จิ้งจอกจอมซ่าส์ กับหม่ามี้หมอเทวดาพลิกสวรรค์ - ตอนที่ 206

บทที่ 206 : หนุ่มน้อยเหวินหรู (2)

”ข้าได้ยินมาว่าภายใต้การนำของเจ้า มีหมอปรุงยาที่ข้านำมาให้เจ้าเพียงเก้าคนเท่านั้นที่สามารถผ่านมาถึงขั้นสี่ใช่หรือไม่ ?” ไป๋หยานยิ้มมุมปาก

เหวินหรู่ลุกขึ้นจากพื้นเขามองไป๋หยานอย่างเศร้า ๆ พลางบ่นกระปอดกระแปดว่า “เมื่อสามปีก่อน เจ้าทิ้งคนพวกนี้ให้ข้าจากนั้นก็หายตัวไป ข้าต้องรอเจ้านานถึงสามปี ในเมื่อเจ้าก็กลับมาแล้ว เจ้าควรพูดอะไรกับข้าก่อนมั้ย ?”

ไป๋หยานยิ้มกว้างขึ้น

แต่ไม่รู้ด้วยเหตุใดรอยยิ้มของนางกลับทำให้เหวินหรู่รู้สึกอึดอัด กระทั่งถึงกับถอยร่นไปสองก้าวอย่างไม่ตั้งใจ

”ต้าไป๋ฟังข้าอธิบายก่อน ข้าพยายามดูแลคนพวกนั้นเพื่อเจ้านะ หากแต่การเป็นหมอปรุงยาก็ใช่ว่าจะเรียนรู้ได้ง่าย ๆ ใช่รึไม่ อัจฉริยะเช่นเจ้ากับข้าน่ะหายากจะตายไป คนส่วนใหญ่พยายามทั้งชีวิตก็ยังไม่ถึงขั้นสี่เสียด้วยซ้ำ”

เหวินหรู่รู้สึกผิดอย่างมากที่ทำให้ไป๋หยานผิดหวัง ทว่าความต้องการของไป๋หยานนั้นสูงมาก ขณะที่เขาเองก็พยายามอย่างดีที่สุดแล้ว !

ยิ่งไปกว่านั้นหากขั้นที่สี่สามารถผ่านกันได้ง่าย ๆ หมอปรุงยาจะไม่เต็มโลกแล้วกระนั้นหรือ ?

”พาข้าไปดูพวกหมอปรุงยาเหล่านั้นก่อน”ไป๋หยานยักไหล่ พร้อมกับมองอย่างหมดหวัง

“ได้”เหวินหรู่มองไป๋หยานด้วยความสงสัย “เอ่อ ใช่แล้ว ต้าไป๋ แล้วเสี่ยวไป๋อยู่ที่ใดล่ะ ? ข้าคิดว่าพวกเจ้าสองแม่ลูกจะแยกกันไม่ออกเสียอีก”

ไป๋หยานชะลอฝีเท้าสายตาเย็นเยือกของนางจ้องมองหนุ่มน้อย “หากเจ้าไม่พูดก็ไม่มีผู้ใดหาว่าเจ้าเป็นใบ้หรอกนะ !”

กล่าวจบไป๋หยานก็ก้าวเข้าไปในลานโดยไม่สนใจเด็กหนุ่มอีกต่อไป

กลุ่มหมอปรุงยาพวกนี้ฮัวหลัวเป็นผู้รวบรวมมาตามคำสั่งของไป๋หยาน เช่นนั้นนี่จึงเป็นครั้งแรกที่ไป๋หยานได้พบพวกเขา ซึ่งพวกเขาก็มองมาที่นางด้วยสายตาสงสัยใคร่รู้

“หมอปรุงยาขั้นสี่เงียบกันสักครู่ข้าต้องการดูว่าหมอปรุงยาขั้นสามปรุงยากันอย่างไร ?”

ไป๋หยานออกคำสั่งเบาๆ

ชาติก่อนนั้นไป๋หยานเป็นผู้สืบทอดตระกูลศิลปะการต่อสู้โบราณอีกทั้งยังมีชื่อเสียงเชี่ยวชาญด้านการปรุงยาด้วย เหตุนี้จึงมีคนเรียกนางว่าอาจารย์ และมาตักตวงความรู้จากนางมากมาย

ในครานั้นศิษย์ของนางต่างก็ฉลาดเฉลียวเปี่ยมด้วยความสามารถเช่นนั้นเมื่อมาเจอท่านอาจารย์ทั้งสามในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ไป๋หยานจึงแทบบ้าในความอ่อนด้อยของพวกเขา

เอาจริงๆ นางไม่เคยเจอคนโง่เช่นนี้มาก่อนเลย !

ทว่าหลังจากได้เห็นความสามารถของหมอปรุงยาที่อยู่ต่อหน้านางเหล่านี้ไป๋หยานก็ตระหนักได้ทันทีว่า คนพวกนี้อภิมหาโง่ ! เทียบกับอาจารย์ทั้งสามของนางแล้ว ชายชราทั้งสามยังดีกว่าเยอะเลย !

หากแต่ขณะเดียวกันก็ทำให้นางตระหนักถึงบางอย่าง

มิใช่ว่าอาจารย์ของนางโง่เง่าหรอกทว่าหมอปรุงยาในโลกใหม่นี้ล้าหลังกว่าชาติก่อนของนางมากต่างหาก

”ข้าพบปัญหาของหมอปรุงยาพวกนี้แล้ว”ไป๋หยานกล่าวขณะเม้มปากเล็กหน่อย “หลังจากนี้ ข้าจะเขียนวิธีการต่าง ๆ ที่จะใช้ในการฝึกฝน เพื่อแก้ปัญหาเหล่านี้ พยายามให้พวกเขาทำตามคำแนะนำที่ข้าเขียน นอกจากนี้ เจ้าต้องหาหมอปรุงยา เพื่อปรุงยาให้ข้า ข้าต้องการยาระดับสามกับระดับสี่อย่างละร้อยเม็ดต่อเดือน”

เหวินหรู่ตกตะลึง”เหตุใดเจ้าจึงต้องการเม็ดยาจำนวนมากถึงเพียงนั้น ?”

ไป๋หยานอมยิ้ม“เพื่อหารายได้น่ะสิ”

“ต้าไป๋เจ้าขาดเงินกระนั้นหรือ ?” ใบหน้าขาวใสของเหวินหรู่เปลี่ยนเป็นสีแดง “หากเจ้าขาดเงิน ข้าสามารถช่วยเจ้าได้นะ”

ไป๋หยานหันกลับไปมองเหวินหรู่”เช่นนั้นเจ้าประสงค์สิ่งใดจากข้า ?”

“เอ่อ…”เหวินหรู่ก้มหัวหลบอย่างเขินอาย “ข้าเพียงจะถามว่า เจ้าขาดคนอุ่นเตียงหรือไม่ ? ข้าสามารถช่วยอุ่นเตียงของเจ้าได้นะ โดยที่เจ้าไม่ต้องจ่ายเงินให้ข้า อีกทั้งข้ายังจะให้เงินเจ้าอีกด้วย”

ไป๋หยานลูบคางพลางมองหน้าหล่อ ๆ ขาว ๆ ด้วยท่าทีสนใจ “นี่..ฮัวหลัว หอบุปผาของเราขาดคนบ้างหรือไม่ ?”

ฮัวหลัวมองหนุ่มน้อยอย่างพึงใจ“หอบุปผาขาดคนอยู่พอดี คนหล่อ ๆ เยี่ยงคุณชายเหวินหรู่นี่ ข้ามั่นใจว่าเขาต้องดึงดูดใจแขกได้จำนวนมากเป็นแน่”

***จบบท หนุ่มน้อยเหวินหรู (2) ***