Astral Pet Store ร้านขายอสูรดวงดาว - ตอนที่ 428

“ ฉันโดนด่าเหรอ?”

จากการตอบสนองต่อข้อกล่าวหาของจี้ฉิวเยว่ เด็กสาวตะโกนว่า“ เฮ้ เธอดูปากฉันนะ ฉันเพิ่งให้ขนมเจ้าแดงของฉันโดยบังเอิญ ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเจ้าแดงของฉันกินขนมไม่ได้? นอกจากนี้ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ ทำไมเธอต้องมาว่าด้วย? เขายังไม่ได้บอกว่าฉันทำอะไรผิดซักหน่อย!”

เด็กสาวไม่ยอมฟังเหตุผล ใบหน้าของจี้ฉิวเยว่ไม่สบอารมณ์ยิ่งกว่าเดิม

ผู้โดยสารคนอื่นทนเด็กสาวไม่ได้อีกต่อไป มีคนพูดว่า“ เฮ้ ถ้าไม่ใช่เพราะผู้ฝึกสอนคนนี้ สุนัขภูตแดงของเธอจะสร้างปัญหาใหญ่ และอาจฆ่าชีวิตชายคนนั้น!”

“ใช่ อย่าปล่อยให้อสูรของเธออยู่ข้างนอก หากเธอไม่สามารถควบคุมมันได้”

“ ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คนสามารถกลายเป็นนักรบอสูรได้ก่อนที่จะเข้าใจอะไร?” เด็กสาวไม่คาดคิดว่าคนอื่นจะวิพากษ์วิจารณ์เธอเช่นกัน รู้สึกอาย เธอกัดฟัน และจ้องไปที่จี้ฉิวเยว่”ผู้ร้าย” ที่ทำให้เธออยู่ในสถานะที่ยากลำบากเช่นนี้

” คุณหนู คุณหนู!!”

ทันใดนั้นมีคนสามคนวิ่งเข้ามาในห้องโดยสาร ทุกคนสวมชุดสูทสีดำ ผู้นำของทั้งสามคนเป็นชายชราวัยหกสิบเศษที่มีผมหงอก เขารีบวิ่งไปหาที่เด็กสาวคนนั้นทันทีที่เขาพบเธอ

เมื่อมองไปที่ใบหน้าเศร้าของเธอ ชายชราก็มองเธออีกครั้งและรู้สึกโล่งใจที่เห็นว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่อย่างใดก็ตาม ชายชราหันกลับมาและจับจ้องไปที่จี้ฉิวเยว่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาว

“เธอเป็นใคร?” ชายชราไม่ได้ปิดบังเจตนาฆ่า เขามองเข้าไปในดวงตาของจี้ฉิวเยว่อย่างมุ่งร้าย พยายามทำให้เธอกลัว

จี้ฉิวเยว่หน้าซีดเล็กน้อย และก้าวถอยหลังอย่างไม่สมัครใจ

ผู้โดยสารคนอื่น ๆ ก็กลัวเช่นกัน ชายชราคนนั้นข่มขู่เกินไป เขาหลังค่อม แต่นั่นไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าผู้คนมองว่าเขาเป็นเหมือนยักษ์ที่สูงตระหง่าน ราวกับว่าชายชราสามารถบดขยี้พวกเขาให้ตายได้ภายในครั้งเดียว!

นักรบอสูรระดับเจ็ดหลายคนกำลังเฝ้าดูอยู่ในฝูงชน พวกเขาตกตะลึงเมื่อชายชราแสดงพลังของเขา

ชายชราเป็น…นักรบอสูรระดับแปด!

ชายที่พวกเขาคิดว่าเป็นผู้คุ้มกันนั้นเป็นนักรบอสูรระดับปรมาจารย์!

นักรบอสูรขั้นสูงเหล่านั้นคิดไม่ออกเลยว่าเด็กสาวที่เกเรจะต้องใหญ่โตแค่ไหน หากนักรบอสูรระดับปรมาจารย์จะเรียกเธอว่าคุณหนู

ทันใดนั้นนักรบอสูรเหล่านั้นก็รู้สึกดีใจที่พวกเขาจำกัดตัวเองให้ดูโดยไม่ส่งเสียงได้

หลังจากที่ชายชราแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของเขา คนที่กำลังว่าหญิงสาวก็หยุดทันที กลัวที่จะพูดอะไรอีก

ใคร ๆ ก็บอกได้ว่าชายชราคนนี้ไม่ใช่คนที่จะขัดใจได้

เป็นไปได้ว่าหญิงสาวคนนี้เป็นลูกสาวของคนมีอิทธิพลจากสถานะของชายชรา และเธอเป็นคนนิสัยเสียมากแค่ไหน

เนื่องจากพวกเขาทั้งหมดแค่มาเดินทาง จึงไม่มีใครอยากมีปัญหาเพิ่ม

เหงื่อเหนียวไหลออกมาจากจมูกของจี้ฉิวเยว่ เธอเป็นเพียงนักรบอสูรระดับสี่ เธอต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพียงแค่ยืนอยู่ต่อหน้านักรบอสูรระดับแปด

เธอกัดฟัน จ้องมองเข้าไปในดวงตาของชายชราด้วยความมุ่งมั่น และไม่เกรงกลัว

เขารู้สึกประหลาดใจ เขาสามารถบอกได้ว่าหญิงสาวอยู่ในระดับสี่เท่านั้น และมันก็น่าทึ่งมากที่เธอสามารถทนต่อแรงกดดันของเขาได้ เขายังไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งอย่างเต็มที่ แต่แม้กระทั่งนักรบอสูรระดับหกก็ยังสั่นสะท้านต่อหน้าเขา ไม่ต้องพูดถึงการมองเขา

“บอกฉัน เธอทำอะไรคุณหนูของเรา?” ชายชราถามอย่างเย็นชา

ก่อนที่จี้ฉิวเยว่จะตอบ ก็มีคนหัวเราะเหอะออกมา

“น้ำเสียงฟังดูน่ากลัวจังนะ!”

ทุกคนมองข้ามไป

จากห้องหนึ่ง ชายชราคนหนึ่งมีสุขภาพแข็งแรงก้าวออกมา เขาสวมเสื้อผ้าธรรมดาและมีรอยยิ้มเย็นชา เขาก้าวอย่างช้าๆ แต่ในวินาทีถัดมาเขาก็มาถึงจี้ฉิวเยว่ ราวกับว่าพื้นที่และระยะทางไม่สำคัญสำหรับเขา

ในเวลาเดียวกันเขาก็เริ่มปลดปล่อยพลังของเขา

นักรบอสูรระดับปรมาจารย์อีกคน!

นักรบอสูรระดับเจ็ดที่ซ่อนตัวอยู่ที่มุมนั้นต่างประหลาดใจ

พวกเขาไม่รู้ว่าผู้ฝึกสอนสาวมาพร้อมกับนักรบอสูรระดับปรมาจารย์

ผู้โดยสารคนอื่น ๆ ยังไม่หายจากอาการตกใจก่อนหน้านี้ และตอนนี้พวกเขาต้องตกใจอีกครั้ง ชายชราคนนี้ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าชายชราคนอื่น ๆ

ชายชราในชุดสูทดำไม่คาดคิดมาก่อนว่าผู้ฝึกสอนจะเดินทางมากับนักรบอสูรระดับปรมาจารย์

“ เธอไม่ได้ทำอะไรเลยตอนที่สุนัขของเธอกำลังจะทำร้ายคนอื่น และตอนนี้เธอต้องการข่มขู่คนอื่นด้วยความรุนแรง ช่างเป็นการกระทำที่น่ารังเกลียด!” ชายชราที่เพิ่งออกมาพูดทีละคำ

ทันทีที่เขามาถึงจี้ฉิวเยว่ก็รู้สึกว่ามีภาระหนักถูกยกออกไป ราวกับว่ามีโล่อยู่เหนือหัวเพื่อปกป้องเธอ เธอหายใจด้วยความโล่งใจ “ คุณปู่อะไรทำให้ปู่ออกมา?”

“ ถ้าไม่ออกมาก็คงจะมีใครก็ไม่รู้มารังแกหลานสาวของปู่นะสิ” ชายชราชื่อจี้ซานถังพูดกับเธอด้วยรอยยิ้ม

ชายในชุดสูทสีดำตอบว่า“ คุณเข้าใจผมผิด ผมเป็นนักรบอสูรระดับปรมาจารย์ จะไม่มีวันทำร้ายเด็ก”

จี้ซานถังยิ้มเยาะ ที่จริงชายชราคนนั้นไม่ได้ทำร้ายเธอ แต่แค่ข่มขุ่ก็ถือว่าเกินพอแล้ว!

“ ฉันแค่อยากรู้ว่าเธอทำอะไรคุณหนูของเรา” ชายในชุดสูทสีดำกล่าวย้ำ จริงอยู่เขากำลังคุยกับนักรบอสูรระดับปรมาจารย์อีกคน อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงอยู่ในเมืองฐานหลงเจียงซึ่งตระกูลของเขาอาศัยอยู่ หากไม่สามารถหลีกเลี่ยงการต่อสู้ได้ เขามั่นใจว่าทั้งชายชราและหลานสาวของเขาจะไม่สามารถมีชีวิตรอดออกจากหลงเจียงไปได้!

“เธอทำอะไร? คุณสามารถถามคุณหนูตัวน้อยของคุณได้”จี้ซานถังตอบ ก่อนที่เสียงของจี้ซานถังจะจางหายไป หญิงสาวก็กลับมามีสติ เธอบ่นว่า“ คุณหวงพวกเขากลั่นแกล้งฉัน…”

ชายชราในชุดสูทไม่อยากจะเชื่อเรื่องนี้

เป็นความผิดของเขาที่ทำให้หญิงสาวต้องอับอายขายหน้า

จี้ฉิวเยว่ได้ยินคำพูดของหญิงสาว “ เมื่อกี้อสูรของเธอกำลังจะคลั่ง และเกือบทำร้ายผู้คน ไม่มีใครรังแกเธอ!”

“เธอ!” หญิงสาวจ้องไปที่จี้ฉิวเยว่ จะบ้าเหรอ? ชายชราในชุดสูทหันไปมองสุนัขภูตแดง เขารู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น นั่นไม่ใช่ครั้งแรก สุนัขภูตแดงเคยกัดขาของชายคนหนึ่ง และพวกเขาจ่ายเงินให้ชายคนนั้นเพื่อปิดปากเขา มันเกิดขึ้นอีกแล้วเหรอ?

เนื่องจากผู้ฝึกสอนสาวอยู่ที่นี่กับนักรบอสูรระดับปรมาจารย์ ชายชราในชุดสูทจึงรู้ดีว่าเขาต้องมีเหตุผล เขามองไปรอบ ๆ และเลือกคนสองคนจากผู้โดยสารแล้วบอกให้เข้ามาใกล้

ทั้งสองกลัว แต่ก็ต้องทำตามที่บอก ชายชราในชุดสูทสีดำหยุดปล่อยพลังคุกคามของเขา และถามเกี่ยวกับรายละเอียด

ทั้งสองยังคงสั่นสะท้าน แต่พวกเขาก็อธิบายเรื่องราวของเหตุการณ์

โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาพูดในสิ่งเดียวกัน ในที่สุดชายชราในชุดสูทก็เข้าใจ แท้จริงแล้วพวกเขาเป็นฝ่ายผิด

นอกจากนี้เขายังรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นผู้ฝึกสอน เธอสามารถจัดการสุนัขภูตแดงที่กำลังดุร้ายได้ตั้งแต่อายุยังน้อย เธอมีความสามารถจริงๆ นอกจากนี้เธอไม่ได้ทำร้ายคุณหนูของเขา ไม่มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้น ดังนั้นเขาจึงไม่มีเหตุผลที่จะเป็นศัตรูกับพวกเธออีกต่อไป

ได้เวลาแสดงความสามารถในฐานะพ่อบ้านตัวจริง

เขาไม่เพียงแต่มีความแข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังมีทักษะในการพูดอีกด้วย

การกล่าวขอโทษโดยตรงจะนำความอับอายมาสู่ตระกูล

แต่การปฏิเสธที่จะขอโทษจะหมายถึงการดูถูกตระกูลอย่างมาก

“ คุณคงเป็นคนที่สุนัขทำให้ตกใจใช่ไหม?” ชายชราในชุดสูทสีดำไม่สนใจจี้ซานถังและจี้ฉิวเยว่ เขาหันไปพูดกับเหยื่อของเหตุการณ์โดยตรง ด้วยการทำเช่นนั้นชายชราในชุดสูทสีดำพยายามบอกจี้ซานถังและหลานสาวของเขาว่าพวกเขาเข้ามายุ่งเอง ทั้งๆที่พวกเขาไม่ใช่เหยื่อ

“ ตกใจไหม?”

ซูผิงไม่คุ้นเคยกับคำนี้ “ ดูเอาเองสิ”

ชายชราในชุดสูทขมวดคิ้ว เขามองไปที่กระเป๋าเป้ของซูผิงที่พื้น และเสื้อผ้าที่เขาสวมอยู่ ชายชรามีบทบาทในชนชั้นสูง เขารู้จักแบรนด์ดังทั้งหลายเป็นอย่างดี เขาบอกได้ทันทีว่าชายหนุ่มไม่ได้สวมอะไรนอกจากสินค้าทั่วไป ชุดทั้งหมดของเขารวมกันจะมีมูลค่าไม่ถึงสามร้อยเหรียญ

เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดชายหนุ่มคนนี้จึงอยู่ในห้องโดยสารห้องนอนเดี่ยว ซึ่งอาจมีค่าใช้จ่ายมากสำหรับสถานะของเขา ชายหนุ่มเพิ่งปล้นบ้านของตระกูลใหญ่ และกำลังคิดจะหนีหรือเปล่า?

ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดชายชราก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าหน้าอก และหยิบธนบัตรออกมา

ในฐานะพ่อบ้านมันเป็นนิสัยของเขาที่จะนำเงินสดติดตัวไปด้วย เพียงเพื่อแก้ไขเรื่องยุ่ง ๆ ให้กับคุณหนูของเขา

“ นี่เงินหนึ่งหมื่นเป็นค่าเสียหายสำหรับคุณที่พวกเราทำให้ตกใจ” ชายชราในชุดสูทยื่นธนบัตรให้ซูผิง