อั่งเปาทะลุโลก (发个红包去未来 ) - ตอนที่ 365

CF:บทที่ 365 ฮ่าวเหงินที่หายไป

นั่งบนรถลอยฟ้า, อู่ฮาวเหรินก็เข้าได้ใจถึงประสิทธิภาพของยานพาหนะชนิดนี้

องศาการบินไม่ต้องพูดถึง, ความมั่นคงของมันทําให้ผู้ขับขี่รู้สึกราวกับนั่งอยู่ในห้อง

1 ชั่วโมงต่อมา เมื่ออู่ฮาวเหรินมองดูระยะทางการบิน, เขาก็เข้าใจได้ถึงความต่างของเทคโนโลยีของอนาคตและปัจจุบัน

เดินทางมาได้มากกว่า 600 กิโลเมตรโดยไม่ได้ใช้ความเร็วสูงสุด, นี่ถ้าวิ่งมาด้วยความเร็วสูงอู่ฮาวเหรินเดาว่าคงจะใช้เวลาแค่ 20 นาทีเท่านั้น

แต่ทว่ามีบางสิ่งที่เขาไม่รู้คือ, หลังจากที่มีการระเบิดของเรือเร็วของโจรสลัดแล้ว ก็ได้มีเรือขนาดกลางหลายลําออกตามหาเขาที่บริเวณนั้น

มองดูเศษซากเรือเร็วบนทะเลพวกนี้, กลุ่มผู้คนก็เริ่มรู้สึกกระวนกระวายและพวกเขาก็เริ่มแยกย้ายออกค้นหาในทะเลแถวนี้

“ท่านครับ, มีศพอยู่ตรงนี้ด้วยครับ”

มองดูศพที่กระรุ่งกระดิ่ง, ผู้บังคับบัญชาที่อยู่บนเรือรบก็หน้านิ่วคิ้วขมวดขึ้นมา

“มันน่าแปลก, มันดูเหมือนถูกโจมตีด้วยระเบิดแรงสูง, เมื่อดูจากเศษซากเรือที่อยู่ในทะเลพวกนี้อํานาจการทําลายของระเบิดแรงสูงนี้จะต้องอานุภาพสูงมากแน่”

“ท่านครับ, โจรสลัดพวกนี้น่าจะเป็นพวกเดียวกับที่มาโจมตีเรือกู้ซากนะครับ แล้วทําไมพวกเขาถึงได้มาตายกันที่นี่ได้นะ?แล้วใครเป็นคนจัดการพวกเขา”

“ตอนนี้คงยังระบุแน่ชัดไม่ได้, แต่จากข้อมูลที่เราได้มาจากเรือกู้ซากแล้ว, เรือของคุณอู่น่าจะล่องเรือมาในทิศทางเดียวกันนี้”

“ท่านครับ, หรือว่าจะมีใครมาจับตัวคุณไปที่นี่, แล้วคนพวกนี้ก็ดวงซวยมาเจอเข้าพอดี, คนพวกนั้นก็เลยฆ่าทุกคนในบริเวณนี้เพื่อปิดปากแน่เลยครับ”

ผบ.มองมาที่เขาและไม่ได้ตอบอะไรเพราะว่าเรื่องนี้มันจะมีผลกระทบมากเกินไป

เมื่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้องของทางรัฐได้รับข้อมูลนี้มา, พวกเขาก็รีบไปรายงานโดยทันที,พวกเขาไม่คาดคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นได้

“พบเรือที่เขานั่งมารึยัง?”

“ยังครับท่าน, มันเหมือนหายไปเลยครับ, พวกเราใช้ดาวเทียมช่วยสอดส่องแล้ว แต่ก็ยังไม่พบครับ”

ในเวลานี้เอง, ที่มีคนที่เดินเข้ามาจากข้างนอกนําเอกสารมาให้กับท่านเลขานุการ

“ท่านครับ, มีรายงานเข้ามาว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นในทะเลแถวนั้นครับ, พวกโจรสลัดที่คิดจะมาปล้นเรือกู้ซากนั้น ได้เสียชีวิตหมดในทะเลแถบนั้นแล้วครับ, ยิ่งไปกว่านั้นยังพบว่าโจรสลัดพวกนี้น่าจะตายด้วยระเบิดแรงสูงครับ”

“จากข้อมูลที่ได้มาจากเรือกู้ซากนั้น เรือของคุณอู่ก็แล่นมาในทิศทางเดียวกันกับจุดที่พบศพของโจรสลัดที่ตายด้วยครับ”

“แล้วพบร่องรอยอะไรของเจ้าหนูนั่นมั้ย?”

“ไม่เลยครับ,

พวกเขาไม่พบแม้แต่ชิ้นส่วนของเรือที่คุณอู่ขับมาในทะเลแถวนั้นเลยครับ”

หลังจากที่คิดอยู่สักพักใหญ่, ความปลอดภัยของอู่ฮาวเหรินนั้นถือเป็นเรื่องที่เขากังวลมากที่สุด,ทั้งอาวุธ และเทคโนโลยีที่ใช้บนเรือกู้ซากนั้น ได้แสดงให้เขาเห็นถึงความหวังของกองทัพเรือจีน

เหล่าผู้จัดการของฟิวเจอร์กรุ๊ปนั้นต่างก็รู้สึกสับสนในวันนี้, พวกเขานั้นต่างก็ถูกถามถึงหัวหน้าโดยหน่วยงานต่างๆที่เกี่ยวข้อง

เหล่าผู้จัดการต่างก็มารวมตัวกันที่ห้องอาหารในเขตของหอพัก, เว่ยหมิงก็ได้พูดถามขึ้น “เกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ? ทําไมถึงติดต่อหัวหน้าไม่ได้เลย?”

ลิวหมิงเยวมองดูทุกคนและพูดกลับไป “ฉันก็ด้วย, หัวหน้าคงไม่ได้เกิดอุบัติเหตุหรอกนะ! แต่เมื่อวานนี้หัวหน้าก็โทรกลับมาและถามถึงเรื่องของบริษัทอยู่”

“ข่าวเรือการจมของเรือรบอเมริกาเมื่อวันก่อนจะต้องเกี่ยวข้องอะไรกับหัวหน้าของพวกเราแน่เลย, พวกเขาบอกว่าจมเพราะโจรสลัดก็จริงแต่ก็ใช้หลอกได้แค่พวกคนที่ไม่รู้เท่านั้นแหละ”ลู่เผิงเฟยพูดขึ้นบ้างหลังจากที่คิดอยู่สักพัก

เขาจําได้ถึงตอนที่หัวหน้าโทรศัพท์หาใครสักคนตอนที่เขาถูกช่วยไว้ในพม่า และพวกกองกําลังติดอาวุธก็ได้ตายไปแบบแปลกๆ

ช่วงนี้, เขาได้ยินจากทางรัฐมาด้วยว่า ได้อนุมัติให้หัวหน้านั้นสามารถสร้างสถาบันวิจัยอาวุธได้,เขาจึงเดาว่าเรื่องนั้นจะต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับหัวหน้าแน่ๆ

หลิวเม่ยหรูจิบชาและพูดขึ้นด้วยอารมณ์ที่ผ่อนคลาย “อย่าไปเดาให้เสียเวลาเลย, บอสไม่เป็นอะไรหรอก,พวกคุณไม่สามารถติดต่อใครได้ง่ายๆเมื่อคนที่คุณต้องการจะติดต่ออยู่กลางทะเลอยู่แล้ว”

“พี่เม่ยหรูคะ, พี่จะต้องรู้ความลับอะไรที่พวกเราไม่รู้แน่ ในเมื่อพี่เข้าบริษัทนี้ก่อนใครเลยใช่ไหมคะ?” โจ้วหลานถามขึ้นมา

ลิวหมิงเยว่เองก็ร่วมคะยั้นคะยอด้วย “พี่เม่ยหรูคะ, เล่าอะไรให้พวกเราบ้างสิ, ฉันคิดว่าหัวหน้าต้องมีความลับอะไรซ่อนอยู่แน่”

เว่ยหมิงและลู่เผิงเฟยเองก็มองมาที่หลิวเม่ยหรูเช่นกัน, พวกเขาเองต่างก็คิดว่าหัวหน้าจะต้องมีความลับอะไรซ่อนอยู่เช่นกัน

หลิวเม่ยหรูมองดูท่าทางสงสัยของทุกคน, ก็ยิ้มออกมาและพูดขึ้น “ความลับของหัวหน้านั้นมีเยอะแยะมากมายเลยล่ะ, ยกตัวอย่างเช่น ทําไมเขาถึงได้ฉลาดถึงขนาดนั้น เขายังมีเทคโนโลยีที่ไฮเทคแบบนั้นมากอีกแค่ไหนกันแน่, หรือแม้แต่ AI, ของบริษัทเรานั้นจะไปถึงจุดไหนกัน? พวกนี้แหละคือความลับของหัวหน้า, ที่แม้แต่ฉันเองก็ไม่รู้เช่นกัน”

“แต่เอาจริงๆ ก็พอจะรู้ความลับของบริษัทที่ไม่เป็นความลับอยู่บ้างนะ, เช่นว่าเรื่องตอนที่บริษัทเริ่มก่อตั้งนั้นก็มีบริษัทต่างชาติสองบริษัทมาร่วมลงทุนเป็นเงินรวมทั้งสิ้น 700 ล้านดอลล่าร์, แล้วบริษัทต่างชาติที่ลงทุนให้บริษัทของเรานั้นไม่นานก็ได้หายตัวไป”

“ผมจําได้ เป็นตอนที่ผมเข้ามาร่วมลงทุนเรื่องของวัสดุเส้นใยพืช, ในตอนนั้น บริษัทนี้ไม่มีชื่อเสียงเลยแม้แต่น้อย, จนผมนั้นเกือบที่จะปฏิเสธงานที่สุดจะน่าอิจฉาอันนี้ไปในตอนนั้น” ลู่เผิงเฟยพูดขึ้นบ้าง

หลิวหมิงเยี่ยและโจ้วหลานนั้นต่างก็ครุ่นคิด, พวกเธอนั้นไม่ใช่คนโง่, แน่นอนว่า พวกเธอนั้นรู้ดีว่าเรื่องนี้คือความลับที่น่าทึ่งมาก

ด้วยผลงานในปัจจุบันของฟิวเจอร์กรุ๊ป, บริษัทที่ร่วมทุนที่มาลงทุนให้กับบริษัทในตอนแรกนั้นไม่ได้หายไป ไหนง่ายๆแน่ โดยเฉพาะจากสถานการณ์ในปัจจุบันของฟิวเจอร์กรุ๊ปนั้น

“ดังนั้น มันจึงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไรที่จู่ๆจะพบว่าหัวหน้านั้นหายตัวไปอย่างกะทันหัน”

“พี่เม่ยหรูคะ, พี่หมายความว่าเทคโนโลยีของบริษัทเราพวกนี้นั้นมาจากการร่วมมือกับ….”

หลิวเม่ยหรูหยุดโจ้วหลานไว้ก่อนที่จะพูดต่อ, เขย่าหัวของเธอและพูดขึ้น “อย่าพูดเรื่องแบบนี้ออกมาเชียวนะ, เก็บเอาไว้เข้าใจแค่ตัวเองก็พอ”

จริงๆแล้ว, เรื่องที่เทคโนโลยีของบริษัทจํานวนนับไม่ถ้วนที่หัวหน้ารู้นั้น, ทําให้หลิวเม่ยหรูเองก็รู้สึกสับสนเช่นกัน

แต่ทว่า, มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สําหรับเธอที่จะถามอู่ฮาวเหรินเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะว่าเธอเองก็รู้ถึงผลกระทบที่จะตามมาของเรื่องนี้เช่นกัน

ถ้าอู่ฮาวเหรินนั้นรู้ว่าหลิวเม่ยหรูมีความคิดแบบนี้อยู่, เขาคงจะปรบมือและชมเชยเธอแน่

จริงๆแล้ว, เขานั้นรู้ดีอยู่แล้วว่า ข่าวสารที่เขาปล่อยบนอินเตอร์เน็ทเพื่ออําพรางพวกนี้ในตอนแรกนั้น เพื่อเอาไว้ใช้หลอกคนอื่น, และตอนนี้, ก็ไม่มีใครที่เชื่อข่าวพวกนั้นบนเอ็นเตอร์เน็ทแล้ว

แน่นอนว่าความลับต่างๆในปัจจุบันของฟิวเจอร์กรุ๊ปนั้นไม่สามารถที่จะฝืนหรือบังคับโดยใช้กําลังได้เว้นเสียแต่พวกเบื้องบนเลือกที่จะเป็นปรปักษ์กับเขา, แต่ตราบที่เขาไม่ทรยศให้กับประเทศแล้วพวกเบื้องบนเองก็ไม่สามารถใช้กําลังเพื่อแก้ไขปัญหาได้เช่นกัน

ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรขึ้นมา, พวกเบื้องบนต่างก็รู้ดีว่าจะต้องเกิดอะไรขึ้นแน่

เมื่อเผชิญกับการหายตัวไปอย่างลึกลับของอู่ฮาวเหรินนั้น, โดยเฉพาะร่องรอยที่ถูกทิ้งไว้โดยพวกโจรสลัดทําให้พวกเบื้องบนนั้นเดาว่าเขานั้นถูกพาตัวไปโดยองค์กรลึกลับ

และพวกโจรสลัดที่โชคร้ายพวกนั้น, คงได้เข้ามาเห็นเข้าจึงได้ถูกกําจัดจนเหี้ยน

เรื่องนี้ทําให้พวกเขานั้นรู้สึกสงสัยมากขึ้นไปอีกว่า, องค์กรแบบไหนกันที่คอยหนุนหลังอู่ฮาวเหรินอยู่? และทําไมองค์กรนั้นถึงได้ให้อู่ฮาวเหรินนั้นเป็นปากเสียงแทนพวกเขาเพื่อให้จีนได้มีผลงานและเป็นเจ้าของเทคโน โลยีล้ําสมัยพวกนี้?”

พวกเขาไม่เห็นทางสหรัฐที่กําลังโมโหไง, หรือพวกเขาต้องการให้จีนรุ่งเรืองและกําจัดพวกสหรัฐได้กันแน่นะ?”

ขณะที่ทุกคนเดากันไปว่าเขานั้นกําลังจะไปพบกับองค์กรลึกลับอยู่นั้น, อู่ฮาวเหรินก็ได้มาถึงฐานทัพลับที่ถูกสร้างขึ้นมาโดยจี้แล้ว

บนเกาะแห่งนี้, ในปัจจุบันเหลืออยู่เพียงแค่หุ่นยนต์เท่านั้น, ทุกสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นที่นี่ล้วนถูกสร้างขึ้นมาโดยหุ่นยนต์ทั้งนั้น

ห้องใต้ดินของทั้งเกาะแห่งนี้นั้นได้ถูกขุดเป็นโพรงขนาดใหญ่และถูกเสริมด้วยวัสดุพิเศษสําหรับใช้สร้างฐานใต้ทะเลขนาดใหญ่

มองดูเครื่องไม้เครื่องมือที่อยู่ข้างใน, อู่อ่าวเหรินก็คิดว่าอิสระที่แท้จริงคือการไม่ถูกจํากัดอะไร, และเขาสามารถศึกษาอะไรก็ได้ที่นี่

ต่อให้สร้างระเบิดปรมาณูขึ้นที่นี่,ก็ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกใครพบเข้าด้วย

“จ, นายคิดว่ายังไงถ้าพวกเราจะสร้างยานอวกาศขึ้นที่นี่? ในอนาคตยานอวกาศจะถูกซ่อนเอาไว้ที่นี่และเมื่อประเทศพวกนั้นมาที่นี่, พวกเขาคงจะต้องตกใจกลัวจนตายแน่นอนเมื่อพวกเขาได้เห็นมันบินออกมาแน่”

จี้รู้สึกว่าอู่ฮาวเหรินนั้นกําลังคิดอะไรแปลกๆขึ้นมาอีกแล้ว, แทนที่จะตอบอะไรเขา กลับทําการควบคุมลิฟท์ต่อไปแทน