รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน - ตอนที่ 189

ตอนที่ 189 ป้อนหน่อย

เหมาเยซือมองไปที่เธอสักครู่แล้วยิ้ม

“พวกเขายังไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับการแต่งงานของเรา”

“อะไรนะ?” เซินโย่วแสร้งประหลาดใจ

“คุณยังไม่ได้บอกพวกเขาเหรอ? นี่ถือเป็นความสําเร็จที่สําคัญของคุณเลยนะ คุณจะ..”

“เมียนเมียน ยังไม่พร้อมน่ะ”

เหมาเยซือหันไปเผชิญหน้ากับหญิงสาวข้าง ๆ เขา แล้วลูบศีรษะเธอ

“ฉันจะพาเธอกลับบ้าน เมื่อเธอพร้อมเท่านั้น”

“ก่อนหน้านั้น ถ้าเธอยังไม่อยากไปบ้านฉัน เราก็ยังจะไม่ไป”

เขาไม่ได้ฟังดูอ่อนโยนเป็นพิเศษ แต่ก็ไม่ยากที่จะตรวจจับความเสน่หาในคําพูดนั้น

เขาบอกอย่างชัดเจน

ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เขาก็เคารพการตัดสินใจของเฉียวเมียนเมียน

พวกเขาจะทําในแบบของเธอ

ผู้ชายอย่างเหมาเยซือต้องรักเธอมากแค่ไหน เขาถึงได้เอาอกเอาใจเธอแบบนี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเขาเคยชินกับการตัดสินใจด้วยตัวเองมาโดยตลอด

คนอื่นมักจะประนีประนอมและทําตามคําพูดของเขาเสมอ

ไม่เคยเป็นอย่างอื่น

แม้แต่หยางเขาชิงและกงเจ่อหลีก็ประหลาดใจที่ได้ยินเขาพูดเช่นนี้ นับประสาอะไรกับเซินโย่ว

เซินโย่วถามเรื่องนี้ เพราะเธอคิดว่าเหมาเยซือยังไม่พร้อมที่จะพาเฉียวเมียนเมียนกลับบ้านไปพบพ่อและแม่

เธอต้องการให้เฉียวเมียนเมียนรู้เรื่องนี้

แต่คําตอบของเหมาเยซือคือการตบหน้าเธอเอง

“โอ้งั้นเหรอ?” เสียงของเซินโย่วสั่น

“อืม” เหมาเยซือตอบอย่างเรียบง่าย

เมื่อถึงเวลา บริกรก็เข้ามาพร้อมกับไอศกรีม

เขาสั่งให้เฉียวเมียนเมียน

เหมาเยซือรับมันและส่งให้เธอ

“อย่าทานมากเกินไปนะ เดี๋ยวจะปวดท้องเอา”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

เธออยากจะพูดจริง ๆ ว่าประธานเหมาคุณไม่ต้องปฏิบัติกับฉันดีขนาดนี้จะได้ไหม

เครียดเสียจริง!

เธอรู้สึกถึงความกดดันบนไหล่ของตนเอง ตั้งแต่ที่เธอรู้ว่าเซินโย่วชอบเหมาเยซือ

เธอจะไม่รู้ถึงแรงกดดันนั่นได้อย่างไร? เธอร่วมโต๊ะกับผู้หญิงที่มองว่าเธอเป็นคู่แข่งทางความรักอยู่นะ!

แต่เหมาเยซือก็แสดงความกังวลอย่างเปิดเผยกับเธอมาก

เฉียวเมียนเมียนรู้สึกราวกับว่าเธอสามารถมองเห็นมีดสั้นในแววตาของเซินโย่ว

เช่นเดียวกับ…ในช่วงเวลานี้อย่างแน่นอน

เธอกัดไอศกรีมและได้ยินเสียงผู้ชายข้าง ๆ เธอหัวเราะทันที

“เป็นไงบ้าง?”

“เอ่อ…” เฉียวเมียนเมียนกลืนไอศกรีมและพูดว่า “อร่อยมากเลยค่ะ”

ก็เป็นร้านอาหารราคาแพง จะมีอะไรที่ไม่อร่อยล่ะ

“อืม” เหมาเยซื่อพยักหน้า

“ให้ผมลองบ้างสิ”

เฉียวเมียนเมียนพูดไออก

“คุณจะลองทานด้วยเหรอ?” เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา

เหมาเยซือเลิกคิ้ว

“ไม่ได้เหรอ?”

“ได้สิ”

แต่เขาไม่ได้บอกว่าเขาไม่ชอบของหวานหรอกเหรอ?

และเธอไม่เคยเห็นเขาทานมาก่อน

“งันให้ผมลองบ้าง” เหมาเยซือพูดซ้ํา

“ค่ะ” เฉียวเมียนเมียนไม่รู้ว่าทําไมเขาถึงสนใจ แต่เธอก็ยื่นชอนให้เขาอยู่ดี

แต่เหมาเยซือไม่ได้เอื้อมมือไปรับช้อน เขากลับยิ้มอย่างมีเสน่ห์และสบตาเธอ

“ป้อนหน่อย”

แค่ก ๆ

หยางเชาชิงเผลอพ่นไวน์แดงที่เขาดื่มไปออกมา

เสื้อสีขาวของกงเจ่อหลีที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ถูกแต่งแต้มไปด้วยสีแดงเข้มของไวน์

ท่าทางของกงเจ่อหลี่มืดลงในทันที เมื่อเขาหันมามองหยางเข้าชิงด้วยแววตาสังหาร

“แค่ก ๆ น้องสี่ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”