อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต - ตอนที่ 39 งานครั้งแรกและความเปลี่ยนแปลง
ชายที่เรียกตัวเองว่าเรมะ คาเนะซากิเป็นคนที่แปลก
ลักษณะของเขาเหมือนชายต่างชาติที่ดูเข้าถึงยาก แต่จริงๆ กลับคุยกันได้ง่ายซะงั้น ฉันจึงใช้เวลาไม่นานในการสนิทกับเขาและเรียกกันด้วยชื่อ
สิ่งที่เขาขอให้ฉันช่วยก็คือพาอัลฟ่ามาเรียนรู้สังคมแบบคนปกติ
เพราะเธอเป็นพวกฮิกกี้เก็บตัว ไม่มีประสบการณ์การทำงานมาก่อน
「เน่ คัตสึกิ มาสเตอร์นี่เป็นคนแบบไหนเหรอ」
「ถึงจะมีนิสัยพูดจาตรงๆ ขวานผ่าซากนิดหน่อย แต่ก็เป็นคนดี เอาใจใส่คนอื่นนะ…ดังนั้นหากเขาพูดจาเสียงดังใส่ก็อย่าไปคิดอะไรมากนะ」
ช่วงเช้าหลังจากพี่ออกไปทำงาน ฉันกับอัลฟ่าก็เดินทางไปยังร้านของมาสเตอร์
ฉันได้แจ้งกับเขาไว้ก่อนแล้วว่าจะพาเธอมาหาวันนี้ ที่เหลือก็เป็นการสัมภาษณ์หรืออะไรทำนองนั้นนิดหน่อย ท่าทางอัลฟ่าจะกังวลพอสมควร
「กังวลเหรอ? 」
「ก็นิดหน่อย แต่ถ้ามีคัตสึกิอยู่คงไม่เป็นไร」
「ฮ่าๆๆ 」
รู้สึกสบายใจถ้าไม่อยู่ตัวคนเดียวสินะ
อันที่จริงฉันก็ไม่ต่างกับเธอหรอก
「เอาละ งั้นก็ไปกันเถอะ」
「อื้อ」
หลังเธอสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ฉันก็พาเธอเข้าร้าน
ก่อนจะพบว่ามาสเตอร์กำลังนั่งชิลอยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์
โดยมีผ้าพัดรอบหัวและสวมผ้ากันเปื้อนอยู่
「เอ้า มาแล้วเหรอ」
「อรุณสวัสดิ์ครับ」
「……หืม」
พอมาสเตอร์เงยหน้าขึ้นมามองฉัน อัลฟ่าก็ส่งเสียงประหลาดใจออกมา
มาสเตอร์ที่เห็นก็ทำหน้าสับสน
「อืม เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า? 」
「……เอ่อ ไม่ค่ะ คิดว่าน่าจะเข้าใจผิด แหะๆๆ …. (นี่มันตาลุงที่เจอกันบนฮอตอนนั้นนี่หว่า) …」
สงสังคงจะจำคนผิดมั้ง
「ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉันชินฟุวะ โคลเอ้」
「ฉันชินโด จะเรียกว่ามาสเตอร์ก็ได้…..ก็พอได้ฟังมาจากคุณพี่ชิราคาวะมาก่อนแล้ว แต่ผังครอบครัวนี้ดูซับซ้อนชะมัด」
「อะ ค่ะ ฉันเป็นพี่สาวของฮาคัว」
「ดังนั้น เธอก็เลยถือว่าเป็นพี่สาวของผมเหมือนกันครับ ฮ่าๆๆ 」
「……」
อัลฟ่าอยู่ดีๆ ก็เงียบไป
มาสเตอร์ถอนหายใจออกมาก่อนจะส่งผ้ากันเปื้อนให้อัลฟ่า สงสัยจะเตรียมเอาไว้ก่อนแล้ว
「ขอบ……คุณค่ะ」
「ตั้งใจทำงานด้วยละกัน เพราะคุณพี่ชิราคาวะที่เคยมาลองทำดันดูแลลูกค้าไม่เป็นเลยสักนิด」
「คะ-ค่ะ จะพยายาม…」
「คัตสึกิ ฝากจับตาดูด้วยล่ะ」
「เข้าใจแล้วครับ」
เอาเป็นว่าตอนนี้ก็ถูกจ้างแล้วสินะ
ฉันเอาของไปเก็บก่อนหยิบผ้ากันเปื้อนขึ้นมาใส่
ไม่อยากจะให้พวกเอเลี่ยนบุกมาเลยวันนี้
「อาร่า เด็กใหม่เหรอ? น่ารักจังเลยนะ」
「ขอบคุณค่ะ พร้อมจะสั่งรายการหรือยังคะ? 」
「นี่ๆ เลิกงานออกไปเที่่ยวกันไหม? 」
「ขอโทษด้วยค่ะ พอดีฉันมีนัดอยู่ก่อนแล้ว」
「อัลฟ่า ฝากช่วยไปเก็บบิลแทนได้ไหม? 」
「อะ อื้อ ได้สิ! จะไปเดี๋ยวนี้แหละคัตสึกิ!」
「รบกวนเช็กบิลด้วยครับ」
「ค่ะ」
อัลฟ่าทำงานได้ดีกว่าที่ฉันคิดเสียอีก
จนแทบไม่น่าเชื่อว่านี่คืองานพาร์ทไทม์งานแรกของเธอ แถมยังน่าทึ่งจริงๆ ที่เธอรับมือกับลูกค้าได้หลากหลาย
「เพื่อนของแกนี่ทำได้ดีกว่าที่ฉันคิดอีกนะ」
「เอ๋? พวกเราเป็นพี่น้องกันต่างหากครับ」
พอจำนวนของลูกค้าลดลง มาสเตอร์ก็มาพูดกับฉันด้วยความประทับใจ
ฉันตอบเขากลับไปด้วยท่าทางสงสัย ทางมาสเตอร์เองก็มองฉันแปลกๆ อยู่พักหนึ่งแล้วลูบหลังคอไปมา
「เอ้า อย่างงั้นหรอกเหรอ? 」
「ก็บอกไปตั้งแต่ตอนมาถึงแล้วนะครับ? 」
「เห้อ ให้ตายสิยังอายุได้ 30 เองนะเห้ย จะกลายเป็นตาลุงไปแล้วเหรอเนี่ย…หืม? 」
มาสเตอร์หันไปมองมุมหนึ่งของร้าน
ฉันจึงมองตามไปแล้วก็พบว่า อัลฟ่ากำลังถูกลูกค้าผู้ชายเข้ามาจีบอีกแล้ว
「ต้องเข้าไปหยุดแล้วสิ」
「ไม่ต้องหรอก ดูไปก่อน」
「? 」
ฉันถูกมาสเตอร์หยุดเอาไว้ และมองอัลฟ่าที่กำลังยิ้มรับมือกับลูกค้า ไม่รู้ทำไมเธอถึงหันมามองฉันอยู่ครู่หนึ่งแล้วหันไปคุยกับลูกค้าประมาณอีก 2 3 ประโยค จบจากนั้นฝ่ายลูกค้าก็เดินออกร้านไปก่อนจะโค้งคำนับให้เธออีกรอบ
ท่าทางลูกค้าคนนั้นมันแปลกๆ นิดหน่อยแฮะ แต่ช่างเถอะ
「จัดการลูกค้าได้ไม่เลวนี่」
「เพราะทั้งใจมีแค่เขาคนเดียวนี่คะ」
มาสเตอร์ยิ้มให้กับอัลฟ่าที่พูดคำนั้นออกมา
ได้ยินว่าเป็นฮิกกี้ แล้วทำไมถึงรับมือกับคนได้ดีขนาดนี้กันน้อ?
「……อึก」
――มาแล้วนะ
「รูอิน งั้นเหรอ……」
ฉันได้ยินเสียงในหัวดังขึ้น
พร้อมกับเสียงเตือนที่มาทุกครั้งหลังพวกมันมาถึง
แต่คราวนี้ต่างไปจากเดิมนิดหน่อยตรงที่
「อึก คัตสึกิ……ทำไมฉันถึงได้ยินเสียงนั่นกัน? 」
「อัลฟ่า ทำไมถึงได้….ไม่สิที่สำคัญกว่านั้น…มาสเตอร์ ผมขอออกไปข้างนอกเดี๋ยวนะครับ」
ฉันพูดกับมาสเตอร์โดยปิดความสงสัยของตัวเองไปก่อน มาสเตอร์ขมวดคิ้วและแสดงสีหน้าปั้นยากออกมาก่อนจะตอบกลับ
「….ไปสิ ออกไปข้างนอกก็อย่าไปหาเรื่องเจ็บตัวเข้าล่ะ」
「เข้าใจแล้วครับ อัลฟ่า ฝากที่เหลือด้วย」
「……อื้อ」
หลังจากเอาชิโระออกมาจากกระเป๋าฉันก็วิ่งออกร้านไป
ก่อนจะออกจากประตูร้าน เหมือนเห็นอัลฟ่าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋าแล้วทำอะไรสักอย่าง แต่ฉันก็ไม่มีเวลาสนใจแล้วและรีบมุ่งหน้าไปยังจุดหมาย
***
「โถ่เว้ยยยย!! ให้ตายสิ ทำไมพวกมันต้องบุกมาไม่รู้เวลาขนาดนี้กันฟะ!!」
ฉันแปลงร่างและขับLupus Strikerบินไปบนฟ้าเพื่อตรงไปหาพวกเอเลี่ยน
รอบนี้มีเสาแห่งแสงสองต้นตกลงมา
แล้วสิ่งที่ปรากฏออกมาก็คือสัตว์ประหลาด 2 ตัว ความเสียหายที่พวกมันช่วยกันสร้างจะขนาดไหนนะ
ุถ้างั้นคงต้องใช้ Lupus Strike เปิดมันก่อนให้ตายๆ ไปเลยตัวหนึ่งแล้วค่อย―――ไม่สิ!
「ถ้ามันขยายร่างนี่งานหยาบ」
คงทำให้สถานการณ์แย่ลงกว่าเดิม
ฉันหยุดแขนตัวเองไม่ให้ใช้ท่าพิเศษของLupus Strike ก่อนจะเอามันไปจอดยังจุดที่สัตว์ประหลาดออกมา
「ฉลามกับปลาหมึก!? 」
ที่ตรงนั้นมีสัตว์ประหลาดสองตัวกำลังต่อสู้กันโดยไม่สนใจคนรอบๆ
ตัวแรกมีหัวเป็นฉลามส่วนอีกตัวมีท่อนบนเป็นปลาหมึก
ส่วนท่อนล่างของทั้งสองก็ดูเหมือนคนปกตินี่แหละ
โดยพวกมันกำลังกัด ต่อยกันไปมา
「หะ หา」
「ช้าคคคค……!」
「นู้ววววว!!」
ลำตัวของฉลามมันถูกสลักไว้ด้วยเลข 156 ส่วนปลาหมึกคือ 155
การต่อสู้ของพวกมันเริ่มดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้คนที่อยู่รอบๆ เองยังสงสัย
แล้วฉันจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไงดีล่ะ?
ไม่สิทำไมพวกมันต้องสู้กันเองด้วยฟะ
「อะ เอ่อ พวกแกอย่าทะเลาะกันเองสิ! เป็นสัตว์ทะเลเหมือนกันไม่ใช่หรือไงฟะ!」
「ช้าค!」
「นู้ว!」
「เชี้ย!? 」
เมื่อฉันพยายามเข้าไปขวางพวกมันทั้งสอง ฉันก็ถูกหัวฉลามโหม่งและหนวดหมึกฟาดจนกระเด็น
ร่างของฉันกระแทกเข้ากับกำแพง พลังโจมตีบ้าบออะไรกันเนี่ยให้ตายเถอะ
เสียงกรีดร้องของคนรอบๆ ดังขึ้นก่อนจะวิ่งเข้ามาดูอาการฉัน
「อัศวินขาวคุง!」
「นะ นายไม่เป็นไรใช่ไหม!? 」
「หือ!? เอ่อ ไม่เป็นไรครับ! ไม่มีอะไรต้องกังวล……」
ในขณะที่ฉันถูกชายสองคนช่วยพยุงขึ้นมา ก็มีหญิงสาวอีกคนเข้ามาคุยกับฉันเหมือนอยากจะบอกอะไรสักอย่าง
「คือว่านะอัศวินขาวคุง ดูเหมือนว่าบางครั้งหมึกยักษ์ก็จะกินฉลามเป็นอาหารได้ด้วยน่ะดังนั้นพวกมันจะตีกันก็คงไม่แปลกมั้งนะ? 」
「อะ อ๋อ แบบนี้นี่เอง! ขอบคุณครับ! ว่าแต่รีบหนีไปกันได้แล้ว บางทีมันอาจจะขยายร่างอีกก็ได้」
ในระหว่างที่ดูคนกำลังอพยพกัน ฉันก็นึกถึงสิ่งที่ได้ยิน
หมึกยักษ์กับฉลามมันมีความสัมพันธ์แบบนี้เหรอ
ฉันควรจะปล่อยให้พวกมันสู้กันให้ตายไปเลยดีไหมนะ
「ช้าคคคค!!」
「นู้ววววว!!」
「เดี๋ยวสิพวกเอ็ง ทำไมถึงพยายามทำลายเข็มขัดที่ล็อกเอาไว้ล้ะเห้ย!!」
ฉันเริ่มตกใจที่เห็นพวกมันทั้งสองพยายามทำลายตัวล็อกเพื่อขยายร่าง
ไอ้แบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว ฉันรีบกดใช้ท่าพิเศษทันที
『DEADLY!! TYPE LUPUS!!』
「พวกเอ็งอ่ะ หยุดได้แล้วเว้ย!!」
『BITING! CRASH!!』
「ชิโระ!!」
ฉันพุ่งขึ้นไปและเตรียมปล่อยลูกเตะจากบนฟ้า
「ช๊าคคค? 」
「นู้ว? 」
ลูกเตะของฉันโดนเจ้าฉลาม ก่อนที่มันจะส่งแรงกระแทกต่อไปยังปลาหมึกซึ่งอยู่ด้านหลัง
ฉันสามารถหยุดการขยายร่างของพวกมันได้ทัน แต่มันก็ขึ้นอยู่กับเวลแล้ว ดังนั้นคงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องพามันไปให้ไกล จากนั้นอยู่ดีๆ ก็มีไดร์ฟสีดำปรากฏขึ้นที่มือซ้ายของฉัน
「———ไอ้นี่มัน! ……แล้วก็เสียงนี่!」
ฉันได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้นจากบนท้องฟ้า
ฉันเข้าใจได้ทันทีว่าต้องทำอะไรต่อ จึงขึ้นLupus Strikerและเร่งเครื่อง
「เอาสิฟะ!」
『LUPUS STRIKER!! BIND YELLOW!』
เปลี่ยนเป็นโหมดเยลโล่ฟอร์ม และพุ่งเข้าชนสัตว์ประหลาดหมึกด้วยความเร็วสูง ก่อนที่แม่เหล็กตรงหน้ารถจะดูดมันเอาไว้
「ต้องหาที่เอามันไปทิ้ง!」
ระหว่างที่ฉันขับLupus Strikerขึ้นไปบนฟ้า ก็มียานบิน 3 ลำบินเข้ามาหา
『เห็นในเน็ตมานานแล้ว! ได้เวลาจัดหูฉลามสักที!』
『ได้เวลาตกปลายักษ์!』
『ก็อยากเห็นการต่อสู้ระหว่างปลาหมึกกับฉลามอยู่หรอก แต่ช่วยไม่ได้ 』
จัสติสครูเซเดอร์เคลื่อนไหวได้เร็วกว่าเมื่อก่อนมาก โดยพวกเธอได้ว่างตาข่างพลังงานเป็นรูป 3 เหลี่ยมโดยมีสัตว์ประหลาดฉลามถูกกักตัวเอาไว้ข้างใน
「ถ้าเป็นพวกเธอคงจะไม่เป็นไร!」
「นู้วววว!」
「แกน่ะ มาทางนี้กับฉันเลย!!」
Lupus Strikerปล่อยไฟฟ้าใส่สัตว์ประหลาดปลาหมึกให้ขยับตัวได้ยาก
ตามที่ชิโระกางแผนที่ให้เห็น จุดที่น่าจะเอาไปปล่อยได้คือป่าที่ไกลจากตัวเมืองไปประมาณ 10 กิโล
「เอาล่ะ!」
พอมาถึงที่หมาย ฉันก็ซัดร่างของสัตว์ประหลาดออกไปและลงจากรถ ก่อนจะแตะหัวเข็มขัดหนึ่งครั้งเพื่อเปลี่ยนร่าง
『CHANGE!! AXE YELLOW!!』
『LIGHTNING CRUSHER!!』
ขวานคมเดียวLIGHTNING CRUSHERปรากฏขึ้นที่มือของฉะน
สัตว์ประหลาดหมึกลุกขึ้นจากพื้นดินและยื่นหนวดของมันเข้ามาโจมตีฉันพร้อมๆ กัน แต่สายฟ้าที่ปกคลุมร่างของฉันก็ทำการเผาไหม้มัน ก่อนที่ฉันจะใช้ขวานผ่าหนวดทิ้ง
「เกะกะเฟ้ย」
『DEADLY!! AXE YELLOW!!』
ฉันทำการเปิดใช้ท่าพิเศษทันที พลังงานจำนวนมากได้ไหลไปรวมกันที่ขวาน
จากนั้นฉันก็ทำการพุ่งไปข้างหน้าโดยลากขวานที่อัดแน่นด้วยไฟฟ้าไปกับพื้นจนเป็นรอยลาก
ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องของหนวด
ไม่จำเป็นต้องเร่งความเร็วจนฝืนกระบวนท่าปกติของตัวเอง
สิ่งที่ต้องทำคือการฆ่าศัตรูได้ให้โดยไม่เคลื่อนไหวอย่างเสียเปล่าก็เท่านั้น
「นู้วววว!!」
แม้จะรู้สึกกลัวแต่มันก็พยายามพ่นหมึกสีดำออกมา
เมื่อมันมาโดนชุดของฉัน ก็เกิดการระเบิดขึ้น แต่ยังอยู่ในระดับที่ฉันทนไหว เมื่อมาถึงปลายทาง ฉันก็กระโดดฟาดขวานใส่มันจากด้านบน
「ย้ากกกก!!」
『LIGHTNING!! FULL SLASH!!』
ไม่จำเป็นต้องสงสัยในพลังทำลาย ขวานเข้ากระแทกกับหัวของสัตว์ประหลาดและเผาร่างของมัน ก่อนจะเกิดการระเบิดขึ้น
แล้วก็อย่างที่คิดร่างของมันที่หลุดจากพันธนาการ ได้เริ่มขยายตัว
「……อย่างที่คิด」
『นู้วววววว!!』
ฉันเงยหน้ามองสัตว์ประหลาดหมึกที่งอกแขนออกมามากกว่า 8 แขน
『นู้ววว!』
「เวรเอ้ย」
ฉันกลิ้นตัวหลบหนวดที่โจมตีเข้ามา ก่อนจะใช้ขวานตัดมันทิ้ง
ทว่าหนวดที่ถูกตัดออกไปก็ฟื้นกลับมาในทันที
「ฟื้นฟูเร็วเป็นบ้า!」
――รู้สินะ ว่าต้องทำยังไงเพื่อเอาชนะ?
「ก็แค่ต้องหาทางโจมตีให้มันไม่สามารถฟื้นฟูได้!!」
ฉันเหวี่ยงขวานยักษ์เข้าไปที่หัวของมัน
เลือดสีฟ้าพุ่งออกมาจากร่างของสัตว์ประหลาด ในจังหวะที่มันกำลังทรมานจากการโจมตี ฉันก็หยิบกราวิตี้ไดร์ฟซึ่งโผล่มาที่มือซ้ายก่อนหน้านี้ออกมา
「ด้วยสิ่งนี้ยังไงล่ะ!」
『GRAVITY!!』
ฉันเสียบมันเข้าไปที่หัวเข็มขัดและเปลี่ยนร่าง
ชุดเกราะสีขาวสลับดำได้ประกอบขึ้นบนร่างของฉัน ก่อนที่ผ้าคลุมสีดำขอบนอกขาวจะถูกถักทอขึ้นบนเอว
『EVIL OR JUSTICE!!』
『ANOTHER FORM!! COMPLETE……』
สัตว์ประหลาดที่เห็นการเปลี่ยนร่างของฉันหาได้สะท้าน มันทำการโจมตีด้วยหนวดต่อ ต่อฉันก็ยกมือซ้ายขึ้นและบนขยี้หนวดของมันด้วยแรงโน้มถ่วง
『GRAVITY BUSTER!!』
ปืนขนาดใหญ่ได้ปรากฏขึ้นที่มือขวาของฉัน
ตรงปลายของปืนมีใบมีดติดอยู่ ตัวกระบอกเป็นสีดำและตรงบริเวณส่วนด้านจับเป็นสีขาว
ฉันเล็งปืนตรงหนวดของมันก่อนจะยิงกระสุนพลังงานออกไป
ความแม่นยำของปืนนี้ต่างจากShot Blue แต่พลังทำลายล้างนั้นเหนือกว่าเป็นเหล่าเท่า มันสามารถเป่าหนวดของปลาหมึกให้หายไปได้อย่างง่ายดาย
『นู้ววว!!』
「ยังไม่หมดเฟย!」
หนวดที่เหลือของมันเข้ามาโจมตีฉัน
เมื่อเห็นแบบนั้นฉันก็ทำการตบไปยังปืนที่ถืออยู่ รูปร่างของปืนได้เปลี่ยนไปคล้ายกับดาบใหญ่ทันที ก่อนที่ฉันจะฟันมันเป็นแนวนอน
ด้วยการฟันเพียงครั้งเดียว พลังงานคล้ายกับคลื่นขนาดใหญ่ก็ถูกปล่อยออกมาจากดาบ แล้วฝ่าหนวดออกเป็นสองส่วน
「ย้ากกกก!!」
จากนั้นฉันก็ทำการเข้าประชิดมันโดยฟันหนวดของมันทิ้งไปพลางๆ เมื่อได้ระยะ ฉันก็ฟันลำตัวของมันไปอีกดอก
ออร่าสีดำพุ่งออกมาจากปลายดาบสร้างความเสียหายให้กับสัตว์ประหลาดหมึกเป็นอย่างมาก
「เอาไปกิ้น!!」
『GRAVITY!!』
ฉันเปลี่ยนเป็นโหมดปืนอีกครั้ง
ก่อนจะหยิบกราวิตี้ไดร์ฟออกมาจากหัวเข็มขัด แล้วเสียบเข้าไปที่ปืนของฉันเพื่อใช้ท่าพิเศษ―――ฉันใช้มือทั้งสองข้างจับปืนเอาไว้และเล็งปลายกระบอกไปยังสัตว์ประหลาดหมึกยักษ์ที่ส่งเสียงร้องออกมา
『GRAVITY BUSTER!!』
『FINISH!! IMPACT!!』
ทันทีที่ฉันเหนี่ยวไก แรงกระแทกจากการยิงก็ถูกส่งมา ฉันต้องพยายามต้านแรงของมันสุดตัวเพื่อไม่ให้กระเด็น
กระสุนพลังงานขนาดใหญ่สีดำขาวพุ่งตรงไปหาสัตว์ประหลาด แม้อีกฝ่ายจะยิงหมึกมาเพื่อพยายามต้าน มันก็เปล่าประโยชน์
『นู้ววววว!? 』
ร่างของมันถูกกระสุนพลังงานอาบจนทั่ว ก่อนจะเกิดการกระเบิดครั้งใหญ่
เมื่อยืนยันว่ามันได้ตายไปแล้ว ฉันก็ลดGravity Busterในมือลงแล้วถอนหายใจ
「ครั้งนี้ก็เหมือนจะผ่านไปได้」
――ทางฝั่งนู้นก็จบแล้วเหมือนกัน
「……รู้ด้วยเหรอ? 」
แต่อย่างน้อยก็สบายใจสักที
พวกเธอแข็งแกร่งกว่าฉันอย่างไม่ต้องสงสัยนี่เนอะ
「ตัวฉันเองก็จะยอมแพ้พวกเธอไม่ได้……」
――……ฟุฟุ แบบนั้นแหละดี
ฉันขับLupus Strikerกลับไประหว่างนั้นก็ฟังเสียงของรูอินซังพูดไปด้วย
รีบกลับดีกว่า
ตอนนี้อัลฟ่าก็มาทำงานด้วยแล้ว ในใจก็แอบหวั่นๆ ว่าจะโดนไล่ออกไหม
ก็แบบว่า มีพนักงานร้านที่ไหนเขาออกไปไหนมาไหนระหว่างงานบ่อยๆ ล่ะ
「……บางครั้งปลาหมึกก็ล่าฉลามเป็นอาหารสิน้า……」
ได้รู้เรื่องใหม่ๆ ที่น่าตกใจแบบไม่ได้ตั้งใจเลยวุ้ย
ระหว่างที่คิดอะไรไปมา ฉันก็ได้เดินทางมาถึงร้านกาแฟที่มีมาสเตอร์กับอัลฟ่ารอฉันอยู่
————-
Note 1 : ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code