การกลับมาของฮีโร่ - ตอนที่ 165

ตอนที่ 165

 

“อย่างงี้นี่เอง ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมมอนสเตอร์ถึงพากันหายไปหมด..”ซูฮยอนพึมพํา

 

ตึกตัก!! ตึกตัก!!

 

ซูฮยอนหลับตาลง รวบรวมสมาธิตั้งใจฟังเสียงที่ดังออกมาจากใต้พื้นดินอีกครั้ง นอกจากเสียงหัวใจเต้นแล้วเขาไม่ได้ยินเสียงอย่างอื่นเลย ตอนที่ได้ยินเสียงหัวใจเต้นครั้งแรกซูฮยอนรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากและคิดว่ามันเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อสุดๆ เพราะการที่เสียงสามารถเดินทางผ่านชั้นดินที่หนาเตอะได้หมายความว่าเจ้าของ หัวใจดวงนี้ต้องมีขนาดตัวที่ใหญ่พอสมควรไม่เช่นนั้นเสียงเต้นของหัวใจคงไม่ดังขนาดนี้แน่

 

ตามความรู้ที่สั่งสมมาตลอดหลายปีของซูฮยอนมีมอนสเตอร์เพียงไม่กี่ตัวเท่านั้นที่มีหัวใจขนาดใหญ่และในบรรดามอนสเตอร์พวกนั้นมีมอนสเตอร์เพียงตัวเดียวที่อาศัยอยู่ใต้พื้นดินใต้ทะเลหรือแม่น้ำได้

 

ครีน!! ครืน!!

 

พื้นดินเกิดการสั่นสะเทือนอย่างหนัก ไม่ใช่สิหากพูดให้ถูกการที่จู่ๆ พื้นดินก็เกิดแรงสั่นสะเทือนขึ้นอาจเป็นไปได้ว่าใต้ดินมีอะไรบางอย่างกําลังเคลื่อนไหว

 

<<เป็นเต่าไททันไม่ผิดแน่!!>>

 

เต่าไททันกําลังเคลื่อนไหวใต้ดินซูฮยอนลืมตาขึ้นสีหน้าคงความสงบไว้เช่นเดิมแรงสั่นสะเทือนที่คล้ายแผ่นดินไหวดังขึ้นเป็นพักๆ

 

คิ้ว!! คิ้ว!!

 

มิรุขบเขี้ยวและเปล่งเสียงร้องคําราม เต่าไททันมีรูปลักษณ์ที่น่าเกลียดน่ากลัวยิ่งไปกว่านั้นเต่าไททันยังแข็งแกร่งกว่ามอนสเตอร์ทุกตัวที่มิรุเคยเผชิญหน้า..

 

“มิรุ” ซูฮยอนส่งเสียงเรียก

 

คิ้ว!!

 

เมื่อได้ยินเสียงเรียกของซูฮยอนมิรุสยายปีกและโผบินขึ้นไปบนท้องฟ้าโดยมีซูฮยอนเกาะอยู่บนหลัง

 

เพียงไม่นานพื้นดินที่ซูฮยอนและมิรุยืนอยู่เมื่อครู่ก็เปิดเลิกแยกตัวออกจากกันเศษดินปลิวตลบไปทั่วอากาศ

 

แกร็ก!! แกร็ก!!

 

พื้นผิวหน้าดินพลิกไปอยู่ใต้ดิน ต้นไม้ที่เติบโตอยู่บริเวณนั้นหักโค่นระเนระนาดซูฮยอนที่กําลังเฝ้าดูเหตุการณ์จากบนท้องฟ้าเริ่มมั่นใจความคิดของตัวเอง…

 

<<หากคาดเดาไม่ผิด เหตุผลที่มอนสเตอร์หยุดโจมตีพวกเราคงเป็นเพราะพวกเราล่วงล้ําเข้ามาในอาณาเขตของเต่าไททัน>>

 

เต่าไททันเป็นหนึ่งในมอนสเตอร์ที่มีขนาดตัวใหญ่โตมโหฬารก่อนที่ฟาฟเนียร์จะปรากฏตัวและมีบทบาทสําคัญในสงครามเต่าไททันได้รับสมญานามจากมังกรตัวอื่นว่าเป็นมอนสเตอร์จอมเขมือบ มันกินทุกอย่างที่ขวางหน้า

 

หลังจากฟาฟเนียร์ บอสที่ควบคุมกองกําลังมอนสเตอร์หายตัวไปเต่าไททันเลยหันมากินมอนสเตอร์พวก เดียวกันเองเป็นอาหารจึงเป็นเรื่องปกติที่มอนสเตอร์ตัวอื่นๆไม่กล้าย่างกรายเข้าใกล้อาณาเขตของเต่าไททันซึ่งปัจจุบันเต่าไททันเป็นนักล่าที่อยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารในป่าแห่งนี้

 

คิว!! คิ้ว!!

 

มิรุเปล่งเสียงคํารามขึ้นอีกครั้งตอนแรกซูฮยอนคิดว่าสาเหตุที่มิรุร้องคํารามออกมา เพราะกลัวเต่าไททันแต่สังเกตจากน้ำเสียงและอากัปกิริยาเหมือนจะไม่ใช่อย่างที่เขาคิด…

 

“เป็นอะไรไปมิรุ? เกิดอะไรขึ้น?”ซูฮยอนเอ่ยถาม

 

คิ้ว!! คิ้ว!!

 

อาการที่มิรแสดงออกมาไม่ใช่ความหวาดกลัวแต่เป็นความตื่นเต้นเสียมากกว่าตั้งแต่กระดองเต่าไททันค่อยๆโผล่ขึ้นมาเหนือหน้าดินราวกับว่ามิรุถูกปลุกเร้าเพราะจู่ๆมิรุก็แสดงอารมณ์คลุ้มคลั่ง

 

<<เขาอยากสู้กับเต่าไททันงั้นเหรอ?แต่ฉันคิดว่าไม่น่าจะใช่>>

 

ซูฮยอนทราบเป็นอย่างดีว่ามิรุไม่นิยมชมชอบการต่อสู้มากนักในด้านบุคลิกภาพมิรุค่อนข้างคล้ายกับซูฮยอนส่วนหนึ่งมิรุไม่ชอบต่อสู้กับศัตรูที่มีความแข็งแกร่งมากกว่าตนเองถ้าไม่จําเป็นจริงๆมิรุจะพยายามเลี่ยงการต่อสู้ให้ได้มากที่สุด..

 

<<หรือว่า…>>

 

ซูฮยอนเลื่อนสายตามองลงไปด้านล่างซึ่งกระดองของเต่าไททันโผล่ออกมาให้เห็นครึ่งหนึ่ง

 

<<สาเหตุที่มิรเป็นแบบนี้ เพราะจินดามณี ?>>

 

มิรุเป็นทายาทสายตรงของราชามังกร แม่ใจจริงเจ้าตัวไม่อยากจะเป็นก็ตามจินดามณีมีความเกี่ยวข้องกับเผ่าพันธุ์มังกรไม่แปลกทําไมมิรุถึงออกอาการแบบนี้..

 

<<เต่าไททันถือครองจินดามณีอยู่เหรอ?>>ซูฮยอนคิดในใจ

 

เต่าไททันเป็นหนึ่งในมอนสเตอร์ที่รอดชีวิตจากสงครามและยังอาศัยอยู่ในโลกใบนี้ ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างเต่าไททันเลือกอาศัยอยู่แต่ในป่า ไม่ยอมเคลื่อนย้ายไปไหน

 

ซูฮยอนรู้แจ้งเป็นอย่างดีว่าเต่าไททันเป็นมอนสเตอร์ที่สวาปามทุกอย่างที่ขวางหน้าและไม่หยุดอยู่กับที่เดิมนานๆ แสดงว่าต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่างที่ทําให้มอนสเตอร์อย่างเต่าไททันยอมหยุดอยู่ที่ป่าแห่งนี้และถึงขั้นยอมอดอาหารเป็นเวลานาน

 

จากการคิดตริตรองของซูฮยอน มีอยู่ 2 เหตุผล

 

เหตุผลที่ 1 อาจมีของวิเศษบางอย่างที่สามารถระงับความอยากอาหารของเต่าไททันได้

 

เหตุผลที่ 2 เพราะอิทธิพลของฟาฟเนียร์ยังคงหลงเหลืออยู่ที่นี่ ทําให้มันไม่อยากย้ายไปที่อื่น

 

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม มีโอกาสเป็นไปได้สูงที่จินดามณีจะอยู่กับเต่าไททัน

 

<<อย่าไปนึกถึงเหตุผลเลย ยิ่งคิดก็มีแต่จะทําให้ปวดหัวเปล่าๆ>>

 

ซูฮยอนไม่คิดเลี่ยงการต่อสู้กับเต่าไททันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว หากเต่าไททันครอบครองจินดามณีอยู่จริงจะเป็นผลดีกับเขามาก ถ้าซูฮยอนมีจินดามณีอยู่ในมือ หมายความว่าการทดสอบชั้นที่ 40 จะผ่านไปได้อย่างราบรื่น

 

ซูฮยอนขี่หลังมิรุลอยตัวอยู่บนอากาศและสังเกตเต่าไททันอย่างใกล้ชิด กระดองของเต่าไททันมีขนาดใหญ่กว่าสนามฟุตบอลโลกหลายสิบเท่า จะบอกว่าเหมือนเกาะขนาดย่อมๆก็ไม่ผิดนัก

 

ในด้านขนาดตัว เต่าไททันมีขนาดตัวใกล้เคียงกับอูโรโบรอสอย่างมาก แต่ขนาดตัวไม่สามารถวัดได้ว่าระหว่างเต่าไททันกับอูโรโบรอส ตัวไหนมีความอันตรายมากกว่ากัน…

 

<<จุดประสงค์ของการทดสอบครั้งนี้ คือการสังหารเต่าไททัน>>

 

การทดสอบชั้นที่ 30 ในเวลานั้น มอนสเตอร์อย่างอโรโบรอสไม่ใช่ตัวการสําคัญที่ซูฮยอนต้องจัดการอูโรโบรอสเป็นเพียงฉากประกอบให้การทดสอบออกมาสมบูรณ์เท่านั้นจะสังหารหรือปล่อยให้มันมีชีวิตอยู่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเขา…

 

ซูฮยอนพึมพําด้วยท่าทีสงบนิ่งพร้อมชักดาบบัลมุงก์ออกมาจากฝัก ใบดาบสะท้อนเงาเต่าไททัน

 

“คนที่จะครอบครองจินดามณีได้ มีแค่คนเดียว สงสัยวันนี้คงต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเลือดตกยางออก”

 

วิธีที่ผู้ตื่นขึ้นเลือกใช้โจมตีดันเจี้ยน หลักๆแล้วมีด้วยกัน 2 วิธี

 

วิธีที่ 1 บุกตะลุยโจมตีดันเจี้ยนด้วยพลังทุกอย่างที่มี

 

ผู้ตื่นขึ้นจะไม่โจมตีดันเจี้ยนเพียงคนเดียว อย่างน้อยต้องรวบรวมสมาชิกให้ได้ 10 คนขึ้นไปหรืออาจน้อยก ว่านั้น โดยปกติแล้ววิธีนี้จะเหมาะแก่การโจมตีดันเจี้ยนที่ไม่มีข้อมูลหรือต้องการรีบเคลียร์ดันเจี้ยนให้ออกจากพื้นที่เร็วๆ เพื่อป้องกันไม่ให้ดันเจี้ยนเกิดการระบาด

 

พักหลังๆ ดันเจี้ยนที่ซูฮยอนรับหน้าที่โจมตีส่วนใหญ่จะเป็นดันเจี้ยนแห่งใหม่ที่ไม่มีข้อมูลอยู่ในสารบบ หากดันเจี้ยนไหนมีข้อมูลอยู่แล้ว เขาจะปฏิเสธรับงานนั้น

 

วิธีที่ 2 รวบรวมข้อมูลเท่าที่หาได้และเตรียมความพร้อมสําหรับการโจมตี

 

การโจมตีดันเจี้ยนโดยใช้วิธีที่ 2 ค่อนข้างง่ายกว่าวิธีที่ 1 พอสมควร เพราะการมีข้อมูลอยู่ในมือทําให้ผู้ตื่นขึ้นที่รับหน้าที่โจมตีดันเจี้ยนรู้จุดอ่อนของมอนสเตอร์ที่อยู่ภายใน แม้จํานวนคนจะน้อยแต่ก็สามารถพิชิตดันเจี้ยนได้เหมือนปลอกกล้วยเข้าปากดันเจี้ยนที่มีระดับต่ําผู้ตื่นขึ้นส่วนใหญ่มักเลือกใช้วิธีที่ 2 กันเพราะมอนสเตอร์ที่อาศัยอยู่ในดันเจี้ยนมีข้อมูลเกือบหมดจึงง่ายต่อการพิชิต

 

ความแตกต่างระหว่างตัวเขาในชาติภพที่ 1 และ ชาติภพที่ 2 แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

 

ในชาติภพที่ 1 กว่าเขาจะรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับมอนสเตอร์ได้เกือบทุกตัว ต้องใช้เวลานานหลายสิบปีแต่ชาติภพที่ 2 นั้น เขาไม่ต้องเสียเวลารวบรวมข้อมูลใหม่ความทรงจําเก่าๆจากในอดีตยังจําได้เจนใจด้วยเหตุนี้ซูฮยอนจึงได้เปรียบคนอื่นๆเพราะมีความทรงจําทั้งในอดีตและปัจจุบัน

 

เขามีข้อมูลเกี่ยวกับมอนสเตอร์ส่วนใหญ่อยู่ในหัว อาวุธที่มีความคมมากกว่าดาบทุกเล่มก็คือข้อมูลที่อยู่กับตัวเขาเนี่ยแหละ

 

ฉวะ!! ฉวะ!!

 

รอยดาบฟันจุดเล็กๆและรอยขูดขีดบางๆ เริ่มปรากฏขึ้นให้เห็นบนกระดองเท่าไททัน

 

โฮกกกกกกกกกกกก!!

 

เต่าไททันยื่นหัวออกมาจากกระดอง อ้าปากร้องคํารามเผยเขียวแหลมคมให้ซูฮยอนประจักษ์เป็นขวัญตาเต่าไททันโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างยิ่ง มันยื่นหัวออกมาจากกระดอง เพื่อดูว่าใครกันที่กล้าโจมตีมันซึ่งซูฮยอนกําลังรอจังหวะนั้นอยู่พอดี..

 

[สกิลกระโดด]

 

ซูฮยอนใช้แผ่นหลังมิรุเป็นแท่นเหยียบกระโดดขึ้นไปบนอากาศ ทําให้ระยะห่างระหว่างตัวเขาและเต่าไททันเพิ่มขึ้นอีกหลายเมตรขณะกําลังลอยตัวอยู่กลางหาวซูฮยอนดีดนิ้ว…

 

ตู้ม!! ตู้ม!! ตู้ม!!

 

โฮกกกกก!!

 

เปลวเพลิงพุ่งเข้าโจมตีรอยบาดแผลที่คมดาบฝากทิ้งไว้บนกระดอง เต่าไททันพึ่งโผล่หัวออกมาได้ไม่นานกรีดร้องเสียงแหลมปานเจ็บปวดร่างใหญ่โตของเต่าไททันเหวี่ยงซ้ายทีขวาที

 

ซูฮยอนฉวยโอกาสตอนที่เต่าไททันกําลังทรมานจากบาดแผลกระโดดลงจากหลังมิรุและไปยืนอยู่บนกระดองเต่าไททัน

 

ฉวะ!! ฉวะ!!

 

ใบดาบแหลมคมเฉือนเข้าไปยังกระดองเต่าไททันเต็มแรงการโจมตีที่ผ่านมาซูฮยอนไม่ได้ตั้งใจจะสร้างความเสียหายบนกระดองเต่าไททันตั้งแต่แรกอยู่แล้วกระดองเต่าไททันแข็งแรงทนทานเป็นอย่างมากการโจมตีแต่ละครั้งจึงต้องไตร่ตรองอย่างรอบคอบไม่เช่นนั้นอาจเสียพลังเวทโดยไม่จําเป็นเหตุผลที่ซูฮยอนเหวี่ยงดาบโจมตีสร้างรอยขีดขวนเล็กๆน้อยๆบนกระดองเต่าไททันเพราะมีแผนการอยู่ในใจ

 

<<แค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว>> ซูฮยอนคิด

 

เต่าไททันเป็นมอนสเตอร์ที่ขึ้นชื่อเรื่องการป้องกันสุดแข็งแกร่งแถมยังคล่องแคล่วไม่สมกับขนาดตัวที่ใหญ่เทอะทะแต่ความคล่องแคล่วของเต่าไททันไม่อาจเทียบเคียงซูฮยอนได้

 

ซูฮยอนจึงคิดกลยุทธ์โจมตีอย่างหนึ่งขึ้นมาซึ่งกลยุทธ์ที่ว่ามีรูปแบบการโจมตีที่เรียบง่ายมากนั่นก็คือโจมตีอย่างช้าๆ แต่ต่อเนื่อง

 

ทันทีที่ซูฮยอนทําลายกระดองเต่าไททันได้สําเร็จเมื่อไหร่การต่อสู้ที่แท้จริงจะเริ่มขึ้นต่อจากนั้น…

 

<<ตอนนี้แหละ….>>

 

ซูฮยอนที่ยืนอยู่บนกระดองของเต่าไททันเสียบดาบแทงลงไปที่บริเวณรอยปริแตกของกระดอง ซึ่งเกิดจากการโจมตีก่อนหน้า…

 

ฉีก!!

 

คมดาบแทงทะลุไปถึงเนื้ออ่อนใต้กระดองซูฮยอนค่อยๆแบ่งถ่ายพลังเวทเข้าไปในตัวดาบ

 

[ดาบเกลียวคลื่น รูปแบบระเบิดกัมปนาท]

 

อีก!! ก๊ก!!

 

ดาบบ

 

สั่นสะเทือนหนักหน่วง ราวกับตัวดาบใกล้พังทลายเป็นเสี่ยงๆมวลพลังเวทมหาศาลแผ่ขยายไปทั่วกระดองเต่าไททัน

 

ตู้ม!! ตู้ม!! ตู้ม!!

 

ชั่วอึดใจเสียงคล้ายระเบิดลูกใหญ่ดังก้องออกมาจากใต้กระดองหนาเตอะของเต่าไททัน เพราะซูฮยอนถ่ายเทพลังเวทลงไปในดาบเป็นจํานวนมากจึงได้ยินเสียงระเบิดดังผ่านรอยแตกของกระดองหลายครั้ง

 

กรอบแกรบ!! กรอบแกรบ!!

 

กระดองที่เลื่องลือเรื่องความแข็งแกร่งทนทาน เริ่มเกิดรอยปริแตกปรากฏเพิ่มมากขึ้น หลังจากซูฮยอนเพลิดเพลินไปกับการโจมตีซ้ําๆบนกระดองเต่าไททันเวลาก็ล่วงเลยไปแล้ว 1 ชั่วโมงเขาเห็นว่าสมควรหยุดและเริ่มแผนการขั้นต่อไป…

 

“มิรุ!”ซูฮยอนกล่าวเรียกพลางกระโดดหนีออกมาจากกระดองเต่าไททัน ซึ่งรอยปริแตกเปิดกว้างขึ้นกว่าเก่า

 

“ปล่อยการโจมตีชุดใหญ่ให้เต่าไททันสักชุดสิ”

 

[ปราณมังกรขั้นสูง]

 

การต่อสู้ที่ผ่านมามิรพยายามถนอมพลังเวทเอาไว้ จึงมีพลังเวทสํารองเหลือเฟือ [ปราณมังกรขั้นสูง]คือท่าการโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของมิรุ

 

วุป!!

 

มิรพ่นเปลวเพลิงสีขาวมวลมหึมาเล็งไปยังรอยปริแตกที่เกิดขึ้นบนกระดองเต่าไททัน ซูฮยอนที่หนีห่างออกมาจากกระดองเต่าไททันได้ไม่นาน เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจและต้องใช้สกิลกระโดดอีกครั้งเพื่อหลบรัศมีความร้อนที่กระทบผิวกาย

 

<< อะไรกัน? >> ซฮยอนสบถออกมาอย่างลืมตัว

 

โฮกกกกก!!

 

เต่าไททันเปล่งเสียงร้องโหยหวน บ่งบอกว่าความร้อนจาก [ปราณมังกรขั้นสูง] สามารถทะลุกระดองที่หนาเตอะและกําลังแผดเผาเนื้ออ่อนนุ่มของมัน

 

<<พลังของมิรุแข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ!!>>ซูฮยอนรู้สึกสงสัย

 

ซูฮยอนสั่งให้มิรุถนอมพลังเวทไว้ เพื่อใช้ยามจําเป็น [ปราณมังกรขั้นสูง] ที่ปล่อยออกไปเมื่อครู่มีอานุภาพรุนแรงกว่าที่ซูฮยอนคิดไว้มากความรุนแรงจาก[ปราณมังกรขั้นสูง] ที่มิรุปล่อยออกไปครั้งก่อนเทียบไม่ได้กับครั้งนี้

 

<< เป็นเพราะอะไรกันแน่? >>

 

มิรุหยุดเติบโตมาได้สักพักหนึ่ง ร่างกายที่ขยายใหญ่และพลังที่พัฒนา ทําให้มีรสามารถช่วยเหลือซูฮยอนได้หลายเรื่องนอกจากนี้จํานวนครั้งปราณมังกร]ที่ใช่ได้ ก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวและท่าการโจมตีอย่าง[ปราณมังกรขั้นสูง]ที่พัฒนาจา[ปราณมังกร] ธรรมดายังมีอานุภาพทําลายล้างทรงพลังยิ่ง

 

[ปราณมังกรขั้นสูง] ก็เปรียบเสมือนสกิลโจมตีระดับสูงแบบอื่นๆที่เน้นไปที่การล้างผลาญ แต่การระเบิดพลัง ของมิรุเมื่อครู่นี้อยู่เหนือความคาดหมายของซูฮยอนอย่างแท้จริง

 

หลังจากการโจมตีของมิรุผ่านพ้นไปซูฮยอนกวาดสายตาเหลือบมองลงไปด้านล่าง กระดองเต่าไททันที่โดน[ปราณมังกรขั้นสูง]เข้าไปเต็มเปาและสมควรแตกออกเป็นเสี่ยงๆกลับมีสภาพคล้ายเดิมการโจมตีของมิรสร้างรอยปริแตกให้ขยายตัวเพิ่มขึ้นแค่เล็กน้อยเท่านั้น

 

<< น่าตกใจจริงๆ นอกจากจะป้องกันอาวุธมีคมได้แล้ว กระดองเต่าไททัน ยังสามารถต้านทานพลังเวทได้อีกเหรอเนี่ย >>

 

แม้จะโดน [ปราณมังกรขั้นสูง] เข้าไปจังๆ แต่กระดองเต่าไททันยังคงมีสภาพดีเหมือนเดิม โชคดีที่การโจมตีของมิรสามารถสร้างรอยแตกเพิ่มได้ เหตุผลที่ [ปราณมังกรขั้นสูง] ของมิรุไม่มีอานุภาพเพียงพอในการทําลายกระดองเต่าไททัน ไม่ใช่เพราะพลังโจมตีของมิรุอ่อนแอแต่อย่างใด…

 

<< ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทําไมเต่าไททันถึงเป็นศัตรูโดยธรรมชาติกับเผ่าพันธุ์มังกร >>

 

เต่าไททันเป็นศัตรูที่เหล่ามังกรไม่อยากเผชิญหน้าด้วยมากที่สุด เพราะ [ปราณมังกร] ที่มังกรทุกตัวสามารถใช้ได้ไม่ใช่การโจมตีทางกายภาพล้วน [ปราณมังกร] จําเป็นต้องบีบอัดพลังเวทลงไปด้วยส่วนหนึ่งเต่าไททันจึงสามารถป้องกันได้อย่างไม่ยากเย็น

 

<<เผลอคิดนอกเรื่องอีกแล้วเรา…>> ซูฮยอนส่ายหัวจัดระเบียบความคิดอ่าน

 

<<ค่อยเก็บไว้คิดทบทวนภายหลังก็ได้ ตอนนี้ฉันกําลังอยู่ในช่วงการต่อสู้ ฉันควรมุ่งเม้นความสนใจไปที่เกราะป้องกันของเต่าไททันโจมตีอีกไม่กี่ทีกระดองน่าจะแตกแล้ว>>

 

กระดองที่ปกคลุมร่างเต่าไททันใกล้แตกรอมร่อ อีกไม่นานเต่าไททันจะไม่ต่างอะไรกับทหารกล้าที่สูญเสีย หอกคู่มือและชุดเกราะประจํากาย สุดท้ายต้องจําใจกระโจนเข้าสู่ศึกสงครามด้วยร่างเปลือยเปล่าปลายทางที่รอ อยู่ข้างหน้ามีแต่ความตายเท่านั้น…

 

<<ฉันต้องฟันกระดองเต่าไททันให้แตก>> ซูฮยอนคิด

 

ซูฮยอนยังมีพลังเวทสํารองเหลืออยู่เยอะ เพราะการโจมตีที่ผ่านๆมาทั้งหมด เขาอาศัยแค่แรงเหวี่ยงของดาบบัลมงก์เพียงอย่างเดียว

 

<<เจ้ากระดองเฮงซวย จงหายไปซะเถอะ!!>>

 

ซูฮยอนใช้หลังมิรุเป็นแท่นเหยียบอีกครั้งและกระโดดไปยืนอยู่บนกระดองเต่าไททันอีกรอบ

 

ฟรี่บ!! ฟรี่บ!!

 

เฉิวะ!! ฉวะ!!

 

ดาบบัลมุงก์แทงซ้ําไปที่รอยแผลเดิมตรงกลางกระดองเต่าไททัน..

 

โฮกกกกกก!!

 

<< ตัวใหญ่อาจดูน่าเกรงขาม แต่หากมีข้อมูลและรู้เทคนิค ก็สามารถจัดการได้ง่ายๆ >>

 

เป็นเรื่องน่าตกใจไม่น้อย ที่จุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียวของเต่าไททันคือกระดองขนาดใหญ่และเป็นอวัยวะที่แข็งแกร่งที่สุดบนตัวมันเต่าไททันเป็นหนึ่งในมอนสเตอร์ที่มีพลังป้องกันสุดกล้าแกร่งในอีกแง่หนึ่งหมายความว่าเต่าไททันมีดีแค่พลังป้องกัน หากไม่มีกระดองคอยป้องกัน เต่าไททันก็ไม่ต่างกับตัวอ่อนแมลงที่รอซูฮยอนบดขยี้

 

ซูฮยอนปลุกพลังเวทในร่างกายให้ตื่นขึ้น พลังเวทจํานวนมหาศาลพรั่งพร้อมอยู่ในดาบบัลมุงก์

 

วุป!! วุป!!

 

[เพลิงพิโรธ]

 

[ดาบเกลียวคลื่น รูปแบบระเบิดกัมปนาท]

 

[เปิดใช้งานคุณสมบัติ “ฮีโร่-อมตะ]

 

แม้สกิล [ฮีโร่อมตะ] จะคงความสามารถได้แค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่มันก็มีประโยชน์ช่วยเพิ่มความรุนแรงการโจมตีทางกายภาพและพลังเวทของเขาอย่างมหาศาล ดาบบัลมุงก์ที่สร้างจากอาดามันเทียมส่งเสียงศึกลึกออกมาไม่หยุด ราวกับว่าใกล้แตกสลายเต็มทน การที่ดาบสั่นไหวไม่ยอมสงบหมายความว่ามีพลังเวทจํานวนมากกําลังไหลเวียนอยู่ภายใน

 

โฮกกกกกก!!

 

คล้ายกับสัมผัสได้ถึงความอันตราย เต่าไททันรีบหดหัวกลับเข้าไปในกระดอง สัญชาตญาณการเอาชีวิตรอดของเต่าไททันแข็งแกร่งไม่แพ้กระดองของมันเลย กลิ่นอายที่ไม่ชอบมาพากลทําให้เต่าไททันตัดสินใจรีบซ่อนตัวซูฮยอนที่กะจะโจมตีส่วนหัวของมันถึงกับต้องหยุดชะงักไป

 

“ซ่อนตัวอยู่ในกระดองต่อไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะตอนนี้ ฉันสามารถทําลายกระดองของแกได้แล้ว”

 

สายตาของซูฮยอนเพ่งมองไปยังรอยแตกขนาดใหญ่บนกระดองเต่าไททัน

 

[สกิลกระโดด]

 

ฟรี่บ!!

 

ซูฮยอนกระโดดขึ้นไปบนอากาศเหลือภาพเงาติดตาทิ้งไว้ด้านหลัง จากเดิมซูฮยอนยืนอยู่กึ่งกลางของกระดองแต่ตอนนี้เขาไปปรากฏตัวอยู่บริเวณแถวส่วนหัวของเต่าไททันแทน

 

ฉวะ!!

 

ในที่สุดดาบซูฮยอนก็สามารถเจาะทะลุกระดองที่แข็งแกร่งของเต่าไททันได้สําเร็จ

 

เมื่อกระดองที่ป้องกันร่างเต่าไททันแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆซูฮยอนง้างดาบขึ้นสุดแขน และฟาดดาบเข้าไปที่ส่วนหัวของเต่าไททันเต็มเหนี่ยวคมดาบสะบั้นหัวเต่าไททันแยกขาดออกจากลําตัวเลือดสีแดงสาดกระเซ็นพวยพุ่งดุจเขื่อนแตก