ถ้าผมเกิดใหม่ใน RPG? (So What if it’s an RPG World !?) - ตอนที่ 29
ตอนที่ 29 ความลับของทุกคน
“พี่ช่วยด้วย…”
“ไม่มีประโยชน์หรอก เจ้านั่นคงถูก “เมล็ดพันธุ์ปีศาจ” กัดกระเพาะจนเละไปแล้วมั้ง”
โอยาโดะมองคนตรงหน้าอย่างหวาดผวา คนคนนั้นที่เคยส่งยิ้มมองเธอ
“ทําไม…”
“ที่จริงเจ้าจําเราไม่ได้หรอก คงแยกแยะตัวตนพวกเราได้แค่จากเส้นผมเท่านั้นไม่ใช่หรือ ถ้าความทรงจําของเจ้าไม่ถูกผนึกไว้ พวกเราก็คงไม่ต้องเล่นละครอยู่กับเจ้าที่นี้หรอก”
พูดจบ เขาก็พูดกับคนข้างๆ
“คนที่ไปตามหาเจ้านั่นยังไม่กลับมาหรือ แล้วพวกเฮเลยังไม่ห่อของพวกนั้นอีกหรือ เดี๋ยวต้องพาโอยาโดะไปแล้วนะ!”
“ทําไม..ทําไมถึงทําแบบนี้”
“มันไม่ตรงกับข้อมูลในความทรงจําของเจ้าใช่ไหม มันเป็นเพราะความทรงจําของเจ้าต่างก็เป็นของปลอม! อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวนี้!”
พูดจบ คนนั้นก็เดินออกจากห้อง ประตูห้องสับปิดตามหลังเขา
สําหรับทําไมผมถึงรู้สถานการณ์ในห้องดีขนาดนี้ นั่นก็เพราะเมื่อกี้ผมแอบอยู่บนหลังคามาตลอด
ผมเพิ่งทําให้คนที่ไปตามหาผมกลายเป็นรูปปั้นน้ําแข็ง โดยเหลือไว้แค่ส่วนหัว
น่าเสียดายที่ผมไม่เก่งเรื่องสืบข้อมูลลับจริงๆ สุดท้ายเลยเสียเวลาไปไม่น้อย
จนกระทั่งผมนํากรดซัลฟิวริกเผาหน้าคนหนึ่งในนั้น สุดท้ายอีกคนเลยบอกทุกอย่าง
โอยาโดะ สิ่งมีชีวิตโคลนนิ่งคนแรกของโลกนี้ที่ถูกสร้างโดยใช้เวทมนตร์ร่วมมือกับเทคโนโลยีจากโลกผม ถึงกับอยู่ตรงหน้าผมในตอนนี้แล้ว
น่าแปลก ทําไมระบบฉายาของผมถึงไม่แสดงข้อมูลสําคัญขนาดนี้ออกมาล่ะ
แต่พอได้รับข้อมูลนี้ ฉายา “มนุษย์โคลนนิ่ง” กับ “มนุษย์ยีนส์สังเคราะห์ที่แข็งแกร่งที่สุด” ก็เพิ่มเข้ามาในฉายาของเธอโดยอัตโนมัติ
ดูท่าอีกหน่อยผมคงต้องรวบรวมฉายาด้วยตัวเองแล้วละมั้ง แต่ “เนตรแห่งเฟคด้า” ก็ลดความยุ่งยากไปได้นิดหนึ่งนี่
แหม มันก็ช่วยไม่ได้นะ ยีนส์ของเธอเป็นแบบไหนผมจะใช้ตาเปล่ามองเห็นได้ไงล่ะ
เบาดุจขนนก
ผมเข้ามาทางหน้าต่างบนหลังคา พลิกตัวหนึ่งครั้งก็ตกลงข้างๆ โอยาโดะ
“พี่!”
“ชู ฉันจะพาเธอออกจากที่นี่ก่อน”
ถึงจะสามารถฆ่าคนแถวนี้จนหมดได้ แต่ว่า มีข้อมูลอีกเยอะแยะที่ผมยังอยากถามพวกนั้นอยู่
ไม่เลวนี้ ในขณะที่ผมได้รับข้อมูลของโอยาโดะ ผมก็พบว่าข้อมูลเควสต์ของผมถูกอัพเดท
เควสต์ย่อย : ทําลายตุ๊กตา
เป้าหมายเควสต์ : ขั้นแรกของเควสต์ สืบหาโรคพันธุกรรมประหลาดของตระกูลสมิว
รางวัลเควสต์ : ไม่ทราบ
สืบหาโรคพันธุกรรมของตระกูลสมิวสําเร็จ
เควสต์ที่สอง : ตรวจสอบโครงการดัดแปลงมนุษย์ของตระกูลสมิว
ข้อมูล : หมายเลขสิบเก้า เมืองเฮอแลนโด อาณาจักรเอส
เงื่อนไขลับ : ตามหามนุษย์ดัดแปลงหมายเลข 1 “โอยาโดะ” สําเร็จ
จะว่าไป ที่นี่ยังเป็นอาณาจักรเอสนี่นา ผมยังเชื่อมโยงสองเรื่องนี้ไม่ได้ กลับนึกไม่ถึงว่าแจ้งเตือนเควสต์จะช่วยผมไว้ก่อน
แต่ข้อมูลต่อไปคงต้องอาศัยคนข้างนอกพวกนั้นแล้ว ยังไงซะคนอื่นก็เป็นแค่ลูกน้อง ถ้าผมจะหาข้อมูลก็ควรจะไปหาลูกพี่
แข็งแกร่ง! เบาดุจขนนก! เร่งความเร็วสามเท่า!
ผมกดสกิลทั้งหมดแล้วกระโดดขึ้นไปบนคาน จากนั้นพลิกตัวออกจากหน้าต่างไป
หลังจากแน่ใจแล้วว่าแถวนี้ไม่มีคนผมก็เร่งความเร็วพุ่งจากบนหลังคาไป แล้วก็พุ่งตัวจากเหนือต้นไม้พร้อมกับแบกโอยาโดะไว้ที่หลังจนมาถึงที่สุสานที่พวกเราพบกันเป็นครั้งแรก
“แป็บนึง รอฉันตรงนี้ก่อนนะ พอฉันจัดการพวกเขาได้แล้วจะกลับมาหาเธอ”
“แต่คนพวกนั้นเป็น…”
“ฉันรู้ นั่นเป็นคนในหมู่บ้านเธอ ใช่ไหม”
ใช่แล้ว ผมตามหามาห้าวัน และไม่ใช่ว่าผมไม่มีทางหาพวกเขาพบ แต่ว่า…ผมอาศัยอยู่ ในรังพวกเขามาตลอดเลย
นี่มันเกิดจากพล็อตเรื่องทั้งนั้น ตามคําพูดของคนที่เปิดเผยข้อมูลออกมา ครั้งนี้ที่พวกเขาพาโอยาโดะออกมานั้นเพียงเพื่อจะเติมความทรงจําที่สมบูรณ์ และความทรงจําเรื่องพ่อแม่ตายแต่พล็อตเรื่องนั้นกลับถูกดัดแปลงเพราะการปรากฏตัวของผม
“ข้าข้าไม่เข้าใจ ทําไมพวกหัวหน้าหมู่บ้านต้อง…”
* อย่าไปคิดเรื่องแบบนี้เลย”
ผมตบๆ ศีรษะเธอ
“ฉันจะไปถามจุดประสงค์ของพวกเขาแทนเธอแล้วกัน เพราะฉันก็อยากรู้เหมือนกัน”
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็ปรากฏตัวที่ต้นไม้ใกล้ๆ กับหมู่บ้านปลอม
บ้าเอ๊ย ทําไมตอนแรกผมถึงไม่ได้ใส่ใจห้องพวกนั้นเลย ถ้าเป็นห้องที่ใช้มานานจริงๆ คงไม่มีสภาพแบบนั้นแน่ อีกทั้งก่อนหน้านี้ผมยังคิดอยู่เลยว่าทําไมห้องพวกนี้ถึงสร้างออกมาโดยอาศัยโครงสร้างแบบเชื่อมต่อกัน กลับนึกไม่ถึงว่าจริงๆ แล้วมันจะเป็นแค่การตกแต่ง
“บีบอัด ผู้ยับยั้งดินแดนแช่แข็ง”
หมอกอันหนาวเย็นลอยออกมาจากมือผม จากนั้นมันก็รวมตัวกันที่กลางฝ่ามืออีกครั้งในพริบตาบีบอัดจนกลายเป็นบอลลูกเล็กๆ
นี่เป็นเวทมนตร์น้ําแข็งระดับสูง ความยืดหยุ่น” เป็นเวทมนตร์ที่บังคับรูปร่างดั้งเดิมให้ถูกดัดแปลงเป็นรูปแบบสุดท้ายจากการอัญเชิญดาบน้ําแข็งและโล่น้ําแข็ง แม้ผมจะเหมือนก้าวกระโดดผ่านไปหลายเลเวลแต่ขอแค่ใช้เวทนี้ได้ก็คงพอแล้ว
“ยิ่ง!”
ผู้ดูหมิ่นบีบอัดสองอันยิงถูกสองคนที่อยู่นอกพื้นที่ปาทันที ทั้งสองกลายเป็นรูปปั้นน้ําแข็งในพริบตา
ผลักพวกเขาเข้าไปในพุ่มไม้ด้านข้าง ผมก็พุ่งตัวเข้าไปใต้ชายคา จากนั้นก็พลิกตัวขึ้นไปบนหลังคาอย่างรวดเร็ว
“ละออง แช่แข็งโศกานิรันดร์”
ไอเย็นเป็นสองเท่าม้วนตัวไปทั่วทั้งหมู่บ้านในพริบตา ทุกห้อง ทุกเครื่องใช้ ไปจนถึงคนพวกนั้นต่างก็กลายเป็นรูปปั้นน้ําแข็ง
ทั่วทั้งหมู่บ้านกลายเป็นผลงานศิลปะสีครามอันสมบูรณ์แบบทันที ผมยิ้มๆ แล้วโดดลงมาจากหลังคา
“หัวหน้าหมู่บ้าน ออกมาซะเถอะ ผมรู้ว่าคุณยังมีชีวิตอยู่ แรงอาฆาตคุณแรงขนาดนี้ ถึงผมไม่อยากรู้ว่าคุณยังมีชีวิตอยู่ก็คงทําไม่ได้หรอก”
ผมเดินไปยังห้องไม้ห้องหนึ่งที่ละก้าวๆ
“ผมยังสงสัยอยู่เลย ว่าทําไมถึงมีหัวหน้าหมู่บ้านที่แข็งแกร่งขนาดนี้ (เลเวล 15) ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง”
หัวหน้าหมู่บ้าน (ตัวปลอม) โจร) เลเวล 15
ความดี (ชั่วร้าย) ขี้สงสัย (ปลอม) หัวหน้าหมู่บ้าน (ทหารรับจ้าง) (ฆาตกร) (นักฝึกตุ๊กตา)
“นายปลอมตัวเก่งทีเดียวนี่ โดนนายหลอกซะนานเลย”
หอกบีบอัด ผู้กัดกร่อนดินแช่แข็ง!
ไอเย็นเกาะตัวกันกลายเป็นหอกยาวปรากฏกลางฝ่ามือผมในชั่วพริบตา ช่างน้ําหนักดูเล็กน้อยจากนั้นก็เหวี่ยงมันไปยังฉายาที่ขึ้นอยู่ในห้อง
โครม!
หอกเสียบเข้าไปในบ้านทันที หลังจากเสียงดัง “ปัง” ทั่วทั้งห้องก็กลายเป็นดอกไม้น้ําแข็ง
“คงไม่ตายหรอกมั้ง…เป็นไปได้ไงยังดูมีชีวิตชีวาอยู่เลยแท้ๆ”
ผมพูดเพราะเขายังคงอยู่ในสภาวะเลือดเต็ม
“เจ้าเด็กนี่เจ้ามาจากไหนกันแน่!”
จู่ๆ ทั่วทั้งบ้านก็ระเบิดเป็นซากราวกับพลุ แล้วเงาของคนสองคนก็โดดออกมาจากในนั้น!
สองคนเหรอ เอ๋
“ในเมื่อทําถึงขั้นนี้เพราะเด็กคนเดียว…งั้นก็ตายซะเถอะ!”
หัวหน้าหมู่บ้านมาร์ทโบกมือ คนอีกคนก็พุ่งตรงมาที่ผม ผมรีบชักดาบออกมา รับการฟันลงมาของเขา!
เครั้ง!
เสียงโลหะปะทะกันดังออกมา เมื่อมองดูดีๆ สิ่งที่ปะทะกับใบดาบของผมกลับเป็นแขนของอีกฝ่ายแถมอีกฝ่ายยังเป็นตุ๊กตา!
ดูท่าการต่อสู้ครั้งนี้คงน่าสนุกแน่!