Am I a God – ฉันเป็นพระเจ้า - ตอนที่ 186

Chapter 186 คริสอู่ในหมู่แมว

“ทําตัวเองให้น่าดึงดูด? แล้วมันทํายังไงล่ะ?” มัจฉะถามอย่างตื่นเต้น

“ก็…”จาวเหยามองมัจฉะตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วมองย้อนจากเท้าขึ้นไปหัว “ไม่ต้องๆ นายดูดีสุดยอดอยู่แล้ว นายเป็นคริสอู่ในหมู่แมวนี่นา ไม่มีจุดไหนที่จําเป็นต้องเปลี่ยนเลยสักนิด”

“เห?” มัจฉะเบิกตาโตมองจาวเหยา มันรู้สึกไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไรนัก “ฉันก็รู้นะว่าฉันหล่อ แต่ฉันหล่อขนาดนั้นจริงๆ เหรอ”

“ใช่น่ะสิ!” จาวเหยาชี้นิ้วไปที่แมวตัวอื่นๆ ในร้าน “ดูนั่นสิโรโพลี่ แล้วนั่นก็แมงโก้…บ้าจริง แมงโก้! คายออกมาเดี๋ยวนี้!”

มัจฉะมองตามที่จาวเหยาชี้ มันเห็นโรโพลิ่นอนแผ่อยู่บนโต๊ะอย่างปกติ พุงใหญ่ยักษ์ของมันย้วยปิดขาหลังจนมองแทบไม่เห็นอุ้งเท้า มันเหมือนบอลลูนลูกโตที่เดียว

แล้วมัจฉะก็หันคอไปมองอีกทางเห็นแมงโก้อยู่ใต้โต๊ะ มันกําลังเคี้ยวทิชชูแผ่นโตเลยโดนจาวเหยาลากออกมา

พอโดนจาวเหยาจับตัวได้มันก็เริ่มดิ้นพล่านไปมาก่อนร้องเสียงดัง

“บ้าจริงเลย แมงโก้ อย่าโวยวายได้มั้ย”

“เห็นอย่างนี้ฉันก็เป็นแมวที่ดูดีที่สุดในโลกใบนี้จริงๆ แหละ” รอยยิ้มกว้างปรากฏบนหน้าของมัจฉะอย่างกำลังเพ้อฝัน “ไม่ได้การ ที่นี่ไม่มีแมวตัวเมียที่คู่ควรกับสิ่งมีชีวิตที่ดูดีแบบฉันเลย แม้แต่เจ้าหญิงเฉียนเองก็ตาม ฉันจะต้องรอความรักที่คู่ควรกับฉัน”

จาวเหยากอดอกขณะมองมัจฉะเดินไปที่มุมหนึ่งของร้าน เขาถอนหายใจอย่างเสียดายที่ไม่อาจพึ่งพามัจฉะได้อีกต่อไป

“เจ้าแมวนั่นมั่นหน้าขนาดนั้นได้ยังไงกันนะ ทําไมฉันต้องมาเจอเจ้านี่ด้วย เฮ้อ” จาวเหยาคิด “ช่างมันเถอะ นี่อาจเป็นเรื่องดี แต่มัจฉะคงใจไม่อยู่กับงานไปอีกอาทิตย์หรือสองอาทิตย์ ค่อยคิดก็แล้วกัน”

ใกล้เวลาร้านปิด จาวเหยาลุกยืน ปิดคอมพิวเตอร์ โดยมีเค้กข้าวมองตาละห้อย

มันทําตาโตแบบแมวในรองเท้าบูทใส่จาวเหยาพลางขอร้อง “จาวเหยา เล่นอีกตาเถอะนะ”

“ไม่เล่นแล้ว”

“นะ เล่นอีกตาเถอะ นายตายเมื่อไหร่ออกทันทีเลย”

จาวเหยากรอกตา “เธอขอตาสุดท้ายมา 5 รอบแล้วนะ เลิกวุ่นวายที่”

“ไม่น้าาาา!” เค้กข้าวเริ่มกลิ้งตัวไปมาบนโต๊ะ “ครั้งนี้สุดท้ายแล้วจริงๆ! ต่อให้ตายตั้งแต่โดดร่มตอนต้นเกมก็ไม่เป็นไร ขอร้องล่ะ เล่นอีกตานะ! ไม่งั้นคืนนี้ฉันหลับไม่ลงแน่”

จาวเหยาไม่สนใจคําขอของเค้กข้าวและอุ้มมันขึ้นมา พร้อมกับซูเปอร์แคทตัวอื่นๆ ในร้าน “ไปเร็ว! กลับกันได้แล้ว!”

หลังจากเลิกเรียน เสียวอวี่รีบคว้ามือถือขึ้นมาไถหน้าวีแชทในทันที

ทันใดมีเด็กร่างท้วมคนหนึ่งในกลุ่มเด็กนักเรียนเข้ามาหาเธอ “เสียวอวี่ ฉันซื้อโดรนตัวใหม่มาแหละ เธออยากมาเล่นที่บ้านฉันไหม?”

“ฉันไม่สนใจ แล้วก็นะ…” เสียวอวมองเด็กหนุ่มก่อนพูด “ฉันไม่สนใจเด็กน้อยอย่างนายด้วย ไม่ต้องมาคุยกับฉัน”

เด็กหนุ่มรีบตอบ “ตอนนี้ฉันได้ค่าขนมเดือนละ 500 หยวนแล้วนะ ไม่ใช่เด็กอนุบาลต่อไปอีกแล้ว”

เสียวอวไม่สนใจที่เด็กหนุ่มพูดเธอตอบ “ฉันไม่สนใจคนอ้วนอย่างนาย”

เด็กหนุ่มนิ่งอึ้งไป คําพูดของเสียวอวดังก้องในหัว คําพูดนั้นทําให้หัวใจของเขาแตกเป็นเสี่ยง

หลังจากว่าเพื่อนไปแล้วเธอก็หันมาสนใจโทรศัพท์ของเธอต่อ “อะไรกัน ทําไมเจ้าแมวนั่นไม่ทักมาอีกแล้วล่ะ ส่งรูปไปให้ไม่พอฉันเหรอ”

แผนของเสียวอวี่เดิมแล้วจะหลอกล่อเจ้าหลิวปังผู้แข็งแกร่งให้ติดกับด้วยลุคของแมวน้อยแสนสวย แล้วหลังจากนั้นก็จะหลอกเอาเงินของมัจฉะมาทีหลัง

เธอใช้เวลาค่อนข้างนานในการสร้างแมวตัวเมียสุดแสนเพรียบพร้อมที่เจ้ามัจฉะจะมาตกหลุมรัก เธอยังแอบส่องโปรไฟล์แมวอีกหลายๆ ตัวในเว่ยป๋อ ทั้งยังปรึกษาเจ้าฟิชบอลถึงมุมมองและคําแนะนําต่างๆ แล้วเธอก็ได้รูปแร็กดอลล์แสนสวยตัวหนึ่งมา

แผนการเริ่มอย่างชาญฉลาด แต่ดูเหมือนว่าพักหลังๆ เจ้าแมวโง่นั่นจะเริ่มเบื่อเธอเสียแล้ว

เสียวอวเปิดหน้าวีแชทขึ้นมาและพบว่ามัจฉะไม่ได้ส่งข้อความหาเธอเลยสักบอลลูนเดียว

เธอรีบกดพิมพ์คีย์บอร์ดบนจอไปมาอย่างหวังจะชวนคุย แต่เธอก็ยังมือเอาไว้ ก่อนดวงตาของเธอจะเป็นประกายอย่างมีไอเดียบางอย่าง

“ไม่สิ ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ชายกับผู้หญิงน่ะ คนที่ส่งข้อความไปหาก่อนนั้นล่ะแพ้ ฉันต้องรักษาภาพลักษณ์ ‘เจ้าหญิงน้ําแข็ง’ เข้าไว้” คิดได้ดังนั้นก็กดเข้าโปรไฟล์ของตัวเอง “สงสัยต้องใช้รูปนี้แล้วมั้ง เก็บมานานแล้ว”

หลังจากนั้นเจ้าหญิงเฉียนก็อัพรูปหนึ่งพร้อมแคปชั่นที่เป็นเนื้อเพลงในเพลงรักเพลงหนึ่งของจีน “ในที่สุดก็ได้เรียนรู้ความหมายของความรักและความหวงแหน แต่คุณกลับจากฉันไปในกลุ่มผู้คนมากมายที่รายล้อม”

รูปประกอบแคปชั่นเป็นแร็กดอลล์สาวตัวหนึ่งที่กําลังมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเศร้าสร้อย

ใต้โพสต์นั้นมีคอมเมนต์หลั่งไหลเข้ามามากมาย

โรลีโพลีกับมัจฉะนั่งอัดอยู่ด้วยกันบนที่นั่งผู้โดยสารในรถพานาเมร่าของจาวเหยา มัจฉะกําลังไถหน้าวีแชทไปเรื่อยๆ ไม่ได้โฟกัสที่เรื่องใดเป็นพิเศษ มันถอนหายใจออกมา “แมวพวกนี้ดูธรรมดากันจังเลย ไม่มีแมวสาวตัวไหนบนโลกที่คู่ควรกับฉันเลยอย่างนั้นเหรอ แบบนี้แมวตัวอื่นจะมีชีวิตรอดจากความอ้างว้างนี้กันได้ยังไง”

ทันใดมันเห็นรูปภาพใหม่ของเจ้าหญิงเฉียนขึ้นหน้าฟีด

โรลีโพลีก็กําลังไถหน้าวีแชทเล่นอยู่เหมือนกัน มันมักจะหยุดดรูปของอลิซาเบธ เจ้าหญิงเฉียน และแมวตัวเมียตัวอื่นๆ

“เฮ้อ เจ้าหญิงเฉียนสวยจริงๆ แต่ข้างกายฉันก็มีอลิซาเบธอยู่ เรายังอาศัยอยู่บ้านหลังเดียวกันด้วย แต่ในกลุ่มก็ยังมีแมวสวยๆ ตัวอื่นอีก จะเลือกใครดีนะ”

“อ๊ะ เจ้าหญิงเฉียนลงโพสต์ใหม่?”

ขณะเดียวกัน ฟิชบอลนอนเล่นอยู่บนเตียงของเสียวอรี่ที่กําลังอยู่ที่โรงเรียนก็เห็นโพสต์ของเจ้าหญิงเฉียนเหมือนกัน

พวกแมวตัวผู้หลังจากเห็นเนื้อเพลงที่อยู่ใต้ภาพก็คิดเป็นสิ่งเดียวกัน

“เธอต้องพูดถึงฉันอยู่แน่!”

มัจฉะส่ายหน้าอย่างหน่ายใจก่อนพิมพ์คอมเมนต์ “เจ้าหญิงเฉียน ฉันต้องขอโทษด้วย ฉันรู้ว่าเธอเป็นแมวที่ดี แต่เราไปกันไม่ได้”

โรลีโพลีเงยหน้าในทันที ก่อนมันรีบพิมพ์บางอย่างลงบนจอโทรศัพท์ “เจ้าหญิงเฉียน ฉันไม่หายไปไหนนะ ฉันรอเธอมาตลอดฉันตกหลุมรักเธอตั้งแต่เห็นหน้ากันครั้งแรก แต่งงานกับฉันนะ”

ผ่านมาพักใหญ่เจ้าหญิงเฉียนยังไม่ตอบโรลีโพลี่ มันรอไม่ไหวจนเข้าไปหน้าวีแชทอีกรอบ และก็พบว่ามันไม่สามารถดูโพสต์ของเจ้าหญิงเฉียนในหน้าฟีดของมันได้อีกต่อไป

มันส่งข้อความส่วนตัวไปหาเธอ “เจ้าหญิงเฉียน เธอซ่อนฉันทําไม ไม่ต้องกลัวไปนะ… จะรอเธออยู่ตรงนี้เสมอ ฉันรักเธอ!”