อั่งเปาทะลุโลก (发个红包去未来 ) - ตอนที่ 376

CF:บทที่ 376 ผลเก็บเกี่ยวจากซากเรือ

ในเช้าวันต่อมา, อู๋ฮ่าวเหรินก็ได้รับโทรศัพท์จากหม่าช่างจุน, ว่าเรือที่ถูกกู้ขึ้นมานั้นได้ทําความสะอาดเสร็จหมดแล้ว, ส่วนสิ่งของต่างๆบนเรือเดี๋ยวจะส่งไปให้, ส่วนตัวเรือคงต้องจัดการอะไรเพิ่มซึ่งจะต้องใช้เวลาอีกสักระยะ

เมื่อเขาเดินทางมาถึงที่บริษัท, เขาก็ได้นําดาวเทียมไปส่งคืนให้ที่โรงงานรถยนต์, ซึ่งก็เขาก็ได้มาด้วยว่า ทางรัฐนั้นคิดที่จะส่งดาวเทียมแบบนี้อีก 10 ดวง

หลังจากที่จัดการเรื่องต่างๆเรียบร้อยแล้ว, เขาก็ได้เดินไปที่ห้องการแพทย์เพื่อตรวจดูอาการของแดฟเน่ ในช่วงเวลาที่เขาไม่อยู่นั้น แดฟเน่นั้นถูกควบคุมโดยหุ่นยนต์ ดังนั้นจึงไม่น่าที่จะมีปัญหาอะไร

“ซูเถา, คุณมาทําอะไรที่นี่รี?”

ขาของซูเถานั้นหายดีแล้ว แต่ก็ยังจําเป็นต้องใช้เวลาอีกสักพักถึงจะกลับมาใช้งานได้ดีดังเดิม

“หัวหน้าครับ, ยังจําที่ผมเคยบอกครั้งก่อนได้มั้ยครับ ว่าผมมีสหายร่วมรบคนหนึ่งจะให้มาทดลองด้วยนะครับ”

“โอ้, คุณหมายถึงเครื่องฟื้นฟูร่างกายสินะ?”

ซูเถาผงกหัว, สหายร่วมรบของเขาคนนี้ได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงที่ขาระหว่างภารกิจ, ซึ่งเป็นผลให้จําเป็นต้องตัดขาของเขาออก

ถึงแม้เขาตอนนี้เขาจะมีชีวิตรอดอยู่ต่อไปได้ไม่มีปัญหาอะไร, แต่ทว่าเมื่อต้องกลายเป็นคนพิการ ร่างกายของเขาก็จะค่อยๆทรุดโทรมลงไปเรื่อยๆ และร่างกายก็จะทรุดลงไปในที่สุด

เมื่อได้บอกข่าวนี้แก่เพื่อนของเขา, คนๆนั้นก็ไม่ได้ลังเล และตอบตกลงทันทีทันใด

ถ้าไม่ล่าช้าออกไปเพราะอู๋ฮ่าวเหรินออกไปทะเล, เขาก็น่าจะได้เริ่มการรักษาไปแล้ว

“คุณไปพาเข้ามาให้ผมตรวจดูอาการก่อนละกัน, แล้วก็พูดกับเขาให้ชัดเจนด้วยนะว่าการรักษาแบบนี้นั้นมันอันตราย”

ซูเถายิ้มและเอามือจับบนหัวของเขาและพูดขึ้น “หัวหน้าครับจริงๆแล้วยังมีอีกสองคนที่มีปัญหาเรื่องเส้นประสาทเหมือนกับผมน่ะครับ…”

“ไปพาพวกเขาเข้ามาให้ผมตรวจพร้อมกันเลย”

หลังจากนั้นสักพัก, อู๋ฮ่าวเหรินก็ยังพบว่าซูเถายังคงยืนอยู่ที่เดิมอยู่ มีท่าทีเหมือนกําลังอายๆ

“มีอะไรอีกงั้นเหรอ?”

“ผมได้ยินมาว่าค่ายเพลงของคุณกําลังต้องการคน, แล้วน้องสาวของผมกําลังหางานอยู่ผมเลยอยากจะถามหัวหน้า…” ซูเถาพูดขึ้นอย่างเขินๆ

“ไปบอกหลิวหมิงเยว่ด้วยตัวคุณเองละกัน”

แล้วอู๋ฮ่าวเหรินก็พลันนึกถึงเรื่องของหลิงเมิ่งเสวี่ยขึ้นมาได้จึงได้ถามออกไป “น้องสาวของคุณเป็นคนยังไง? เธอรักเด็กมั้ย?”

เมื่อได้ยินที่อู๋ฮ่าวเหรินถามเขาขึ้นมา

ซูเถาก็นึกสงสัยและตอบกลับไป “น้องสาวของผมก็เป็นคนอ่อนโยนนะครับ แต่ผมไม่รู้ว่าเธอชอบเด็กเปล่า”

“ถ้าเช่นนั้นคุณช่วยลองไปถามให้ผมหน่อย, ว่าเธอชอบเด็กมั้ย เพราะผมจะมีงานให้เธอทํา, เธอเรียนดนตรีมาด้วยใช่มั้ย?”

ซูเถาก็ผงกหัวและตอบกลับมา “เดี๋ยวผมจะลองโทรศัพท์ไปถามดูครับ”

“พ่อบ้านดีแลน, อาการของแดฟเน่ดีขึ้นมากแล้ว, จากสถานการณ์และเวลาในการรักษาแล้ว, น่าจะหายในอีกไม่ช้แล้วล่ะนะ

พ่อบ้านดีแลน ซึ่งยืนดูอยู่เงียบๆมาโดยตลอด, เมื่อได้ยินข่าวก็ยิ้มออกมาอย่างยินดีบนใบหน้าของเขา

“เยี่ยมมากครับ, ขอบพระคุณมากครับ คุณอู่”

ในตอนบ่าย, ทุกอย่างที่พบบนซากเรือก็ได้ถูกนํามาส่งให้, เมื่อดูพวกผู้เชี่ยวชาญที่จะมาจัดการของโบราณแล้ว พวกเขานั้นดูมีความสุขมาก, ดูเหมือนจะเป็นการเก็บเกี่ยวที่ดีจริงๆ

“หัวหน้าครับ, มีหีบสมบัติมากมายบนเรือที่คุณกู้ซากขึ้นมาได้นะครับ”

“มีอยู่ถึง 3 หีบซึ่งบรรจุเต็มไปด้วยทองและเงินมากมาย, ดูเหมือนน่าจะเป็นเรือที่กําลังจะล่องไปที่เอเซียตะวันออกเฉียงใต้เพื่อค้าขายแน่เลยครับ”

“เมื่อได้ยินที่พวกเขาพูดแล้ว, สีหน้าของอู๋ฮ่าวเหรินที่ตอนแรกดูมีความสุขอยู่ดีๆ ก็กลายมาเป็นน่าเกลียดขึ้นทันใด

“ไม่มีอย่างอื่นนอกจากเงินกับทองเลยเหรอ? อย่างพวกเครื่องลายครามหรือของโบราณอะไรแบบนั้น”

“มีเครื่องลายครามไม่ค่อยมาก, จะมีก็แต่ของแปลกๆที่เหมือนจะเป็นงานฝีมือของชาวเอเซียตะวันออกเฉียงใต้น่ะครับ พวกเราเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องของงานฝีมือของพวกเขามากนัก”

แทบจะหน้ามืด, ดูเหมือนการกู้ซากเรือในครั้งนี้จะทําให้เขาสิ้นหวังอีกครั้ง, ทองและเงินนั้นคืออย่างท้ายๆที่อู๋ฮ่าวเหรินนั้นอยากจะพบเจอเลย

มีคนมากมายที่มองดูสีหน้าของอู๋ฮ่าวเหรินแล้วพบว่ามันรู้สึกแปลกๆ, มันไม่ใช่เรื่องดีหรอกเหรอที่กู้ซากเอาทองขึ้นมาได้? ทําไมหัวหน้าถึงดูไม่มีความสุขเลยนะ?

มองดูข้าวของที่พวกเขาเอาลงมาจากรถ, อู๋ฮ่าวเหรินก็ทําการตรวจเช็คที่ละกล่องที่ละกล่อง

ตราบเท่าที่เจอทองและเงิน, เขาก็จะส่งต่อออกไปทันที, ของพวกนี้ทั้งหมดจะถูกเก็บเอาไว้ในโกดังเก็บของทีหลัง

ในที่สุด, อู๋ฮ่าวเหรินก็พบของที่มีค่ามากกว่า 3 กล่องนั้นแล้ว ซึ่งมีอยู่ 2 กล่องที่ใส่ของโบราณของเอเซียตะวันออกเฉียงใต้เอาไว้, ซึ่งเขาก็ไม่รู้หรอกว่าของพวกนั้นจะมีค่ามากขนาดไหนในระบบซองแดง

และยังมีกล่องอื่นๆที่มีใส่ของอื่นๆอีกอย่างเช่น ไข่มุกเรืองแสง, ปะการังแดง, ไข่มุก, และอื่นๆที่ถูกเก็บรักษาเอาไว้อย่างดีอย่างไม่น่าเชื่อ

“พวกคุณ, เดี๋ยวผมจะส่งพวกเงินและทองพวกนี้ไปให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องของทางรัฐนะ”

ถึงแม้ว่าการกระทําของอู๋ฮ่าวเหรินนั้นจะเข้าใจได้ยาก, แต่คนพวกนี้ก็รู้ดีว่าพวกเขาไม่ควรจะถามในเรื่องที่ไม่ควรถาม

เมื่อจื่อหยงได้ทราบถึงเรื่องนี้เข้า, เขาก็สงสัยและโทรถามอู๋ฮ่าวเหริน

“ทําไมคุณถึงให้เงินกับทองทั้งหมดแก่ทางรัฐล่ะ?”

“ของพวกนั้นผมไม่ต้องการ ก็เลยว่าจะบริจาคให้กับกองคลัง”

เมื่อได้ยินคําตอบของอู๋ฮ่าวเหริน, จื่อหยงถึงกับรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เพราะมีบางคนที่มีความคิดที่จะยักยอกเอาของพวกนี้ไป, ซึ่งมันจะดีกว่าที่จะทิ้งของพวกนี้ไว้กับเขาและไม่ให้อะไรกับทางรัฐ

อย่างที่กล่าวไปข้างต้น, เดิมที่ของที่เขาขึ้นมาได้ก็ควรจะเป็นของเขาอยู่แล้ว และไม่จําเป็นที่จะต้องให้ทางรัฐด้วยซ้ํา

“จะว่าไป, คุณเคยบอกกับผมว่าคุณจะให้โควต้าการรักษาระบบเส้นประสาทให้แก่ผมใช่ไหม เมื่อไรผมถึงจะได้รึ? ผมมีพวกผู้การในกองทัพมากมายซึ่งมาเซ้าซื้ถามผมเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่บ่อยๆ”

“เรื่องนี้เหรอ, คุณส่งพวกเขามาหาผมได้เลย, ผมจะรักษาให้เอง”

“โอเคเลย, งั้นเดี๋ยวผมจะไปบอกข่าวดีแก่พวกเขาให้”

เมื่อผู้คนได้ออกไป, เหลือแค่เพียงอู๋ฮ่าวเหงินที่อยู่ในโกดังเพื่อตรวจสอบข้าวของพวกนี้

จากผลสรุป, ก็ได้ของดีมาอยู่, ค่าของเครื่องลายครามพวกนี้นั้นดูจะไม่ค่อยค่ามาก, แต่พวกของงานฝีมือของคนเอเซียตะวันออกเฉียงใต้พวกนี้นั้น, มีค่ามากนัก

หนึ่งในนั้นมีค่าถึง 1 ล้านเหรียญพลังงาน, และของบางอย่างก็มีค่าถึง 1 แสนเหรียญพลังงาน

ซึ่งเรื่องนี้ทําให้อู๋ฮ่าวเหรินถึงกับมีความคิดอะไรขึ้นมา, นอกจากจีนแล้ว ยังมีประเทศอื่นๆอีกมากมายที่มีงานศิลปะพวกนี้อยู่โดยเฉพาะในยุโรป

ดูเหมือนว่าเขาควรจะหาช่องทางเพื่อที่จะเอางานศิลปะกลับมาจากยุโรปบ้าง, ลําพังแค่งานศิลป์ในจีนคงไม่พอที่จะให้เขาอัพเลเวลแน่

อู๋ฮ่าวเหรินคิดถึงข้อมูลที่เขาได้มาจากตระกูลของแดฟเน่ในคราวที่แล้ว, อย่างเรื่องของโบราณจีนที่ถูกขโมยไปโดยชาวอังกฤษและฝรั่งเศส

เขาคงจะไม่สามารถไปได้ด้วยตัวเองได้, เขาคงจะต้องหาวิธีอื่นในการเอาของพวกนั้นกลับมา โดยที่ไม่มีใครรับรู้ถึงตัวเขาได้ราวกับเป็นผู้

เมื่อต้องมาเจอกับอู๋ฮ่าวเหริน, ดูเหมือนพวกตระกูลเก่าในยุโรปและพิพิธภัณฑ์อังกฤษคงจะถึงคราวซวยซะแล้ว

เขาได้ส่งข้อมูลบางอย่างไปให้หม่าช่างจุน, และขอให้เขาขับเรือกู้ซากและร่วมมือกับพวกหุ่นยนต์บนเรือในการกู้ซากเรือลําอื่นในคาบสมุทรจีนต่อ

แน่นอนว่า, ซากเรือพวกนี้มีขนาดเล็ก ส่วนสําหรับเรื่องของเรือล่าใหญ่ๆเขายังไม่คิดที่จะทําอะไรในตอนนี้

ในเวลานี้, ดาวเทียมที่อู๋ฮ่าวเหรินส่งไปให้ที่เมืองหนุ่ยก็ได้ถูกส่งต่อไปที่ฐานปล่อยดาวเทียมแล้ว

ที่ฐานปล่อยดาวเทียมนั้น มีเหล่าผู้เชี่ยวชาญที่กําลังตรวจสอบจรวดอยู่ รวมถึงดาวเทียมพิเศษพวกนี้

ดาวเทียมทั้งหมดนี้ได้ทําการติดตั้งอุปกรณ์เทคโนโลยีดาวเทียมที่ได้มาจากอู๋ฮ่าวเหรินและอุปกรณ์ที่วิจัยขึ้นมาใหม่, ซึ่งมีดาวเทียมสอดแนมจํานวนมากติดตั้งอยู่, ในคราวนี้เพื่อที่จะใช้ทดสอบประสิทธิภาพของเทคโนโลยีดาวเทียมของอู๋ฮ่าวเหรินจากบนท้องฟ้า

ซึ่งถ้าผลการทดสอบออกมาได้ผลเช่นเดียวกับบนพื้นดินแล้ว, ดาวเทียมทั้งหมดของทางรัฐก็จะถูกติดตั้งด้วยอุปกรณ์ชนิดนี้ทั้งหมด

ในเวลานี้ จีนได้ก้าวล้ํานําหน้าสหรัฐเรื่องของเทคโนโลยีดาวเทียมแล้ว

“เป็นอย่างไรบ้าง?”

“ไม่มีปัญหา, ทันทีที่ดาวเทียมกลับมาถึง ก็สามารถปล่อยขึ้นฟ้าได้ทันที”

“ถ้าพวกเราได้เทคโนโลยีด้านจรวดที่ล้ําสมัยมากกว่านี้มานะ, จรวดทุกวันนี้ กําลังของมันยังไม่ดีพอ!”

“ไม่ต้องกังวลไปหรอก, ถ้ามีเทคโนโลยีเครื่องยนต์อันนั้น, เมื่อพวกเราวิจัยได้สําเร็จแล้ว, พวกเราจะสามารถสร้างจรวดที่ล้ําสมัยมากกว่านี้ได้แน่”

คนพวกนี้ต่างก็ทิ้งกับเทคโนโลยีเครื่องยนต์ที่ได้มาจากอู๋ฮ่าวเหรินยิ่งนัก