จิ้งจอกจอมซ่าส์ กับหม่ามี้หมอเทวดาพลิกสวรรค์ - ตนอที่ 190
บทที่ 190 : แม่ดอกบัวขาว (2)
ครั้นนึกถึงไป๋รั่วใบหน้าของหนานกงอี้ก็ยิ่งหดหู่ เขาเดินไปที่ห้องพำนักของพระชายา
ภายในห้องหรูหราไป๋รั่วกำลังนอนอยู่บนเตียง นางไม่สามารถขยับเขยื้อนตัวได้ เนื่องจากความเจ็บปวดบริเวณก้น
ความปวดร้าวอย่างเอกอุในครั้งนี้ทำให้นางกำผ้าปูที่นอนแน่น นัยน์ตาของนางเปล่งประกายแห่งความเกลียดชัง
นางเกลียดไป๋หยาน! เกลียดไป๋หยานเพราะไป๋หยานได้รับความคุ้มครองจากอ๋องคัง ! เกลียดไป๋หยานที่ทำตัวเฉยเมยไม่เห็นแก่ความเป็นพี่เป็นน้อง ทั้งที่นางก็เป็นน้องสาว ไม่ว่าจะทำผิดอย่างไร พี่สาวก็ควรให้อภัยมิใช่รึ
นอกจากนี้นางยังเกลียดหนานกงอี้อีกด้วย!
ในวังหลวงมียาอายุวัฒนะระดับสี่อยู่สองเม็ดหากนางได้กินยานั่น นางก็จะหายทันที
ทว่าหนานกงอี้ที่ปกติพร่ำบอกรักนางอยู่เสมอเมื่อเจอวิกฤติก็กลับกลอก เขาไม่ยอมมอบยานั่นให้นาง !
”รัชทายาทเสด็จแล้ว!”
ทันใดนั้นเองเสียงประกาศสั้น ๆ ก็ดังมาจากประตู ไป๋รั่วรีบกระพริบตาพลันแววตาที่ดุร้ายก็จางหายไปเหลือเพียงแววตาที่แลดูน่าสงสาร ขณะมองบุรุษผู้ซึ่งกำลังเดินผ่านประตูเข้ามา
”พระสวามี… ”
น้ำเสียงของไป๋รั่วแผ่วเบาทั้งยังฟังดูอ่อนแอเฉกเช่นเคย ปกติแล้วต่อให้หนานกงอี้ไม่พอใจสิ่งใดมา อารมณ์เหล่านั้นมักจะหายไป เมื่อได้ยินน้ำเสียงอ่อน ๆ ของไป๋รั่ว
ทว่ายามนี้ในหัวของหนานกงอี้มีแต่เรื่องของไป๋หยานท่าทีของเขาแลดูหงุดหงิดมาก “ไป๋รั่ว เจ้ารู้หรือไม่ว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น ?”
ใบหน้าของไป๋รั่วพลันขาวซีด”รั่วเอ๋อไม่ทราบเพคะ”
นับตั้งแต่นางรู้จักหนานกงอี้เขาไม่เคยเรียกชื่อเต็ม ๆ ของนางเลยสักครั้ง นี่ทำให้นางรู้ทันทีว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติ
”วันนี้ข้าเห็นบิดามารดาของเจ้าป่าวประกาศบนท้องถนนว่าไป๋หยานเป็นคณิกาดาวเด่นในหอบุปผา !”
”อะไรนะ?”
นัยน์ตาของไป๋รั่วเต็มไปด้วยความประหลาดใจคิ้วเรียวดั่งใบหลิวของนางขมวดเข้าหากันเล็กน้อย “เป็นไปไม่ได้ นางจะเป็นคณิกาดาวเด่นได้อย่างไร ?”
หากไป๋หยานเป็นคณิกาดาวเด่นของหอบุปผาจริงหนานกงอี้ก็น่าที่จะแสดงความรังเกียจ และเหยียดหยาม มิใช่ดูผิดหวังเช่นนี้…
“พระสวามี”ไป๋รั่วกัดริมฝีปากซีด ๆ ของนาง พลางจ้องหน้าหนานกงอี้น้ำตาคลอเบ้า “ท่านพ่อท่านแม่ของหม่อมฉันต้องเข้าใจอะไรผิดเป็นแน่ ไม่มีทางที่พี่สาวของหม่อมฉันจะกระทำเรื่องเช่นนั้นได้”
ครั้นได้ยินคำกล่าวอีกทั้งการแสดงออกของไป๋รั่ว ใบหน้าหม่นหมองของหนานกงอี้ก็แลดูดีขึ้น
-อ่านได้ที่ wwwcat2auto.com
ไม่ว่าบ้านสกุลไป๋จะทำผิดอย่างไรก็เป็นเรื่องของบ้านสกุลไป๋ ทว่าบุตรสาวคนนี้ของพวกเขานั้นเป็นคนดีมาก นางจะสมรู้ร่วมคิดกับพวกเขาได้อย่างไร ?
”ถูกต้องแล้วเจ้าเดาไม่ผิด ยิ่งไปกว่านั้น ข้าเพิ่งรู้มาว่า แท้จริงแล้วไป๋หยานก็คือเจ้าหอบุปผา !” หนานกงอี้กล่าวพร้อมรอยยิ้มบูดเบี้ยว
บูม!
เจ้าหอบุปผา?
ถ้อยคำดังกล่าวราวกับค้อนหนัก ๆ ทุบลงบนหัวใจของไป๋รั่ว ทำให้สีหน้าของนางซีดแล้วซีดอีก
โชคดีที่นางนอนซมอยู่บนเตียง ทำให้หนานกงอี้ไม่ทันสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงนั้น
“พระสวามี”ไป๋รั่วเอ่ยเรียก นางกำมือแน่น แน่นกระทั่งเล็บจิกลงไปบนฝ่ามือ “หม่อมฉันไม่คาดคิดเลยว่า พี่สาวของหม่อมฉันจะเป็นเจ้าหอบุปผา ทว่าอย่างไรเสียก็นับเป็นเรื่องดี หม่อมฉันเองก็ยังรู้สึกยินดีไปกับนางด้วย”
หนานกงอี้มองไป๋รั่วด้วยสายตาซับซ้อน”ไป๋หยานทำกับเจ้าถึงเพียงนี้ อีกทั้งวันนี้นางยังทำลายพลังของไป๋เฉิงเซียงบิดาของเจ้า เช่นนี้แล้ว เจ้ายังจะไม่เกลียดนางอีกกระนั้นหรือ ?”
ไป๋รั่วตัวสั่นระริกอีกครั้งนางค่อย ๆ หลับตาลง ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
”พี่สาวของหม่อมฉันอาจใจร้ายอีกทั้งไม่เห็นใจผู้ใด ทว่าหม่อมฉันไม่อาจทำเช่นนั้นได้ ไม่ว่านางจะเป็นเช่นไร หม่อมฉันก็ไม่อาจทำร้ายนางได้”
ไป๋รั่วลืมตาขึ้นจ้องมองหนานกงอี้”และหม่อมฉันเชื่อว่า ต้องมีสักวันหนึ่งที่พี่สาวของหม่อมฉันจะกลับใจ”
***ดอกบัวขาว : 白莲花 (báiliánhuā ไป๋เหลียนฮวา) เป็นคำสแลงที่เกิดขึ้นใหม่ ใช้ในหมู่วัยรุ่นจีน ใช้ล้อเลียนหรือเปรียบเปรยผู้หญิงที่ทำตัวภายนอกดูซื่อใสบริสุทธิ์เหมือนดอกบัว แต่แท้จริง มีพฤติกรรมมัวหมอง คิดฟุ้งแต่เรื่องไม่ดีไม่งาม ประมาณว่าแอบแอ๊บแบ๊ว แต่ในใจระริกๆๆๆๆ หรือแอบแรด แรดเงียบ ! ! !
***จบบทแม่ดอกบัวขาว (2)***