Bringing The Farm To Live In Another World (ไปสร้างฟาร์มอีกโลกกันเถอะ) - ตอนที่ 316

บทที่ 316 – ดูผ่าน

เจ่าไห่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นของโรมแรม ชิวก็มีข่าวมาบอกกับเจ่าไห่ “นายน้อยจากที่ข้าได้ไปถาม ตอนนี้เรื่องที่เกิดขึ้นไปเมื่อวานของลูหยางนั้น ในเมืองพูดกันว่าอีวานเพิ่งจะให้ลหยางเข้าพบ ด้วยเหตุนี้ลหยางจึงผิดหวังมากในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ฉันได้ยินมาว่าใรคฤหาสน์ของอีวานนั้นมีคนรับใช้จํานวนมากที่ได้ถูกลงโทษ โดยเส้ของลูหยาง”

เจ่าไห่ตกใจมาก เขาไม่คิดว่าลู่หยางจะถูกส่งตัวไป นอกจากนี้เธอยังมีจุดหมายเดียวกับเขา คือเมืองคาสันของโรเซ่น

ลอร่าผู้ที่อยู่ข้างกายของเขา เธอยิ้มและพูดว่า “นี่คงจะเป็นความประสงค์ของสวรรค์ ฉันไม่ได้คิดว่าเธอคนนี้ จะมีจุดหมายเดียวกับเรา ถ้าเราปล่อยให้เธอรู้ว่าเรากําลังจะมุ่งหน้าไปที่เมืองคาสัน เธอก็จะเดินทางไปกับเรา”

ลอร่าผู้ที่อยู่ข้างกายของเขายิ้มว่า “นี่คงจะเป็นความประสงค์ของสวรรค์ ah ฉันไม่ได้คาดหวังว่าหญิงสาวคนนี้จะมีจุดหมายเดียวกับเราถ้าเราปล่อยให้เธอรู้ว่าเรากําลังมุ่งหน้าไปที่เมืองคาร์สัน แม้แต่เดินทางกับเรา “

เล่าไฟไม่ได้ยิ้มออกมาและตอบว่า “อย่าพูดอะไรไร้สาระ ฉันไม่ได้มีเสน่ห์แบบนั้น เราต้องการมุ่งหน้าไปยังเมืองโอกิสะ เธอมุ่งหน้าไปยังเมืองคาสัน ซึ่งทางมันไม่ได้ไปทางเดียวกัน ฉันคิดว่าเธอคงไม่ได้ไปทางเดียวกับเรา”

ลอร่าพยักหน้าและพูดต่อว่า “ฉันหวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น ถ้าพี่ไห่พลาด เธอจะไปพร้อมกับพวกเรา พี่ไห่ก็จะถูกเปิดเผยตัวตนในวันนี้ ลุงคงจะรู้แน่ว่าพี่กําลังคิดอะไร ท่าทีของเขาจะเป็นอย่างไรเมื่อรู้เรื่อง”

เจ่าไห่เห็นด้วยกับสิ่งที่ลอร่าพูด “การปลอมตัวนั้น จะถูกเปิดออกไม่ช้าก็เร็ว ฉันได้เตรียมไว้นานแล้ว มีคนไม่มากนักที่รู้ว่าเราได้จับชิวแล้วเราสามารถพูดได้ว่าชิวได้รับบาดเจ็บสาหัสและมันก็เพิ่งเกิดขึ้นเพื่อช่วยเขา และเนื่องจากเขามีความกตัญญ เขาจะตัดสินใจที่จะช่วยพวกเรา ชีวนายควรจํานี่ถ้ามีคนถามนายในภายหลังบอก พวกเขาแบบนี้”

ชิวทําตามทันที “ได้เลยนายน้อย”

ในเวลานี้ก็มีเสียงเคาะดังขึ้น เจ่าไห่หันไปหาชิวและประตูทันที

ชิวไปที่ประตูทันทีและถามว่า “นั่นใคร?”

เมื่อข้างนอกได้ยินเสียงก็ตอบว่า “นายน้อยเวลส์ สวัสดี ฉันเป็นพนักงานต้อนรับของโรงแรม ฉันมาที่นี่เพื่อบอกว่าอีวานอยากจะเชิญคุณไปที่คฤหาสน์ของเขา”

เจ่าไห่ตกใจมาก เขาไม่คิดว่าอีวานจะขอให้พวกเขาไปที่คฤหาสน์ของเขา เจ่าไห่ไม่รู้ว่าจะทําเช่นไร แต่เกาหัวของเขาและพูดว่า “ฉันไม่ค่อยสะดวกเลย เรื่องของผู้หญิงเมื่อกี้ทําให้ฉันปวดหัวมาก”

ลอร่าหัวเราะเธอรู้ว่าเจ่าไห่ไม่ชอบลหยาง แต่ตอนนี้คําเชิญของอีวาน ทําให้ลอร่ารู้สึกต้องระวังมากขึ้น เธอหันไปหาเจ่าไห่และพูดว่า “พี่ไห่ ทําไมพี่ถึงไม่คิดว่าอีวานเชิญพี่เพราะเป็นเรื่องของการพบกับลหยาง?”

เจ่าไห่ไม่รู้จะทํายังไงจากสิ่งที่ลอร่าพูด เขาไม่สามารถคิดเรื่องนี้ให้เป็นเรื่องง่ายๆได้ เป็นไปไม่ได้ที่อีวานจะเชิญพวกเขา เพราะพวกเขาได้เจอกับลูหยาง เรื่องนี้ไม่น่าจะใช่เรื่องที่อีวานต้องเชิญเรา และเหตุผลมันคืออะไรกันหล่ะ?

เจ่าไห่มองไปที่ลอร่าและบอกให้ชิวบอกกับพนักงาน จากนั้นลอร่าก็หันไปหาเจ่าไห่ และพูดว่า “พี่ไห่ เราจะไปพร้อมกับพี่ เพื่อดูว่าอีวานเชิญพี่เรื่องอะไร พี่จะไม่สนใจหน่อยหรอ?”

เจ่าไห่หยักหน้า “ไปๆๆ ไปดูลุงอีวาน” เจ่าไห่พูดขณะที่เขาพากลุ่มของเขาออกไป ชิวได้ก้าวออกไปก่อน เนื่องจากจําเป็นต้องเตรียมรถของเจ่าไห่

ขณะที่เจ่าไห่และคนอื่นๆ กําลังรออยู่ชิวก็รีบเอารถไปที่ทางของโรงแรม จากนั้นเจ่าไห่และคนอื่นๆ ก็มุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ของอีวาน พร้อมกับอีคนหนึ่ง นั่นก็คือคนใช้ของอีวาน เขาเป็นคนที่ส่งข้อความของอีวาน คนรับใช้นั่นขี่ม้าและนําทางเจ่าไห่ เขากลัวว่าเจ่าไห่จะไปที่คฤหาสน์ไม่ถูก

รถเร็วมาถึงคฤหาสน์ของอีวาน ชิวเอารถเข้าไปภายในคฤหาสน์ทันทีและก็มีคนดูแลออกมาจัดที่จอดรถ เจ่าไห่พาลอร่าและเม็ก เข้ามาในขณะที่อีกสามคนตามคนรับใช้ไป จากนั้นทั้งสามเดินเข้าไปในห้องและพาไปที่ห้องของอีวาน

เมื่อเทียมกับก่อนหน้านี้อีวานได้รวมอํานาจของเขาไว้แล้ว ดังนั้นเขาจึงมีเรื่องที่ต้องให้ความสนใจน้อยลง เมื่อเขาเพิ่มเข้ามาอยู่ในศูนย์กลางของอํานาจ เขาต้องรู้เรื่องต่างๆของตระกูลทําให้เขายุ่งมาก อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาสามารถควบคุมทรัพยากรของตระกูลได้อย่างสมบูรณ์ เขาได้จัดการกับคนรับใช้ที่เชื่อถือได้ไว้ในที่ทํางานของเขาได้ เขาไม่จําเป็นต้องรับมือกับปัญหาเล็กๆอีกต่อไป

เจ่าไห่พาลอร่าและเม็กมารวมตัวกับเขา ชิว,บล็อคและเนียร์ ถูกทิ้งไว้เพื่อดูแลรถภายในลานเล็กๆ เนื่องจากสถานะปัจจุบันของเจ่าไห้ไม่สามารถเทียมกับลอร่าดั้งเดิมได้ ชิวและคนอื่นๆ ไม่สามารถจักให้อยู่ในสถานที่ที่ดีขึ้นได้

เมื่อเจ่าไห่มาถึงห้องของอีวาน คนรับใช้ก็พาพวกเขาไปที่ประตูห้องของอีวาน และบอกคนรับใช้ด้านในบอกอีวานว่านายน้อยเวลส์ได้มาถึงแล้ว

คนรับใช้มองไปที่เวลส์และให้เขาคํานับแล้วเขาก็พูดว่า “ฉันขอให้นายรอแปป” เห็นได้ชัดว่าคนรับใช้ได้รับการฝึกอบรมมาเป็นอยากดี เจ่าไห่พยักหน้าแล้วยืนอยู่ที่นั่น

จนถึงขณะที่เจ่าไห่ยังไม่เข้าใจวว่าทําไมอีวานต้องการเห็นเขา เหตุผลไม่ควรเป็นแค่เรื่องเล็กๆ แต่ไม่ว่าเขาจะขยับหัวก็ตาม เขาก็ยังสับสน

คนรับใช้ที่อยู่ในห้องบอกว่า “นายน้อยเวลส์เข้ามาได้ อีวานกําลังรอคุณอยู่ข้างใน” เจ่าไห่พยักหน้าแล้วพาลอร่าและเม็กเข้าไปข้างใน

ด้านในไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลกใดๆ ในห้องของอีวานก็ยังคงเหมือนเดิม อีวานกําลังนั่งรอเจ่าไห่และคนอื่นๆอยู่ จากนั้นเจ่าไหก็ถูกนําไปโดยคนรับใช้ เมื่อทั้งสามคนมาถึงหน้าของอีวานพวกเขาก็คํานับต่อหน้า “สวัสดีลุงอีวาน”

อีวานมองเจ่าไห่และไม่ได้พูดอะไร แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเจ่าไห่ได้ปลอมตัว แต่เขาก็ยังพยักหน้า “นายน้อยเวลส์ ได้โปรดนั่งลงก่อน”

เจ่าไห่นั่งลงข้างๆอีวาน ขณะที่ลอร่าและเม็กก็ยืนอยู่ข้างหลังของเจ่าไห่ ทั้งสองกําลังสวมผ้าคลุมหน้าไว้ วานก็มองไปที่สองแล้วไม่สนใจอะไร แต่ความรู้สึกที่ว่านี่คือเจ่าไฟก็ลดลงไปแล้ว

คนรับใช้ให้ถ้วยชากับเจ่าไห่ แล้วอีวานก็พูดว่า “ฉันรู้สึกเกรงใจมากๆเลย ที่เชิญนายน้อยมาเพื่อถามเพียงไม่กี่คํา”

เจ่าไห่ตอบอย่างรวดเร็วว่า “ขอความกรุณาด้วย ฉันจะช่วยคุณคราบเท่าที่ฉันจะทําให้ได้”

อีวานไม่รอช้า “ฉันได้ยินมาว่านายน้อยมีเพื่อนในทุ่งหญ้างั้นหรอ?” อีวานหัวเราเบาๆ

เจ่าไห่มองแล้วคิดเกี่ยวกับสิ่งที่อีวานพูดแล้ว เขาก็รู้ว่าลูหยางบอกกับเขาเรื่องนี้ เจ่าไห่ตอบกลับทันทีว่า “ใช่แล้ว ฉันจะให้อีวานรู้ว่าฉันมีเพื่อนที่นั่น”

อีวานพยักหน้า “ฉันไม่รู้ว่านายน้อย เคนได้ยินข่าวล่าสุดในทุ่งหญ้าเกี่ยวกับนักเวทย์แห่งความมืดหรือไม่?”

เจ่าไห่และลอร่าตกใจมากแล้วพวกเขาก็เข้าใจทันทีว่าอีวานไม่ได้เรียกพวกเขามาเพราะลุหยาง แต่ด้วยเหตุนี้ เมื่อพวกเขากลับจากเมืองคาซ่าพวกเขาก็ซื้อของจํานวนมากที่จําเป็นในการอยู่รอดในทุ่งหญ้า ทําให้รู้ว่าพวกเขาวางแผนที่ะมุ่งหน้าไปยังทุ่งหญ้า ตอนนี้อีวานได้ยินว่าเจ่าไห่มีเพื่อนในทุ่งหญ้า เขาได้เชิญเขาไปขอข้อมูล ทันที

อย่างไรก็ตามเจ่าไห่ก็พูดว่า “นักเวทย์แห่งความมืดงั้นหรอ? ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ทุ่งหญ้ามีขนาดที่ใหญ่มาก พื้นที่ที่ฉันสํารวจนั้นมีขนาดเล็กมาก ดังนั้นฉันจึงไม่ได้ยื่นเรื่องของนักเวทย์แห่งความมืดที่อยู่ในทุ่งหญ้าเลย

อีวานรู้สึกผิดหวังมาก แต่เขาก็ยังพยักหน้าและพูดว่า “ลืมไปเถอะ ฉันอยากจะขอความช่วยเหลือจากนายน้อย ถ้านายน้อยกลับไปที่ทุ่งหญ้า ฉันจะขอให้นายน้อยให้ความสนใจกับข้อมูลเกี่ยวกับนักเวทย์แห่งความมืด”

เจ่าไห่พยักหน้า “นี่มันไม่ใช่ปัญหาเลย ฉันสามารถถามเพื่อนของฉันให้ได้ ฉันจะให้พวกเขาดูเพื่อนทั้งสองคนให้ได้นะ”

เจ่าไห่จงใจที่จะพูดออกไปแบบนั้น เขาต้องการที่จะดูท่าทางของอีวาน อีวานรู้สึกตกใจแล้วยิ้ม “นายน้อย เข้าใจผิดแล้ว ฉันผิดหวังมันค่อนข้างตรงกันข้ามพวกเขาเป็นเพื่อนของฉัน แต่เนื่องจากเรื่องก่อนหน้านี้พวกเขาไปที่ทุ่งหญ้าเพื่อทําธุรกิจ พวกเขาสูญเสียการติดต่อไป ฉันจึงอยากจะรู้สถานะการณ์ที่นั่น”

เจ่าไห่ก็ตอบอีกว่า “ฉันเข้าใจผิดอีวาน ดังนั้นพวกเขาเป็นเพื่อนของอีวาน ก็จงโล่งใจเถอะ ฉันจะช่วยให้พวกเขาให้แล้วกัน ฉันสามารถขอชื่อของพวกเขาได้ไหม?”

อีวานยิ้ม “เจ่าไห่และลอร่า ลอร่านั้นเป็นคนที่มาจากตระกูลมาร์กี้ ฉันหวังว่านายน้อยเวลส์จะช่วยเหลือพวกเขาได้”

เจ่าไห่ตอบว่า “อีวานเป็นคนดีจริงๆ นี่เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยสําหรับฉัน ฉันสามารถขอให้เพื่อนของฉันช่วยหาตัวพวกเขาได้”

อีวานพยักหน้า “แล้วฉันก็ขอโทษกับปัญหาเมื่อไม่นานมานี้ด้วยนะ ครั้งต่อไปถ้ามาที่นี่โปรดเข้ามาพบฉันด้วยได้ไหม”

เจ่าไห่หัวเราะ “อีวานเพียงแค่จัดการกับธรกิจขนาดเล็กพอที่จะอยู่โดยไม่มีอะไรเพิ่มเติม

จากนั้นเจ่าไห่ก็แกล้งทําเป็นมองไปที่อากาศ เขาพูดกับอีวานว่า “ท้องฟ้ามันมืดแล้ว ฉันต้องพูดลาแล้ว ฉันต้องเดินทางไปพรุ่งนี้เช้า ฉันขอโทษอีวานจริงๆ” เมื่อพูดจบเท่าไหก็ลุกขึ้น

อีวานยิ้มและตอบว่า “ฉันรู้สึกเหนื่อยใจกับคําเชิญของฉัน” จากนั้นอีวานก็ลุกขึ้นยืนและพร้อมที่จะพาเจ่าไห่ออกมา แต่ทันใดนั้นดวงตาของดเขาก็มองไปที่ลอร่าและเม็ก แม้ว่าทั้งสองคนจะคลุมผ้าอยู่ แต่หน้าตาของพวกเขาก็ถูกปกคลุมด้วยผ้าบางๆ ถ้าดูใกล้พอ ก็จะเห็นใบหน้าของพวกเขา การปรากฏตัวของทั้งสองทําให้อีวานมอง

จากนั้นตาสองข้องของเขาก็สว่างขึ้น เขาค่อยๆมองไปที่ลอร่า ดูท่าทางของอีวาน เจ่าไห้ไม่รู้สึกดีดูเหมือนว่าอีวานจะเห็นอะไรบางอย่าง

เขาพูดทันทีว่า “อีวานโปรดอย่ากังวลกับเรื่องของเพื่อน” จากนั้นเขาก็พาลอร่าและเม็กไป เมื่อมาถึงประตู อีวานก็จ้องมองเขาอยู่ อีวานไม่ค่อยจะแน่ใจ แต่ก็รู้สึกได้ในใจ ขณะที่เขาตะโกนทันทีว่า “นายน้อยโปรดอยู่ที่นี่ก่อน”

เท่าไห่หยุดแล้วหันไปหาอีวาน อีวานค่อยๆเดินเข้าใกล้พวกเขา การแสดงออกที่ดูมีความสุขอยู่ในดวงตาของเขา และอีวานก็สั่งคนใช้ “ออกไปก่อน”

คนรับใช้ทําตามทันที แล้วหันออกไปข้างนอกเพื่อป้องกันประตู เจ่าไห่ไม่รู้จะทํายังไง แต่บ่นในใจของตัวเอง เขาแน่ใจว่าอีวานต้องเห็นอะไรบ้างอย่าง

เมื่อคนใช้ออกจากห้อง อีวานก็มาที่ประตูทันที เขามองออกไปข้างนอก จากนั้นเขาก็หันไปหาเจ่าไห่ และมองเขาด้วยความรู้สึกแปลกๆ เจ่าไห่มองไปที่อีวานด้วยความสับสน และพูดว่า “ฉันรู้ได้ไหมว่าอีวานต้องการให้ฉันทําอะไร?”

อีวานมองเจ่าไห่แล้วถอนหายใจ “เด็กผู้ชายไม่จําเป็นต้องแกล้งทําเป็นอีกต่อไปจริงๆนายคิดว่าตั้งแต่ฉันยังไม่ได้เจอนายมาหลายปีแล้วฉันจะไม่รู้จักนายแม้ว่าฉันจะไม่รู้จักนาย คิดว่าฉันคงไม่รู้จักเม็ก นายยังไม่รู้หรอก แต่พ่อของนายให้รูปของนาย ฉันสามารถระบุรูปลักษณ์ของนายได้แล้ว”

เจ่าไห่จ้องมองเมื่อวานพูดชื่อของเม็ก เขารู้ว่าความลับของพวกเขาได้รับการเปิดเผยแล้ว เขาไม่คิดว่าการมองของอีวานเป็นเรื่องที่คมชัด

อีวานมองแปลกๆ กับเจ่าไห่และพูดว่า “ฉันไม่เข้าใจว่านายและลอร่าทําไมล่ะลอร่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง?

ลอรารู้สึกทิ้งเธอไม่คิดว่าอีวานจะรู้จักเธอ ตั้งแต่ปกของพวกเขาถูกเป่าแล้วไม่มีจุดใดในการสวมผ้าคลุมหน้าของเธออีกต่อไปดังนั้นเธอจึงถอดมันออกและมองไปที่อีวาน ลุงอีวานรู้ได้อย่างไร?

อีวานไม่ตอบคําถามของลอร่า แต่หันไปมองเจ่าไห่และพูดว่า “อดัมทําไมถึงต้องทําแบบนี้ ลอร่าถึงมีอะไรเกิดขึ้น?”

เมื่อได้ยินเรื่องอีวานเจ่าไห่หายไปในที่สุดเมื่อเขาได้รับการยอมรับจากอีวานเขาถอนหายใจและตอบว่า “หลานชายได้เห็นลุงอีวานหลานชายของเธอได้เปลี่ยนชื่อของเขาแล้วตอนนี้ฉันเรียกว่าเจ่าไห่ ลุงสามารถเรียกฉันว่าเจ่าไห่”

อีวานจ้องเจ่าไห่ “เจ่าไห่ นายบอกว่านายชื่อเจ่าไห่งั้นหรอ?”

เจ่าไห่พยักหน้า “ฉันหลานชายได้ปรากฏตัวในอดีตเป็นนักเวทย์”

ได้ยินว่าเจ่าไห่พูดว่าอีวานไม่อยากจะเชื่อเลยว่า “นี่เป็นไปได้อย่างไรนี่เป็นไปไม่ได้นายดื่มน้ําแห่งชีวิต นายใช้พลังเวทย์ได้อย่างไร?”

เจ่าไห่มองไปที่อีวานและพูดว่า “ลุง ฉันดื่มน้ําจากมิติไป แม้ว่าน้ําสามารถทําให้คนไม่สามารถเรียนรู้เวทย์ได้ และพลังฉียังคงสามารถใช้ความสามารถที่แตกต่างกันของพวกมัน เมื่อหลานดื่มน้ํา หลานก็มีความสามารถที่แตกต่างกัน หลานจึงสามารถหลอกว่าเป็นนักเวทย์ได้”

จบบทแล้วนะครับ ขอบคุณที่ติดตามนะครับ