Bringing The Farm To Live In Another World (ไปสร้างฟาร์มอีกโลกกันเถอะ) - ตอนที่ 325

บทที่ 325 – ตระกูลแคลช

เบลล์และเจ่าไห่มาถึงลานของคฤหาสน์ของหุบเขากรีลที่นี่มีเพียงเพื่อนที่สําคัญที่สุดของเบลล์เท่านั้นที่จะเข้ามาได้ เจ๋าไร่ก็เป็นหนึ่งในนั้น

หลังจากที่กลุ่มของเจ่าไห่เข้ามาข้างในและนั่งลง เบลล์มองไปที่ลอร่าและคนอื่นๆ และหัวเราะ “เห็นแต่งตัวแบบนี้แล้วฉันก็ไม่รู้ว่าพวกคุณเป็นใคร แต่ตอนนี้ก็ดีแล้วไม่มีใครสนใจพวกเจ่าไห่เลยฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ถ้าไม่งั้นก็คงล่าบากมากแน่ๆ” เจ่าไห่รู้ว่าเขาล้อเล่นแค่หัวเราะเท่านั้น

เบลล์มองไปที่เง่าไห่และพูดว่า “เจ่าไห่ข้อมูลของเผ่าเฮคัสนั้นผมไม่คิดว่ากิลแห่งความสว่างจะกลับไปที่ทุ่งหญ้าจริงๆ เมื่อได้รับข้อมูลแล้วมันก็สายเกินไปที่จะบอกให้นายรู้”

เจ่าไห่ยิ้ม “ไม่เป็นไรจริงๆแล้ว ในเวลานี้ฉันมาเพราะฉันมีข้อมูลมากมายที่จะให้แก่พี่” จากนั้นเจ่าไหก็บอกเบลล์เกี่ยวกับเด็กๆ ที่ถูกล้างสมองและโครงการสุดยอดอาวุธ

เบลล์ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับข้อมูลนี้ สีหน้าของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป ในขณะที่เขาพูดถึง “จริงๆ แล้วมันเป็นสิ่งที่โชคดีที่สามารถรับข้อมูลเหล่านี้ ฉันไม่ได้รู้เรื่องพวกนี้มาก่อนเลย” มันเป็นเรื่องที่สําคัญมากๆ

เจ่าไห่ยิ้ม “เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ดีที่จะรู้ ตอนนี้ที่เราอยู่ในกลุ่มเดียวกัน เพราะว่าเรามีศัตรูร่วมกัน ฉันจะบอกข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับพวกเขา ฉันเพียงแค่ไม่รู้ว่าจริงแล้วพวกเขาจะทําอะไรกันแน่?”

เบลล์ยิ้มและตอบว่า “ขอให้มั่นใจว่าข้อมูลเหล่านี้ที่นายให้ไว้จะไม่เป็นสาระเปล่า มันจะให้รางวัลแก่นายถ้านายต้องการเงินมันจะให้เงิน แต่ถ้านายทําไม่ได้นายก็สามารถเปลี่ยนมันได้ เป็นผลงานถ้านายต้องการข้อมูลบางอย่างที่นายสามารถได้รับพวกเขาผ่านจุดเหล่านี้นายจะไม่จําเป็นต้องใช้จ่ายเงินและนายจะได้รับข้อมูลมากกว่านี้มาก”

เจ่าไห่ยิ้มและพูดว่า “การฟังพี่ ดูเหมือนว่าพี่ต้องการให้ฉันแลกเปลี่ยนกับจุดที่มีส่วนร่วมหรือไม่ดีแล้วเปลี่ยนพวกมัน ลองหารือเกี่ยวกับความร่วมมือด้านการผลิตนมของเรา พี่คิดอย่างไรพี่ต้องการนมหรือไม่?

เบลล์ตอบว่า “แน่นอนว่าฉันได้เตรียมการไว้แล้วตราบเท่าที่นายส่งน้ํานมไป แล้วฉันก็สามารถดําเนินการต่อไปได้ทันที นอกจากนี้เราควรทําให้ระบบมันดีมากขึ้น เพื่อให้เราสามารถขายได้ตามความเหมาะสมราคา

เจ่าไห่พยักหน้า “ฉันจะส่งมอบให้กับพี่ แต่ฉันต้องบอกพี่ว่าจุดส่งมอบควรอยู่บนหรือใกล้ทุ่งหญ้าเพื่อที่คนอื่นๆ จะไม่สงสัยฉัน ฉันไม่ต้องการให้พวกเขารู้ว่า ไวน์นมมีความสัมพันธ์กับฉันมาก”

เมื่อเบลล์ได้ยินเจ่าไห่พูด เขารู้ดีว่านี่เป็นเรื่องที่เจ่าไม่ใส่ใจมาก เขายิ้มและพูดว่า “นี่เป็นเรื่องง่ายที่จะจัดการ ฉันมีด่านหน้าอยู่ที่ทุ่งหญ้านายสามารถส่งน้ํานมไปที่นั่นได้ ฉันจะให้แผนที่แก่นายในเวลานั้นด่านหน้านั้นอยู่กับฉันมานาน นายไม่ต้องกังวล”

เจ่าไห่พยักหน้าและพูดว่า “ดีจัง พี่คิดว่าร้านขายของของพี่สามารถขายได้กี่ขวด?”

เบลล์คิดแล้วพูดว่า “ข้อตกลงเบื้องต้นของเราดีมาก ในเดือนแรกและเมื่อตลาดจับตาดูเราจะซื้อเพิ่มเติม”

เจ่าไห่พยักหน้า “เป็นเรื่องที่ดี พี่จะเป็นคู่หูของฉันในจักรวรรดิอาร์ซู แต่ตอนนี้ที่ฉันกําลังมุ่งหน้าไปยังจักรวรรดิโรเซ่น ฉันต้องการหาพันธมิตรคนอื่น พี่มีรู้จักใครอยู่ที่นั่นหรือไม่? พวกเขามีเพื่อนที่นั่นหรือไม่?”

เบลล์ยิ้มและพูดว่า “มีตลาดที่เพียงพอในจักรวรรดิอาร์ซู ซึ่งสามารถสร้างรายได้ให้แก่ฉันได้ แต่ไม่สามารถครอบครองมันได้นายเคยคิดแล้วหรือยัง?”

เจ่าไห่ยิ้ม เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เบลล์เป็นผู้ศรัทธาที่คลั่งไคล้และยินดีที่จะมอบอะไรให้เมือง เมื่อเทียบกับเบลล์ผลงานของเขาในเมืองมีขนาดเล็กมาก

เมื่อดูท่าทางของเจ่าไห่ เบลล์ก็เดินต่อไปและพูดว่า “เรามาพิจารณากันดีมั้ยว่า จักรวรรดิโรเซ่นนั้นมีเมืองอะไร เมืองคาสัน ถ้านายไปที่เมืองนั้น ฉันไม่มีที่ใดที่นั่น งูและมังกรก็ไม่ได้เป็นส่วนผสมที่ดีของผู้คนในเมือง, เมืองสกาย เมืองเป็นสมาชิกของทวีปถ้านายไปที่เมืองสกาย นายจะสามารถติดต่อกับเขา สําหรับนายแล้วนายจะไม่ได้มีอะไรต้องกังวล”

เจ่าไห่เขาไม่คิดว่าทวีปจริงๆมีการเชื่อมต่อในจักรวรรดิโรเซ่น ยิ่งไปกว่านั้นก็คือกับเมืองลอร์ด เจ่าไห่พูดขึ้นมาว่า “บอกฉันเกี่ยวกับเขา”

เมืองสกายเป็นเมืองท่าที่สําคัญของจักรวรรดิโรเซ่น มันถูกปกครองโดยตระกูลแคลช ตระกูลแคลชิเป็นตระกูลที่มีอิทธิพลมากในจักรวรรดิโรเซ่น พวกเขามีสมาชิกในกองทัพรวมทั้งจักรวรรดิเป็นจํานวน แต่หลายคนไม่รู้ว่าตระกูลแคลช ถึงสถานะปัจจุบันของพวกเขา เนื่องจากการโจมตีทางทหารก่อนหน้านี้พวกเขาเริ่มต้นด้วยการเป็นทหารที่ถึงวาระและที่สําคัญที่สุดคือนักเวลส์แห่งความมืด อาจกล่าวได้ว่าตระกูลของพวกเขาถูกนําขึ้นโดยนักเวทย์แห่งความมืดปัจจุบันมีนักเวทย์อยู่เป็นจํานวนมากในตระกูล อาจเป็นเพราะการสืบทอดสายเลือดของพวกเขาเมื่อมีคนจากครอบครัวพัฒนาความสามารถพิเศษสําหรับเวทมนต ร์มันเกือบจะเป็นพรสวรรค์โดยธรรมชาติที่มีองค์ประกอบแห่งความมืด จากนี้พวกเขาเห็นว่าจะเป็นสมาชิกของสมาคมแห่งความมืด และในปัจจุบันตระกูลของพวกเขาให้ผลงานที่ใหญ่ที่สุดในทวีป นอกจากนี้ตระกูลของพวกเขายังจัดขึ้นหลายที่นั่งสําหรับผู้เฒ่าของทวีป เห็นว่าตระกูลได้กลายเป็นกระดูกสันหลังของทวีปแม้กลับมาในระหว่างการก่อตั้งทวีปและตระกูลมีการเชื่อมโยงความสัมพันธ์กันและกัน”

เจ่าไห่รู้สึกประหลาดใจเขาไม่ได้คิดว่าจะมีตระกูลของนักเวทย์เช่นนี้ นี่เป็นเรื่องดีสําหรับเจ่าไห่ด้วยความช่วยเหลือของตระกูลแคลช, เจ๋าไร่เชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในเพอร์เซลล์จะไม่เกิดขึ้นซ้ําในจักรวรรดิโรเซ่น

เจ่าไห่พยักหน้า “ดีฉันจะไปที่เมืองสกาย ฉันมีธุรกิจส่วนใหญ่ที่จะต้องทําต่อไปมันจะเหมือนกันทุกที่และเมืองสกายก็จะเป็นเมืองท่าเรือการค้าที่ร่ํารวย”

เบลล์ยิ้ม “ใช่ ฉันจะเขียนจดหมายแนะนําตัวนายในภายหลังในระหว่างนี้ฉันจะบอกนายเกี่ยวกับเรื่องของตระ กูลแคลช เพื่อที่เมื่อนายจะไปถึงที่นั่นนายก็จะไม่มีวันไร้ประโยชน์” เจ่าไห่ยิ้ม “ขอฝากพี่ด้วยนะ”

เบลตอบว่า “มันเป็นความสุขของฉัน นายยังให้ฉันบางส่วนเช่นเดียวกับธุรกิจไวน์นมนี้ มันมีจํานวนมาก ช่วยให้ทวีป ฉันจะบอกพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้”

เจ่าไห่ยิ้ม “ขอขอบพี่เมื่อพี่มอบแผนที่ที่มั่นของพี่ไว้ในภายหลังจะใช้เวลาสองวันก่อนที่ไวน์นมจะพร้อมสําหรับการจัดส่งโปรดจําไว้ว่าให้พี่บอกพี่ในทุ่งหญ้าว่าผมจะไม่ส่งมอบ ไวน์นมฉันยังคงต้องมุ่งหน้าไปยังจักรวรรดิโรเซ่นก่อน”

เบลล์ยิ้ม “นายคงยุ่งมาก ฉันจะให้เงินนายก่อนบางทีนายอาจจะต้องใช้มัน”

เจ่าไห่ปฏิเสธ “ไม่ เราจะทําตามข้อตกลงก่อนหน้านี้ของเรา จ่ายเฉพาะเมื่อสินค้ามาถึงให้เงินแก่บุคคลที่รับผิดชอบการจัดส่งสินค้าไม่จําเป็นต้องส่งให้ฉันด้วยตัวเอง”

เบลล์พยักหน้าแล้วเขาก็มองไปที่ท้องฟ้าแล้วพูดว่า “มันใกล้ถึงเที่ยงแล้วลองมากินอาหารกันที่นี่ก่อนนะ แต่นายจะต้องให้ไวน์กับฉัน”

เจ่าไห่หัวเราะ “ไม่ต้องกังวลฉันจะดูแลเรื่องไวน์เอง”

เบลล์สั่งให้คนรับใช้ของเขาเตรียมอาหารกลางวันและแน่นอนเพื่อเตรียมอาหารที่ดี มีผู้คนจํานวนมากใน หุบเขากรีลซึ่งรวมถึงครอบครัวของเบลล์ด้วย เขามีภรรยาหกคนและเด็กเล็กๆ สองสามคน รวมทั้งคนรับใช้จํานวนรวมทั้งสิ้นถึงร้อยคน

และมีพ่อค้าอีกมาก เบลล์ยังมีทหารจํานวนมาก สําหรับคนที่อยู่ในสถานะของเขาที่ไม่มีทหารก็จะบ้าๆบอๆ มีทหารอยู่ที่ไหนก็ตามที่เข้าไปในคฤหาสน์

เมื่อถึงเวลาเที่ยงวันอาหารกลางวันของพวกเขาก็พร้อมแล้ว เบลล์ยังใช้เวลานี้เพื่อแนะนําลูกทั้ง 7 คนลูกชายสามคนและลูกสาวสี่คนให้กับเจ่าไห่ ลูกของเบลล์อายุยังน้อยและคนโตอายุ 14 ปีก็ยังไม่สามารถช่วยเบลล์จัดการธุรกิจของเขาได้ เบลล์คิดว่าเจ่าไห่เป็นเพื่อนของเขาไม่งั้นเขาจะไม่แนะนําครอบครัวของเขากับเจ้า

ไห่

การต้อนรับของเบลล์นั้น เจ่าไห้ไม่ได้คิดว่าไม่ดีเลย ทั้งสองคนเป็นพันธมิตรในองค์กรเดียวกันและเป็นพันธมิตรทางธุรกิจ ความสัมพันธ์ของพวกเขาจึงเป็นสิ่งที่ดีมาก

ในขณะเดียวกันการเดินทางของลูหยางเพื่อพบกับผู้นําตระกูลโอกิสะไม่ได้เป็นไปอย่างราบรื่น

เมื่อเจ่าไห่ทิ้งไว้ในตอนเช้า ลูหยางก็ออกไปจากโรงแรม เธอนั่งอยู่บนรถของเธอเองและเดินไปที่มาร์ควิซ ซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก แม้ว่าทั้งสองตระกูลจะความสัมพันธ์ที่ดี และพวกเขาก็ยังคงมีปฏิสัมพันธ์กันมามากมายในอดีต เมื่อเธอมาถึงเมืองเซี่ย ลูหยางก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไปพบกับตระกูลโอกิสะ

และด้วยความสะดวกสบายของลูหยาง อีวานได้เอาของขวัญมามอบให้เธอ ของขวัญเหล่านี้ถูกรวบรวมไว้ โดยอีวานเพื่อมอบให้กับตระกูลหรือกลุ่มบางกลุ่ม อีวานมีจิลล์ที่จัดการเรื่องเหล่านี้ เพื่อลูหยางจะไม่ต้องกังวล

ลูหยางนั่งอยู่ในรถของเธอขณะที่เดินเข้าไปใกล้คฤหาสน์ คฤหาสน์มีสไตล์มากกว่าคฤหาสน์เซ์รี่กรีน มีกําแพงสูงกว่าสามเมตรและประตูสูงสี่เมตร โดยประตูมีสองทหารอยู่หนึ่งคนแต่ละด้าน บนประตูที่สามารถมอง เห็นสิ่งที่แสดงให้เห็นยศของตระกูลโอกิสะ ซึ่งเป็นม้าควบม้าที่ตระหง่าน

รถของลูหยางหยุดอยู่ตรงหน้าประตูคนรับใช้ก็ออกมาที่รถของลูหยางและทักทาย “ยินดีต้อนรับลหยาง” จากนั้นคนรับใช้เองก็เอารถไปที่คฤหาสน์

เมื่อรถถึงคฤหาสน์ ก็มีชายคนนึ่งเดินออกมา ชายหนุ่มอายุมากกว่า 20 ปี เขามีดวงตาที่มันวาวพร้อมขนตายาวและสวมเสื้อคลุม ผมของเขาถูกหวีอย่างเป็นระเบียบและสวมแว่นตาไว้บนดวงตาของเขา ชายหนุ่มคนนี้คือคนในตระกูลโอกิสะ

เฟอร์นันด์หนุ่มคน

นเมืองเซรี่ ไม่ใช่เพราะความสามารถของเขา แต่เป็นเพราะความใคร่ของเขา

เฟอร์นันด์มีอายุ 22 ปี มีภรรยาและภรรยาน้อยอีกด้วย นอกจากนี้เขายังมีลูกรักอย่างน้อยเจ็ดคน เรื่องโรแมนติกของเขาอาจพอดีกับหนังสือ

วันนี้เมื่อเฟอร์นันด์ได้ยินว่าสุภาพสตรีสาวจากตระกูลเพอร์เซลล์ ลู่หยางจะมาเยี่ยมเขารู้สึกตื่นเต้นมากและ เป็นคนแรกที่รีบวิ่งออกไปและพบกับเธอ เขายังเป็นที่ชัดเจนว่าหญิงสาวคนนี้น่าอับอายมากๆในเมืองคาซ่า เนื่องจากมีความสัมพันธ์กับเด็กหลายคนและเธอชอบผู้ชายที่มีความโดดเด่นเฟอร์นันด์คิดว่าตัวเองเป็นคนที่ประสบความสําเร็จเป็นอย่างดี เขาจะปล่อยโอกาสนี้ได้อย่างไร

ลูหยางลงจากรถของเขาเมื่อเฟอร์นันด์มาถึงเขามองไปที่รูปลักษณ์ที่เหมือนดอกไม้ของลูหยาง และหัวใจของเขาไม่สามารถช่วยได้ ทันทีที่ทักทายเธอ “เฟอร์นันด์มาสาย โปรดยกโทษให้ฉัน”

เธอมองเฟอร์นันด์และพูดว่า “เฟอร์นันด์สภาพเกินไป ฉันไม่กล้าโทษเฟอร์นันด์หรอก”

เฟอร์นันด์มองหน้าลหยางหัวใจของเขาเต้นอย่างบ้าคลั่ง แต่เขาไม่กล้าที่จะหยาบคายเกินไป เขาจึงตอบว่า “นายหญิงโปรดเข้ามา ฉันได้ส่งคนไปบอกพ่อแล้ว ฉันเชื่อว่าพ่อจะมาถึงในไม่ช้ํา”

ลูหยางหัวเราะและพูดว่า “ฉันไม่ได้รีบอะไร” แล้วเธอก็ยกมือขึ้นเบาๆ เฟอร์นันด์แทบไม่เข้าใจสิ่งที่กําลังเกิดขึ้น จากนั้นเขาก็ยื่นมือขึ้นและพาไปสู่คฤหาสน์

จิลล์และคนอื่นๆ ก็ได้ติดตามทั้งสองคนทันทีถือของขวัญอยู่ในมือ แต่พวกเขาก็รู้ถึงบุคลิกของนายหญิง พวกเขาจึงไม่กล้าที่จะส่งเสียงดัง แต่พวกเขาก็เงียบและตามทั้งสองไป

พวกเขารีบมาถึงห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์ เครื่องประดับภายในห้องนั่งเล่นสวยงามมาก และยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นมีแม่บ้านหกคน เมื่อพวกเขาเห็นเฟอร์นันด์มาถึง พวกเขาก็ทําเป็นยุ่งพวกเขานําผ้าเช็ดตัวร้อน และเตรียมชาร้อนพวกเขายังจุดเตาผิงเพื่อให้สถานที่อบอุ่น

เฟอร์นันด์ลังเลปล่อยมือของลูหยาง เขาบอกลูหยางเพื่อนั่งลงและพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าการมาของนายหญิงนี้ ฉันไม่ไม่ได้เตรียมตัว นายหญิงมาที่นี่มีเรื่องอะไรงั้นหรอ?”

ลูหยางยิ้มและพูดว่า “ฉันแค่อยากอ่านหนังสือ ฉันต้องมุ่งหน้าไปที่จักรวรรดิโรเซ่น เพื่อเรียนหนังสือ แต่พ่อของฉันไม่ไว้ใจฉัน เขาจึงทําให้ฉันติดตามนายอําเภอ มาเยี่ยมเบลล์ เพื่อคุยเรื่องบางเรื่อง ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมลุงโรเบิร์ตในเวลาเดียวกันและส่งของขวัญที่พ่อเตรียมไว้

เฟอร์นันด์จึงตอบว่า “แล้วเธอก็มุ่งหน้าไปยังจักรวรรดิโรเซ่น เพื่อเรียนงั้นหรอ? ที่นั่นมีภูเขาสูงและถนนค่อนข้างเดินทางยาก อีวานช่วยให้เธอเดินทางไปยังโรเซนได้อย่างไร?

ลูหยางเพียงแค่ยิ้มและพูดว่า “ตอนนี้ถ้าเรารอจนถึงฤดูใบไม้ผลิเพื่อมุ่งหน้าไปยังจักรวรรดิโรเซ่น ฉันกลัวว่าฉันจะไม่สามารถสมัครเข้าเรียนได้ภายในต้นปีการศึกษา”

จบบทแล้วนะครับ ขอบคุณที่ติดตามนะครับ