A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 409

Chapter 409 : รอบปฐมทัศน์ของ โกคูราคุ โจโด”

แม็กซ์ทําปลาย่างออกมาทั้งหมดสามตัว สองตัวแรกเป็นขนาดใหญ่ในขณะที่ตัวที่สามเป็นขนาดกลาง ดังนั้นทุกคนยกเว้นมิแรนด้าจึงสามารถชิมเมนูนี้ได้

จอร์จกลืนน้ําลายอีกใหญ่เมื่อเขามองไปที่ปลาย่างที่น่ากินมากตรงหน้าก่อนที่เขาจะหันไปหามิแรนด้าพร้อมกับคําพูดปลอบใจ “อย่าเศร้าไปเลยที่รัก ผมจะไม่กินปลาย่างเป็นเพื่อนคุณเอง ไก่ตุ้นของพวกเราเองก็อร่อยเหมือนกัน”

เนื่องจากความไม่สมดุลของฮอร์โมนที่เกิดขึ้นในระหว่างการตั้งครรภ์มิแรนด้าจึงมักจะมีอารมณ์แปรปรวนอย่างกะทันหันอยู่บ่อย ๆ หลังจากที่มีลูกด้วยกันมาสามคนจอร์จก็คุ้นเคยกับกระบวนการทั้งหมดแล้วดังนั้นเขาจึงไม่ได้ใจร้อนหรือหงุดหงิดอะไร

“หลังฉันคลอดเราต้องมากินปลากันให้เยอะ ๆ เลยนะ” มิแรนดาพยักหน้ารับในขณะที่เธอมองดูจอร์จด้วยสีหน้าจริงจัง

“ได้สิ หลังจากที่คุณคลอดลูกคุณสามารถกินปลาย่างได้มากเท่าที่คุณต้องการเลย ผมจะมาที่นี่กับคุณทุกวัน” จอร์จยิ้มอย่างอบอุ่นในขณะที่เขาอุ้มแองกัสไว้ด้วยแขนข้างหนึ่งส่วนมืออีกข้างเขาก็เอื้อมไปลูบท้องของมิแรนด้แล้วพูดว่า “ลูกต้องเป็นเด็กดีนะ หลังจากที่ลูกเกิดมาพ่อจะพาลูกและแม่ของลูกมาที่นี่เพื่อกินปลาให้มากที่เท่าที่พวกคุณทั้งคู่ต้องการเลย”

ราวกับว่าเด็กน้อยในท้องของมิแรนด้าเข้าใจคําสัญญาของจอร์จ เด็กน้อยหยุดดิ้นและสงบลงทําให้จอร์จคลายใจลงได้

ปลาย่างรสเผ็ดอร่อยมาก ฉันรู้สึกราวกับว่าคอของฉันกําลังถูกไฟไหม้แต่ฉันก็หยุดกินมันไม่ได้เลยวิเวียนชอบอาหารที่มีรสชาติเข้มข้นดังนั้นเธอน่าจะชอบสิ่งนี้ ลูน่าพยายามใช้มือพัดเพื่อบรรเทาความร้อนและแลบลิ้นของเธอออกมาอย่างน่ารักเธอกําลังใคร่ครวญอยู่ว่าเธอจะแอบออกมาที่นี่กับวิเวียนเพื่อเพลิดเพลินกับปลาย่างรสเผ็ดแสนอร่อยนี้ได้ยังไง

“ทักษะการทําอาหารของแม็กซ์นั้นน่าทึ่งมาก! อาหารของเขาอร่อยแบบที่ไม่สามารถหาได้จากที่อื่น!”

“พ่อของเอมี่เก่งมากเลย! ฉันอิจฉามากที่เอมี่ได้กินอาหารอร่อย ๆ แบบนี้ทุกวัน เธอต้องรู้สึกเหมือนกับได้นสวรรค์ทุกวันแน่ ๆ!”

ทุกคนพากันพูดชมแม็กซ์และเอมเองก็ยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจและมีความสุขข

“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ” แม็กซ์ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มสุภาพแต่เขาก็มีกําลังใจมากขึ้นเมื่อได้รับคําชมจํานวนมากเขารู้สึกประสบความสําเร็จที่ได้เห็นว่าอาหารของเขานําความสุขมาสู่ลูกค้าของเขา

ทุกคนเริ่มให้ความสนใจกับมื้ออาหารและเสียงพูดคุยก็ค่อย ๆ จางลง หลังจากที่อาหารทุกอย่างถูกกินจนหมดทุกคนก็เรอออกมาด้วยความพึงพอใจ

“เอ็กก.” เจสสิก้าหันไปมองเอมี่ที่ถือโร่วเจียหมัวชิ้นสุดท้ายบนโต๊ะเอาไว้ด้วยสีหน้าประหลาดใจ “เอมเธอกินอาหารได้มากขนาดไหนเนี่ย? ฉันอิ่มแล้วแต่เธอยังกินได้อีกตั้งเยอะแหนะ”

“เป็นเพราะว่ากระเพาะของฉันใหญ่กว่าของเจสสิก้าไง” เอมีหัวเราะคิกคัก เธอถือโร่วเจียหมัวด้วยมือทั้งสองข้างและกินมันอย่างรวดเร็ว

“ดูเหมือนว่าพวกเราทุกคนจะกินอาหารเสร็จกันแล้ว สําหรับงานปาร์ตี้อาหารกลางวันนี้ เอมี่ มิยะและไอช่าได้เตรียมโชว์เต้นมาให้พวกคุณทุกคนดู เรามาพักกันสักครู่และดูการแสดงของพวกเธอกันเถอะชื่อของโชว์นี้คือ ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว หลังจากการแสดงจบเราจะเสิร์ฟของหวานและมันคือเมนูใหม่ที่ร้านอาหารของเรากําลังจะขายเพราะงั้นหลังจากที่ได้กินกันแล้วผมขอข้อเสนอแนะด้วยนะครับ”แม็กซ์ประกาศด้วยรอยยิ้ม เขาเองก็ตั้ง ตารอที่จะได้ดูรอบปฐมทัศน์ของ “โกคุราคุ โจโด เช่นกัน

“ว้าว จริงเหรอ? เอม เธอเต้นได้เหมือนกันเหรอ? สุดยอดไปเลย!” ดวงตาของแดฟเน่เป็นประกายเมื่อเธอมองไปที่เอม

“เธอเต้นเป็นจริง ๆ เหรอ?” อิคนัตสึค่อนข้างสงสัย

“เอมี่เป็นคนที่เรียนรู้ได้เร็วมาก ย้อนกลับไปตอนที่คุณครูลูน่าสอนให้เราร้องเพลงเธอสามารถจําเนื้อเพลงได้ในทันที”เจสสิก้ามั่นใจในความสามารถของเอมมาก

“ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว? มันคือการเต้นแบบไหนกัน? แม็กซ์เป็นคนสอนเอมี่เหรอ? มันจะเป็นเหมือนเพลง“สาวน้อยกับเห็ด” มั้ย?” ลูน่ามองไปที่เอมก่อนที่จะหันไปให้ความสนใจกับแม็กซ์เพลง “สาวน้อยกับเห็ด” นั้นติดหูและทําให้เธอประทับใจเป็นอย่างมาก

“ฉันฝึกเต้นมานานแล้วและฉันก็ยังรู้สึกว่าตัวเองยังเต้นได้ไม่ค่อยเก่ง แต่ฉันอยากจะเต้นให้พวกเธอดู”สีหน้าของเอมนั้นค่อนข้างประหม่าแต่ในไม่ช้ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอก็เปล่งประกายไปด้วยความตื่นเต้นในขณะที่เธอพูด“หลังจากที่เต้นเสร็จเราจะได้กินของหวานเมนูใหม่ของพ่อฉันแทบจะอดใจรอไม่ไหวแล้ว!”

“ฉันด้วย ฉันหลงรักอาหารทุกอย่างของพ่อเธอแล้ว!” อิคนัตสึพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจังถั่วงอกเล็กๆ บนหัวของเขาสั่นไหวจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่งและดูราวกับว่าพวกมันมีชีวิต

“ฉันสงสัยจังว่าเมนูใหม่ของแม็กซ์คืออะไรและมันจะอร่อยเหมือนกับพุดดิ้งเต้าหูมั้ย?” ฉีฉีมองด้วยสายตาที่คาดหวัง

หลังจากที่นั่งพักกันอยู่สักครู่ เอมี่ ยาเบะมิยะและแซลลี่ก็เดินออกไปยังพื้นที่เปิดโล่งที่พวกเขาได้เคลียร์เอาไว้ก่อนหน้านี้เอมี่ยืนอยู่ตรงกลางโดยมียาเบะมิยะยืนอยู่ทางซ้ายและแซลลี่ยืนอยู่ทางขวา พวกเธอหันหน้าไป ตามทิศทางที่แตกต่างตามตําแหน่งที่ตัวเองยืนอยู่ในรูปแบบของโกคราคุโจโด” นี่เป็นการตั้งท่าเริ่มต้นก่อนที่จะเริ่มเต้น

ทั้งสามคนประกอบไปด้วยสาวน้อยลูกครึ่งเอลฟ์ที่สวมชุดเดรสสีชมพู หญิงสาวลูกครึ่งมังกรที่สวมชุดเมดสีดําและเอลฟ์สาวที่สวมชุดกี่เพ้าที่มีลายตะเข็บสีทองพวกเธอมีทั้งความน่ารักร่าเริงและสง่างามเอกลักษณ์ของพวกเธอแต่ละคนนั้นแตกต่างกันแต่เมื่อพวกเธอมารวมอยู่ด้วยกันมันก็เป็นองค์ประกอบที่สมบูรณ์แบบ

มีคนดูอยู่เยอะมาก ฉันกังวลจังเลย… ยาเบะมิยะพยายามตั้งสติด้วยการหายใจเข้าออกอย่างช้าๆแต่เธอก็ยังได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นรัวอยู่ในอกของตัวเอง

ก่อนที่เธอจะมาทํางานที่ร้านอาหารมามี่ เธอเป็นแค่คนงานที่คอยล้างจานและเตรียมวัตถุดิบภายในครัวเธอถูกเพื่อนร่วมงานและเจ้านายของเธอดูถูกอยู่เสมอ เธอกลัวที่จะเผชิญหน้ากับฝูงชนจํานวนมากและกลัวที่จะพูดคุยกับคนแปลกหน้า เธอไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะมาเรียนเต้นและทําการแสดงต่อหน้าผู้คนจํานวนมากในสักวันหนึ่ง

อย่างไรก็ตามเรื่องทั้งหมดก็กลายเป็นความจริงเมื่อเธอมาทํางานที่ร้านอาการมามี่ เธอเรียนรู้วิธีที่จะเผชิญหน้ากับลูกค้าทุกคนด้วยรอยยิ้มจากใจจริงและเธอค้นพบว่ามันหมายถึงการมีความมั่นใจและได้รับการยอมรับ

“พี่ทําได้พี่มิยะ” เอมเห็นว่ายาเบะมิยะค่อนข้างกังวลเธอจึงจับมือยาเบะมิยะเพื่อให้กําลังใจ

“การเต้นของเธอดียิ่งกว่าฉันซะอีกเพราะงั้นเธอไม่ต้องกังวลหรอก แค่เต้นเหมือนกับที่เราฝึกซ้อมกันตามปกติก็พอ” แซลลี่เองก็ยิ้มให้กําลังใจเธอเช่นกัน

ทันใดนั้นยาเบะมิยะก็รู้สึกราวกับว่าร่างกายของเธอเต็มไปด้วยพลัง ความกังวลทั้งหมดของเธอหายไปในทันที่ทําให้เธอพยักหน้ารับอย่างมุ่งมั่น “อื้มม”

“เอาล่ะ” แม็กซ์ยิ้มและกดปุ่มเริ่มเล่นบนกล่องเพลง

เพลง โกคุราคุ โจโด” ที่สนุกสนานดังขึ้น พวกเธอทั้งสามคนเองก็เริ่มเต้น การเคลื่อนไหวของพวกเธอนั้นรวดเร็วและเต็มไปด้วยชีวิตชีวามันเต็มไปด้วยพลังและความกระตือรือร้น

ท่าทางของมือที่สง่างามและขั้นตอนการเต้นแบบสับเปลี่ยนกันไปมาอย่างลงตัวทําให้การเต้นของทั้งสามคนดูมีรูปแบบที่แตกต่างกันแต่ก็ประสานกันอย่างสมบูรณ์ แขกทุกคนไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน

“นี่..มันน่าทึ่งมาก!” ปากของอิคนัตสึอ้าค้างด้วยความเหลือเชื่อ

“เป็นเพลงที่ดีมาก! และการท่าเต้นเองก็สวยมากด้วย!” ลูน่าเองก็ตกตะลึงเช่นกัน

เอมี่น่าทึ่งมาก!เธอเก่งทุกอย่างแบบนี้ได้ยังไงกันนะ? ฉันรักเธอจริง ๆ! แดฟเน่มองเอมอย่างคลั่งไคร์ราวกับว่าเธอเป็นแฟนตัวยงของเอมี่