Bringing The Farm To Live In Another World (ไปสร้างฟาร์มอีกโลกกันเถอะ) - ตอนที่ 331

บทที่ 331 – เป็นเพื่อนกันไปแล้ว

ลอร่าและคนอื่นๆกินอาหารกันไปแล้ว เมื่อเจ้าไห่กลับมา เขาก็ไปนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นหมดแล้วเมื่อเจ้าไห่ เข้ามาพวกเขาก็ลุกขึ้นยืนและมองไปที่เจ้าไห่ทันที เมื่อเห็นทุกคนยืนขึ้นเน่าไร่ก็ถามทันทีว่า“มองอะไรกันหรอ?มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?”

ลอร่ายิ้มและพูดว่า “ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นหรอกพี่ไหที่พวกเรารีบลุกขึ้นเพราะอยากรู้ว่าโรเบิร์ตทําอะไรกับพี่หรือเปล่า? มีอะไรเกิดขึ้นไหม?”

เมื่อได้ยินแบบนั้นเล่าไร่ก็ยิ้มและพูดว่า “ดีแล้ว พวกเราได้ดื่มไวน์ด้วยกันเหมือนจะเป็นเพื่อนที่ดีและฉันก็แน่ใจว่าเขาไม่ได้คิดร้ายต่อพวกเรา แล้วพวกเธอกินอะไรกันหรือยัง?”

ลอร่าตอบกลับทันทีว่า “พวกเรากินกันแล้ว และโรเบิร์ตคุยอะไรกับพี่ไร่บ้างงั้นหรอ?” เจ้าไห่บอกพวกเขาถึงสิ่งที่เกิดขึ้นที่คฤหาสน์ของโรเบิร์ต เมื่อเจ้าไห่บอกพวกเขาว่า โรเบิร์ตนั้นเป็นคนของกลุ่มนักเวทย์ ล่อร่าและคนอื่นๆก็ตกใจมาก พวกเขาไม่คิดว่าโรเบิร์ตจะเป็นคนที่อยู่ภายในกลุ่มนักเวทย์ที่เล่าไร่อยู่เพราะดูแล้วเหมือนว่าอิทธิพลของเขาจะไม่ใช่น้อยเลยนะและก็ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทําไมพวกเขาถึงกล้าที่จะต่อต้านกิลแห่งความมืด

เจ้าไห่ก็ยังพูดถึงเรื่องที่เขาได้ตกลงทําธุระกิจไวน์นมกับรินด้วย ลอร่าเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็พยักหน้าและพูดว่า“มันก็ดีนะ แต่ฉันก็เป็นกังวลนิดหน่อย เพราะเราได้ทําธุระกิจไว้สองที่นั้นก็คือเพอร์เซลล์ และทุ่งหญ้าฉันคิดว่าการผลิตของเราจะไม่ทันที่จะผลิต 1,000 ขวด ต่อวัน และก็แน่นอนเลยว่าเราจะไม่สามารถจัดการมันได้ทั้งหมด และตอนนี้เราก็มีช่องการผลิตทางเดียวด้วยข้อตกลงของเรากับรินมันอาจจะไม่ดีนัก”

เจ้าไห่ยิ้มและพูดว่า “นอกจากนี้ประเด็นที่สําคัญอื่นๆ ก็คือเราได้ติดต่อกับตระกูลเซรี่ เธอไม่ได้เห็นท่าทางของโรเบิร์ต เมื่อเขาได้พูดถึงตระกูลเซี่ ท่าทางของเขาแสดงให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของตระกูลเซรี่ ถ้าเราสา มารถสร้างความสัมพันธ์กับเขาได้ มันก็จะเป็นประโยชน์ต่อเราในอนาคต”

ลอร่าเห็นด้วยกับสิ่งที่เจ้าไห่พูด และเธอก็พูดว่า “ถ้าเป็นแบบนั้นมันก็คงจะดีจริงๆ แต่มันก็ไม่อาจจะเป็นไปได้มากกว่าตระกูลเซรี่เป็นตระกูลพ่อค้ารายใหญ่ พวกเขาไม่เพียงแต่สร้างความสัมพันธ์หากพวกเขาไม่ได้รับประโยชน์อย่างมาก หากไม่มีอะไรให้กับพวกเขาพวกเขาก็จะไม่สนใจพี่เลย”

เท่าไหยิ้มและตอบว่า “มันก็จริงๆ ถ้าเราเป็นแค่คนธรรมดาแล้วคาร์โลก็คงไม่คิดที่จะจัดการกับเราและกลุ่มนักเวทย์แห่งความมืดก็คงไม่คิดที่จะช่วยเรา การสร้างสัมพันธ์ในครั้งนี้กับตระกูลเซี่ไม่ได้เป็นเรื่องที่ไม่ดี”

ลอร่ายิ้ม “ไม่ว่าจะยังไงก็ตามเราได้ทําข้อตกลงกับพวกเขาแล้ว และเราไม่ควรรีบเริ่มแผนของเราฉันคิดว่าถ้าเรากลับไปที่แดนทมิฬ เราจะไม่สามารถเรียกคืนอะไรได้เลย นอกจากนี้เรายังสามารถเลี้ยงปลาไฟและพยายามยทําข้อเสนอเพิ่มเติมกับโรงแรมเซรี่ได้ หากเราจัดการให้ความสนใจพวกเขาอาจช่วยเราได้พี่ไม่คิดยังไง?”

เจ๋าไร่ก็ตอบว่า “ดีแล้ว ดูเหมือนว่าเราต้องพักเพิ่มอีกหนึ่งวัน ฉันต้องพบเบลล์และพูดคุยเกี่ยวกับข้อตกลงของรินแล้วเราทําได้ใช่ไหม ฉันวางแผยที่จะให้ชิวกลับไปที่เมืองคาซ่าและบอก ลุกอีวานเกี่ยวกับสถานการณ์ของลูหยาง ฉันจะไม่กล้าติดตามเธออีกต่อไปเพราะเธอพยายามจะทําร้ายฉันครั้งนึกแล้ว ฉันไม่อยากเจอเธอทุกวัน”

ลอร่ายิ้มและพูดว่า “ดีมาก แต่ฉันคิดว่าเราคงรูจะมีซูกะไปด้วย ฉันคิดว่าเราสามารถพยายามที่จะทําให้เขานั่งนกอินทรีย์และดูว่านกอินทรีย์จะสามารถพาเขาไปได้ไหม ถ้าเราประสบความสําเร็จบางทีเราอาจจะสามารถมีกองทัพอากาศได้ในอนาคต”

ดวงตาของเจ้าไห่ดูตื่นเต้นมาก เมื่อเขาได้ยินคําพูดของลอร่า การที่มีกองกําลังทางอากาศเป็นความฝันของเขาเลยแม้ว่านกอินทรีย์จะไม่ได้ตัวเล็ก แต่ก็เอาคนขึ้นไปด้วยมันก็ยังคงเป็นเรื่องยากอยู่ แต่ซูกะก็แตกต่างจาก คนอื่นเพราะเขาตัวเบามาก เจ๋าไร่เชื่อว่าถ้านกอินทรีย์จะเอาเขาขึ้นไปได้พวกเขาก็จะทําความฝันให้เป็นจริงได้

เจ้าไห่และคนอื่นคุยกันพักนึ่งและก็ไปพักผ่อน เช้าวันรุ่งขึ้นกลุ่มของเจ้าไห่จะไปที่ห้องอาหารเพื่อกินอาหารเมื่อลูหยางเข้ามาเธอมองเจ้าไห่ จากนั้นเธอก็นั่งที่โต๊ะอื่นและสั่งอาหารสําหรับตัวเอง

เจ๋าไฟไม่สนใจเธอว่าเธอจะนั่งตรงไหน เขาและคนอื่นๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ลอร่าและกลุ่มกินกันในห้องอาหารตั้งแต่เริ่มเดินทาง

ในเวลานี้อาจได้ยินเสียงข้างๆของพวกเขา จากนั้นก็มีคนเข้ามาเจ้าไหมองคนนั้นและเห็นว่าเขาคือเฟอร์นันต์เจ๋าไร่ก็ไม่ได้ทําอะไร แต่ก็มองสิ่งที่เขากําลังจะทําหรือพูด เมื่อคืนนี้เจ้าไห่จําได้ว่าเฟอร์นันต์ดื่มมากเกินไปและทําไมเขาถึงมาทําอะไรตอนเช้าแบบนี้?

เฟอร์นันด์ไล่แขกทุกคนในห้องโถงไป เขาให้ลหยางคํานับเขาก่อน แล้วก็เดินไปที่โต๊ะของเจ้าไห่และพูดว่า”เจ้าไห่ฉันเห็นว่าคุณกําลังกินอยู่ ฉันยังไม่ได้กินอาหารเช้าเลย ให้ฉันเข้าร่วมกับคุณเถอะ”

เมื่อมองไปที่ไวน์ตรงหน้าเขา เข่าไฟไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี แต่เขาก็พูดว่า “เฟอร์นันต์ทําไมคุณมาที่นี่ตอนเช้าและกําลังหาไวน์ดื่มอยู่ ลุงโรเบิร์ตจะดุคุณเอานะ?

คนสองคนคุยกันที่นี่ทําให้ทุกคนในห้องอาหารตกใจ คนส่วนใหญ่รู้ว่าทั้งสองคนกําลังทะเลาะกันเมื่อวานนี้และเฟอร์นันด์ได้เข้าร่วมกองพันของเมืองด้วยบังคับให้โรเบิร์ตทําหน้าที่สิ่งที่พวกเขาเห็นในวันนี้ทําให้พวกเขาทั้งหมดไม่พูดอะไรออกมา

ภายในคืนเดียวทั้งสองเหมือนเป็นเพื่อนกันไปแล้วมันไม่เปลี่ยนไปเร็วเกินไปหรอ? ทุกคนมองทั้งสองด้วย ความตกใจ

ลูหยางก็ตกใจมาก เธอรู้ว่าเฟอร์นันต์เกือบต่อสู้กับเจ่าไห่ เมื่อวานนี้เนื่องจากความตอ…ของเธอ เฟอร์นันต์ไม่ได้สนใจเธอในวันนี้และรีบไปหาเจ้าไห่”

เฟอร์นันต์ไม่สนใจท่าทางของคนเหล่านี้ เขามองไปที่เง่าไห่และพูดว่า “ฉันมักจะโมโหทุกวันฉันเคยชินกับมันแล้ว”

เจ้าไหก็พูดแบบไม่คิด “อย่ากังวล ฉันจะไม่ออกไปวันนี้ นอกจากนี้เมื่อฉันส่งไวน์ไปให้เบลล์คุณก็สามารถไปซื้อกับเขาหรือไม่ก็ที่โรงแรมนี้”

เมื่อได้ยินสิ่งที่เง่าไห่พูด ดวงตาของเฟอร์นันต์ก็ดูยินดีมากๆ “จริงๆแล้วฉันเป็นคนที่น่ากลัว แล้วฉันกลัวว่าฉันจะไม่ดื่มไวน์อีกต่อไปได้ แต่ฉันเป็นคนที่ไม่ดีจริงๆ ถ้าคุณไม่ให้ไวน์ฉันฉันกลัวว่าฉันจะไม่สามารถจ่ายมันได้”

เจ้าไหให้เขาดู “ทําไมคุณบอกฉันว่าคุณยากจน? ฉันไม่ได้ขอให้คุณให้ฉันยืมเงิน ผู้สืบทอดของตระกูลวิ่งไปหาฉันและบอกฉันว่าเขายากจนงั้นหรอ”

เฟอร์นันต์ไม่ได้ยิ้มและพูดว่า “เจ้าไห่ คุณไม่รู้ถึงความเจ็บปวดของฉัน แม้ว่าฉันลูกชายคนโตของตระกูลเงินเดือนของฉันไม่ได้มากนัก ถ้าฉันจัดการให้มากเกินไป พ่อของฉันจะมารับฉันขึ้นแต่ฉันไม่สามารถช่วยได้ถ้าคุณอยู่ในตําแหน่งของฉันคุณก็จะต้องการใช้จ่ายเท่าที่คุณต้องการ”

เจ้าไหยิ้มและพูดว่า “มันก็ง่ายกว่าเมื่อเทียบกับฉันที่ต้องเดินทางไปทุกที่ทุกเวลาหรือนายจะลองทําบาง?”

ตอนนี้เฟอร์นันต์ก็พูดว่า “ตอนนี้นายกําลังบอกว่าฉันว่ามันที่ดีกว่าถ้าฉันมีผู้หญิงสวยๆ ที่เดินทางด้วยฉันก็ยินดีที่จะอยู่บนถนนตลอดชีวิต”

เจ้าไห่แพ้ให้กับเฟอร์นันต์ เฟอร์นันต์ไม่ได้เป็นเพื่อนที่ไม่ดีเขาก็แค่ต้องการผู้หญิงสาวๆ แต่เฟอร์นันต์ก็แตกต่างกันถ้าเขาชอบผู้หญิงเขาก็หาทางที่จะพาเธอกลับบ้าน มิฉะนั้นเขาจะไม่มีภรรยาและภริยามากมายแบบนี้และถ้าเขาอยากจะออกไปและเล่นเขาก็จะหาคนที่เต็มใจอย่างไรก็ตามลหยางเป็นข้อยกเว้นเธอเลวร้ายยิ่งกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ

ยิ่งไปกว่านั้นอายุของเฟอร์นันด์ก็ใกล้เคียงกับเจ่าไห่และตั้งแต่ที่เขาถูกแม่ของเขาทําให้เสียตั้งแต่อายุยัง น้อยความสามารถของเขาก็เหมือนกับเพื่อนๆ ของเจ้าไฟในโลก ทําให้เจ้าไห่คุยกับเฟอร์นันต์ได้

เมื่อมองไปที่เฟอร์นันต์ ลอร่ารู้สึกตลก เฟอร์นันต์และเจ้าไม่กินอาหารของพวกเขา แต่ในท้ายที่สุดเจ๋าไร่ก็ยังไม่ได้ให้ไวน์กับเฟอร์นันต์เลย

ดูพวกเขาหัวเราะและรับประทานอาหารที่โต๊ะของพวกเขาการแสดงออกของลูหยางก็ค่อยแย่ลงเธอไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทําไมเพลย์บอยอย่างเฟอร์นันต์ไม่มาหาเธอ แต่กลับไปหาเจ้าไห่?

หลังจากรับประทานอาหารเช้แล้ว เจ้าไห่ก็ออกไปทางด้านนอกของเมือง แม้ว่าเฟอร์นันต์จะไม่รู้ว่าเจ้าไห่กําลังทําอะไรเขาก็เข้าร่วมกับเขาที่ข้างนอก

หยุดรถและเห็นว่ามีคนอื่นอยู่รอบๆ เจ๋าไร่ทําเสียงดัง นกอินทรีย์ก็ออกมาจากมิติ นกอินทรีย์ถูกเรียกมาโดยเจ้าไห่

เฟอร์นันต์ผู้อยู่กับเจ่าไห่เป็นคนที่อยากรู้อยากเห็น นกอินทรีย์ที่ลงมาจากฟ้า เจ๋าไร่ไม่ได้สนใจเขาและเรียกซูกะซูกะขึ้นกเฟอร์นันต์พูดอะไรไม่ออก แต่หัวเราะ เมื่อเทียบกับนกอินทรีเป็นสัดส่วนไม่มากนัก

จากนั้นเจ้าไร่ก็หันไปหานกและพูดว่า “ทําอย่างไรดีแกสามารถแบกซูกะไว้บนหลังของแกได้งั้นหรอ?”

นกพยักหน้า เจ๋าไร่ก็ยังพยักหน้าและส่งหนังสือให้ซูกะ เขาสั่ง “ซูกะนํานกและไปที่เมืองคาซ่าให้จดหมายฉบับนี้แก่อวานนี่คือป้ายชื่อของฉันเอาไว้หลังจากส่งจดหมายถึงเขาแล้ว”บอกเขาว่าฉันจะรอคําตอบของเขา

ซูกะไม่เชื่อเมื่อเจ้าไห่บอกให้เขานั่งนกไป แต่เมื่อเขาเห็นรูปร่างหน้าตาของนก หัวใจของเขาก็กระวนกระวายอย่างไรก็ตามเขาพยักหน้าและได้รับจดหมายอย่างระมัดระวังและคลานไปที่ด้านหลังของนกนกร้องแล้วกางปีกออกไม่นานหลังจากนั้นทั้งสองกลายเป็นสองจุดสีดําบนท้องฟ้า

จบบทแล้วนะครับขอบคุณมากๆนะครับ