เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 797-798

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 797 ทางเดียว

ฉินหงจื้อปลื้มใจมาก

ฉินหงจื้อพร้อมที่จะรอได้หลายวัน แต่เขาแปลกใจเล็กน้อยที่หลี่จั่วเจียมาเยี่ยมเขาในวันแรก

เมื่อหลี่จั๋วเจียมาถึงที่บ้านตระกูลฉิน ฉินหงจื้อก็ต้อนรับเขาด้วยความยินดี

“มิสเตอร์หลี่ ผม…”

ขณะที่ฉินหงจื้อกําลังจะพูด หลี่จั่วเจียก็ขัดจังหวะ

“มิสเตอร์ฉิน ผมรู้จุดประสงค์ที่คุณในการตามหาผมแล้ว ดังนั้นผมจะพูดตรงๆว่ากฎของโรงพยาบาลลั่วไห่เซินยังไม่ถูกยกเลิก ดังนั้น ทรัพย์สินของคุณหกสิบเปอร์เซ็นต์จะถือเป็นค่ารักษา

พยาบาลตามปกติ”

“ไม่มีการเจรจากันก่อนเลยเลยเหรอ ผมสามารถให้พวกคุณได้ห้าร้อยล้านหยวน ซึ่งมากกว่า ทรัพย์สินของคนอื่นร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างแน่นอน”
ความสุขที่เพิ่งปรากฏบนใบหน้าของฉินหงจื้อจางหายไป

หลี่จั๋วเจียยิ้มในขณะที่ตอบอย่างสุภาพ “ผมขอโทษ ผมคิดว่าผมได้พูดคุยเกี่ยวกับปัญหานี้

ก่อนที่มิสเตอร์ฉินหงรุ่ยจะได้รับการผ่าตัด”

“แล้วไม่มีการเจรจาเลยแหรอ?”

“ไม่” หลี่จั๋วเจียตอบ

มาเยือนครั้งนี้

ความโกรธและความผิดหวังเข้ามาแทนที่

หลี่จั๋วเจียพูดต่อหลี่จั่วเจียพูดต่อ “นั่นคือทั้งหมดที่ผมต้องพูด มิสเตอร์ฉินโปรดคิดให้ดีๆแล้ว

ติดต่อผมอีกครั้ง ผมจะออกไปก่อน”

หลี่จั๋วเจียไม่อ่อนไหวต่อความรู้สึกของฉินหงจื้อ

หลิงอีกครั้ง

เมื่อพูดจบหลี่จั่วเจียก็ลุกขึ้นเดินออกไป

เขาไม่ฟังแม้แต่ตอนที่ฉินหงจื้อตะโกนใส่เขา

ก่อนหน้านี้ฉินหงจื้อดีใจที่หลี่จั่วเจียมาเยี่ยม แต่ความหวังของเขาก็พังทลายลงหลังจากการ

หลังจากค้นหาอีกเล็กน้อย ความสนใจของฉินหงจื้อกลับเข้าสู่สถาบันวิจัยทางการแพทย์ฮุ่ย

การสถาบันนั้นลึกลับ แม้แต่คนของเขาก็ยังหารายละเอียดของอีกฝ่ายไม่ได้

ฉินหงจื้อพยายามติดต่อผู้อํานวยการสถาบันวิจัยทางการแพทย์ แต่ก็พบว่าตัวตนของผู้อํานวย

ยิ่งไปกว่านั้นทัศนคติของสถาบันนั้นชัดเจนมาก พวกเขาจะเคารพความต้องการของนักวิจัย ซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะไม่บังคับให้นักวิจัยทํางานเพิ่มเติม

ในช่วงเวลานี้ฉินหงจื้อยังได้ติดต่อแม่ฉินชวนและถามรายละเอียดเกี่ยวกับการรักษาของเธอ

แพทย์ฮุ่ยหลิงสามารถจัดการงานดังกล่าวได้

ในสถาบัน และหลังจากคุยกับแม่ของฉินชวนเขาก็ตัดสินว่า เจี่ยนอีหลิงและสถาบันวิจัยทางการ

และด้วยเหตุนี้ฉินหงจื้อจึงพยายามหาวิธีการเจรจากับเจี่ยนอีหลิงอีกครั้ง

ยังไงก็ตามครั้งนี้เขาไม่ได้แม้แต่จะเจอเจี่ยนอีหลิงอีกเลย

ฉินหงจื้อหงุดหงิดและทําอะไรไม่ถูก เขาเป็นหัวหน้าตระกูลฉินแต่เขากลับต้องขอให้เด็กหญิง

ตัวเล็กๆช่วยเขา ที่แย่ไปกว่านั้นคือตอนนี้สิ่งที่เขาได้รับคือความเย็นชาแต่เขาก็ไม่สามารถจะบ่นเกี่ยวกับมันได้

เขามีทรัพย์สินหลายหมื่นล้านหยวน แต่เป็นไปได้ว่าเขาจะไม่สามารถใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ได้

ยิ่งไปกว่านั้นลูกของตัวเองและคนรักคนแรกพูดกับเขาอย่างเย็นชา ทุกคนไม่เห็นด้วยกับแนวทางของเขา

ฉินหงจื้อคิดเรื่องนี้อย่างเศร้าใจ

ทันใดนั้นเขารู้สึกเหมือนมีอายุเพิ่มขึ้นกว่าสิบปีในชั่วข้ามคืน

แต่เขายังไม่อยากเจรจาโดยใช้เงินทุนของตระกูลฉิน

ครบรอบวันเกิดของเจี่ยนหยุ่นเฉิงอีกแล้ว เวินรั่วเตรียมของขวัญให้เจี่ยนหยุ่นเฉิงอย่างตั้งใจ

เธอใช้เวลาสองสามวันในการวาดภาพด้วยหมึก มันเป็นภาพวาดภูเขา

และวันก่อนจะถึงวันเกิดเขา ภาพวาดภูมิทัศน์ถูกส่งไปที่สํานักงานของเจี่ยนหยุ่นเฉิง เมื่อเขาเห็นภาพวาดสายตาของเจี่ยนหยุ่นเฉิงก็จับจ้องอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน

เมื่อฮั่วอวี้เดินเข้าไปในออฟฟิศ เขาก็หัวเราะเจี่ยนหยุ่นเฉิงว่า “ญาติของนายวาดรูปเก่งจริงๆรูปนี้สวยมาก ถ้านายชอบภาพวาดนี้ ก็ควรแขวนไว้บนผนังตรงข้ามกับโต๊ะทํางาน นายก็จะมองเห็นได้ทันทีที่เงยหน้าขึ้น”

บทที่ 798 วันเกิดของเจี่ยนหยุ่นเฉิง 1

เจี๋ยนหยุ่นเฉิงจ้องไปที่ฮั่วอวี้อย่างเย็นชาก่อนจะพูดว่า “ไปแขวนที่ทํางานของนายเถอะ”

เมื่อได้ยินอย่างนี้ฮั่วอวี้ค่อนข้างสับสน “ทําไมฉันต้องแขวนมันในที่ทํางานของฉัน นี่คือของขวัญวันเกิดที่ญาติของนายให้นายไม่ใช่ของฉัน”
“วันเกิด” เจี่ยนหยุ่นเฉิง

“อ้าว นายขอของขวัญวันเกิดฉันแหรอ?” ฮั่วอวี้แซว แต่สีหน้าของเจี่ยนหยุ่นเฉิงไม่ได้ล้อเล่นเลย

เมื่อเขารู้ว่าท่าทางของเจี่ยนหยุ่นเฉิงไม่ดีนัก ฮั่วอวี้ก็รีบพูดว่า “อาา…นายต้องการอะไรจากฉัน เราเป็นเพื่อนกันมานานหลายปี ฉันให้นายได้ทุกอย่างที่นายต้องการ”

“น้องสาวของฉันให้เสื้อกันหนาวกับผ้าพันคอเป็นของขวัญเมื่อสามปีที่แล้ว”

“แล้วอีหลิงให้อะไรนายในวันเกิดปีที่แล้วและและปีก่อนหน้า”

“โอ้ เสื้อกันหนาวสีดําที่นายใส่ตลอดฤดูหนาวงั้นเหรอและผ้าพันคอที่นายรักมากจนไม่อยาก

ใสใช่ไหม?” “อือ”

“เธอไม่ได้ให้อะไรฉันเลย”

เจี่ยนอีหลิงเคยให้ของขวัญวันเกิดเจี่ยนหยุ่นเฉิงทุกปีตั้งแต่ยังเด็ก

บางครั้งก็เป็นรูปดินเหนียวที่เธอทําขึ้นเอง บางครั้งก็เป็นการบ้านงานศิลปะที่เธอสร้างขึ้นเอง และบางครั้งก็เป็นขนมที่เธอเก็บไว้

เมื่อได้ยินอย่างนี้ ฮั่วอวี้ค่อนข้างแปลกใจ “โอ้ เธอไม่ได้ให้อะไรนายเลยเหรอ?” เจี่ยนหยุ่นเฉิงพูดซ้ํา “ใช่ ไม่ได้ให้”

ทันทีที่เขาพูดจบฮั่วอวี้ก็เห็นว่าดวงตาของเจี่ยนหยุ่นเฉิงนั้นดูเย็นชาอย่างน่ากลัว

หรือไม่?

“อา….ปีนี้เธอก็อาจจะไม่ได้ให้อะไรนายเหมือนเดิม” ฮั่วอวี้ปลอบเจี่ยนหยุ่นเฉิง “เธอโตแล้ว อีกไม่นานเธอจะดูแลแต่แฟนของเธอ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่เธอจะลืมวันเกิดพี่ชายตัวเอง”

“ไอ ไอ ไอ” ฮั่วอวี้รีบเปลี่ยนค่าพูด “ฉันหมายถึงของอีหลิงค่อนข้างแตกต่างจากคนอื่นบางทีเธออาจจะยุ่งกับการเรียนมากเกินไปก็ได้”

จากนั้นเจี่ยนหยุ่นเฉิงถามชั่วอวี้ “แล้วปีนี้เธอจะให้ของขวัญฉันไหม”

ฮั่วอวี้ “เอ่อ…เรื่องนี้…”

คําถามนี้ทําเอาฮั่วอวี้ชะงัก แล้วเขาจะรู้ได้ยังไงว่าเจี่ยนอีหลิงจะเตรียมของขวัญให้พี่ชายเธอ

เขาไม่ใช่คนตระกูลเจี่ยน อีกทั้งเขายังไม่ทันได๋ให้อีหลิงเรียกเขาว่า ‘พี่หยู’ เลยด้วยซ้ํา “ถ้าอย่างนั้นทําไมนายไม่ถามอีหลิงล่ะ?” ฮั่วอวี้แนะนําอย่างระมัดระวัง

ถ้าเขาบอกว่าอีหลิงกําลังจะให้ของขวัญเจี่ยนหยุ่นเฉิง แต่ถ้าลงเอยด้วยการที่เธอไม่ให้ เขาจะเอาของขวัญมาจากที่ไหน?

เจี่ยนหยุ่นเฉิงเหลือบมองฮั่วอวี้อย่างเย็นชา

ถ้าเขาถามเธอได้ เขาจะมาบอกเรื่องนี้ทําไม? “ถ้าอย่างนั้น… ฉันควรถามเธอให้ดีไหม” ฮั่วอวี้ถามอย่างไม่แน่นอน

“ตกลง”

“หือ จริงเหรอ” ฮั่วอวี้โพล่งออกมา “แต่อย่าพูดว่าฉันอยากถามเรื่องนี้” เจี่ยนหยุ่นเฉิงเสริม

ฮั่วอวี้ “อาา…….ไม่เป็นไร…ฉันจะไปหาเธอที่มหาวิทยาลัยในภายหลัง”

เจี่ยนหยุ่นเฉิง”อย่าลืมไปที่ถนนเหลาเพื่อซื้อเค้กยอดนิยมทางอินเทอร์เน็ตที่ใกล้ที่สุดแล้วนํา
ไปให้เธอด้วย”

ฮั่วอวี้ “ถนนเหลา งั้นเหรอ ? แต่นั่นเป็นทางตรงกันข้าม ต้องใช้เวลาถึงหนึ่งชั่วโมงในการขับรถไปที่นั่น”

เจี่ยนหยุ่นเฉิง “บ่ายนี้ฉันจะให้เวลานายพักร้อนครึ่งวัน” ฮั่วอวี้ตื่นเต้นมากเมื่อเขาได้ยินอย่างนี้ “โอเค โอเค ฉันจะไปที่นั่นทันที”

ฮั่วอวี้ดีใจสุดขีดทันทีที่ได้ยินว่าบ่ายนี้ไม่ต้องทํางาน เขาหันหลังเดินลงไปรับรถแล้วขับตรงไปยังถนนเหลาเพื่อซื้อเค้กยอดนิยมทางอินเทอร์เน็ตสําหรับเจี่ยนอีหลิง

เจี่ยนอีหลิงเห็นฮั่วอวี้ขณะที่เธอกําลังเก็บข้าวของเพื่อออกจากมหาวิทยาลัย

“เฮ้ น้องสาวอีหลิง~” ฮั่วอวี้ยิ้มเจ้าเล่ห์

เจี่ยนอีหลิงมองเขาอย่างสงสัย ราวกับว่าเธอกําลังถามว่าทําไมเขาถึงมาที่นี่