รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน - ตอนที่ 198
ตอนที่ 198 มันสําคัญมาก
“ที่รัก…” เหมาเยซือพึมพําข้างหูของเธอ
“อย่าพยายามหนีอีกเลย คุณไม่ต้องกลัว ผมจะพยายามอย่างเต็มที่ ที่จะอ่อนโยน ผมจะไม่ทําให้คุณเจ็บ”
เขาได้ยินมาว่าผู้หญิงมักจะเจ็บมากในครั้งแรก
คืนนั้นเขาวางยาเธอ แต่เธอก็ยังเจ็บปวดเป็นอย่างมากในครั้งแรก
ครั้งถัด ๆ ไป ถึงจะเริ่มดีขึ้นอย่างช้า ๆ
เธอเคยให้ครั้งแรกแก่เขาไปแล้ว
ดังนั้น…มันไม่ควรเจ็บมากเหมือนครั้งนั้น ใช่หรือไม่?
ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขามีอะไรกันหลายครั้ง และดูเหมือนเธอจะยังคงบริสุทธิ์อยู่ทุกครั้ง
เหมาเยซือมั่นใจว่าคืนนี้เขาจะให้ช่วงเวลาที่ดีกับเธอ
ริมฝีปากของเขาเลื่อนลงช้า ๆ “ปล่อยมันไปตามผม ผมจะทําให้คุณมีความสุข”
“ดะ-เดี๋ยวก่อนค่ะ!”
เฉียวเมียนเมียนตัวแข็งที่อและกําลังจะร้องไห้
“คุณไม่ได้บอกเหรอว่าให้ฉันไปอาบน้ําก่อน”
“อืม…แต่ผมรอไม่ไหวแล้ว”
หญิงสาวมีกลิ่นหอมหวานอบอวลทั่วตัวเธอ
เธอยืนอยู่ใกล้มาก จนเขาแทบคลั่งเพราะกลิ่นกายของเธอ
ตอนแรกเขาแค่กะจะล้อเล่นกับเธอ เขาไม่ได้จริงจังกับการต้องการเธอ
แต่สุดท้ายตอนนี้ เขาก็ตกอยู่ในหลุมพรางของตัวเองเสียแล้ว
ความปรารถนาของเขาพลุ่งพล่านและเขากําลังสูญเสียการควบคุม
เสียงของเขาแหบแห้งขณะที่ดึงเธอเข้ามาใกล้
“ที่รัก ให้ผมได้ไหม”
“ฉัน…”
เฉียวเมียนเมียนพูดเพียงคําเดียวก่อนที่โลกของเธอจะเริ่มหมุน เหมาเยซืออุ้มเธอขึ้นมา
ก่อนที่เธอจะตอบเขาได้อุ้มเธอไปที่เตียงสีดําขนาดใหญ่
หัวใจของเฉียวเมียนเมียนกําลังเต้นแรง
เมื่อเธอสัมผัสกับเตียงนุ่ม เธอหลับตาลงด้วยความลําบากใจ
เมื่อรู้ว่าเธอไม่สามารถหนีจากมันได้ เธอก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป
หากเขาต้องการมันมาก…เธอก็แค่ยอมให้มันกับเขาเสีย
ผู้ชายก็เหมือนกันหมด พวกเขาจะทําทุกวิถีทางเพื่อให้ได้สิ่งที่ยังไม่ได้
แต่เมื่อได้มันมาอยู่ในมือแล้ว พวกเขาก็ค่อย ๆ หมดความสนใจไป
หากเธอปฏิเสธที่จะมอบให้เขา เขาจะต้องตึกถึงมันตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม การยอมตกเป็นของเขา น่าจะทําให้เขาหยุดคิดถึงเรื่องเรื่องนี้เสียที
แม้ว่าเธอจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่เฉียวเมียนเมียนก็ยังพบว่ามันยากที่จะเปิดใจให้กับเขา
“ที่รัก”
เหมาเยซือจูบเธอเบา ๆ “รีแลกซ์หน่อย ลืมตาขึ้นและมองมาที่ผม”
เฉียวเมียนเมียนหันหน้าไปด้านข้างและหลับตาลง
เธอไม่สามารถเผชิญหน้ากับเขาได้
เหมาเยซือยิ้ม เมื่อเห็นว่าแก้มของเธอแดงและดวงตาถูกบีบปิดไว้แน่น เขาจูบเธอที่ขมับแล้วพูดพึมพําเบา ๆ
“ที่รัก ที่รักของผม…”
เฉียวเมียนเมียนกําผ้าปูที่นอนไว้แน่น
เมื่อเหมาเยซือกําลังจะถอดเสื้อผ้าของเธอ เธอก็ตะโกนออกมาว่า “เหมาเยซือคะ”
“หืม?” เสียงของผู้ชายคนนี้ทุ่ม
เฉียวเมียนเมียนกัดริมฝีปากและหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อเธอพูดอีกครั้ง เสียงของเธอก็เงียบและสั่น
“ฉัน…ฉันมีบางอย่างจะบอกกับคุณ”
“ตอนนี้เลยเหรอ?” ชายหนุ่มพยายามอย่างเต็มที่ที่จะควบคุมตัวเอง เธอเห็นเม็ดเหงื่อผุดบนหน้าผากของเขา
“ที่รัก ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะคุยเรื่องต่าง ๆ นะ ไว้เราค่อยกันทีหลังเถอะ”
แล้วเขาก็จูบเธออีกครั้ง
เฉียวเมียนเมียนลืมตาขึ้นและลังเลอยู่พักหนึ่ง แต่เธอก็ยังพูดต่อไป
“มันสําคัญคะ สําคัญมากจริง ๆ”