Bringing Culture to a Different World - ตอนที่ 172

ตอนที่ 172 รวมพล

ผู้คนกว่าร้อยคนตอบกลับโพสต์ขอความช่วยเหลือของเชอรี่ พวกเขาทั้งหมดรีบมาที่ตรอกด้านหลัง เพื่อเข้าร่วมในการช่วยเหลือของแม่ชีสโกดันด้วยตัวเอง ปัจจุบันผู้วิเศษ 27 คนมาถึงที่ซอยแล้ว คนแคระหกคนมาจากโรงเตี้ยมใจหิน

ต่อหน้าการสู้รบครั้งใหญ่อย่างนี้ ไม่ว่าพลังของผู้สอบสวนจะชั่วร้ายและแปลกประหลาดเพียงใด ก็ยังเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะเอาชนะผู้วิเศษและคนแคระเหล่านี้ด้วยผู้สอบสวนสองคนและหัวหน้าผู้สอบสวนอีกหนึ่งคน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกรณีนี้ เนื่องจากผู้วิเศษที่อยู่รอบๆ พวกเขาไม่ใช่ผู้วิเศษฝึกหัด..

พลังเวทมนตร์ที่ผันผวนอย่างรุนแรงเต็มไปทั่วตรอก เป็นไปไม่ได้ที่ผู้สอบสวนทั้งสามจะหนีออกจากตรอก ความสว่างของรูนเวทมนตร์กระจายความมืดภายในตรอก เวทมนตร์ที่พุ่งเข้าหาพวกเขาจากทุกทิศทุกทางทําให้ผู้สอบสวนทั้งสามรู้ว่าความโกรธจากการที่ “ไม่มีตอนใหม่หลังจากรอทั้งคืน” คืออะไร

เนื่องจากตรอกแคบมาก ความวุ่นวายหลังจากโจมตีด้วยเวทมนตร์ทุกประเภทจึงยิ่งชัดเจน ความโกลาหลได้รับความสนใจจากผู้บังคับใช้กฎหมายของนอร์แลนด์ในไม่กี่นาที

ความรุนแรงของเวทมนตร์ทําลายล้างตรอกนี้จนเละเทะ

“ผู้บังคับใช้กฎหมายของนอร์แลนด์กําลังมา! ตอบโดย: ไม้เท้าสั้นได้เวลาหนีแล้ว” ตอบโดย: นักผจญเพลิง

“เรายืนยันความปลอดภัยของแม่ชีสโกต้นแล้ว ทุกคน หยุดได้แล้ว อย่าทําให้ข้อพิพาทรุนแรงขึ้นตอบโดย: นกฮูกสีเทา

นกฮูกสีเทาเป็นคนที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในกระทู้ผู้วิเศษ เหตุผลก็เพราะว่าผู้วิเศษที่เข้าร่วมกระทู้ผู้วิเศษมีวัตถุประสงค์เพื่อ ‘การวิจัยด้วยเวทมนตร์” หรือ การอภิปรายทางวิชาการ จะรู้จักนกฮูกสีเทาทั้งหมด พวกเขารู้ถึงตัวตนในชีวิตจริงของเขาด้วย

ดังนั้นหลังจากได้รับคําขอร้องจากนกฮูกสีเทา ผู้วิเศษในตรอกก็ยังคงรักษาวินัยไว้ได้อย่างน่าประหลาดใจ และยิงคาถาเวทมนตร์ทําลายล้างอีกหลายครั้งใส่ผู้สอบสวนสามคนที่ติดอยู่ใต้กองเวทมนตร์ผูกมัดขนาดใหญ่ จากนั้นพวกเขาก็เริ่มออกจากสถานที่เกิดเหตุ …

หลังจากได้รับการอวยพรด้วยเวทมนตร์จากระบบเวทมนตร์กว่าร้อยระบบ ตรอกก็เปลี่ยนไปจนจําไม่ได้ ผู้สอบสวนปืนออกมาจากกองขยะ เสื้อผ้าของเขาขาดรุ่งริ่งอย่างสมบูรณ์ รอยไหม้เกรียมปกคลุมทั่วทั้งใบหน้า

เขาได้สร้างเวทมนตร์ป้องกันไว้รอบตัวเมื่อค้นพบว่าเขาถูกล้อมรอบด้วยผู้วิเศษ น่าเสียดายที่เวทมนตร์ของเขาไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง หลังจากผ่านไปเพียงไม่กี่วินาที มันถูกบดขยี้ด้วยคาถาเวทมนตร์ที่รุนแรงกว่า

ทันทีที่เขาสูญเสียการปกป้องจากเวทมนตร์ป้องกัน ก่อนที่เขาจะจะทันได้ทําอะไรได้ เขาถูกโจมตีด้วยเวทมนตร์ผูกมัดและสะกดการเคลื่อนไหวของเขา สายฟ้าและลูกไฟร้อนผ่าวพุ่งลงมาจากท้องฟ้าระเบิดใส่เขา

แต่ในที่สุดหัวหน้าผู้สอบสวนก็รอดชีวิตมาได้… ทั้งหมดเป็นเพราะความแข็งแกร่งที่ไร้มนุษยธรรมของเขา

“ซิปป์ อัลเบิร์ตอยู่ไหน?!”

ผู้สอบสวนคลานออกมาจากกองขยะ เขาไม่เคยอยู่ในสภาพที่น่าเวทนาแบบนี้มาก่อนตั้งแต่เข้าร่วมโบสถ์ศาสนจักร อาการบาดเจ็บที่เขาได้รับจะใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งเดือนในการฟื้นตัว

หัวหน้าผู้สอบสวนมองเห็นผู้สอบสวนคนนึง อาการบาดเจ็บของผู้สอบสวนคนนั้นก็รุนแรงมากเช่นกัน ส่วนหนึ่งของร่างกายของเขาถูกปกคลุมด้วยชั้นน้ําแข็งหนาทึบ ดูเหมือนว่าเขาเคยใช้เวทมนตร์น้ําแข็งระดับสูงในช่วงที่เกิดความวุ่นวายก่อนหน้านี้

“ไม่รู้..อัลเบิร์ตถูกพวกคนแคระโจมตี พวก…คนแคระสารเลว!”

ผู้สอบสวนที่ชื่อซิปป์พยายามใช้หมอกสีเทาเพื่อฟื้นฟูร่างกาย แต่แขนครึ่งหนึ่งของเขามีเนื้อร้ายแผ่กระจายแล้ว อย่างไรก็ตาม ส่วนอื่นของเขาไม่ได้แย่นัก

อัลเบิร์ต เพื่อนร่วมทีมผู้สอบสวนของเขาได้รับการจู่โจมจากคนแคระกลุ่มหนึ่งหลังจากที่เขาถูกผู้วิเศษล้อมคนแคระพวกนั้นเมาอย่างเห็นได้ชัด พวกเขาไม่สนใจที่จะใช้อาวุธใดๆ แต่โจมตีด้วยหมัดเปล่าๆ พวกเขาผลักอัลเบิร์ตลงและเริ่มต่อยตีเขา

ตอนนี้ ซิปปไม่รู้ว่าอัลเบิร์ตยังมีชีวิตอยู่หรือไม่

“อย่ากังวลกับ ข้าจะกลับไปที่โบสถ์…คนทรยศจะต้องชดใช้!”

หัวหน้าผู้สอบสวนจับกําแพงพยุงตัวเองและเริ่มเดินออกจากตรอก แม้กระทั่งตอนนี้ เขายังไม่เข้าใจว่าทําไมเชอรี่ถึงสามารถรวบรวมผู้วิเศษที่ทรงพลังมากมาย และแม้แต่คนแคระในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้!

น่าเสียดายที่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีวันรู้ว่าทําไม

กลิ่นอายเย็นเยียบพุ่งออกมาจากข้างหลังเขา เขายกไม้เท้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว เมื่อเขาทําเช่นนั้น เขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าไม้เท้าของเขาหักออกเป็นสองส่วน ท่อนบนของไม้เท้าที่รักของเขากลายเป็นสีดําไหม้เกรียม

เมื่อไม่มีอุปกรณ์เวทมนตร์ใด ๆ ให้ใช้ เขาจึงตัดสินใจใช้เวทมนตร์ด้วยมือเปล่า แต่ในขณะนั้นเอง มือเรียวเล็กก็คว้าคอเขาไว้ นิ้วนี่ยาวกว่ามือมนุษย์ทั่วไปถึงสองเท่า แต่มือนี้ไม่มีเนื้อ

ไฟวิญญาณเคลื่อนไหวอยู่สองตัว เขาตระหนักว่าสิ่งที่ปรากฏต่อหน้าเขาคือพวกอันเดธ… นั่นเป็นความคิดสุดท้ายที่เขามี

จากอาการบาดเจ็บสาหัส เขาไม่คู่ควรกับอันเดธเลย ไม่นานรัศมีแห่งความตายก็เต็มไปทั่วทั้งซอย

เมื่อผู้บังคับใช้กฎหมายของนอร์แลนด์มาถึงตรอก พวกเขาเห็นแต่ตรอกที่ถูกทําลายอย่างสมบูรณ์ แต่พวกเขาไม่เห็นศพเลย

สิบนาทีต่อมา

หลังจากที่โจชั่วและซิริหนีออกจากตรอก พวกเขาได้รับคําเชิญจากผู้วิเศษเทาเลิสค์ให้ไปที่หอคอยเวทมนตร์ของเขา

ก่อนหลบหนีออกจากตรอก โจชั่วได้ฝากเชอรี่ที่บาดเจ็บสาหัสให้ซิริ ตัวเขาเองแบกแม่ชีอีกคนที่มีรูปร่างเย้ายวนใจอย่างมาก

หลักๆควรจะเป็นเพราะแม่ชีนี้ดูหนักกว่า… แต่ซิริปฏิเสธที่จะเชื่ออย่างนั้น

หอคอยของเลิสค์ตั้งอยู่ในใจกลางของนอร์แลนด์ มีผู้วิเศษเพียงไม่กี่คนของนอร์แลนด์เท่านั้นที่มีคุณสมบัติที่จะมีหอคอยเวทมนตร์ในนอร์แลนด์ เมื่อโจชัวผลักประตูเข้าไปและเดินเข้าไปในหอคอย เขารู้สึกได้ว่ามีอักษรรูนและคําจารึกเวทมนตร์มากมายที่หมุนอยู่ภายในหอคอย

ภายในหอคอยดูรกไปหน่อย หนังสือที่ไม่รู้จักจํานวนมากถูกกองอยู่บนพื้น ทันทีที่โจชั่วเดินเข้ามา ดวงตานับร้อยคู่ก็จ้องมาที่เขาจากเงามืด

นกฮูก… มีนกฮูกกว่าร้อยตัวอยู่บนหอคอย พวกมันทั้งหมดสังเกตเห็นการปรากฏตัวของคนแปลกหน้าหลายคน

“วางผู้หญิงนั้นไว้บนเตียงนั้น ระวังไข่นกฮูกข้างเตียง ระวังอย่าให้แตก!”ผู้วิเศษเทากล่าวกับซิริ

ซิริเดินไปที่เตียงและค่อยๆ วางเชอรี่ลงบนเตียง อาการบาดเจ็บของเชอรี่รุนแรงมาก… แม้ว่านางจะหมดสติไปแล้ว แต่นางก็ยังไอไม่หยุด เสื้อผ้าของซิริโดยเฉพาะบริเวณหน้าอกถูกย้อมด้วยเลือดของเชอรี่

“ตาแก่! หยุดจมอยู่ในกองหนังสือได้ไหม?!”ผู้วิเศษเทาตะโกนเสียงดังไปที่ชั้นบนของหอคอยเวทย์มนตร์นี้

“ข้าไม่..”

ด้วยไม้ค้ํายัน หัวหน้าบาทหลวงดีไซเลสขแห่งโบสถ์ศาสนจักรจึงโผล่ออกมาจากมุมมืดของหอคอยผู้วิเศษ ทุกวันนี้เขาค้นคว้า การเขียนโปรแกรมกับผู้วิเศษเทาเลิสค์ตลอดเวลา เขาไม่ค่อยใส่ใจที่จะไปโรงเตี้ยมบ่อยๆ หรือกลับไปที่โบสถ์เล็กๆของนอร์แลนด์ บางครั้งเขาจะเข้ากระทู้ผู้วิเศษเพื่อฆ่าเวลา

เขาเดินไปที่ข้างเตียงและเหลือบมองเชอรี่ที่บาดเจ็บอยู่…

“การที่นางกลับไปยังเมืองศักดิ์สิทธิ์เป็นความผิดพลาดหรือเปล่า?”

รูนสีทองอ่อนจํานวนมากปรากฏขึ้นจากมือของดีไซเลส แสงศักดิ์สิทธิ์ที่มีพลังรักษาปกคลุมร่างกายของเชอรี่