Am I a God – ฉันเป็นพระเจ้า - ตอนที่ 125

Chapter 125 บทสนทนา 

“ก็น่าจะได้นะ…” จาวเหยาชั่งใจก่อนตอบกลับไป

เธอตาโตด้วยความตื่นเต้น เสี่ยวฉือยู่ชี้มือไปที่ตัวเอง “งั้นให้ฉันมีริมฝีปากหวานฉ่ำแบบแองเจล่าเบบี้ได้ไหม? ฉันอยากหน้าเรียวๆ กับมีตาสองชั้นด้วย!”

จาวเหยาถอนหายใจ “มันแค่ของปลอมนะ แค่เธอเดินออกจากร้านไปก็หายหมดแล้ว อีกอย่างเธอเองก็น่ารักอยู่แล้ว”

“เถอะน่า ทุกอย่างมันก็ปลอมทั้งนั้นแหละ! เมคอัพเอย ฟิลเตอร์ถ่ายรูปเอย ทั้งนั้นแหละ!” เสี่ยวฉือยู่ว่า “ผู้หญิงอย่าหยุดสวยไง ช่วยฉันด้วยนะ!”

จาวเหยาหัวเราะน้อยๆ ก่อนพาไป๋ช้วนกับเหล่าแมวออกจากคาเฟ่

ทั้งหมดนั่งประจำที่บนพานาเมร่า ไปช้วนดูมีท่าทีลังเลก่อนเอ่ยถา “บอสครับ คุณจะไม่ได้ช่วยเสี่ยวฉือยู่จริงๆ ใช่ไหม? ถ้าเธอสวยขึ้นกว่านี้จะมีแต่ดึงลูกค้าผู้ชายเข้ามาในร้านนะครับ!”

“นายยังแอบชอบเสี่ยวฉือยู่อยู่เหรอ?” จาวเหยาถาม

ไป๋ช้วนรีบก้มหน้าซ่อนแก้มแดงๆ ของตัวเองทันที “ก็ไม่เชิงหรอกครับ…”

“ดูตัวเองก่อนเถอะน่า นายไม่เข้าใจผู้หญิงด้วยซ้ำ” จาวเหยาพูดเป็นเชิงสอนราวกับตัวเองเป็นผู้มีประสบการณ์กับผู้หญิงมามากมาย “ผู้หญิงจะหาทางให้ตัวเองสวยขึ้นได้เรื่อยๆ นั่นแหละ อย่างที่เขาว่าผู้หญิงอย่าหยุดสวย ความสวยมันมีไม่จำกัด แค่สร้างตัวละครในเกมก็ใช้เวลาสองสามชั่วโมงแล้ว ขืนฉันรับปากว่าจะช่วยก็ลองคิดดูว่าเธอจะพอใจได้สักแค่ไหน ต่อให้ฉันสร้างหน้าใหม่ให้ทั้งคืนก็คงยังไม่พอใจง่ายๆ ฉันแค่อยากรีบกลับไปเล่นเกมแล้วนอนจะแย่แล้ว”

ไป๋ช้วนเพียงพยักหน้าตอบแต่รู้สึกว่าสิ่งที่จาวเหยาพูดมีอะไรแปลกๆ

ทันทีที่ถึงบ้าน ไป๋ช้วนก็เตรียมมื้อเย็นและทำงานบ้านทั้งหมด ส่วนแมวทั้งสี่ตัวต่างทำกิจวัตรของตัวเอง มีเพียงจาวเหยาที่นอนรออาหารเย็นอยู่บนโซฟา

“อาหารเย็นพร้อมแล้ว”

ทันใดนั้น แมวทั้งสาม มัจฉะ อลิซาเบธ และลูกฝุ่น รีบวิ่งมาหาไป๋ช้วน ก้มหน้ากินอาหารไม่สนใจใคร

มีเพียงโรลี่โพลี่ที่ค่อยๆ ลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ เดินไปที่ถาดอาหารของตัวเอง จนทุกวันนี้มันยังไม่ชินกับรสชาติอาหารที่ต้องกินอยู่ทุกวัน

จาวเหยายังคงนอนอยู่บนโซฟาเพราะกำลังจะเล่นเกมแต่เข้าแอพวีแชทเสียก่อน

เขาเปิดแอพวีแชทและเลื่อนดูฟีดเพื่อนที่ก็มักจะเป็นบทสนทนาทั่วๆ ไป เล่าเรื่องของตัวเองหรือแชร์รูปถ่ายที่ไปเที่ยวมา

ทันใดเขาเลิกคิ้วเพราะเห็นข้อความที่แม่เขาพิมพ์ไว้

เขาจำได้ว่ามันเป็นรูปเขาที่กำลังขับพานาเมร่า

ราชินีเท้าไฟ : ลูกชาย แม่ได้ยินจากเพื่อนบ้านของเราเสี่ยวหลี่ ว่าตอนนี้ลูกรวยแล้วหรือ? จริงหรือเปล่า? เขาบอกแม่ว่าลูกได้เงินปีละสิบล้าน! ลูกไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมายใช่ไหม? รถคันนี้แพงมากเลยใช่ไหม? อย่าเพิ่งใช้เงินจนหมดนะลูก! แล้วจะกลับบ้านเมื่อไหร่ล่ะ?

จาวเหยารู้นิสัยแม่ของเขาดี หน้าผากเริ่มมีเหงื่อเย็นซึม

“เจ้าบ้าเสี่ยวหลี่… แค่เล่าให้ฟังเฉยๆ ดันกระจายข่าวไปทั่วแบบนี้” จาวเหยายิ้มหยัน ตั้งแต่เขามีซูเปอร์แคท ชีวิตเขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เขาทั้งงานยุ่งจนไม่มีเวลาบอกคนในครอบครัวเรื่องที่เกิดขึ้น

“ได้ ไว้จัดการทุกเรื่องให้เสร็จตอนสิ้นเดือนแล้วค่อยกลับบ้าน ยังต้องคิดเรื่องโฮห้าวชางด้วย…”

จาวเหยาย้ายไปอ่านแชทกลุ่มแมวแทนเพื่ออัพเดทสถานการณ์

ไอดีหนึ่งที่มีชื่อว่า ‘แมวสาวเปล่งประกาย’ พิมพ์ข้อความมาพอดี

“ฉันมีเพื่อนที่มีพลังส่องแสงได้น่ะ มีใครรู้ไหมว่าจะหาเงินจากความสามารถนี้ยังไงได้บ้าง?” 

“ฮ่าๆๆๆๆ พลังส่องแสงเหรอ?” หัวเสือดาวพิมพ์ตอบมา “ไม่ใช่พลังไร้ประโยชน์หรอกเหรอนั่น? พลังของเจ้าโง่ที่ไหนกัน?” 

เหมียวกิ๊บสันพิมพ์ตามมา “สว่างแค่ไหนล่ะ? ปล่อยแสงได้นานไหม? แสงมาจากส่วนไหน?” 

แมวสาวเปล่งประกาย “ได้ทั้งตัวเลย ความสว่างก็พอๆ กับหลอดไฟ” 

หัวเสือดาว “ฮ่าๆๆๆ! งั้นก็หมายความว่าเพื่อนเธอเป็นหลอดไฟดวงโตไม่ใช่เหรอ? เพื่อนนายนี่โชคร้ายชะมัด” 

ทันใดนั้น พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ก็พิมพ์มา 

“ระวัง! อาหาร 15 ชนิดที่ไม่ควรกินกับอาหารแมว!”

พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ “ดูนี่สิทุกคน! ห้ามพลาดนะ! ดราก้อนหลี่ที่อยู่ข้างบ้านฉันบอกว่าเพิ่งกินโค้กกับอาหารแมวไป ตอนนี้ไอเป็นเลือดเลย” 

เหมียวกิ๊บสัน “@ทุกคน อ่านกันด้วยนะ นี่ข้อมูลสำคัญ” 

เหมียวกิ๊บสัน “ดราก้อนหลี่อายุเท่าไหร่?” 

พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ “ประมาณ 3 ปี แถมลูกแค่เดือนเดียวเอง โชคร้ายมาก…” 

แฟนปลาแห้งหมายเลข 1 “ทุกวันนี้มีปัญหาเกี่ยวกับอาหารแมวเยอะเลย กินเนื้อสดอัดแท่งดีสุดแล้วละ” 

พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ “ไม่ใช่ทุกตัวจะกินเนื้อได้นะ ถ้าอาหารแมวละก็เอายี่ห้อพวกนี้ดีสุด Now, Go!, Formm กับเออร์เจี้ยน ฉันว่าอร่อยดี” 

อยู่ไหนก็ได้โตแล้ว “พวกนายได้ยินเรื่องนี้หรือเปล่า? ที่มีเรือระเบิดที่อ่าวเจียงไฮ่ เขาบอกว่าอะพอสเซิ่ลกับซูเปอร์แคทต่างชาติเป็นคนทำแหละ” 

ข้อความของอยู่ไหนก็ได้โตแล้วเรียกความสนใจของจาวเหยา แต่ในกลุ่มจะดูไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้นัก ทุกคนต่างผลัดกันคุยเรื่องอาหารแมวต่อไป

แฟนปลาแห้งหมายเลข 1 “เนื้อติดกระดูกคือที่สุด! ให้สารอาหารกับเราดีมากเลยละ” 

พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ “แต่เขาบอกว่าอาจจะมีพยาธิก็ได้นะ ผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์ที่ปรุงไม่สุกอาจนำไปสู่ภาวะแทรกซ้อน อาหารแมวนี่แหละถูกออกแบบมาให้มีสารอาหารครบถ้วนกับร่างกาย ทั้งยังปลอดภัยที่สุดด้วย!” 

แฟนปลาแห้งหมายเลข 1 “เดี๋ยวนี้เขามีเทคโนโลยีฆ่าเชื้อแบคทีเรียแล้ว!” 

พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ “แล้วถ้าฆ่าเชื้อได้ไม่หมดล่ะ? มันไม่ปลอดภัยขนาดนั้น! ฉันจะพูดเหมือนเดิมว่าอาหารแมวให้สารอาคารครบถ้วนเหมือนเนื้อดิบทุกประการ” 

แฟนปลาแห้งหมายเลข 1 “นายไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเอาเนื้ออะไรมาทำอาหารแมว! มีแต่เนื้อกากๆ ไม่ปลอดภัยเหมือนกันนั่นแหละ!” 

เหมียวกิ๊บสัน อยู่ไหนก็ได้โตแล้ว และหัวเสือดาวต่างก็ร่วมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเรื่องอาหารแมวด้วย

จาวเหยานอนตามอ่านสักพักก่อนหันไปทำอย่างอื่น

เขานั่งบนเก้าอี้ เปิดแล็ปท็อป และนั่งยิ้มกับตัวเอง “ถึงเวลากินไก่เป็นอาหารเย็นแล้ว”

พักหลังมานี้เกม PUBG ยิ่งบูมขึ้นและมีผู้เล่นมากขึ้น สตรีมเมอร์ส่วนใหญ่ก็สตรีมเกมนี้บนเว็ปไซต์กันทั้งนั้น

จาวเหยาก็ติดเกมนี้เหมือนกัน ต้องเล่นชนะอย่างน้อยวันละ 2 รอบ แต่เพียงเขาเปิดเกม อยู่ๆ มัจฉะก็ปรากฏตัวขึ้นมาราวกับเป็นผี

“จาวเหยา ขอฉันกินไก่ทอดเป็นมื้อเย็นด้วยได้ไหม?” มันร้องขออย่างน่าสงสาร

“ไม่ ไปหาคอมเองเลยถ้าอยากเล่น”

“ชิ ไอ้งก” คิดอย่างนั้นแต่ก็นั่งดูจาวเหยาเล่นเกมอยู่ข้างๆ ต่อไป ทันทีที่จาวเหยาปล่อยร่มชูชีพก็ฆ่าผู้เล่นคนอื่นได้ในทันทีโดยยังไม่มีอาวุธสักชิ้น

อีกด้าน อลิซาเบธก็เปิดแอพลิเคชั่นดูเรื่อง Autumn in my heart

คืนก่อนอลิซาเบธดูเรื่องน้ำตาหนึ่งลิตรจบจนร้องไห้ตาบวมเลยอยากเปลี่ยนจากอารมณ์เศร้ามาดูเรื่อง Autumn in my Heart บ้าง

แม้ว่าก่อนที่เธอจะเริ่มดูเรื่องนี้ก็ถามจาวเหยาแล้วว่า “จาวเหยา เรื่อง Autumn in my Heart นี่ดราม่าไหม? มันจะเศร้าเท่าน้ำตา 1 ลิตรหรือเปล่า?”

“แนวโรแมนติกคอเมดี้น่ะ” จาวเหยาตอบ “ตอนท้ายเรื่องทุกคนก็จะกลับมาเจอกัน พวกคนร้ายก็ตาย พระเอกนางเอกก็แฮปปี้เอนดิ้ง”

“จริงนะ?”

“ใช่ ดูเองเดี๋ยวก็รู้!”

แมววิญญาณลอยไปใกล้ๆ อลิซาเบธเพื่อดูซีรีส์พร้อมกันกับเธอ มันดูไปก็สงสัยคำพูดของจาวเหยาไป “ทำไมถึงรู้สึกว่าคำพูดของหมอนั่นไว้ใจไม่ได้เลยนะ?”

“ฉันจะรอดูว่าเรื่องนี้จะเหมือนที่หมอนั่นพูดไหม”

เช้าวันต่อมา จาวเหยาตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงสะอื้น

เขาขยี้ตาเดินออกมาจากห้องนอน เห็นอลิซาเบธนั่งตัวสั่นอยู่หน้ากระจก

ขนบนหน้าของมันหายไปหมดเหลือไว้แต่หัวโล้นๆ

ใช่ อลิซาเบธหัวโล้น…

มันกรีดร้องออกมาเสียงดังลั่น “ใครทำแบบนี้!?”