Bringing Culture to a Different World - ตอนที่ 170

ตอนที่ 170 ริบหรี่

บาทหลวงไม่รู้จักเชอรี่ แต่ในฐานะผู้สอบสวนที่มีประสบการณ์การปลอมตัวของเชอรี่จึงไม่กระจอกเหมือนเทเรซา

หากบาทหลวงจงใจใช้เวลาตรวจสอบเชอรี่ ประสาทสัมผัสพิเศษของผู้สอบสวนของเขาอาจมองเห็นผ่านการปลอมตัวของเชอรี่ อย่างไรก็ตามตอนนี้ความสนใจทั้งหมดของเขาอยู่ที่เทเรซา

เชอรี่ไม่ได้เปิดเผยตัวเอง นางยังคงปลอมตัวเป็นพ่อค้า นางเดินผ่านนักบุญและเดินไปที่วงเวทย์เคลื่อนย้ายทางไกล

วงเวทย์เคลื่อนย้าย จะเคลื่อนย้ายผู้คนเป็นระยะวงเวทย์เคลื่อนย้ายไปยังนอร์แลนด์จะสามารถรองรับคนได้ มากถึงสามสิบคนมีเวลาประมาณหนึ่งนาทีก่อนการเคลื่อนย้ายครั้งต่อไป

เชอรี่ได้ผ่านการตรวจสอบแล้ว ตอนนี้นางเป็นหนึ่งในสามสิบคนที่จะเคลื่อนย้ายต่อไป

นางยืนอยู่หน้าวงเวทย์เคลื่อนย้ายทางไกลแล้วและรอให้มันเปิดเทเรซาอยากจะให้เวลาเดินช้าลง

“คุณพ่อ…ข้าแค่…”

เทเรซาเริ่มตื่นตระหนก

นางจับกระเป๋าเดินทางไว้ในมือแน่นและไม่รู้ว่าจะตอบคําถามของนักบุญอย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เชอรี่ทิ้งนางไว้ความไม่สบายใจของนางเพิ่มขึ้นจนตื่นตระหนก

“ข้าเข้าใจ เทเรซา คนที่อายุเท่าเจ้ามักอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับโลกภายนอกอยู่เสมอ ในขั้นต้น เจ้ามีโอกาสมากมายที่จะสํารวจโลกภายนอก น่าเสียดายที่เจ้าพลาดทั้งหมดไป แต่อย่าท้อแท้จะมีวันที่พระเจ้าต้องการเจ้า”

นักบุญไม่ได้ดเทเรซา เขาขอให้นางกลับไปที่ห้องแทน

เมื่อผู้สอบสวนของศาลนอกรีตออกจากศาลโดยไม่ได้รับอนุญาตเท่ากับพวกเขากระทําความผิดร้ายแรง

ผู้สอบสวนทุกคนมีความรู้เกี่ยวกับความลับของศาสนจักร ไม่ว่าจะเป็นพลังของพวกเขาหรือสิ่งที่พวกเขาได้เห็นในศาล

นักบุญรู้สึกประหลาดใจมากที่เห็นผู้สอบสวนเด็กคนนี้ผ่านการป้องกันของศาลนอกรีตจนมาถึงที่วงเวทย์เคลื่อนย้ายทางไกลได้ แต่สิ่งที่น่าประหลาดใจคือทั้งหมดที่เขารู้สึก

เทเรซาพร้อมที่จะยอมรับคําสอนของนักบุญ แต่แถวนี้คนพลุกพล่านเสียงดัง หลังจากนึกถึงสิ่งที่เชอรี่บอกกับนาง นางก็เริ่มลังเล

หลังจากลังเลอยู่สองสามวินาที เทเรซาก็เห็นเงาโผล่ออกมาจากด้านหลังบาทหลวง มันเป็นเงาไร้เสียง! เชอรี่ปลอมตัวเป็นพ่อค้า!

เชอรี่มักจะมองผู้สอบสวนที่ทําเป็นแค่ออกคําสั่งด้วยความดูถูกเท่านั้น เหตุผลหลักที่ทําให้นางรู้สึกดูถูกพวกเขา เพราะนางได้ปรากฏตัวอยู่ข้างหลังนักบุญคนนี้ แต่เขาก็ยังไม่สามารถตรวจพบนางได้

หากเป็นผู้สอบสวนที่ช่าชอง ผู้ที่มีประสบการณ์การต่อสู้จริง พวกเขาจะหันหลังกลับเพื่อโจมตีนางไปแล้ว แต่…นักบุญผู้นี้ช่างน่าสมเพช

เชอรี่หยิบไม้ที่นางมองเห็น เล็งไปที่คอของนักบุญและใช้ทักษะที่โจรมักจะใช้กันก็คือดีหลังคอ

ไม้ของนางตีคอของนักบุญ พลังมหาศาลของการโจมตีครั้งนั้นทําให้ไม้แตกในทันที ร่างของนักบุญโซเซไปข้างหน้าสองสามก้าว

“เดี๋ยวนี้! เทเรซ่า วิ่งไปที่วงเวทย์เคลื่อนย้ายทางไกล!”

เชอรี่ตะโกน เสียงของนางทําให้เทเรซาเข้มแข็ง เมื่อความรู้สึกไม่สบายใจหายไปจากหัวใจของแม่ชี นางก็เริ่มวิ่งไปยังวงเวทย์เคลื่อนย้ายทางไกลที่ส่องประกายระยิบระยับ

แม้ว่าเขาจะถูกดูดกลืนโดยการโจมตีกะทันหัน แต่นักบุญก็ไม่หมดสติ เขาคว้าคอตัวเองหันกลับมามองที่เชอรี่ที่ยืนอยู่ข้างหลัง

“แม่ชีเชอรี่ เจ้ากําลังจะทําอะไร?”

ในที่สุดเขาก็สามารถมองเห็นการปลอมตัวของเชอรี่ได้ ในขณะนี้ไม้เท้าที่มีรูปร่างแปลกประหลาดก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา

ขณะที่นางกําลังยุ่งกับการหลบหนีเชอรี่ก็ไม่โง่ที่จะตอบคําถามของเขา นางรีบวิ่งตามเทเรซาไปพร้อมกับกระเป๋าเดินทางของนางทันที

วงเวทย์เคลื่อนย้ายทางไกลส่องแสงระยิบระยับ เทเรซาก้าวเข้าสู่วงเวทย์เคลื่อนย้ายทางไกลก่อนเชอรี่ นางยื่นมือไปหาเชอรี่

เทมพลาร์ที่ได้รับมอบหมายให้รักษาระเบียบได้ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่การใช้เวทมนตร์ใกล้กับวงเวทย์เคลื่อนย้ายทางไกลเป็นสิ่งที่อันตรายมากดังนั้นพวกเขาจึงรีบออกไปสกัดกั้นเชอรี่

แต่พวกเขาทั้งหมดถูกเชอรีผลักออกไปด้วยความแข็งแกร่งที่ไร้มนุษยธรรมของนาง ทันที่ที่นางก้าวเข้าสู่วงเวทย์เคลื่อนย้ายทางไกลและจับมือเทเรซา เสียงของพื้นที่สันสะเทือนก็ดังจากด้านหลัง

ประกอบกับเสียงของการหมุนรอบวงเวทย์เคลื่อนย้าย พวกนางก็หายไป

“คุณพ่อโคโน่”

เทมพลาร์ทั้งสามเดินไปหานักบุญที่ดูแลวงเวทย์เคลื่อนย้าย การแสดงออกของนักบุญไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก เขาเหลือบมองที่เครื่องหมายบนพื้นเครื่องหมายที่ดูเหมือนสร้างขึ้นจากการฟันดาบยักษ์ จากนั้นเขาก็วางไม้เท้าของเขา

“จัดการที่นี่ ข้าจะแจ้งนอร์แลนด์ให้พวกเขาช่วยเราในการตามหาแม่ชีสองคนที่หายไป”

หลังจากที่นักบุญออกคําสั่ง พวกเทมพลาร์ก็จากไป นักบุญมองไปที่มุมมืดของโถงเคลื่อนย้าย เขาทําท่าทางด้วยมือและเสียงของการบิดเบือนเชิงมิติก็ดังขึ้นจากอีกมุมหนึ่ง

นอร์แลนด์ วงเวทย์เคลื่อนย้ายทางไกลที่เชื่อมต่อกับนอร์แลนด์ตั้งอยู่ใจกลางเมือง เวทมนตร์แบบวงเวทย์เคลื่อนย้ายสามารถกล่าวได้ว่าเป็นของขวัญเพียงอย่างเดียวที่นอร์แลนด์ได้รับจากอารยธรรมใต้ดิน

แต่ไม่ว่าเวทย์มนตร์จะวิเศษขนาดไหน แต่ก็มีบางครั้งที่มันทําผิดพลาด

เทเรซาจับหน้าผากของนางนี่เป็นครั้งแรกที่นางได้ใช้วงเวทย์เคลื่อนย้ายทางไกลอันน่าอัศจรรย์ ด้วยเหตุนี้ นางจึงรู้สึกเวียนหัว

เมื่ออาการวิงเวียนศีรษะของนางหายไปเทเรซาก็มองไปรอบๆ

ที่นี่ไม่ใช่ใจกลางเมืองนอร์แลนด์ แต่กลับจะเป็นตรอกที่ดูน่าขนลุก

“แค่ก…”

“เชอรี่?”

เสียงไอหลายครั้งทําให้เทเรซาหาเชอรี่เจอเทเรซาวิ่งไปหาเชอรี่ที่อยู่ท้ายวงเวทย์

เมื่อนางกําลังจะถามเชอรี่ว่าพวกนางอยู่ในนอร์แลนด์หรือไม่…ของเหลวที่ไหลออกมาจากช่องท้องของเชอรี่ก็ทําให้เทเรซาหยุด

“เลือด! เจ้าได้รับบาดเจ็บ…”

“ไอ้แก่นั่นทิ้ง ของขวัญ ไว้ให้ข้าก่อนจะจากไป แต่วางใจเถอะ…นี่ไม่มีอะไรร้ายแรง” เชอรี่พูดขณะที่นางจับหน้าท้องและต้านทานความเจ็บปวด

“นั่งลงก่อน!”

ในอดีตแม่ชีไร้เดียงสามักจะเชื่อในคําพูดของเชอรี่ แต่คราวนี้นางกลับไม่เชื่อ

บาดแผลที่ท้องของเชอรี่นั้นร้ายแรงมากเลือดที่ไหลออกจากบาดแผลรวมเข้ากับน้ําบนพื้นตรอก

บางทีผู้สอบสวนสามารถฟื้นฟูและฟื้นตัวจากบาดแผลภายนอกด้วยพลังของตัวเอง แต่อาการบาดเจ็บของเชอรี่ไม่ใช่แค่เนื้อของนางเท่านั้น แต่ยังรวมถึงอวัยวะภายในของนางด้วย

เชอรี่ทรุดตัวลงคุกเข่า นางต้องการใช้พลังเวทมนตร์เพื่อหยุดเลือด

“พระเจ้า… โปรดรับฟังคําอธิษฐานของข้า”

เทเรซายื่นมือของนาง คิดจะใช้เวทมนตร์แห่งแสงศักดิ์สิทธิ์เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของเชอรี่ ตอนนั้นเองที่เทเรซาตระหนักว่าผู้สอบสวนไม่สามารถใช้เวทมนตร์แห่งแสงศักดิ์สิทธิ์ได้

ภายใต้อิทธิพลของหมอกสีเทา แผลบนท้องของเชอรี่ก็ปิดลงในไม่ช้า เทเรซาประสบความสําเร็จในการหยุดเลือดไหลของเชอรี

ทันทีที่นางหยุดเลือดได้ เชอรี่ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของผู้สอบสวนคนอื่นๆ ในบริเวณใกล้ๆ

ตราบใดที่ผู้สอบสวนไม่สนใจที่จะปลอมตัวอย่างดี พวกเขาก็จะมีความเชื่อมโยงพิเศษที่ช่วยให้พวกเขาสัมผัสถึงกันและกันได้

น่าเสียดายที่ผู้สอบสวนเหล่านั้นไม่ใช่พันธมิตรของนาง แต่พวกเขาถูกส่งมาจับตัวนางและเทเรซา

ความมืดปกคลุมทั่วทั้งตรอกความมืดดูเหมือนกลืนกินเทเรซาและเชอรี่

จะทํายังไงดี? ด้วยอาการบาดเจ็บที่อวัยวะและซี่โครงของนาง มันเป็นไปไม่ได้ที่นางจะเอาชนะผู้สอบสวนหลายคนได้

วิ่งออกไปที่ถนนและร้องขอความช่วยเหลือดีไหม?

แม้ว่าจะมีคนเต็มใจช่วยเหลือพวกนาง แต่ผู้สอบสวนที่สามารถปลอมตัวเป็นใครก็ได้จะสามารถเอาชีวิตรอดได้อย่างง่ายดาย

นางต้องหาความช่วยเหลือเพื่อจัดการกับผู้สอบสวนเหล่านั้น! แต่นางไม่รู้จักใครเลยในนอร์แลนด์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ใช่ใครก็ตามที่จะเต็มใจได้รับอันตรายจากการต่อสู้กับผู้สอบสวน

“แค่ก แค่ก…”

เชอรี่กระอักเลือดจํานวนมากอีกครั้งอาการบาดเจ็บที่รุนแรงทําให้นางไม่สามารถวิ่งได้ไกล

ตลอดระยะเวลาหลายปีที่นางอยู่ในศาลนอกรีตนี่เป็นครั้งแรกที่เชอรี่รู้สึกสิ้นหวัง…

ไม่…เชอรี่…ความจริงคือนางมีตัวตนอื่นที่หลายคนรู้จัก

เชอรี่เอนตัวพิงกําแพง แสงสีขาวสล้วปรากฏขึ้นตรงหน้านาง มันเป็นแสงที่ปล่อยออกมาจากอินเทอร์เฟซของเครือข่ายเวทย์มนตร์

แสงกระจายความมืดของตรอกไปจนหมด

เชอรี่ยื่นมือเปื้อนเลือดของนางลงนามในกระทูจอมเวทย์และเขียนโพสต์ใหม่

“ได้โปรด! ช่วยข้า!” ผู้โพสต์: แม่ชีสโกดัน