A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 425

Chapter 425 : ประวัติศาสตร์ที่มืดมน

สีหน้าของฟ็อกซ์อึมครึมลงทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น มือขวาที่ปกคลุมไปด้วยน้ําแข็งของเขาสั่นเล็กน้อยในขณะที่มือซ้ายของเขานั้นกําแน่น

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

กุสตาฟและทอรัสต่างก็หัวเราะออกมาอย่างหนักจนเกือบจะตกจากเก้าอี้

จิงซ์และฮาวิดพยายามกลั้นขําเอาไว้อย่างสุดความสามารถ คนหนึ่งพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเองไปที่โคมระย้าคริสตัลบนเพดานในขณะที่อีกคนหนึ่งพยายามมุ่งความสนใจไปที่จุดสีดําเล็ก ๆ บนโต๊ะ อย่างไรก็ตามร่างกายของพวกเขาทั้งคู่กลับสั่นอย่างไม่อาจควบคุมได้ ฮาวิดเป็นคนแรกที่กลั้นไม่ไหวและระเบิดเสียงหัวเราะออกมาในขณะที่เขาหันไปมองฟ็อกซ์ “พรืด…ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันกลั้นไว้ไม่ไหวแล้ว! ฟ็อกซ์ จริง ๆ แล้วฉัน อยากจะบอกนายมานานแล้วว่ากันของนายขาวมาก…ฮ่าฮ่าฮ่า!”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! นายเห็นด้วยเหรอ? ฉันเองก็เห็นเหมือนกัน! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” จิงซ์เองก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกับมีน้ําตาไหลออกมาจากหางตาของเขา

ยาเบะมิยะหันหน้าหลบไปด้านข้างในทันทีและพยายามไม่ไปร่วมวงหัวเราะกับพวกเขา อย่างไรก็ตามเธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขให้กับความคิดที่ว่าฟอกซ์ผู้ยิ่งใหญ่ถูกไล่ล่าในสภาพเปลือย

อเล็กซ์…ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้ อย่างไรก็ตามคน ๆ นี้ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอนดังนั้นอเล็กซ์จึงต้องลงโทษเขา ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าในตอนนั้นเขาอยู่กับเจ้าหญิงมั้ย ร่องรอยของความประหลาดใจ ความสับสนและความโหยหาปรากฏขึ้นในแววตาของแซลลี่

“งั้นคุณก็วิ่งไปรอบ ๆ เกาะในสภาพเปลือยจริง ๆ น่ะสิ? คุณเป็นพวกชอบโชว์เหรอ? อี! ไร้ยางอายมาก!” เอมี่มองฟ็อกซอย่างดูถูกเหยียดหยาม

มันเคยมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นด้วยเหรอ? แม็กซ์สับสนเล็กน้อยเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาหาเหตุการณ์นั้นในความทรงจําของเขาไม่เจอและเขาไม่เคยรู้จักฟอกซ์มาก่อน ดังนั้นเขาจึงสมมติฐานได้ว่าเขาน่าจะอยู่กับอิริน่าในตอนที่เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น

ฟ็อกซ์สูดหายใจเข้าลึกเพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเองก่อนที่จะตอบโต้แดรกคูล่าเพื่อเป็นการเอาคืน “เฮ้ แดรกคูล่า ไม่ใช่ว่าแวมไพร์อย่างพวกแกประกาศว่าพวกแกจะดื่มแค่เลือดเท่านั้นและไม่เคยกินผักหรอกเหรอ? ฉันได้ยินมาว่าเจ้าหญิงอิริน่าบังคับให้แกกินหญ้าเป็นเวลาสามวันและแม้แต่ผมของแกก็ถูกย้อมให้กลายเป็นสีเขียวของ หญ้า”

รอยยิ้มของแดรกคูล่าแข็งค้างไปราวกับว่าเขาถูกบังคับให้ระลึกถึงความหลังที่เจ็บปวด สีหน้าของเขาค่อย ๆ บิดเบี้ยวและมีเลือดฝาดปรากฏขึ้นบนแก้มที่ซีดขาวของเขา

“พรืด…ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันจําได้ เหตุการณ์มันเกิดขึ้นที่ลานปีศาจ เขาถูกบังคับให้โชว์ว่าแวมไพร์กินพืชเป็นอาหาร แถมพวกเขายังขายตั๋วใบละ 10 เหรียญเงินเพื่อให้คนเข้าชมด้วย ฉันเองก็ซื้อตั๋วเข้าไปดูและนั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นแวมไพร์เพลิดเพลินไปกับการกินหญ้าจํานวนมาก” ทอรัสหัวเราะอย่างหนักจนเกือบจะทนไม่ไหวแล้ว

“ฉันเองก็เห็น วันนั้นฉันพาลูกชายไปด้วย เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันคิดถึงเรื่องนั้นฉันก็หัวเราะได้ตลอดเลย” กุสตาฟเองก็หัวเราะจนเหนื่อยเช่นกัน

“เชี่ยเอ๊ย! พะ..พวกแกเองก็ไม่ได้อยู่ข้างเดียวกันกับฉันเหรอ?” แดรกคูล่ามองทอรัสและกุสตาฟด้วยสีหน้าเจ็บปวด

“ฉันเองก็เกือบจะลืมไปแล้ว ฉันบินไปที่นั้นเพื่อดูมันและนั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นแวมไพร์กินหญ้าอย่างมีความสุข ฉันไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นแก!” จิงซ์มองแดรกคูล่าด้วยสีหน้าประหลาดใจก่อนที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอีกครั้ง

ยาเบะมิยะกัดริมฝีปากล่างของเธอไว้และพยายามอย่างเต็มที่เพื่อควบคุมเสียงหัวเราะของเธอเอาไว้ “อิริน่า?” แม็กซ์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินแบบนั้น อย่างไรก็ตามเขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะในใจ บังคับแวมไพร์ให้กินหญ้า ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนพิเศษจริง ๆ

ยิ่งไปหว่านั้นเธอยังขายตัวให้คนเข้าไปดูด้วย เธอพยายามหาเงินเพื่อสนับสนุนการเดินทางของเธอใช่มั้ย? เธอหนีออกจากบ้านตามลําพังเพื่อออกสํารวจทวีปนอร์แลนด์ดังนั้นเธอจึงต้องหาเงิน เป็นวิธีหาเงินที่ไม่เหมือนใครจริง ๆ…

เจ้าหญิงอิริน่า! ดวงตาของแซลลี่เป็นประกายขึ้นมาในทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น เธอเลียนแบบอิริน่าด้วยการหนีออกจากบ้านและเธอก็แปลกใจมากที่ได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับไอดอลของเธอที่นี้ เธอคิดกับตัวเอง เจ้าหญิงน่าทึ่งมาก! เธอไปที่เกาะปีศาจจริง ๆ และบังคับให้แวมไพร์กินหญ้า! แต่ทําไมเธอถึงเรียกเก็บเงินค่าเข้าชมล่ะ มันอาจจะเป็น…?!

ตาของแซลลี่เบิกกว้างในทันที มีเหตุผลสองข้อที่ทําให้เธอยังอยู่ที่เมืองเคออส เหตุผลแรกคือเธอถูกดึงดูดโดยอาหารแสนอร่อยของร้านอาหารมามและเหตุผลที่สองคือเธอไม่มีเงินพอที่จะเดินทางไปไหนต่อ

หลังจากที่ออกมาจากป่าแห่งสายลมเธอก็ได้รับรู้ว่ามันยากแค่ไหนที่จะไปไหนมาไหนในทวีปนอร์แลนด์โดยไม่มีเงิน

เอลฟ์อยู่ใกล้ชิดกับธรรมชาติมากแต่พวกเขาไม่สามารถอยู่รอดได้โดยการดื่มแค่น้ําค้าง นอกจากนี้ที่พักเสื้อผ้าและของจําเป็นอื่น ๆ ก็มีค่าใช้จ่ายเช่นกัน

เธอเคยทํางานอยู่ที่โรงแรมขนาดเล็กและได้รับเงินแค่ 30 เหรียญทองแดงต่อวันดังนั้นเธอจึงรู้ดีว่าการหารายได้นั้นยากแค่ไหน อย่างไรก็ตามวิธีการสร้างรายได้ของอิริน่านั้นได้เปิดโลกใหม่ให้กับเธอ

ที่แท้เงินก็หาแบบนี้ได้ด้วย! เจ้าหญิงอิริน่าน่าพึ่งอย่างที่คิดไว้เลย… แซลลี่รู้สึกประหลาดมาก อย่างไรก็ตามถ้าเธอทําตามอิริน่าถึงแม้ว่าเธอจะเอาชนะแวมไพร์ได้แต่เธอก็คงจะทําให้พวกเขากินหญ้าไม่ได้และคงหาเงินไม่ได้เช่นกัน

“คุณลุงค้างคาว คุณไม่ได้บอกว่าคุณไม่กินผักเหรอคะ? เจ้าหญิงเอลฟ์คนนั้นพยายามช่วยคุณด้วยการให้คุณกินหญ้า!” เอมมองแดรกคูล่าด้วยท่าที่ตื่นเต้นในขณะที่เธอพูด “คุณเป็นแวมไพร์ที่ดีดังนั้นคุณไม่สามารถเลือกกินได้และต้องกินทุกอย่าง พ่อเคยบอกหนูแบบนั้น”

แดรกคูล่าหันมามองเอมในทันที ตาของเขาเบิกกว้างราวกับว่ามีเหตุการณ์ที่น่าสยดสยองปรากฏอยู่ในใจของเขา ภาพในใจของเขาเป็นเอลฟ์สาวสวยที่ถือแส้หนังสีดําเอาไว้ในมือและพยายามยัดหญ้าเข้าไปในปากของเขาในขณะที่เธอพูดคําเดิมซ้ํา ๆ “แวมไพร์ที่ดีไม่สามารถเลือกกินได้ นายต้องกินทุกอย่าง…”

ถึงแม้ว่าเขาจะเคยได้ยินคําพูดแบบนี้มาก่อนและเหตุการณ์ที่ผ่านมาถึงห้าปีแล้วแต่เขาก็ยังถูกกระตุ้นให้นึกถึงเหตุการณ์นั้น เขามองไปที่เอมีด้วยสายตาที่ซับซ้อน ดวงตาสีน้ําเงินสดใสและหูเล็ก ๆ ที่มีปลายแหลมของเธอทําให้เขารู้สึกคุ้นเคย

ไม่! เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทางที่สาวน้อยคนนี้จะเป็นลูกของเธอ! แดรกคูล่าส่ายหัวอย่างรุนแรงเพื่อกําจัดความคิดนั้น ใครจะไปคิดว่าเขาจะได้ยินคําพูดนี้จากสาวน้อยคนนี้หลังจากที่ผ่านมาหลายปี?

แดรกคูล่ามองไปที่ฟอกซ์อย่างอดกลั้น

หลังจากที่ทั้งสองฝ่ายแลกหมัดกันจนจบยกแรงไปผลก็จบลงที่เสมอกันและไม่มีใครได้เปรียนบใคร “ขําอะไรทอรัส ฉันได้ยินมาว่าหมูป่าหลังเม่นที่แกเพาะพันธุ์ถูกอิริน่าป่วนจนวุ่นวายไปหมด หลังจากนั้นแกก็พยายามไล่ตามเธอแต่สุดท้ายก็แกถูกวิ่งไล่โดยหมูป่าหลังเม่นตลอดทั้งคืนแทน ใช่มั้ย?” จิงซ์หัวเราะเบา ๆ ในขณะที่เขามองไปที่ทอรัส

“แกเองก็ไม่ควรพูดมากนะจิงซ์ ใครกันนะที่โอ้อวดว่าตัวเองแข็งแกร่งที่สุดในโลกแล้วสุดท้ายก็แพ้ในการแข่งงัดข้อกับอเล็กซ์และถูกบังคับให้เรียกเขาว่าพ่อหลังจากนั้น?” ทอรัสสวนกลับในทันที

“แกดูมีความสุขมากเลยนะกุสตาฟ ฉันได้ยินมาว่ามีบางคนพยายามที่จะแอบดูเจ้าหญิงเอลฟ์ในขณะที่เธออาบน้ําแต่สุดท้ายคน ๆ นั้นก็ถูกขังเอาไว้ในเวทมิติของตัวเองเป็นปีด้วยการจับกุมของต้นไม่โลก”

“เหอะ ตลกดีนะฮาวิด แกลืมไปแล้วเหรอว่าแกเจอกับอเล็กซ์ในขณะที่เขากําลังเดินทางไปที่เกาะมังกรเป็นครั้งแรก เขาบอกว่าแกร้อนเกินไปและเตะแกลงทะเล แกหลบอยู่ที่ก้นทะเลเป็นเวลาสามวันก่อนที่จะกล้ากลับขึ้นมา”

ในขณะเดียวกันแม็กซ์ก็หัวเราะกับตัวเองอยู่เงียบๆ อยู่ในครัว…