขึ้นที่ด้านหลัง ส่งเสียงฟอดังลั่น
“ครืน!”
ในที่สุด ค่ายกลก็รับไม่ไหวอีกต่อไปและแตกกระจายออก
“อย่าคิดว่าจะหนีไปได้!”
ปิศาจทั้งสามเริ่มไล่ตามฟางหยวน
“ข้าขอโทษทีนะ แต่ว่ามันก็ช้าไปแล้ว!”
เขาหายตัวไปท่ามกลางแสงสว่างพร้อมรอยยิ้ม
“ครืน!”
ในเวลาต่อมา พลังอันมหาศาลก็กวาดผ่านทั้งวัง เปลี่ยนทุกอย่างเป็นเศษซากปรักหักพัง
“อ๊าก! ไอ้ปลาสีดําบัดซบนั่น!”
ไปกวนกรีดร้อง “อย่าให้ข้าจับเจ้าได้ ไม่อย่างนั้นข้าจะทําให้เจ้าเสียใจที่เกิดมา!!!”
ที่ด้านหลังเขา กระบือน้ำและเต่าอัลลิเกเตอร์มองหน้ากัน
ในฐานะปิศาจทรงพลังแห่งทะเลสาบฉี มันเป็นความอัปยศของพวกเขาที่ถูกปลาเล็ก ๆ ตัวหนึ่งหลอกเอาได้
ไม่ต้องพูดถึงว่า มันเป็นการพ่ายแพ้ครั้งใหญ่
ทุกแห่งหนสะท้อนแสงระยิบระยับ
ในเคหาสน์ลับในร่องน้ำลึก
ฟางหยวนยิงศรน้ำออกไปและทําลายค่ายกลทิ้ง ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก “ฟู!”
หากเขาช้ากว่านี้เพียงนิดเดียว เขาก็คงถูกปิศาจทั้งสามจับตัวได้และต้องยอมละทิ้งโลกใบนี้ไป
ถึงตอนนี้เองเขาถึงมีเวลาตรวจดูไข่มุกมังกรอย่างสงบ
ไข่มุกสีทองนั้นใหญ่แค่ประมาณนิ้วหัวแม่มือ มีประกายสีทองอ่อน ๆ เปล่งออกมาจากภายในและยังแผ่รังสีของมังกร
หากไม่เพราะฟางหยวนมาจากโลกอื่นและมีพลังเวทย์สูงส่ง เขาก็คงไม่สามารถฉวยมันมาได้
“ในไข่มุกมังกรเม็ดนี้ มันมีธาตุมังกรอยู่ หรือพูดอีกอย่างหนึ่ง ปราณของมังกร เพราะว่าธาตุทั้งหมดนั้นอยู่ภายในเม็ดมุก มุกนี่จึงแข็งแกร่งอย่างยิ่ง หากข้ากลืนมันลงไป เกรงว่าจะไม่สามารถย่อยมันได้…”
ขณะมองไปที่ไข่มุก เขาก็ยังคงกลืนมันลงไปโดยไม่รั้งรอ
“ไม่ว่าอย่างไร ก็คิดเสียว่ากําลังกลืนหินสักก้อนลงไป เพราะข้าก็ไม่มีกระเป๋าจะใช้เก็บของได้เสียหน่อยถูกหรือไม่?”
การกลืนไข่มุกลงไปนั้นมีประโยชน์ รัศมีมังกรตอนนี้นั้นอยู่ในท้องของเขาเรียบร้อยแล้วและไม่สามารถตามรอยได้อีกต่อไป หากจําเป็น ฟางหยวนก็ยังสามารถคายมันออกมาเพื่อให้นักล่าตัวอื่นหวาดกลัวได้อีก
เขาว่ายน้ำออกจากร่องน้ำอย่างงุ่มง่าม มุ่งหน้าไปทิศทางหนึ่งแล้วเร่งความเร็ว
เขาว่ายน้ำเร็วกว่าที่เคย!
ตอนนี้เขามีแผนที่สมบัติและยังมีไข่มุกเม็ดนั้น! ในเมื่อเขารับไข่มุกนั่นมาต่อหน้าต่อตาปิศาจทั้งสามพวกมันย่อมไล่ล่าเขาเป็นแน่
เป็นไปได้ไหมว่าทั้งทะเลสาบฉีกําลังไล่ตามล่าปลาหลีดํากันอยู่ตอนนี้?
“ข้าอยู่ในทะเลสาบฉีไม่ได้อีกต่อไปแล้ว หนทางเดียวก็คือหนี…”
ทะเลสาบนั้นกว้างกว่าห้าร้อยลี้ แต่มันก็ไม่ใช่ทะเลสาบปิด ตรงกันข้าม มันเชื่อมต่อกับแม่น้ำและลําธารมากมาย
โดยไม่ลังเล ฟางหยวนเลือกแม่น้ำอันที่อยู่ใกล้ที่สุดแล้วว่ายไปทางนั้น
ไม่ว่าเทพวารีจะมีพลังเพียงใด เขาก็ทําได้แค่ใช้พลังภายในทะเลสาบฉี หากฟางหยวนหนีออกไปจากทะเลสาบได้ปิศาจทั้งสามก็ทําอะไรไม่ได้
“น่าเสียดายที่ต้องจากดินแดนดอกบัวไปแล้ว!”
ขณะที่คิด เขาก็ยังคงรีบร้อนไปตามทาง
ด้วยความยาวสามสื่อกับสามนิ้ว ยังมีปลาหลีดําตัวอื่นที่เหมือนกับเขา ปลาหลายตัวถูกจับเพียงเพราะว่ามีลักษณะคล้ายเขา
“ข้าเกือบจะถึงที่นั่นแล้ว”
ทันทีที่ฟางหยวนพบว่าการค้นหากําลังดําเนินอยู่ในทะเลสาบฉี เขาก็ตั้งใจปิดบังตัวตนมากขึ้น เมื่อมองไปที่ ทิศทางหนึ่ง ก็มีความยินดีปรากฏในสีหน้าของเขา
เขาอยู่ไม่ไกลจากปากแม่น้ำอันแล้ว
ที่ใต้น้ำ ฟางหยวนสัมผัสได้ถึงกระแสน้ำที่นําพาเอาเม็ดทรายและสารอาหารมาจากแหล่งน้ำที่ไม่รู้จัก
ทันทีที่เขาไปถึงแม่น้ำอัน เขาก็จะสามารถไปที่ทะเลสาบอื่นและจากนั้นก็จะกลายเป็นปลาที่แสนอิสระ
เขาสะบัดหางเพิ่มความเร็ว
เขารู้ว่ายิ่งเขาใช้เวลานาน โอกาสที่เขาจะถูกปิศาจทั้งสามจับตัวได้ก็ยิ่งสูง ด้วยระดับการฝึกตนตอนนี้ของเขาแล้วเขาย่อมไม่มีโอกาสสักกะฝึกที่จะหนีพ้นจากพวกมันได้
ที่ใต้น้ำ กระแสน้ำรุนแรงราวกับมีอนับพันข้างผลักฟางหยวนออกไป
โชคดีที่เขาแข็งแกร่งพอที่จะว่ายต้านกระแสน้ำออกไปได้ ฟางหยวนยังคงว่ายทวนน้ำไปทางแม่น้ำอัน
สุดของปลาหลีกระโดดข้ามประตูมังกรก็คือส่วนของการกระโดด! ข้าต้องมีทั้งพลังและความกล้า!”
ทันใดนั้น ฟางหยวนก็สัมผัสบางอย่างได้
ในตอนนั้นเอง มันเหมือนกับว่าเขาอยู่ใต้ประตูมังกรแล้ว พร้อมที่จะกระโดดออกไป!
“ฮ่าฮ่า… เจ้าหนีไม่พ้นหรอก!”
ถึงตอนนี้ ก็เกิดแสงสว่างเรืองขึ้น
“ทําลาย!”
เพียงแค่สะบัดหาง ฟางหยวนก็เห็นผู้พิทักษ์วารอยู่ตรงหน้าเขา
มันอ้าปากออกกว้างและเผยสีหน้ายินดี “เทพวารสั่งการให้พวกเราคอยเฝ้าทางออก ผู้ใดจะรู้ว่าเจ้าจะเดินเข้าสู่กับดัก! ฮ่าฮ่า… มันก็ยุติธรรมดีที่เจ้าจะจบลงในมือของข้า ดูซิว่าข้าจะจัดการกับเจ้าอย่างไร!”
ผู้พิทักษ์วารีนั้นมีระดับการฝึกตนสูง ขณะที่เขากวัดแกว่งหอก ก็เกิดคลื่นน้ำที่ผิวทะเลสาบ
“คราวนี้… แกหนีไม่รอดแน่!”
มองปลาหลีดําแล้วเขาก็ยินดีมาก เขาเหยียดมือออกไป
“ศรน้ำ!”
“หอกวารี!”
ฟางหยวนร่ายเคล็ดวิชาอย่างรวดเร็ว แต่ว่า ระดับการฝึกตนของพวกเขาต่างกันเกินไปและผู้พิทักษ์วารีก็เหี้ยมโหดมากเช่นกัน เขาสวมเกราะวิญญาณและดังนั้น การโจมตีของฟางหยวนจึงไม่เกิดผล
ฮาฮาเอ่อร์คว้ากระแสน้ำตรงหน้าเขา ในตอนนั้นเอง ฟางหยวนก็รู้สึกราวกับสายน้ำหยุดนิ่ง กักเขาเอาไว้ใน บางสิ่งที่คล้ายกับกรง
“ข้าต้องรีบจบเรื่องนี้ ถ้าหากผู้พิทักษ์วารีหรือปิศาจตนอื่น ๆ มาถึง ข้าก็จะประสบปัญหาอย่างแท้จริง…”
“ทําลาย!”
เขาสะบัดหาง แล้วก็เกิดการระเบิดรุนแรง ทําลายกรงน้ำ เมื่อได้อิสระ เขาก็พุ่งไปทางแม่น้ำอันต่อ
“เอ๋? เจ้าก็เก่งอยู่เหมือนกันนี่!”
ฮาฮาเอ่อร์เผยร่างจริงออกมา เป็นคางคกตัวหนึ่ง เมื่อเขาอ้าปากออก เขาก็เล็งไปทางฟางหยวน
“ซู่!”
น้ำรอบตัวฟางหยวนเริ่มหมุนวนและถูกสูบเข้าไปในปากของฮาฮาเอ่อร์ ฟางหยวนรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาล
“ฮีม เจ้าสามารถรอดไปได้ แต่เจ้ากลับเลือกที่จะตาย… สังหาร!”
รังสีฆ่าฟันแวบผ่านดวงตาฟางหยวน ทันใดนั้นเขาก็หยุดดิ้นรนและพุ่งเข้าสู่ปากของฮาฮาเอ่อร์โดยตรง
เห็นเช่นนี้ ฮาฮาเอ่อร์ก็ไม่หุบปากลง กลับกลืนน้ำเข้าไปอีกเป็นจํานวนมาก
“ตอนนี้แหละ!”
ดวงตาของฟางหยวนเป็นประกายขณะที่อ้าปากออกเช่นกัน
“โฮก! โฮก!”
ในวินาทีถัดมา ก็มีเสียงคํารามดังลั่น
เสียงคํารามนั่นฟังดูโบราณและทรงอํานาจ ทําให้ผู้อื่นหวาดกลัวได้เพียงแค่ได้ยิน
ทันทีที่เสียงคํารามดังมา ก็มีรัศมีมังกรแผ่ไปรอบ ๆ
ราวกับเวลาหยุดไหล
ฮาฮาเอ่อร์นั้นเป็นสัตว์น้ำชนิดหนึ่ง เมื่อเผชิญกับรัศมีของมังกร มันก็ไม่สามารถต้านทานไหวและกลิ้งไปกับกระแสน้ำ
“ตายซะ!”
ฟางหยวนว่ายน้ำตรงเข้าไปหาแล้วยิงศรนับไม่ถ้วนใส่จุดอ่อนของฮาฮาเอ่อร์
“ป!”
ทันทีที่ศรน้ำดอกหนึ่งสลายไป ดอกอื่นก็พุ่งตรงเข้ามาอย่างต่อเนื่องเกิดเป็นเส้นสีขาว
“เจ้า…”
เลือดพุ่งขึ้นมาในลําคอของฮาฮาเอ่อร์ มันทิ้งร่างลงทั้งใบหน้าไม่ยินยอม บดขยี้เปลือกหอยในมือ
“ครื้น!”
วินาทีถัดมา แสงสีดําก็แวบผ่านและรังสีความเกรี้ยวโกรธทั้งหมดก็พุ่งมาหาฟางหยวน
ร่างกายของเขากระเด็นออกไป เกล็ดบางส่วนหลุดร่วง
“ยันต์โจมตี?”
มองฮาฮาเอ่อร์ที่ไม่หายใจแล้วและผงบางอย่างในมือของมัน เขาก็มองไปทางอื่นแล้วพุ่งไปทางแม่น้ำอันต่
“ปุ!”
ปลาขนาดสามงื่อตัวหนึ่งกระโดดขึ้นจากผิวน้ำและข้ามสิ่งกีดขวางที่ฮาฮาเอ่อร์สร้างเอาไว้ไปตกลงในแม่น้ำอีกสาย
“ฟู…”
แม้ว่าร่างของเขาจะเหมือนกับถูกค้อนทุบมา ฟางหยวนก็ยังผ่อนลมหายใจโล่งอกเมื่อในที่สุดก็เข้ามาอยู่ในแม่น้ำอันได้
ความคิดของการถูกไล่ล่าและสังหารจางหายไปจากใจเขาเมื่อหนีออกมาจากทะเลสาบฉีได้
แต่ว่า เขาก็ยังมีราคาที่ต้องจ่าย
“นั่นคือการลงมือจากราชาปิศาจรี?”
มองร่างกายของตนแล้วเขาก็นิ่งไป
ความรู้สึกของพลังที่มากกว่าที่เขามีมากมายนักพลุ่งขึ้นมาเมื่อผู้พิทักษ์วารีผู้นั้นโจมตีเขา
“นี่ไม่ถูกต้อง หากเป็นเช่นนี้ต่อ ข้าคิดว่าข้าคงตายไปแล้ว…”
ฟางหยวนสีหน้าว่างเปล่า จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าหน้าต่างสถานะของเขาสั่นสะเทือน
ปลาหลีสีดํา (99 ปี) ก่อนหน้านี้ ค่อย ๆ เลือนรางไปและเปลี่ยนไปเป็น 100 ปี)!
“การบรรลด่านมาถึงแล้ว ในเวลาเช่นนี้…”
สําหรับปลาทั้งหลาย การรักษาอาการบาดเจ็บของตนหรือกระโดดข้ามประตูมังกรล้วนต้องใช้พลังเป็นอย่างมาก
ไม่ต้องพูดถึงว่า ฟางหยวนเพิ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสมาและยังใช้พลังธาตุของตนไปกว่าครึ่ง ทําให้การทะลวงด่านครั้งนี้ไม่ใช่เวลาอันเหมาะสม
“รักษาและทะลวงด่านในเวลาเดียวกัน? ข้ามี… เคล็ดเบี้ยวมังกร!”
ข่าวดีก็คือฟางหยวนนั้นไม่ใช่ปลาธรรมดาทั่วไป เขาเคยเรียนเคล็ดวิชาอันจําเพาะมาใช้ในสถานการณ์เช่นนี้จากห้องตําราของเทพมังกรทอง
“ข้าจําต้องรักษาอาการบาดเจ็บองตัวเองและยังต้องทะลวงด่านไปด้วย…ในเมื่อข้าตอนนี้มีพลังธาตไม่เพียงพอ ข้าก็สามารถใช้พลังกายได้ใ”
ฟางหยวนร่ายเคล็ดวิชาเงียบ ๆ
แล้วปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น
ปลาหลีสีดําที่เดิมยาวสามฉือ ตอนนี้ มันหดตัวเล็กลงและในที่สุดก็เหลือยาวเพียงหนึ่งฉือเท่านั้น
แน่นอนว่า บาดแผลก็ลดขนาดลงและจางหายไป
“เคล็ดเบี้ยวมังกรทําให้ร่างกายของข้าหดเล็กลง รักษาอาการบาดเจ็บและรวบรวมพลังธาตุแน่นอนว่าย่อมต้องมีผลข้างเคียงเช่นกัน… ในอีกหลายวันต่อจากนี้ข้าจะอยู่ในสภาพที่อ่อนแอที่สุดและข้ายังทําได้เพียงคงขนาดร่างกายเอาไว้ได้เท่าที่เคยมี กลายเป็นเช่นปลาหลีดําอื่น ๆ…”
YOU MAY ALSO LIKE
