Am I a God – ฉันเป็นพระเจ้า - ตอนที่ 131

Chapter 131 รายรับ 

เวลา 23.55 นาฬิกา จาวเหยาอยู่กับตัวเอง ไม่เล่นกับแมวตัวไหน ไม่เล่นคอมพิวเตอร์ เขาเพียงนอนมองเพด้านห้องอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น กำลังรอให้ถึงเวลาเที่ยงคืน

“ปกติแล้วฉันจะต้องได้รับค่าประสบการณ์ในตอนเที่ยงคืนของคืนนี้เพราะพรุ่งนี้ก็เป็นเดือนใหม่แล้ว”

จาวเหยามั่นใจมากว่าคราวนี้เขาจะต้องได้อัพเกรดเลเวลแมวของเขาสักเลเวลสองเลเวล

เขาหยิบหนังสือขึ้นมาเปิด

ตอนนี้หนังสือของเขาแสดงเลเวล 3 ด้วยค่าประสบการณ์ 2 เท่า ทำให้ค่าประสบการณ์ปัจจุบันเป็น Lv3 (1204/2000)

ส่วนเลเวลของมัจฉะเป็น Lv4 (660/2000)

จาวเหยาได้รับเพชรมาจากภารกิจรายวัน และเขาก็ใช้เพชรนั้นไปกับการ์ดคูณ 2 กับหนังสือและมัจฉะ ทำให้ตอนนี้เขาเหลือเพชรแค่ 5 เม็ดเท่านั้น

เขาตัดสินใจว่าเดือนหน้าจะซื้อการ์ดคูณสองให้กับแค่หนังสือ เขาจะได้มีเพชรไว้ใช้อย่างอื่นในยามฉุกเฉิน

หลังจากนั้นจาวเหยาเปิดไปที่หน้าของอลิซาเบธกับลูกฝุ่น

ค่าประสบการณ์ปัจจุบันของอลิซาเบธอยู่ที่ Lv3 (498/1000) หากจาวเหยาส่งค่าประสบการณ์จากหนังสือให้อลิซาเบธจะได้อัพเลเวลทันที

ขณะที่ค่าประสบการณ์ของลูกฝุ่นอยู่ที่ Lv3 (330/1000) ซึ่งจะได้อัพเลเวลเหมือนกันถ้าส่งค่าประสบการ์จากหนังสือให้ หลังจากใช้เวลามาด้วยกันทั้งด้วยพลังควบคุมลับและแคทมิ้น ค่าค่าซื่อสัตย์ของลูกฝุ่นมีต่อเขา 95 คะแนน เหลืออีกแค่ 5 คะแนนเท่านั้น

ขณะที่จาวเหยากำลังครุ่นคิด เสียงนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืน ตอนนี้เป็นเวลาของเดือนใหม่

เนื้อหาของภารกิจรายเดือนก็เปลี่ยนไป

มีเครื่องหมายถูกปรากฎขึ้นเป็นผลว่าทำภารกิจสำเร็จ ในส่วนของรางวัลนั้นเขียนว่าหลังจากหักค่าสาธารณูปโภคกับค่าใช้จ่ายอาหารแมว ห้องน้ำแมวทำความสะอาดอัตโนมัติ ผลกำไรทั้งหมดเป็นเงินจำนวน 102,333 หยวน ได้รับค่าประสบการณ์ 200 คะแนน เขาสามารถรับคะแนนได้โดยการกดปุ่มซึ่งจะรีเฟรชภารกิจในเดือนนั้น

จาวเหยาจะได้ค่าประสบการณ์ 100 คะแนนจากทุกๆ กำไร 50,000 หยวน เขารีบใช้ 1 เพชรเพื่อซื้อการ์ดค่าประสบการณ์ 2 เท่าทันที

ทันใดนั้น คะแนนค่าประสบการณ์ 400 คะแนนถูกถ่ายโอนให้หนังสือของจาวเหยา ปัจจุบันแสดง Lv3 (1604/2000)

จาวเหยาถอนหายใจ ‘แย่หน่อยที่ฉันใช้เงินไปกับการเพิ่มความนิยมให้ร้านไปเยอะ ฉันอัพเกรดหนังสือไม่ได้แม้แต่เลเวลเดียว แต่อย่างน้อย 400 คะแนนนี้ช่วยให้อัพเลเวลอลิซาเบธกับลูกฝุ่นขึ้นเป็นเลเวล 4 พร้อมกันได้’

และโชคดีที่เขาลดค่าใช้จ่ายให้ถูกที่สุด ถ้าเขาใช้เงินไปมากกว่านี้สักสองสามพันหยวน กำไรก็ไม่ครบแสน ค่าประสบการณ์จะหายไปครึ่งหนึ่งเลย

รวมถึงค่าเช่าร้านกับภาษีด้วย หากเขาเป็นคนออกค่าเช่าร้านเองคงไม่ได้อะไรกลับมาเลย

แต่ยังไงนี่ก็เป็นปัญหาที่เขาเลี่ยงไม่ได้ ค่าใช้จ่ายในคาเฟ่แมวนั้นสูงกว่าคาเฟ่ทั่วไป และการเปิดคาเฟ่แมวในเมืองแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

ยิ่งไปกว่านั้นจาวเหยายังให้อาหารคุณภาพดีกับแมวของเขา ค่าใช้จ่ายส่วนนี้ของเขาราคาพอๆ กับค่าอาหารของเด็กมหา’ลัย 20 คนเลยทีเดียว

จาวเหยาเริ่มประเมินผลรายได้ตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เขาเชื่อว่าเดือนหน้าจะต้องได้รับผลกำไรและค่าประสบการณ์มากขึ้นกว่านี้แน่นอน คิดดังนั้นมุมปากก็ยกขึ้นอย่างมีความสุข

“เอาล่ะ ถึงเวลาแบ่งค่าประสบการณ์ให้แมวทั้งหลาย มาเริ่มที่อลิซาเบธ”

จาวเหยานึกถึงเมื่อครั้งที่อัพให้มัจฉะเป็นเลเวล 4 ทำให้พลังของมัจฉะมีประโยชน์มาก เขาสงสัยว่าพลังของอลิซาเบธจะให้อะไรกับเขา

เขาส่งคะแนนค่าประสบการณ์ไปให้อลิซาเบธเป็น Lv4 (0/2000)

ต้นไม้พลังแสดงช้อยส์ขึ้นมา 2 ตัวเลือก

ภาพลวงตานิรันดร์ : สามารถสร้างภาพลวงตาบนเป้าหมายได้เป็นเวลา 24 ชั่วโมง และภาพลวงตาจะไม่ขึ้นอยู่กับระยะห่างระหว่างผู้ใช้และเป้าหมาย

สัมผัสทั้ง 5 : สร้างภาพลวงตาให้สมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้นด้วยการควบคุมสัมผัสทั้ง 5

จาวเหยาอ้าปากค้างเมื่อเห็นตัวเลือกที่ขึ้นมา “ภาพลวงตานิรันดร์กับสัมผัสทั้ง 5 งั้นเหรอ”

“ภาพลวงตานิรันดร์ก็จะดีตรงที่แม้จะสลับไปใช้พลังของแมวตัวอื่น ภาพลวงตาก็จะไม่หายไป”

“แต่ถ้าได้สัมผัสทั้ง 5 ก็จะได้ภาพลวงตาที่สมจริงขึ้น จะได้ไม่มีใครจับได้”

จาวเหยาตกที่นั่งลำบากเพราะไม่รู้จะเลือกพลังไหนดี ไม่ว่าตัวเลือกไหนก็มีประโยชน์ทั้งนั้น

“สงสัยต้องเลือกสัมผัสทั้ง 5 แล้ว เพราะภาพลวงตาที่สมบูรณ์จะเป็นประโยชน์ทั้งในการต่อสู้และการพัฒนาร้านด้วย”

จาวเหยาเลือกตัวเลือกที่สองในที่สุด

เขาตื่นเต้นเลยลองใช้พลังใมห่ในทันที

สิ่งของตรงหน้าเขาหายไป และเขาพบว่าตัวเองอยู่ในอวกาศ เมื่อมองไปรอบๆ เห็นอุกกาบาตพุ่งผ่านเขาและดวงดาวมากมายส่องประกายในความมืดมิด

“อวกาศ”

เขาโบกมือไปมาก่อนสั่ง “ต้องมีลมสักหน่อย”

ทันใดลมกรรโชกขนาดยักษ์พัดผ่านหน้าของเขาไป “นี่มันสมจริงเกินไปแล้ว มีอะไรที่ฉันทำไม่ได้อีก?”

จาวเหยาหลับตาลงและปรับแต่งทุกอย่างใหม่ เขาลืมตาขึ้นอีกครั้งพบว่าตัวเองอยู่บนถนนที่วุ่นวายกลางเมืองเจียงไฮ่ เขากางแขนออก พื้นดินแยกเป็นสองส่วน อาคารเริ่มยุบตัวและผู้คนต่างกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว

จาวเหยาเองก็ตกใจไม่ต่างกันกับพลังของตัวเอง ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บที่ศีรษะ เขาก้มตัวลงกุมหัวของตัวเองก่อนหยุดใช้ภาพลวงตา “อะไรน่ะ? ทำไมปวดหัวขนาดนี้?”

เขารู้สึกข้างในหัวเกิดความยุ่งเหยิงจึงเอนตัวนอนลงเพื่อพักผ่อน เขานอนพักไปกว่า 10 นาที

“สงสัยว่าสัมผัสทั้ง 5 จะส่งผลต่อสมองของมนุษย์” เขาคิด

เมื่อเขาใช้ภาพลวงตาในคืนกิจกรรมที่ครอบคลุมทั้งกลิ่น สัมผัส และเสียงตลอดทั้งคืน ทำให้เขามาถึงขีดสุดของร่างกาย

แต่การใช้สัมผัสทั้ง 5 นั้นทำให้ขอบเขตของภาพลวงตาของเขาขยายขึ้น 10 เท่า ส่งผลให้ใช้พลังงานอย่างมาก

“ฉากเมื่อกี้ค่อนข้างมีความซับซ้อนเกินไปเลยทำให้สมองของฉันรับไม่ไหว” จาวเหยาวิเคราะห์ เขาลูบคิ้วของตัวเอง “หมายความว่าฉันไม่สามารถสร้างภาพลวงตาที่ยุ่งยากหรือเบี่ยงเบนจากความเป็นจริงเกินไปได้ ภาพลวงตาควรจะเรียบง่ายที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

“งั้นนี่ก็มีทั้งข้อดีข้อเสียสินะ?” จาวเหยายักไหล่ขณะคิด ยังไงสัมผัสทั้ง 5 ก็ทำให้ภาพลวงตาของเขามีความสมบูณณ์แบบ เป็นไปได้ว่าถ้าเขาอัพเลเวลหนังสือก็จะสามารถเพิ่มพลังทางร่างกายให้เขาได้อีก ร่างกายของเขาจะได้ทนต่อพลังนี้ได้มากขึ้น

จาวเหยาพักหลับตาสักพักก่อนเปิดหนังสือไปหน้าลูกฝุ่นและแบ่งคะแนนให้เธอ

ค่าประสบการณ์เปลี่ยนไปอีกครั้ง

BOOK Lv3 (432/2000)

ลูกฝุ่น Lv4 (0/2000)

จากนั้นก็รีบเปิดหน้าถัดไปเพื่อดูความสามารถของลูกฝุ่นทันที หลังจากเห็นพลังอันน่าทึ่งของมัจฉะและอลิซาเบธไปแล้ว จาวเหยาอดอยากรู้ไม่ได้ว่าลูกฝุ่นมีพลังอะไรซ่อนไว้อยู่