Almighty Coach – โค้ชอหังการ - ตอนที่ 251

ตอนที่ 251 สิทธิ์โดนขโมย

หลี่ไต่ไปที่สํานักงานตรวจคนเข้าออกของกรมความมั่นตงในวันต่อมาเพื่อไปทําพาสปอร์ตตามคําแนะนําของชูเหว่ยตง

ในบางเมืองของจีน คนเราสามารถทําพาสปอร์ตนอกเหนือจากเมืองที่ตัวเองเกิดได้ พวกเขาเลยไม่จําเป็นจะต้องกลับไปที่บ้านเกิด

และตามข้อกําหนดของเขตสั่นเบ ผู้ที่สามารถยื่นเอกสารพาสปอร์ตได้ทุกที่ในเขตนี้ และมันไม่มีความจําเป็นที่จะต้องกลับภูมิลําเนาตัวเองสิ่งที่ต้องการก็แค่บัตรประชาชนสําหรับยืนยันถ่ายรูปกรอกแบบฟอร์มแล้วก็กลับบ้านรอประกาศได้เลย

หลี่ไร้เองก็ไม่เคยไปต่างประเทศมาก่อน แล้วที่ๆจะไปครั้งแรกก็เป็นที่อเมริกา เขาเลยแลกเงินมาเป็นดอลล่าบางส่วนแล้วก็ซื้อหนังสือภาษาอังกฤษไว้อ่านฝึกเวลาว่างในขณะเดียวกันนั้นเอกสารของหลี่ไต้ก็ได้ถูกส่งไปให้กรมกีฬาเขตยืนยันด้วย

“หัวหน้าครับ เราได้เรายชื่อของคนที่สมัครที่จะไปแลกเปลี่ยนที่อเมริกาแล้วครับผู้จัดการฉางจะเป็นหัวหน้ากลุ่มตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วครับ

หลิวโชวเฉิงรับเอกสารแล้ววางมันลงข้างๆก่อนจะพูดเอาไว้ตรงนี้ก่อนมีใครพิเศษในนี้ไหม”ก็มีนะครับทีมแบทมินตั้นหัวหน้าโค้ชไม่ได้ไปเลยส่งโค้ชหานหงมาแทน“หวางทงพูด”ตําแหน่งตัวหน้าโค้ชของทีมแบตบ้างครั้งมันก็ว่างและทางกรมก็ได้ตัดสินใจแต่งตั้งหานหงมารับหน้าที่นี้แล้วด้วย เขาได้ถูกเลือกแล้วการส่งหานหงไปอเมริกาก็ถูกแล้วละ“หลิวโชวเฉิงพูดอธิบาย”สําหรับทีมเทควันโดผู้สมัครเป็นโค้ชหยีเฉียวหลง หัวหน้าทีมเอง“หวางทงพูด”หยีเฉียวหลงเหรอ ฉันรู้จักเขานะ “หลิวโชวเฉิงพูด”เขาเป็นหัวหน้าทีมเทควันโดที่ฝึกผู้เข้าแข่งระดับชาติมาถึง3คนแล้วงในตลอด5ปีมานี้ แล้วก็เป็นคนที่ไปร่วมการแข่งโอลิมปิคปีล่าสุดด้วยเขาต้องได้เลื่อนขั้นในอีก1-2ปีรนี้แน่นอน อีกอย่างเขาเป็นหลานของผู้จัดการซุงเลขานุการพรรคบริหารของเขตนี้”หลิวโชวเฉิงหยุดอธิบายแล้วยิ้มกับตัวเอง เหมือนกับว่าเขารู้แหล่ะว่าหวางทงนั้นเข้าใจที่เขาพูดแน่ๆ”มีอีกคนนึงครับตัวแทนจากทีมกรีฑาไม่ใช่ชูเหว่ยตงแต่เป็นโค้ชที่ชื่อหลีใต้ครับ”หวางทงพูด” หล่ไต่ใครละ?ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนเลย“หลิวโชวเฉิงมองตามกองเอกสารเพื่อหาข้อมูลที่นี้ครับหวางทงหาเจอทันทีแล้วยื่นให้หลิวโชวเฉิง”เขายังเด็กอยู่เลย!“หลิวโชวเฉิงมองดูหน้าของหลี่ไต่ในรูปหน้าใบสมัคร”ผมตรวจสอบประวัติของเขามาแล้วครับถึงเขาจะยังหนุ่มแต่เขาก็มีความสามารถจริงๆครับ คุณจําเหรียญทองที่เราได้ในกีฬาชาติได้ไหมรับเขาเป็นโค้ชของทีมนั้นเอง“หวางทงอธิบาย”เข้าใจละเหรียญทองในการแข่งวิ่งผลัดในกีฬาชาติก็นับว่าช่วยชูเหว่ยตงให้อยู่ในสาย ตาของพวกผู้นําได้แล้วผู้จัดการกรมถึงขั้นชมเขาที่ได้รางวัลเหรียญทองในที่ประชุมเลยนะเป็นเพราะหลีไต้คนนี้นี่เองที่เป็นคนช่วยเขาไว้ไม่แปลกใจเลยที่รู้เหว่ยตงจะมอบโอกาสนี้ให้กับเขา “หลิวโชวเฉิงคิดซักพักก่อนจะถาม”ได้เช็คประวัติเขารึยัง บางทีเขาอาจจะเป็นญาติกับหัวหน้าคนไหนก็ได้นะ?”ไม่มีเลยครับแต่เขาเคยอยู่ที่มชาติชั่วคราวอยู่บ่อยครั้งอยู่ครับ”หวางทงพูด”ไม่มีเส้นเลยเหรอ!“หลิวโชวเฉิงดูที่ประวัติของหลีใต้แล้วพูดเหมือนกับว่ากําลังพูดกับตัวเอง”เขาเกิดในเมืองโหยวฮาว แล้วก็เรียนในเมืองโหยวฮาวไม่มีผู้นําคนไหนของเราอยู่ในเมืองโหยวฮาวเลย เขาก็ไม่น่ามีญาติเป็นหัวหน้าคนไหนนะ ดูเหมือนว่าหลีไต้คนนี้จะไม่มีคนคุ้มครองเลยพอพูดแบบนี้แล้ว ตาของหลิวโชวเฉิงก็เปร่งประกาย เขาคิดกับตัวเองว่านี้มันโอกาสทองของเขาที่จะได้ไปอเมริกาชัดๆ!

ในสนามฝึก หลีไต้กําลังยุ่งอยู่กับการฝึกแล้วเขาก็เห็นชูเหว่ยตงเดินสับเท้าอย่างไวมาทางเขา

ท่าทางของชูเหว่ยตงดูเคร่งเครียดแถมยังมีแววตาของความโกรธแฝงอยู่ด้วย”หลี่ มานี้เดี๋ยวนี้เลย“ชูเหว่ยตงพูดเสียงดังหลี่ได้วิ่งไปหาเขาทันที”เกิดอะไรขึ้นครับโค้ชหลี่ไต้ถาม”เดินไปคุยไปกันดีกว่า“ชูเหว่ยตงเดินต่อไปอีกหลายก้าวก่อนจะพูด”หลี่หลายวันก่อนที่ฉันบอกว่านายจะได้ไปดูงานที่อเมริกาใช่ไหมตอนนี้คงไม่ได้ไปแล้วละเกิดอะไรขึ้นครับ”หลี่ไต้ถามด้วยความตกใจ”ใครบางคนเอาสิทธิ์ของนายไป“ชูเหว่ยตงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้”ผู้จัดการเฉียวเอาที่ของนายไปแล้ว“หลี่ไต้ผิดหวังแต่ก็ไม่ถามต่อว่าทําไมการไปต่างประเทศด้วยงบของรัฐนั้นมันเป็นโอกาสที่ดีแถมที่จะไปยังเป็นอเมริกาด้วย แน่นอนว่าใครๆก็อยากได้โอกาสแบบนี้แล้วตอนนี้มีเจ้าหน้าที่คนนึงแย่งที่ของเขาไปแน่นอนละว่าเขาคงไม่ถามว่าทําไม

ชูเหว่ยตงถอนหายใจยาวๆ มันเป็นความผิดของฉันเองฉันคิดว่าเพราะว่ามันเป็นสิทธิ์ของทีมกรีฑา เราเลย น่าจะตัดสินใจกันเองได้ว่าใครจะไปฉันไม่คิดว่าจะมีใครบางคนมาแย่งที่ของนายไปหลังจากที่เราส่งใบสมัครไปแล้ว”ผมเข้าใจได้แหล่ะครับมันเป็นโอกาสหายากที่จะได้ไปต่างประเทศแน่นอนว่าใครๆก็อยากไป“ถึงเขาจะพูดแบบนั้นแต่เขาก็ไม่พอใจเอามากๆเหมือนกัน

ชูเหว่ยตงตบไหล่หลีใต้แล้วพูด “ฉันผิดเองละที่ไม่คิดให้รอบคอบถ้าฉันใส่ชื่อตัวเองลงไปแทนคงไม่มีใครกล้าแย่งที่แน่ๆเพราะฉันเป็นถึงหัวหน้าโค้ชทีมกรีธา ตําแหน่งฉันมันเป็นทางการแล้วแต่ของนายมัน…”ชูเหว่ยตงถอนหายใจอีกครั้งหลีไต้เข้าใจที่เขาสือ

จะพูดง่ายๆว่าเขาผิดเองที่เขาไม่ได้ใหญ่โตขนาดนั้นถ้าเหว่ยตงเป็นคนไปคงไม่มีใครกล้าเอาสิทธิ์ของเขาไปแน่ๆแต่หลไต่ไม่มีทั้งตําแหน่งไม่มีทั้งเส้นสายถึงแม้ว่าหลีไต้จะไม่รู้ว่าหลิวโชวเฉิงจะส่งสิทธิ์การไปต่างประเทศนี้ไปให้คนอื่นแล้วแต่สิทธิ์นี้มันก็เหมือนกับเงินร้อน ที่ใครๆก็อยากได้มันไม่ว่าจะแบบลับๆหรือเปิดเผย

หลีไต้ตอนนี้หงุดหงิดสุดๆในตอนนั้นเองที่เขาทําอะไรไม่ได้เลยครั้งนึงเขาก็เคยโดนแบบนั้นตอนที่อยู่ในค่ายฝึกโค้ชรุ่นใหม่ที่โดนฉวงซูฉีแย่งไปแบบดื้อๆตอนนั้นเขาก็ไปหาโค้ชติ้งไฮทําให้เขาได้เข้าไปแต่โอกาสที่จะไปอเมริกานี้มันทําอะไรไม่ได้จริงๆ

ชูเหว่ยตงพยายามที่จะปลอบใจเขา”เอาหน่ะอย่าคิดมากหน่ะ นายยังหนุ่มยังแน่น ยังมีโอกาสที่จะได้ไปต่างประเทศอีกตั้งเยอะตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไปนายลาหยุดเพิ่มได้อีก2วัน รวมวันเสาร์อาทิตย์แล้วก็4วันรวดเลยไปพักผ่อนเถอะนายจะกลับบ้านก็ได้นะ

เขาพูดคําปลอบใจอีกนิดหน่อยก่อนจะจากไปหลี่ไต้กลับไปที่สนามฝึกด้วยจิตใจที่เศร้าหมอง

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นหลีไต้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วมันเป็นเบอร์แปลกๆที่ไม่รู้จัก

“สวัสดีครับ”หลี่ได้รับสาย แล้วคิดว่าน่าจะเป็นขายของละมั่ง

“สวัสดีคะ คุณหลี่ได้รึเปล่าคะ โทรมาจากสํานักงานตรวจคนเข้าออกคะ พาสปอร์ตของคุณเสร็จแล้วนะครับถ้ามีเวลาสามารถเข้ามารับได้เลยนะคะ”เสียงผู้หญิงดังขึ้นมา

“อ้อ พาสปอร์ตนี้เอง”หลีไตยิ้มประชดตัวเอง โอกาสที่เขาจะได้ไปต่างประเทศโดนแย่งไปแล้วมีพาสปอร์ตไปก็เท่านั้นละ