จอมเวทย์แห่งการเลียนแบบ (The copy mage) - ตอนที่ 116
“จงกล่าวชื่ออกมา”
หัวหน้ายามสั่งเมื่อเห็นร่างเล็กที่ปกปิดใบหน้าแล้วเดินเข้ามาหาพวกเขา
“เดเมียน”
เดเมียนตอบในขณะที่เขาจ้องไปที่ดวงตาสีดำของผู้นำ โดยไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อยด้วยพลังของเขา
“เธอคงเป็นนักเรียนที่ถูกจ้างมาเพื่อช่วยเรา”
หัวหน้ายามพึมพำเมื่อเห็นร่างเล็กของดาเมียนและสัญลักษณ์ของสถาบันอาเคเกรียบนเสื้อคลุมของเขา
“คุณผู้หญิง คุณหมดหวังจนต้องจ้างนักเรียนจากโรงเรียนใกล้ๆ อย่างนั้นหรือ กองกำลังพิทักษ์ของเรานั้นไม่เพียงพอหรือ”
หัวหน้ายามถามคนในรถม้าคนหนึ่ง กำลังประเมินความสามารถของดาเมียนต่ำไป
“ฉันแค่ระวัง”
เสียงผู้หญิงที่นุ่มนวลตอบจากในรถม้า
“อืม ไม่เป็นไร ตามพวกเรามาและอย่าเข้ามาขวางทางเรา สิ่งที่เราให้ความสำคัญคือปกป้องรถม้าคันนี้และผู้โดยสารไม่ว่าจะยังไงก็ตาม”
หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยกล่าวกับเดเมียน
ดูเหมือนเขาจะไม่เข้าใจระดับการบ่มเพาะของเดเมียน ซึ่งค่อนข้างธรรมดาในกลุ่ม แม้จะเป็นเพียงค่าเฉลี่ยในกลุ่มของระดับการบ่มเพาะพลัง แต่เดเมียนมั่นใจว่าเขาสามารถเอาชนะพวกเขาได้จำนวนมากโดยลำพัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้วยธนูใหม่ของเขา
เดเมียนไม่ได้โกรธเคืองหรือโกรธที่เขาถูกประเมินต่ำเกินไป เนื่องจากรูปลักษณ์ของเขา เป็นที่เข้าใจได้ว่าเขาจะถูกประเมินต่ำไป และยังทำให้เขามีความประหลาดใจเหนือคู่ต่อสู้ของเขาด้วย
เดเมียนพยักหน้าและไม่โต้เถียงในขณะที่เขายืนห่างจากกลุ่มไม่กี่เมตรขณะที่พวกเขาเตรียมจะออกเดินทาง
เดเมียนรักษาระยะห่างจากผู้คุมที่เหลือซึ่งทุกคนดูเหมือนจะรู้จักกันและดูเหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มยามที่ได้รับการว่าจ้างโดยตรงจากใครก็ตามในรถม้า
เดเมียนพยายามสุดความสามารถที่จะสัมผัสได้ถึงสิ่งที่อยู่ภายในรถและคนที่อยู่ข้างใน แต่ราวกับว่าประสาทสัมผัสของเขาถูกปิดกั้นและไม่สามารถเข้าไปในรถได้
เดเมียนดูเหมือนจะเด็กที่สุดในเหล่าผู้พิทักษ์รถม้าคันนี่ในขณะที่ยามคนอื่นๆ ดูเหมือนจะมีอายุ 18 ปีขึ้นไป แต่พวกเขาก็ไม่ได้รังแกหรือคุกคามเดเมียนเลย แม้จะอายุห่างกันมากก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะมีทักษะและประสบการณ์ และอาจมีจิตวิญญาณที่ทรงพลัง แต่เดเมียนก็ยังมั่นใจในความแข็งแกร่งของเขา
“เจ้าคิดว่าเด็กสวมหน้ากากจะมีประโยชน์อะไร ถึงแม้ว่าเขาจะมาจากสถาบันอเคเกรีย”
“ฉันไม่แน่ใจ แต่เขาถือธนู ดังนั้นอย่างน้อยเขาก็สามารถให้การสนับสนุนเราในระยะไกลได้หากมีสิ่งใดเกิดขึ้น”
ผู้คุมทั้งหมดพูดระหว่างกันและเดเมียนก็ได้ยินและเห็นว่าพวกเขาคิดว่าผู้ที่อยู่ในรถม้านั่นเสียเงินเปล่าในการจ้าง แต่เดเมียนเพิกเฉยและมุ่งความสนใจไปที่การทำภารกิจให้สำเร็จมากขึ้นแล้วจึงกลับไป สถาบันฝึกอบรมและรับภารกิจอื่นๆ
เขาต้องได้รับคะแนนสนับสนุนทั้งหมด 1,000 คะแนนจากภารกิจเพื่อทำการทดสอบเป็นนักเรียนชั้นในของสถาบัน ซึ่งจะทำให้เขากลายเป็นนักเรียนชั้นในและหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจคุ้มกัน เขาจะได้รับคะแนนผลงานเพียง 185 คะแนน
เขายังมีหนทางอีกยาวไกลและยังต้องไปถึงระดับ 5 ก่อนหน้านั้น ซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะทำไม่ได้ อย่างไรก็ตาม เดเมียนไม่ได้ถูกครอบงำด้วยทุกสิ่งที่เขาต้องทำ และรู้ว่าการถูกครอบงำและหวาดกลัวจะทำให้เขาเสียเวลาเท่านั้น
ถ้าเขาต้องการบรรลุเป้าหมายภายในหนึ่งเดือน เขาต้องทำงานหนักกว่าที่เคยทำมาก่อน
“ฟังทุกคน ตั้งขบวนกันคนละด้านของรถม้า 5 คน แล้วเราจะออกเดินทางทันที”
หัวหน้าผู้คุมประกาศ
เดเมียนสงบและทำตามที่เขาบอก และประจำการอยู่ที่ท้ายรถ
รถม้านำโดยม้าขาวผู้สง่างามซึ่งเป็นสัตว์ที่คล้ายคลึงกันกับที่เจ้าชายใช้ แต่ดูเหมือนว่าพวกมันจะมีคุณภาพต่ำกว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับของเจ้าชาย ขณะที่รถม้าเริ่มเคลื่อนตัว
รถม้าเคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่ใกล้เคียงกับผู้ฝึกตนภายนอกระดับสูงสุด 2 ซึ่งเป็นความเร็วที่ค่อนข้างช้าสำหรับรถม้าสัตว์ร้าย แต่ก็ช้าพอที่ยามรักษาการณ์สามารถติดตามได้โดยไม่เหนื่อย และเพื่อสำรวจสภาพแวดล้อมของพวกเขา
“พยายามต่อไปนะเจ้าหนู หรือความเร็วนี้เร็วเกินไปสำหรับนาย”
ทหารยามคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังรถม้าได้กล่าวกับเดเมียน
เดเมียนเพิกเฉยต่อเขาและเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเท่ากันกับรถม้า และไม่ใช้พลังงานภายในมากนักด้วยการทำเช่นนี้ แต่ยังคงความระมัดระวังและระมัดระวังอย่างมาก
หัวหน้าทหารรักษาการณ์ยืนอยู่บนรถม้าพร้อมกับอาวุธขนาดใหญ่ในมือ ซึ่งยืนยันกับเดเมียนว่ามีอันตรายและเขาต้องระมัดระวัง
พวกเขาใช้ถนนที่ไม่มีผู้คนหนาแน่น และจากเส้นทางที่พวกเขาใช้ผ่านเมืองในช่วงเริ่มต้นนั้น เดเมียนเห็นว่าพวกเขากำลังหลีกเลี่ยงพื้นที่แออัดและใช้เส้นทางที่ไม่มีใครคาดคิด
[ดูเหมือนว่าพจะมีคนตามพวกเขามา แต่ถ้าเป็นกรณีนี้ ทำไมผู้คุมถึงอ่อนแอและมีเพียงผู้ฝึกฝนระดับ 5 เท่านั้น] เดเมียนคิดกับตัวเอง สับสนและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ
พวกเขาเฝ้ารถม้า 2-3 ชั่วโมงขณะที่มันแล่นไปตามถนนต่างๆ ของเมืองอาเรีย ดูเหมือนกำลังมุ่งหน้าเข้าใกล้ศูนย์กลางของประเทศมากขึ้น ด้วยความเร็วคงที่ พวกเขาต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะไปถึงศูนย์กลางของประเทศ และถึงแม้เดเมียนจะไม่รู้ว่าพวกเขากำลังวางแผนที่จะไปที่ไหน แต่ก็ไม่มีเวลามากนักและจำเป็นต้องกลับไปฝึกอีกครั้ง
ในขณะนี้ เขาตัดสินใจที่จะไม่พูด จนกระทั่งเดเมียนเข้าใจชัดเจนขึ้นว่าเกิดอะไรขึ้นและพวกเขากำลังจะไปที่ไหน ขณะที่เดินตามหลังรถม้าอย่างระมัดระวัง
YOU MAY ALSO LIKE
