รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน - ตอนที่ 198

ตอนที่ 198 มันสําคัญมาก

“ที่รัก…” เหมาเยซือพึมพําข้างหูของเธอ

“อย่าพยายามหนีอีกเลย คุณไม่ต้องกลัว ผมจะพยายามอย่างเต็มที่ ที่จะอ่อนโยน ผมจะไม่ทําให้คุณเจ็บ”

เขาได้ยินมาว่าผู้หญิงมักจะเจ็บมากในครั้งแรก

คืนนั้นเขาวางยาเธอ แต่เธอก็ยังเจ็บปวดเป็นอย่างมากในครั้งแรก

ครั้งถัด ๆ ไป ถึงจะเริ่มดีขึ้นอย่างช้า ๆ

เธอเคยให้ครั้งแรกแก่เขาไปแล้ว

ดังนั้น…มันไม่ควรเจ็บมากเหมือนครั้งนั้น ใช่หรือไม่?

ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขามีอะไรกันหลายครั้ง และดูเหมือนเธอจะยังคงบริสุทธิ์อยู่ทุกครั้ง

เหมาเยซือมั่นใจว่าคืนนี้เขาจะให้ช่วงเวลาที่ดีกับเธอ

ริมฝีปากของเขาเลื่อนลงช้า ๆ “ปล่อยมันไปตามผม ผมจะทําให้คุณมีความสุข”

“ดะ-เดี๋ยวก่อนค่ะ!”

เฉียวเมียนเมียนตัวแข็งที่อและกําลังจะร้องไห้

“คุณไม่ได้บอกเหรอว่าให้ฉันไปอาบน้ําก่อน”

“อืม…แต่ผมรอไม่ไหวแล้ว”

หญิงสาวมีกลิ่นหอมหวานอบอวลทั่วตัวเธอ

เธอยืนอยู่ใกล้มาก จนเขาแทบคลั่งเพราะกลิ่นกายของเธอ

ตอนแรกเขาแค่กะจะล้อเล่นกับเธอ เขาไม่ได้จริงจังกับการต้องการเธอ

แต่สุดท้ายตอนนี้ เขาก็ตกอยู่ในหลุมพรางของตัวเองเสียแล้ว

ความปรารถนาของเขาพลุ่งพล่านและเขากําลังสูญเสียการควบคุม

เสียงของเขาแหบแห้งขณะที่ดึงเธอเข้ามาใกล้

“ที่รัก ให้ผมได้ไหม”

“ฉัน…”

เฉียวเมียนเมียนพูดเพียงคําเดียวก่อนที่โลกของเธอจะเริ่มหมุน เหมาเยซืออุ้มเธอขึ้นมา

ก่อนที่เธอจะตอบเขาได้อุ้มเธอไปที่เตียงสีดําขนาดใหญ่

หัวใจของเฉียวเมียนเมียนกําลังเต้นแรง

เมื่อเธอสัมผัสกับเตียงนุ่ม เธอหลับตาลงด้วยความลําบากใจ

เมื่อรู้ว่าเธอไม่สามารถหนีจากมันได้ เธอก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป

หากเขาต้องการมันมาก…เธอก็แค่ยอมให้มันกับเขาเสีย

ผู้ชายก็เหมือนกันหมด พวกเขาจะทําทุกวิถีทางเพื่อให้ได้สิ่งที่ยังไม่ได้

แต่เมื่อได้มันมาอยู่ในมือแล้ว พวกเขาก็ค่อย ๆ หมดความสนใจไป

หากเธอปฏิเสธที่จะมอบให้เขา เขาจะต้องตึกถึงมันตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม การยอมตกเป็นของเขา น่าจะทําให้เขาหยุดคิดถึงเรื่องเรื่องนี้เสียที

แม้ว่าเธอจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่เฉียวเมียนเมียนก็ยังพบว่ามันยากที่จะเปิดใจให้กับเขา

“ที่รัก”

เหมาเยซือจูบเธอเบา ๆ “รีแลกซ์หน่อย ลืมตาขึ้นและมองมาที่ผม”

เฉียวเมียนเมียนหันหน้าไปด้านข้างและหลับตาลง

เธอไม่สามารถเผชิญหน้ากับเขาได้

เหมาเยซือยิ้ม เมื่อเห็นว่าแก้มของเธอแดงและดวงตาถูกบีบปิดไว้แน่น เขาจูบเธอที่ขมับแล้วพูดพึมพําเบา ๆ

“ที่รัก ที่รักของผม…”

เฉียวเมียนเมียนกําผ้าปูที่นอนไว้แน่น

เมื่อเหมาเยซือกําลังจะถอดเสื้อผ้าของเธอ เธอก็ตะโกนออกมาว่า “เหมาเยซือคะ”

“หืม?” เสียงของผู้ชายคนนี้ทุ่ม

เฉียวเมียนเมียนกัดริมฝีปากและหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อเธอพูดอีกครั้ง เสียงของเธอก็เงียบและสั่น

“ฉัน…ฉันมีบางอย่างจะบอกกับคุณ”

“ตอนนี้เลยเหรอ?” ชายหนุ่มพยายามอย่างเต็มที่ที่จะควบคุมตัวเอง เธอเห็นเม็ดเหงื่อผุดบนหน้าผากของเขา

“ที่รัก ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะคุยเรื่องต่าง ๆ นะ ไว้เราค่อยกันทีหลังเถอะ”

แล้วเขาก็จูบเธออีกครั้ง

เฉียวเมียนเมียนลืมตาขึ้นและลังเลอยู่พักหนึ่ง แต่เธอก็ยังพูดต่อไป

“มันสําคัญคะ สําคัญมากจริง ๆ”