Bringing Culture to a Different World - ตอนที่ 173

ตอนที่ 173 รักษา

‘อาการของแม่ชีสโกตันเป็นอย่างไรบ้าง’ ผู้โพสต์: ผลึกสายฟ้า

‘นางสบายดี นางกําลังได้รับการรักษาในหอคอยเวทมนตร์ที่ปลอดภัยมากๆ’ ตอบโดย: นักผจญเพลิง

โจชัวถ่ายรูปเชอรี่นอนอยู่บนเตียงแล้วแนบไปกับคําตอบของเขา

ผู้วิเศษของกระทูจอมเวทย์ที่เข้าร่วมภารกิจช่วยชีวิตเชอรี่ทั้งหมดด้วยความสมัครใจ เมื่อพวกเขาแยกย้ายกันไปเพื่อหนีจากผู้บังคับใช้กฎหมาย สิ่งต่าง ๆ ค่อนข้างวุ่นวาย พวกเขาจึงไม่รู้ว่าสถานการณ์ปัจจุบันเป็นอย่างไร

ด้วยเหตุนี้โจชัวจึงต้องคอยอัปเดตอยู่เสมอ

ภาพที่โจชัวถ่ายไม่มีใบหน้าของเชอรี่ เขาเพียงถ่ายพลังแสงศักดิ์สิทธิ์ของดีไซเลสที่กําลังรักษาอาการบาดเจ็บของเชอรี่

ความจริงก็คือ แม้ว่าโจชัวจะไม่ได้แนบรูปถ่าย แต่เพียงแค่พูดถึงเชอรี่ว่าได้เข้ารับการรักษาในหอคอยผู้วิเศษก็เพียงพอแล้วที่จะทําให้ผู้วิเศษหลายคนสบายใจ

ท้ายที่สุดทั่วทั้งนอร์แลนด์มีเพียงหอคอยผู้วิเศษสองสามแห่งเท่านั้น เจ้าของหอคอยผู้วิเศษทั้งหมดเป็นจอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่ฉลาดและมองการณ์ไกล

สมาชิกหลายคนของสมาคมเพื่อนนกฮูกได้ตอบกลับโพสต์ของผลึกสายฟ้า พวกเขาจําได้จากไฟล์แนบรูปภาพของโจชัวว่าพวกเขาอยู่ในหอคอยเวทมนตร์ของจอมเวทย์เทาเลิสค์

จากนั้นโจชัวแจ้งผ่านโพสต์ว่าเมื่อเชอรี่ตื่นขึ้น เขาจะบอกให้นางมาขอบคุณผู้อ่านที่มาช่วยชีวิตนางด้วยตัวเอง

“ถึงตอนนี้ก็ยังไม่อยากจะเชื่อ”

หลังจากที่เขารักษาอาการบาดเจ็บของเชอรี่เสร็จแล้ว ดีไซเลสก็จับไม้ค้ําและเดินไปหาโจชัวแม้ว่าเขาจะเป็นหัวหน้าบาทหลวงของโบสถ์ศาสนจักร ทัศนคติของเขายังคงสงบอยู่เสมอเมื่อเผชิญหน้ากับโจชัว ปีศาจโกลาหล

หากเป็นหัวหน้าบาทหลวงคนอื่นของโบสถ์ศาสนจักร พวกเขาอาจตะโกนใส่ตรงๆว่าเจ้ามารร้าย!จากนั้น ท่องชุดเวทมนตร์แสงศักดิ์สิทธิ์อันทรงพลังเพื่อโจมตีโจชัว

ในขณะที่ดีไซเลสเป็นคนที่ยืนอยู่ข้างโบสถ์ศาสนจักร เขาไม่ใช่คนที่มองว่าปีศาจเป็นศัตรู เขาเพียงแต่กระจายความเชื่อของเขาไปยังผู้อื่นอย่างเงียบ ๆ และแสวงหาความรู้ใหม่

เมื่อเทียบกับการเป็นหัสหน้าบาทหลวงแล้ว เขาเป็นเหมือนนักบุญซะมากกว่า

“ผู้สอบสวนจะทรยศต่อโบสถ์ศาสนจักรด้วยเรื่องนี้”

กระทูจอมเวทย์ปรากฏขึ้นต่อหน้าดีไซเลส โพสต์ที่เขากําลังดูอยู่ไม่ใช่อะไรอื่นนอกจากบันทึกของผู้สอบสวน

ดีไซเลสดูเหมือนจะเป็นหนึ่งในผู้อ่านไดอารี่เช่นกัน

“ถ้าข้าเป็นนาง ข้าจะเลือกลาออกจากศาลนอกรีตเช่นกัน นอกจากนี้ข้าเชื่อว่าพวกนางจะไม่ใช่คนเดียวที่ทรยศอย่างแน่นอน” โจชัวกล่าว

ขณะที่โจชัวคุยกับดีไซเลส เชอรี่ที่ยังคงหมดสติอยู่บนเตียง ในที่สุดก็เริ่มขยับตัวหลังจากได้รับการรักษาของดีไซเลส

เมื่อตื่นขึ้นจากการหมดสติ เชอรี่ตอบสนองด้วยความตื่นตัว

ซิรินั่งอยู่ข้างเตียงของนาง สังเกตเห็นขนตาของนางสั่นเล็กน้อย วินาทีถัดมา ดวงตาของเชอรี่เบิกกว้างด้วยความเร็วสูง นางลุกขึ้นจากเตียงและเริ่มสํารวจร่างกายของนาง

ถ้าไม่ใช่เพราะความรอบครอบของจอมเวทย์เทาเลิสค์ ที่ย้ายไข่ของนกฮูกออกจากเตียงของเชอรี่ การเคลื่อนไหวของเชอรี่จะทําให้ไข่นกฮูกหลายฟองแตกอย่างแน่นอน

ขณะที่เชอรี่มองไปรอบๆ ตัวนาง ความตื่นตัวก็เต็มสองตาของนาง

ก่อนหน้านี้นางถูกผู้สอบสวนสามคนไล่ตาม แม้ว่าความทรงจําสุดท้ายของนางก่อนที่จะเป็นลมจะเป็นกลุ่มผู้วิเศษที่มาช่วยนาง แต่เชอรี่ก็คิดว่านางถูกผู้สอบสวนจับได้

เชอรี่ใช้มือแตะหลัง อาวุธของนางถูกนําออกไปแล้ว แต่ในไม่ช้านางก็เห็นซิรินั่งอยู่ข้างเตียงของนาง

นางจําผู้วิเศษหญิงคนนี้ได้ นางเคยแข่งขันกับซิริสองครั้งในโรงเตี้ยมใจหิน ไพ่ผู้วิเศษของซิริเคยเอาชนะ นางมาก่อนด้วยซ้ํา ด้วยเหตุนี้เชอรี่จึงมีความประทับใจอย่างลึกซึ้งต่อซิริ

“ข้า… ปลอดภัยหรอ?”

เชอรี่ถามซิริด้วยน้ําเสียงไม่แน่ใจ ถ้านางอยู่ในห้องลงโทษของศาลนอกรีต นางคงไม่ได้อยู่บนเตียงที่นุ่มสบายที่รายล้อมไปด้วยกองหนังสืออย่างแน่นอน ที่สําคัญจะไม่มีนกฮูกยืนอยู่บนคานเหนือหัว

“เจ้ารอดแล้ว ผู้วิเศษสิบสองคน นักปราชญ์หนึ่งคน และนักรบคนแคระขี้เมาหกคนไปช่วยเจ้า ไม่ต้องพูดถึงผู้สอบสวนของโบสถ์ศาสนจักรหรอก ต่อให้ก็อตซิลล่ามาที่นอร์แลนด์ พวกเขาก็ยังสามารถแยกชิ้นส่วนมันออกเป็นชิ้นๆ ได้

ซิรินึกถึงสถานการณ์ก่อนหน้านี้ ในฐานะผู้วิเศษ กองกําลังในการต่อสู้ในตรอกอาจกล่าวได้ว่า น่าตกใจอย่างแน่นอน

“ก็อต..ซิลล่า?”

ดวงตาที่เฉียบคมของเชอรี่จ้องเขม็งเมื่อได้ยินคําพูดที่ไม่คุ้นเคยที่ซิริพูด

“เจ้าเข้าใจแค่ว่ามันเป็นชื่อของมังกรยักษ์ก็ได้”

โจชัวเดินไปหาเชอรี่ สําหรับดีไซเลสเขาได้เลือกที่จะเดินออกจากหอคอยเวทย์มนตร์

“ปีศาจ… โกลาหลเกิดอะไรขึ้นกับผู้สอบสวนเหล่านั้น? และ… ผู้วิเศษเหล่านั้นที่มาช่วยข้า?”

เชอรี่สงบลงเมื่อตระหนักถึงสถานการณ์ปัจจุบันของนางและนั่งลงบนเตียง นางเห็นเทเรซาเพื่อนสนิทของนางอยู่ที่อีกมุมหนึ่งของหอคอย

“พวกเขาทิ้งไว้ให้เป็นอาหารของเพื่อนข้า ข้าคิดว่าพวกเขาน่าจะตายแล้ว ไม่ต้องพูดถึงซากศพ วิญญาณของพวกเขาก็อาจถูกกลืนกินจนหมด”

โจชัวสัมผัสรอยประทับบนฝ่ามือของเขา ดยุคแห่งกระดูกพอใจมากกับ “อาหาร” ที่โจชัวจัดหาให้พวกอันเดธ

ดยุคอันเดธมีความเกลียดชังอย่างสุดซึ้งต่อศาลนอกรีต

“ส่วนผู้วิเศษที่มาช่วยเจ้า…”

โจชัวกวาดนิ้วของเขาขึ้นไปในอากาศ เขาไม่จําเป็นต้องอธิบายอะไรเลย ทุกคนที่ใช้เครือข่ายเวทย์มนตร์สามารถเข้าใจท่าทางนั้นได้

เชอรี่ลงนามในกระทูจอมเวทย์ทันที หลังจากเรียกดูโพสต์จากกระทู้ย่อยหลายแห่ง นางพบโพสต์ที่มีชื่อกล่าวถึงนางใน การพูดคุยประจําวัน

ผู้คนที่ตอบโพสต์นั้นต่างก็ถามว่า ‘แม่ชีสโกดัน” เป็นอย่างไร

เมื่ออ่านคําตอบเชอรี่ไม่รู้จะตอบอย่างไร ในท้ายที่สุด นางกล่าวขอบคุณพวกเขาและกล่าวเสริมว่า “ข้าจะเขียนบันทึกล่าสุดลงในไดอารี่เดี๋ยวนี้ล่ะ!”

หลังจากทําเช่นนั้นเชอรี่ก็เริ่มตรวจร่างกายของนาง บาดแผลของนางหายดีแล้ว ไม่เหลือแม้แต่รอยแผลเป็น

“ดีไซเลสเป็นคนรักษาข้า..”

ในเมืองนอร์แลนด์ มีเพียงคนเดียวที่เชอรี่รู้ว่ามีเวทมนตร์แห่งการรักษาที่ทรงพลังแบบนี้

เชอรี่เงียบงันในทันใด นางนั่งอยู่บนเตียงมือจับขาและจ้องไปที่กระทูจอมเวทย์ตรงหน้า

นางและเทเรซาสามารถหลบหนีจากศาลนอกรีตได้สําเร็จ แต่… เดี๋ยวนะ?

ไม่ว่านางจะซ่อนตัวอยู่ที่ใด ศาลนอกรีตจะไม่ปล่อยนาง ผู้ทรยศ… นอกจากนี้ นางไม่มีประสบการณ์ในการใช้ชีวิตอย่างคน นางไม่มีทางหาเลี้ยงชีพด้วยตัวเอง แม้แต่การหาที่พักก็ยังเป็นเรื่องยากมาก

ในขณะที่เชอรี่รู้สึกรุนงงกับปัญหาเหล่านั้น โจชัวก็วางกระสอบเหรียญทองไว้ข้างหน้านาง

“ธุรกรรมกับ…ปีศาจ?”

นั่นเป็นความคิดแรกที่เข้ามาในหัวของเชอรี่

“เงินสนับสนุนจากผู้อ่าน”

เมื่อโจชัวมองดูนักเขียนหญิงที่ยากจนคนนี้ เขาจึงตัดสินใจจัดหาเงินทุนให้นาง เชอรี่อาจกลายเป็นบุคคลที่จะดึงดูดผู้อื่นให้มารู้จักกับงานวรรณกรรมของเครือข่ายเวทมนตร์ นางมีความสามารถมาก นั่นคือเหตุผลที่โจชัวเต็มใจที่จะช่วยกําจัด ‘ความไม่สะดวกเล็กๆ น้อยๆ เหล่านั้นให้กับนาง

“เงินสนับสนุน?”

เชอรี่ไม่เข้าใจความหมายของโจชัว แม้ว่านางจะรู้สึกดูถูกโบสถ์ศาสนจักรอย่างสุดซึ้ง แต่ความเข้าใจของนางเกี่ยวกับปีศาจก็ยังจํากัดอยู่ที่หนังสือและบันทึกของโบสถ์ศาสนจักร

ด้วยเหตุนี้นางจึงถามว่า “เจ้าต้องการได้อะไรจากข้า? จิตวิญญาณของข้า? ร่างกายของข้า?”

พฤติกรรมของเชอรี่ดูมีอารยะกว่าเอลฟ์น้ําแข็งมาก

นางไม่ได้พยายามที่จะอ้อมค้อมและถามตรง ๆ ว่าเงื่อนไขในการทําสัญญาของปีศาจโจชัวคืออะไร

“ข้าขอโทษ ข้าไม่สนใจเด็กอายุสิบสามปี”

เมื่อซิริอยู่ด้วย โจชัวได้แสดงจุดยืนของเขาในทันที นอกจากนี้รูปลักษณ์ภายนอกของเชอรี่ยังเด็กเกินไปนางไม่ใช่แบบที่โจชัวชอบเลย

“เจ้าอาจจะไม่เชื่อข้า แต่ข้าอายุเกือบเก้าสิบเอ็ดแล้ว เพียงแค่ร่างกายของข้าหยุดเติบโต แต่ข้าสามารถเปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์อย่างที่เจ้าชอบได้” เชอรี่กล่าว

“ข้าต้องการเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นจากเจ้า เจ้าต้องเขียนไดอารี่ให้เสร็จเท่านั้น”

โจชัวหยิบกระสอบเหรียญแล้วโยนให้เชอรี่

“นี่คือหอคอยผู้วิเศษของจอมเวทย์เทา เขาไม่รังเกียจที่จะมีแม่ชีสองคนอยู่ในหอคอยเวทมนตร์เพื่อจัดระเบียบหนังสือและดูแลนกฮูก หอคอยเวทมนตร์ของนักปราชญ์ไม่ใช่สิ่งที่นักฆ่าสามารถแทรกซึมเข้ามาได้อย่างง่ายดาย จอมเวทย์เทาน่าจะเสนอเงินเดือนให้เจ้าสองคนด้วย นอกจากนี้หากไดอารี่ของเจ้ายังคงดึงดูดความสนใจของผู้คนเหมือนเมื่อก่อน ข้าจะให้เงินสนับสนุนเจ้ามากกว่านี้”

สิ่งนี้สามารถแก้ปัญหาของเชอรี่และเพื่อนของนางในการอาศัยอยู่ในนอร์แลนด์ได้จริง

เชอรี่หยิบเหรียญทองในกระสอบขึ้นมาและเงียบไปครู่หนึ่ง

เหรียญทองไม่เพียงพอที่จะทําให้นางมีชีวิตที่รุ่งเรืองในนอร์แลนด์ได้ แต่

“แล้วเงินสําหรับซองการ์ดล่ะ!”

จู่ๆ เชอรี่ก็นึกถึงเหตุผลที่สําคัญที่สุดประการหนึ่งว่าทําไมนางถึงมาที่นอร์แลนด์

“เจ้าจะต้องหารายได้ด้วยตัวเองสิ?”

หลังจากทิ้งคําพูดเหล่านั้นไว้ โจชัวก็พาซิริออกจากหอคอยผู้วิเศษของจอมเวทย์เทาเลิสค์