ลูกเขยยอดนักฆ่า - ตอนที่ 41
ตอนที่ 41 ห้องนวด
หลินหนานสังเกตเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโกลเดนพาเลซอย่างละเอียด และพบว่าทุกคนล้วนแตกต่างจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของที่อื่น
จากท่าทางเตรียมพร้อมของพวกเขาเวลานี้ ไม่ว่าจะเป็นการเคลื่อนไหว ไหล่ที่ค้อมไปข้างหน้า และเข่าที่ย่อลงเล็กน้อย หลินหนานคาดว่าทุกคนน่าจะเป็นทหารเก่าทั้งสิ้น
แน่นอนว่าเจ้าหน้าที่รักษความปลอดภัยของที่นี่ ล้วนแล้วแต่เป็นทหารเก่าที่เกษียณบ้าง หรือลาออกบ้าง แต่ทุกคนล้วนมีประสบการณ์ในการต่อสู้เป็นอย่างดี และดูเหมือนเจ้าของโกลเดนพาเลซก็ยินดีที่จะลงทุนในเรื่องเหล่านี้มาก
แต่นั่นกลับยิ่งทำให้หลินหนานสนอกสนใจมากยิ่งขึ้น!
“เอาล่ะ.. ผมยอมไปกับพวกคุณแล้ว!” หลินหนานยกมือขึ้นทั้งสองข้าง บ่งบอกว่าตนเองนั้นยอมจำนนแต่โดยดี
“พูดง่ายๆแบบนี้จะได้ไม่ต้องออกแรง..”
หลิ่วต้าตูทำเสียงเย็นชา และได้แต่คิดในใจว่า ชายหนุ่มผู้นี้ไม่เห็นจะเก่งกาจอย่างที่จ้าวผิงเล่าให้ฟังเลยแม้แต่น้อย
ภายใต้วงล้อมของกลุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย หลินหนานเดินตามทุกคนกลับไปที่โกลเดนพาเลซอย่างว่าง่าย ไม่มีท่าทีต่อต้าน หรือขัดขืนเลยแม้แต่น้อย
หลังจากที่เข้าไปด้านในโกลเดนพาเลซอีกครั้ง หลินหนานก็ได้แต่สูดลมหายใจเข้าลึก เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นเงินที่หอมหวนภายในสถานที่แห่งนี้
ในระหว่างนั้น จางผิงและคนอื่นๆต่างก็กำลังเดินออกมาจากห้อง 1022 พอดี
“พวกนายดูสิว่า ฉันพาตัวใครกลับมาด้วย?” หลิ่วต้าเตาร้องบอกทุกคนด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
จางผิงไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองหลินหนาน แต่หมาป่าและลูกน้องคนสนิททั้งสอง ได้แต่หันไปมองหน้ากันด้วยความงุนงง
“หัวโต.. หมอนี่ไม่ได้ธรรมดาเหมือนท่าทางที่มันแสดงออกมาเลยนะ นายต้องระวังตัวให้มาก อย่าได้ประมาทเด็ดขาด!” หมาป่าเดินเข้าไปกระซิบข้างหูหลิ่วต้าเตา ผู้มีศรีษะใหญ่และใบหน้าเหลี่ยม
“อะไรกัน?! ฉันว่านายกลัวจนหัวหดมากกว่า หมอนี่ไม่ได้มีพิษสงอะไรอย่างที่นายว่าเลย!” หลิ่วต้าตูตอบกลับด้วยสีหน้าของผู้กุมชัยชนะ
เมื่อได้เห็นท่าทาง และได้ยินคำพูดเช่นนั้นของหลิ่วต้าเตา หมาป่าก็รู้สึกเดือดดาลขึ้นมาทันที เพราะคำพูดของหลิ่วต้าตูนั้นเท่ากับฉีกหน้าของมันชัดๆ แต่หมาปากก็ไม่อาจทำอะไรได้มาก จึงได้แต่กัดฟันบอกลูกน้องว่า
“พวกเราไปกันได้แล้ว!”
“พี่หมาป่า.. พี่จะไปไหนเหรอ?” จางผิงเอ่ยถามด้วยสีหน้าท่าทางระมัดระวังตัวอย่างมาก
“ไปพาคนกลับมาจัดการกับไอ้หมอนี่น่ะสิ! ฉันไม่ปล่อยมันไว้แน่!” หมาป่าตอบกลับด้วยน้ำเสียงดุดัน
จากนั้น.. หมาป่าและพรรคพวกก็เดินออกไปทันที
“พี่หมาป่า.. รอฉันด้วย!”
จางผิงร้องตะโกนบอก หลังจากหันไปมองหน้าหลินหนานด้วยความหวาดกลัวแล้ว มันก็รีบวิ่งตามออกไปทันที
“ไม่เอาไหนสักตัว!!” หลิ่วต้าตูเบ้ปากพร้อมกับทำสีหน้าเย้ยหยัน ในใจได้แต่นึกดูถูกหมาป่ากับพวก
สำหรับหลิ่วต้าตูแล้ว อาชีพการเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่โกลเดนพาเลซแห่งนี้ นับเป็นอาชีพการงานที่มั่นคง และยิ่งใหญ่สำหรับเขาอย่างมาก
แก๊งอันธพาลกระจอกๆอย่างหมาป่า จะสามารถเทียบอะไรได้กับอำนาจบารมีของหลิวหยิงหยิง ผู้เป็นเจ้าของที่อยู่เบื้องหลังโกลเดนพาเลซแห่งนี้ ไม่มีค่าพอที่จะพูดถึงด้วยซ้ำไป
จากนั้น หลิ่วต้าตูก็หันไปมองหลินหนานด้วยสายตาดุดัน พร้อมกับตวาดเสียงดัง “ตามฉันมาเร็วเข้า!”
“จะพาผมไปไหนเหรอครับ?” หลินหนานเอ่ยถาม
“ไปห้องนวดสำหรับลูกค้าระดับวีไอพีไงล่ะ! ที่นั่นมีบริการนวดผ่อนคลายกล้ามเนื้อ และกระดูก เพื่อให้ลูกค้าคนสำคัญได้รู้สึกผ่อนคลาย..” หลิ่วต้าตูตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
“ห้องนวดเหรอครับ? ได้ๆ พาผมไปเดี๋ยวนี้เลย” หลินหนานร้องบอกด้วยน้ำเสียงดีอกดีใจ
หลิ่วต้าตูสั่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยส่วนหนึ่ง ให้ไปรอหลินหนานอยู่ที่ห้องห้องหนึ่งภายในโกลเดนพาเลซ
……
ชั้นสามของโกลเดนพาเลซ มีหญิงสาวสองคนมาใช้บริการ และหนึ่งในนั้นก็คือเย่เข่อเอ๋อ เวลานี้เธอกำลังคุยกับหญิงสาวในชุดเดรสสีม่วงด้วยความรู้สึกเบื่อหน่าย
หญิงสาวคนนี้รูปร่างไม่สูงนัก และค่อนข้างเจ้าเนื้อ ริมฝีปากหนา ดวงตาหรี่เล็ก แม้ว่าหญิงสาวคนนี้จะมีรูปร่างที่ไม่น่าดึงดูดนัก แต่ตั้งแต่ศรีษะจรดเท้าของเธอนั้น ก็มีแต่แบรนด์เนมที่กำลังโด่งดังแทบทั้งสิ้น
ลำคอของเธอนั้นมีสร้อยเพชรเส้นใหญ่ ในมือถือกระเป๋า Hermes ที่เพิ่งออกใหม่มูลค่ามากกว่าหนึ่งแสนหยวน และกระเป๋ารุ่นนี้ก็ยังไม่มีขายในประเทศจีนด้วย
หญิงสาวคนนี้ชื่อว่าหวังอันฉี และเป็นบุตรสาวของตระกูลหวังแห่งเมืองเจียงไฮว..
ความร่ำรวยและอำนาจบารมีของตระกูลหวังในเมืองเจียงไฮวนั้น จัดว่าอยู่ในอันดับสี่และห้ามาโดยตลอด นั่นเพราะตระกูลหวังมีธุริจอสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่โต และรุ่งเรืองอย่างรวดเร็วเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา
แต่ถึงอย่างนั้น ก็ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่า เพราะเหตุใดจู่ๆ ตระกูลหวังจึงได้สามารถร่ำรวยขึ้นมาได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้
“นี่เข่อเอ๋อ.. พ่อของฉันเพิ่งกลับมาจาก Business Trip ที่ยุโรป ก็เลยซื้อสร้อยเพชรเส้นนี้มาฝากฉันด้วย แต่ไม่ได้มีแค่นี้นะ ที่บ้านฉันยังมีสร้อยเพชรอีกมากมายเลยล่ะ ความจริงฉันเองก็ไม่อยากใส่มาเลย แต่พ่อน่ะสิ.. คะยั้นคะยอให้ฉันใส่อยู่นั่นล่ะ!” หวังอันฉีแกล้งทำเป็นบ่น
หวังอันฉีแกล้งยกมือขึ้นขยับสร้อยเพชรที่ลำคอ แสงจากเพชรเม็ดใหญ่ระยิบระยับเจิดจ้านั้น น่าจะสามารถทำให้คนตาบอดได้..
เย่เข่อเอ๋อถึงกับพูดไม่ออก..
ลูกสาวเศรษฐีใหม่อย่างหวังอันฉี มักจะประโคมแบรนด์เนมและของมีค่าเต็มตัวแบบนั้น เพื่ออวดความร่ำรวยอยู่เสมอๆ
ตรงข้ามกลับเย่เข่อเอ๋อซึ่งเป็นลูกสาวตระกูลเย่ที่ยิ่งใหญ่ กลับสวมเสื้อผ้าธรรมดาๆ อย่างเสื้อสเวตเตอร์สีเนื้อกับกางเกงยีนส์เท่านั้น
แต่ความงดงามของเธอนั้น กลับเป็นสมบัติที่ล้ำค่า..
การแต่งตัวที่เรียบง่าย และเป็นธรรมดาของเย่เข่อเอ๋อนั้น ยิ่งทำให้เธอดูเป็นหญิงสาวที่สดใส และมีชีวิตชีวาอย่างมาก
“โอ้โห! พ่อของเธอนี่ใจดีกับเธอมากเลยนะ!” เย่เข่อเอ๋อเอ่ยชมทันที
“แน่นอน! พ่อของฉันเป็นพ่อที่ใจดีที่สุดในโลกเลยล่ะ!” หวังอันฉีโอ้อวดพร้อมกับทำปากจู๋เพื่อให้ดูน่ารักน่าเอ็นดู
แต่ริมฝีปากที่หนาและใหญ่ของเธอนั้น กลับไม่ได้ทำให้เธอดูน่ารักเลยแม้แต่น้อย แต่มันดูคล้ายกับปากหมูเวลาที่มันร้องหาอาหารเสียมากกว่า ดูน่าเกลียดมากกว่าน่ามอง..
เย่เข่อเอ๋อเองก็ถึงกับทนมองไม่ได้เช่นกัน เธอรีบหันหน้าหนีมองไปทางบันได แต่แล้วเธอก็ถึงกับนิ่งไปด้วยความตกตะลึง เมื่อสายตาไปปะทะกับบางสิ่งบางอย่างเข้า
เธอเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังเดินลงบันไดไป โดยมีกลุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรายล้อมไว้ และเธอก็ไม่รู้ว่าคนพวกนั้นกำลังจะไปไหน
ชายหนุ่มคนนี้รูปร่างไม่สูงนัก ร่างกายก็ผอมแห้ง สวมใส่เสื้อผ้าซอมซ่อราคาถูก ไม่เข้ากับสถานที่อย่างโกลเดนพาเลซเลยแม้แต่น้อย
และเธอเองก็จำได้แม่นยำว่า ชายหนุ่มคนนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหลินหนาน?
“หืมม.. หลินหนานมาที่นี่ทำไมกัน?” เย่เข่อเอ๋อตาโต พร้อมกับพึมพำออกมาด้วยความสงสัย
ที่โกลเดนพาเลซแห่งนี้ใช้ระบบสมาชิกเท่านั้น คนธรรมดาทั่วไปไม่มีทางที่จะเข้ามาที่นี่ได้..
หมอนี่แอบเข้ามาแล้วถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจับได้งั้นเหรอ?
“เข่อเอ๋อ.. นี่เธอกำลังมองอะไรอยู่?”
หวังอันฉีมองตามสายตาของเย่เข่อเอ๋อไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น “นี่เธอรู้จักผู้ชายคนนั้นด้วยเหรอ?”
“ไม่รู้จัก!” เย่เข่อเอ๋อรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที
“แปลกจัง.. ผู้ชายคนนั้นแต่งตัวซอมซ่อ แล้วก็ดูยากจนมาก โกลเดนพาเลซปล่อยให้คนแบบนั้นเข้ามาได้ยังไงกัน?” หวังอันฉีพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจนัก
แหมแม่คุณ.. ใครจะสูงส่งเหมือนเธอกันล่ะ?
“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”
เย่เข่อเอ๋อตอบกลับไปทันที และแน่นอนว่าเธอไม่สามารถให้คนอื่นรู้ได้ว่า ไอ้หัวขโมยที่กำลังเดินลงบันไดไปนั้น เป็นพี่เขยที่ถูกต้องตามกฏหมายของเธอเอง!
“ถ้าเธอไม่รู้จักเขา ฉันก็จะได้ไปบอกพี่หยิงหยิงให้ไล่หมอนั่นออกไปซะ!” หวังอี้ฉิงบอกกับเย่เข่อเอ๋อ และจ้องตาเธอเพื่อหาพิรุธ
“ฉันไม่รู้จักจริงๆ ฉันไปรู้จักเขาได้ยังไงกันล่ะ?” เย่เข่อเอ๋อรีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธ
“นั่นสินะ.. คุณหนูเย่อย่างเธอคงจะไม่ลดตัวไปรู้จักกับคนแบบนั้นแน่! นี่ถึงกับกล้าแอบเข้ามาที่นี่ แต่ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของจับได้แบบนี้ รับรองว่าหมอนั่นถูกถลกหนังแน่!”
หวังอันฉีเบ้ปากหนาๆของตนเอง ไม่มีแม้แต่ความเมตตาสงสารปรากฏขึ้นในแววตาของเธอ แต่ถึงอย่างนั้น คนแบบนี้ก็จำกัดตัวเองเป็นชนชั้นสูง ที่มาจากครอบครัวร่ำรวย และคอยดูถูกเหยียดหยามคนที่ยากจนกว่า
หวังอันฉีพูดต่อว่า “นี่เข่อเอ๋อ.. รีบไปกันดีกว่า วันนี้จะมีโชว์ดีๆที่ไม่ได้มีทุกวันด้วยนะ!”
“อืมม..” เย่เข่อเอ๋อพยักหน้า แต่ก่อนที่จะตามหวังอันฉีไปนั้น เธอก็อดที่จะเหลือบมองไปทางบันอีกครั้งไม่ได้
หลินหนาน.. อยู่ดีไม่ว่าดี แทนที่จะไปหาความสุขที่อื่น!
……
หลินหนานเดินตามหลิ่วต้าตูไป หลังจากเดินลงบันไดไปแล้ว ทั้งหมดก็เลี้ยวไปทางมุมหนึ่ง และไปตามทางเรื่อยๆ
ทางที่เดินไปนี้แตกต่างจากทางเดินหรูหราที่เดินผ่านมาเมื่อครู่ เพราะไม่ว่าใครที่เดินเข้าไป ก็คงต้องรู้สึกขนลุกขนชัน และตัวสั่นอย่างไม่รู้ตัว
หลิ่วต้าตูและคนอื่นๆที่เดินคุมหลินหนานไปนั้น ต่างก็หันไปมองตากันพร้อมกับอมยิ้ม แต่แล้วจู่ๆหลินหนานก็หยุดชะงัก พร้อมกับหันไปถามทุกคนด้วยสีหน้างุนงง
“ที่นี่มันที่ไหนกันแน่? ทำไมถึงได้เย็นจนรู้สึกขนลุกขนชันไปหมด!”
“เดินไปอีกหน่อยก็จะถึงห้องนวดแล้วล่ะ!” หลิ่วต้าตูตอบเสียงห้วน
“จริงเหรอ?” หลินหนานเอ่ยถามทันที
“จริงสิ!”
หลิ่วต้าตูตอบกลับ และหลอกล่อหลินหนานราวกับหลอกล่อเด็กน้อย “ที่ห้องนวดมีคนนวดอยู่หลายคน ทุกคนจะช่วยกันนวดอย่างเต็มที่เลยล่ะ!”
“งั้นเหรอ.. ดีๆๆ” หลินหนานแกล้งทำเป็นดีอกดีใจ
แต่ภายในใจกลับนึกเย้ยหยันคนพวกนี้ และได้แต่คิดในใจว่า ใครกันแน่จะถูกนวด?
YOU MAY ALSO LIKE
Tips: Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aulores eos qui ratione voluptatem sequi nesciunt. Neque porro quisquam est, qui dolorem ipsum quia dolor sit ame