ซาลาเปาตัวน้อย ทะลุมิติมามีระบบทำฟาร์มยุค 70 จนร่ำรวย - บทที่ 30 คั่วถั่วลิสง 30 ชั่ง (รีไรต์)
- Home
- All Mangas
- ซาลาเปาตัวน้อย ทะลุมิติมามีระบบทำฟาร์มยุค 70 จนร่ำรวย
- บทที่ 30 คั่วถั่วลิสง 30 ชั่ง (รีไรต์)
บทที่ 30 คั่วถั่วลิสง 30 ชั่ง (รีไรต์)
บทที่ 30 คั่วถั่วลิสง 30 ชั่ง (รีไรต์)
เย่เสี่ยวจิ่นนอนหลับสบายตลอดคืน
เช้าวันต่อมา อากาศแจ่มใส
แสงแดดส่องกระทบพื้นดินที่ยังคงมีความหนาวเย็นอยู่บ้าง
ทำให้รู้สึกอบอุ่นไปทั่วทั้งตัว
หลี่ชุ่ยชุ่ยเห็นว่าอากาศดี จึงขนถั่วลิสงทั้งหมดในยุ้งฉางออกมาตากแดดแต่เช้า กองไว้เต็มลานตากข้าว
“ถั่วลิสงเยอะขนาดนี้ จะเอาไปทำอะไรได้”
เย่จื้อผิงรู้สึกผิดเล็กน้อย “รอปลายปีตอนแบ่งถั่วเหลือง ผมจะให้แม่เอาของพวกเขามาแลกเปลี่ยน”
หลี่ชุ่ยชุ่ยพูด “ปลายปีนี้ ถั่วลิสงพวกนี้อาจจะเพิ่มเป็น 100 ชั่งแล้วก็ได้”
เย่จื้อผิงกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ไม่มีทางหรอก อีกไม่กี่วันเหวินชางก็ไปเรียนแล้ว”
“แล้วพวกเขายังอยากได้ถั่วเหลืองของพวกเราไปทำอะไรอีก”
หลี่ชุ่ยชุ่ยไม่อยากจะพูด แต่หลิวต้าเม่ยกับหลี่กุ้ยฮวานั้นชอบจับผิดข้าวของของบ้านพวกเขามากที่สุด
ถึงตอนนั้นจะเป็นอย่างไรก็ยังไม่แน่นอน
หลี่ชุ่ยชุ่ยโยนไม้กวาดลงพื้นด้วยความโมโห “ฉันจะไปทำงานแล้ว ปล่อยให้จิ่นเป่าตื่นเอง พอจิ่นเป่าตื่นแล้ว คุณก็ล้างหน้าให้จิ่นเป่าด้วย”
เย่เสี่ยวจิ่นได้ยินเสียงพ่อกับแม่คุยกันก็ตื่นขึ้นมา
เธอล้างหน้าเสร็จ เดินออกมาหน้าบ้านก็เห็นถั่วลิสงตากอยู่เต็มไปหมด
“จิ่นเป่า ถั่วลิสงตากแห้งแล้ว กลิ่นหอมมากเลย กินสักหน่อยสิ”
เย่จื้อผิงแกะเปลือกถั่วลิสงแล้วส่งเนื้อถั่วลิสงให้เย่เสี่ยวจิ่น
เย่เสี่ยวจิ่นกินไปสองสามเม็ด ถั่วลิสงที่ยังไม่ผ่านการปรุงแต่งแบบนี้จะนิ่ม ๆ หน่อย
แต่มันหวานมาก ทั้งยังมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ
“จิ่นเป่า ชอบกินไหมลูก ถ้าชอบพ่อจะเอาไปคั่วใส่เกลือให้อร่อยนะ”
เย่เสี่ยวจิ่นส่ายหน้า “ไม่ค่ะ”
ในสายตาของเธอ นี่คือถั่วลิสงงั้นเหรอ?
นี่มันน้ำมันถั่วลิสงหอม ๆ ต่างหาก!
ของมีค่าแบบนี้ จะกินเล่นได้อย่างไร?
เธอนั่งลงหยิบถั่วลิสงขึ้นมากำหนึ่ง เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่า…ถั่วลิสงดูเหมือนจะต้อง…แกะเปลือก?
ถ้าอย่างนั้นตอนสกัดน้ำมันก็ต้องแกะเปลือกด้วยเหรอ?
เธออ่านคู่มือเครื่องสกัดน้ำมันถั่วลิสงอย่างละเอียดอีกครั้ง
ไม่ใช่แค่ต้องแกะเปลือก ถ้าอยากให้หอมกว่านี้ ก็ต้องเอาไปคั่วก่อนด้วย!
“โอ๊ะ ฉันช่างไม่รอบคอบเอาซะเลย” เธอตีหน้าผากตัวเองเบา ๆ เมื่อนึกขึ้นได้ “ที่แท้อัตราส่วนน้ำมันที่ได้จากถั่วลิสงคือ 50 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นเอง”
“นึกว่าจะใช้ถั่วลิสงได้เต็มเมล็ดเสียอีก” เย่เสี่ยวจิ่นลูบคางพร้อมกับกะพริบตาปริบ ๆ “ถั่วลิสง 200 จิน ก็เท่ากับว่ามีเนื้อถั่วลิสงแค่ 100 จินเท่านั้นเองน่ะสิ”
ด้านล่างของคู่มือยังมีตัวหนังสือตัวเล็ก ๆ อีกหนึ่งบรรทัด
ผลิตภัณฑ์นี้ใช้ได้กับถั่วลิสง ถั่วเหลือง อัลมอนด์ งา เมล็ดแฟลกซ์ เมล็ดแตงโม และเมล็ดโหยวไช่ฮวา
ส่วนอย่างอื่น เธอไม่มี จึงยังไม่ได้คิดถึง
เย่จื้อผิงเดินเข้ามาหา “จิ่นเป่า คิดอะไรอยู่เหรอ ให้พ่อแกะถั่วลิสงให้กินไหม”
“จริง ๆ แล้วอยากให้พ่อช่วยอะไรหน่อยค่ะ”
“พ่อช่วยคั่วถั่วลิสงให้หนูได้ไหมคะ”
“คั่วเนื้อถั่วลิสงก่อน 30 จินค่ะ”
“ฮ่า ๆ 30 จินเลยเหรอ” เย่จื้อผิงหัวเราะออกมา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเอ็นดู “จิ่นเป่า ท้องน้อย ๆ ของหนูน่ะ อย่าว่าแต่ 30 จินเลย 3 จินหนูก็กินไม่หมดหรอก”
“พ่อคะ หนูมีเครื่องจักรที่สามารถสกัดน้ำมันจากถั่วลิสงได้ด้วยละ” เย่เสี่ยวจิ่นพูดความจริงโดยไม่คิดจะปิดบัง
เพราะในอนาคตเธอยังต้องเอาของออกมาอีกมากมาย คงโกหกทุกเรื่องไม่ได้หรอก
แถมเธอก็แต่งเรื่องไม่เป็นด้วย
เมื่อเย่จื้อผิงได้ยินก็ตกใจมาก “จิ่นเป่า ถั่วลิสงมันสกัดเอาน้ำมันได้ด้วยเหรอ?”
“ได้จริง ๆ นะคะ แถมน้ำมันถั่วลิสงยังหอมมากด้วย”
“พ่อ เราลองดูกันไหมคะ”
ช่วงนี้น้ำมันที่เย่เสี่ยวจิ่นกินล้วนเป็นน้ำมันจากต้นโหยวไช่ฮวาที่ผลิตขึ้นเอง
แถมยังไม่บริสุทธิ์เท่าใด สีค่อนข้างขุ่น
เธอก็อยากเห็นเหมือนกันว่าเครื่องจักรขนาดเล็กนี้จะสกัดน้ำมันออกมาได้อย่างไร
เครื่องนี้หนักแค่ 40 กว่าจิน แต่สกัดน้ำมันได้ชั่วโมงละ 15 จิน ถือว่ามีประสิทธิภาพมากทีเดียว
เธอต้องใช้ความพยายามอย่างหนักกว่าจะพูดจนเย่จื้อผิงยอมเชื่อได้
ด้วยความช่วยเหลือจากพ่อ เธอจึงนำเครื่องจักรออกมา แล้วนำไปตากแดดไว้เพื่อชาร์จพลังงาน
เย่จื้อผิงมองดูเครื่องจักรนั้นด้วยความสงสัย เขาพิจารณามันอย่างถี่ถ้วน แต่ก็ไม่สามารถคาดเดาได้ว่ามันคืออะไร
“จิ่นเป่า สิ่งนี้มัน… สกัดน้ำมันได้เหรอ”
“หนูเอามันมาจากไหน”
“แปลกจริง หนักขนาดนี้ หนูยกมันไหวได้ยังไง”
เย่เสี่ยวจิ่นได้แต่พูดอย่างจนใจว่า “เทพเซียนประทานมาให้หนูค่ะ พ่ออย่าถามมากเลย”
เธอนั่งยอง ๆ บนพื้น ค่อย ๆ แกะเปลือกถั่วลิสงทีละเมล็ด
เธอใช้เวลาถึงสามชั่วโมงในการแกะเปลือกถั่วลิสง จนได้เนื้อถั่วลิสงออกมาถึง 30 จิน
เป็นเพราะขาของพ่อไม่สามารถย่อลงได้ ต้องนั่งทำอย่างเดียว สองพ่อลูกจึงทำงานได้ไม่เร็วนัก
ขณะที่แกะเปลือกถั่วลิสง เย่จื้อผิงก็บ่นพึมพำกับตัวเอง
ไม่ว่าจะคิดยังไงก็คิดไม่ออก จริง ๆ แล้วตัวเขาก็ค่อนข้างศรัทธา ทำไมเทพเซียนไม่ประทานอะไรให้เขาบ้างนะ?
บนโลกนี้ มีเทพเซียนจริง ๆ เหรอ?
เย่จื้อผิงส่ายหัว “ช่างเถอะ คิดไปก็ไม่มีประโยชน์”
เย่เสี่ยวจิ่นหลุดขำออกมา เห็นพ่อครุ่นคิดจนไม่รู้จะคิดอย่างไรแล้ว ก็รู้สึกขบขันจริง ๆ
ตอนเที่ยง หลี่ชุ่ยชุ่ยกลับมาบ้าน
พอก้าวเข้าบ้านก็ได้กลิ่นถั่วลิสงคั่วหอมโชยมา
“จิ่นเป่า ลูกให้พ่อคั่วถั่วลิสงให้กินเหรอ?”
หลี่ชุ่ยชุ่ยพูดพลางเปิดฝาหม้อ ก็เห็นถั่วลิสงถูกคั่วอยู่ในหม้อใบโต
หล่อนหน้าถอดสี “เยอะขนาดนี้เลยเหรอ? นี่… นี่จะกินหมดเมื่อไหร่?”
“เย่จื้อผิง คุณบ้าไปแล้วเหรอ? คั่วถั่วลิสงเยอะขนาดนี้จะทำอะไร?”
“ถั่วลิสงตอนไม่กะเทาะเปลือกก็เก็บไว้ได้นานอยู่ แต่นี่… แบบนี้ถ้าไม่รีบกินให้หมดมันก็จะเสียเร็วนะ” หลี่ชุ่ยชุ่ยปวดใจเหลือเกิน
“นี่ไม่ใช่ความคิดของผมนะ” เย่จื้อผิงพูดพร้อมกับยิ้มแห้ง ๆ แล้วพาหลี่ชุ่ยชุ่ยไปดูเครื่องจักรที่กำลังตากแดดอยู่
“จิ่นเป่าบอกว่าใช้สิ่งนั้นทำน้ำมันถั่วลิสงได้”
“บอกว่าตอนนี้เครื่องจักรยังตากแดดไม่พอนะ ต้องรอให้กินข้าวเเเล้ว ถึงจะทำได้”
“ตอนเเรกผมก็ไม่อยากทำหรอก เเต่ก็ทำใจปฏิเสธลูกสาวไม่ได้”
เขาพูดอย่างจนใจ “ถ้าไม่ได้จริง ๆ ก็คงต้องกินเอง ผมลองชิมดูเเล้ว ก็อร่อยดีนะ”
สีหน้าของหลี่ชุ่ยชุ่ยแข็งค้างไปในทันที
หล่อนไม่รู้จริง ๆ ว่าน้ำมันถั่วลิสงคืออะไร
“จิ่นเป่า ลูกพูดจริงเหรอ”
เย่เสี่ยวจิ่นยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “แม่ วางใจเถอะค่ะ อีกเดี๋ยวพวกเราก็จะมีน้ำมัน 15 จินแล้ว”
หลี่ชุ่ยชุ่ยตอนนี้ก็ไม่มีกะจิตกะใจจะกินข้าวเที่ยงแล้ว
หล่อนทั้งอยากรู้อยากเห็นและกังวลว่าจะเสียของ “พวกเราทำตอนนี้เลยไม่ได้เหรอ แม่อยากดูว่าเจ้านี่มันจะผลิตน้ำมันได้ยังไง”
พอเย่เสี่ยวจิ่นเห็นว่าชาร์จไฟใกล้จะเต็มแล้ว จึงให้พ่อแม่ช่วยยกเครื่องเข้าไปในบ้าน
เธอคอยดูอยู่ตลอด ไม่ยอมให้ใครเห็นเครื่องนี้เด็ดขาด
ไม่งั้นจะเกิดปัญหาแน่ ๆ
เย่เสี่ยวจิ่นเปิดเครื่องตามคู่มือ
ทันใดนั้น เสียงเครื่องจักรก็ดัง ‘หึ่ง ๆๆ’ ขึ้น ทำเอาสามีภรรยาตกใจ
“ไอ้หยา!” หลี่ชุ่ยชุ่ยกุมมือที่อก ใบหน้าซีดเผือด “จิ่นเป่า สิ่งนี้มันมีเสียงด้วยเหรอ ตกใจแทบแย่”
เย่จื้อผิงกลับหัวเราะ “เครื่องจักรน่ะ มันต้องมีเสียงอยู่แล้ว”
เย่เสี่ยวจิ่นก็รู้สึกตลกขบขัน
ไม่รู้ว่าเครื่องจักรนี้ทำงานด้วยหลักการอะไร เสียงมันเบามาก เบาพอ ๆ กับเสียงเครื่องทำน้ำเต้าหู้ที่บ้าน
เอาเข้าจริง ๆ เมื่อเทียบกับเครื่องจักรอื่น ๆ แล้ว เสียงนี้ก็เบาจนแทบจะไม่ต้องพูดถึง
“แม่ หยิบขวดใส่น้ำมันมาให้หน่อยค่ะ วางไว้ข้างล่างนี่”
หลี่ชุ่ยชุ่ยหยิบขวดใบเล็กมา คิดอยู่ครู่หนึ่งก็เปลี่ยนเป็นขวดใบใหญ่
“น้ำมัน 15 จินถือว่าเยอะมากนะ ต้องเอาขวดใบใหญ่กว่านี้”
“ขวดใบนี้ของคุณใส่น้ำมันได้ตั้ง 20 กว่าจินเชียวนะ!” เย่จื้อผิงหัวเราะ “จะสำเร็จหรือเปล่ายังไม่รู้เลย”
“ถ้าเกิดจิ่นเป่าแกล้งละก็ ไม่ได้การแน่”
หลี่ชุ่ยชุ่ยจ้องเขาเขม็ง “ถ้าเป็นอย่างนั้น สิบกว่าวันต่อจากนี้ พวกเราจะได้กินแต่ถั่วลิสง!”
“ก็ดีเหมือนกัน จะได้จัดการกับของที่ตุนไว้เยอะแยะนี่ให้หมด ๆ ไปซะที!”
……………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
มาลุ้นกันค่ะว่าจะสกัดน้ำมันถั่วลิสงออกมาได้ 15 จินตามที่หวังไหมนะ ขอให้เครื่องไม่แกงจิ่นเป่าเท่านั้นแหละ
ไหหม่า(海馬)