การกลับมาของฮีโร่ - ตอนที่ 158

หนึ่งเดือนผ่านไป

 

ฤดูหนาวสุกงอมเต็มที่ ฤดูกาลใหม่แย้มพราย หิมะที่เกาะพื้นถนนและทางเท้าค่อยๆละลายหายไปอย่างช้าๆ

 

เช้าวันนี้ ซูฮยอนมีธุระต้องไปทําที่สํานักงานผู้ตื่นขึ้น ซึ่งเขาได้บอกกล่าวให้บักหยุนกิวทราบก่อนหน้านี้แล้ว เมื่อมาถึงเขาเห็นร่างบักหยูนกิวยืนรออยู่หน้าสํานักงานพอดี

 

“ไม่ได้เห็นหน้าเห็นตากันนานเลยนะซูฮยอนสบายดีไหม?”

 

“สบายดีครับ ไม่น่าเชื่อว่าผมจะมีโอกาสมาเหยียบที่นี่อีกครั้ง”

 

เป็นเวลานานมากที่ซูฮยอนไม่ได้มาเหยียบสํานักงานผู้ตื่นขึ้นของผู้อํานวยการ เพราะโดยปกติคนจากสํานักงานจะไปหาเขาด้วยตัวเองมากกว่า

 

“นายอยากไปคุยกับผู้อํานวยการไหม?”

 

ซูฮยอนเผยรอยยิ้มมุมปากออกมา ก่อนตอบคําถามของอีกฝ่ายกลับไป “ไม่ดีกว่า ผมไม่อยากเจอหน้าเขาเท่าไหร่

 

“ฉันคิดไว้อยู่แล้วว่านายต้องตอบแบบนั้น งั้นพวกเราไปห้องรับแขกกันเลยดีกว่า จะได้ไม่เสียเวลา”

 

ซูฮยอนเดินตามหลังบักหยุนกิว จุดหมายที่พวกเขากําลังมุ่งหน้าไปคือห้องรับแขกขนาดใหญ่ที่สุดในสํานักงาน

 

“ฉันได้ยินมาว่าคุณผ่านการทดสอบชั้นที่ 39 แล้วใช่ไหม” บักหยุนกิวถาม

 

“ข่าวมาถึงหูคุณเร็วจริงๆ”

 

“ฉันติดตามข่าวสารในอเวจีออนไลน์บ่อยครั้งต่อวัน ในหนึ่งวันมีกระทู้เกี่ยวกับตัวนายปรากฏขึ้นบนเว็บมากกว่า 100 ครั้ง”

 

“ทําไมหลายๆคนถึงชอบติดตามการเคลื่อนไหวของผมจัง ผมก็บุกตะลุยการทดสอบในหอคอยเหมือนกับผู้ตื่นขึ้นคนอื่นๆเป็นปกติ ไม่เห็นจะน่าติดตามตรงไหน”

 

“ข่าวเกี่ยวกับนายส่วนใหญ่เป็นเพียงการตั้งข้อสันนิษฐานจากประชาชนมากกว่า พวกเขาพยายามเดาว่านายมีความมั่งคั่งอยู่ในมือมากแค่ไหน ความแข็งแกร่งยกระดับไปถึงขั้นไหนแล้ว และอย่างสุดท้าย สิ่งที่ผู้คนให้ความสนใจมากที่สุดคือการทดสอบระดับความยากที่ 10 แต่ข่าวเกี่ยวกับนายที่ออกมา ยังไม่ได้รับการยืนยันว่าเป็นความจริงหรือข่าวลวง”

 

ในยุคปัจจุบันข้อมูลข่าวสารแพร่กระจายออกไปได้อย่างรวดเร็ว

 

เนื่องจากซูฮยอนยุ่งอยู่กับการพิชิตการทดสอบในหอคอย เขาเลยไม่ค่อยได้ติดตามข่าวสารบนเว็บไซต์ออนไลน์มากนัก ทุกครั้งที่ซูฮยอนไปปรากฏตัวที่ชั้นไหน ตัวเขาจะกลายเป็นจุดศูนย์รวมความสนใจเสมอ เพราะการตั้งกระทู้โดยมีชื่อซูฮยอนประกอบอยู่ในประโยคด้วย ดึงดูดความสนใจจากผู้คนได้เป็นอย่างดี

 

“อีกไม่นาน นายคงลุยชั้นที่ 40 ต่อ?”

 

“ใช่ครับ”

 

“นายโหมงานหนักอยู่ตลอดเลยนะ หัดพักผ่อนร่างกายซะบ้าง ยกเว้นออกมาโจมตีดันเจี้ยนบนโลกภายนอก ฉันอยากรู้จริงๆว่านายเคยหยุดพักบ้างไหม”

 

ก๊อก!! ก๊อก!!

 

ขณะที่พวกเขา 2 คนกําลังสนทนาเรื่องสัพเพเหระ เสียงเคาะประตูห้องรับแขกก็ดังขึ้นพร้อมกับมีคนก้าวเข้ามาในห้อง

 

“ขอโทษที่มาช้า เอาไปสิคังซึ่งชอลพูดพลางยื่นกล่องเอกสารไปทางบักหยุนกิวและซูฮยอน

 

ซูฮยอนเอื้อมมือไปรับพร้อมทั้งกล่าวคําขอบคุณ

 

“นี่คือข้อมูลที่นายร้องขอมา ฉันเก็บรวบรวมไว้ให้หมดแล้ว นายลองตรวจสอบดู”

 

ซูฮยอนไม่รอช้ารีบหยิบเอกสารขึ้นมาตรวจสอบ เขามองข้ามตัวหนังสือที่พิมพ์ยิบย่อยเต็มหน้ากระดาษ จดที่สายตาของเขากําลังจ้องพินิจ คือกราฟรายงานผลลัพธ์

 

[กราฟรายงานการเกิดขึ้นดันเจี้ยน]

 

[กราฟรายงานจํานวนผู้ตื่นขึ้น]

 

2 เรื่องนี้มีความสําคัญมาก

 

รายละเอียดกราฟดันเจี้ยนที่สรุปออกมา ทําให้รู้ว่ามีดันเจี้ยนโผล่ขึ้นมาบนโลกเยอะจนผิดสังเกต แถมยังมีการระบาดเกิดขึ้นอีกหลายแห่ง

 

<<อย่างที่คิดไว้ ดันเจี้ยนเกิดขึ้นเร็วกว่าเมื่อก่อนจริงๆด้วย>>

 

ซูฮยอนเลื่อนสายตาไปอ่านรายละเอียดกราฟผู้ตื่นขึ้นบ้าง เขารู้สึกโล่งใจขึ้นมานิดหน่อยที่ผู้ตื่นขึ้นมีจํานวนเพิ่มมากขึ้น ไม่แพ้จํานวนดันเจี้ยน

 

<<เมื่อเทียบกับเมื่อก่อน ไม่ว่าจะเป็นดันเจี้ยนหรือผู้ตื่นขึ้น ทั้ง 2 มีจํานวนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว>>

 

ที่ผ่านมาซูฮยอนใช้แค่ลางสังหรณ์ของตัวเองคาดเดาเหตุการณ์คร่าวๆเท่านั้น ยกตัวอย่างเช่น การที่ดันเจี้ยนระดับสีน้ําเงินโผล่ขึ้นมาเร็วผิดปกติ หมายความว่าอัตราการเกินดันเจี้ยนต้องเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน

 

แต่ตอนนี้ซูฮยอนไม่จําเป็นต้องใช้ลางสังหรณ์คาดเดาอีกแล้ว เพราะเขามีข้อมูลที่ถูกต้องอยู่ในมือบางข้อมูลก็อยู่เหนือความคาดหมายที่เขาเคยคิดไว้

 

“อ่านเสร็จแล้ว นายมีความคิดเห็นยังไงบ้าง?”

 

“ปัญหาใหญ่กว่าที่ผมคิดไว้มาก”ซูฮยอนตอบแบบตรงไปตรงมา น้ําเสียงเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด เขายกมือคลึงหน้าผาก เพื่อให้ความเครียดบรรเทาลง

 

เมื่ออาการเริ่มกลับเข้าที่เข้าทาง ซูฮยอนวางเอกสารไว้บนโต๊ะ ก่อนจะกล่าวต่อ…

 

“ถ้าเป็นดันเจี้ยนระดับสีแดง สีส้ม สีเหลือง คงไม่ยากเกินไปในการพิชิต เพราะช่วงที่ผ่านมาจํานวนผู้ตื่นขึ้นแรงค์ B เพิ่มขึ้นเยอะมาก”

 

“แสดงว่าปัญหาที่นายพูด หมายถึงดันเจี้ยนระดับสูงใช่มั้ย?”

 

“ถูกต้องครับ พวกเราต้องการเวลาเตรียมตัวอีกนาน เพื่อให้จํานวนผู้ตื่นขึ้นแรงค์ A เพิ่มขึ้น ยิ่งมากยิ่งดี ไม่สิ เผลอๆอาจต้องใช้เวลานานกว่านั้น ให้ผู้ตื่นขึ้นแรงค์ S หน้าใหม่ถือกําเนิด จากการวิเคราะห์ของผม อัตราการเกิดดันเจี้ยนเร็วกว่าผู้ตื่นขึ้นหลายเท่า ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป จํานวนผู้ตื่นขึ้นจะไม่เพียงพอต่อดันเจี้ยนที่จะโผล่ขี้นมาในอนาคตอันใกล”

 

บักหยุนกิวตรวจสอบข้อมูลชุดเดียวกับซูฮยอน ไม่นานเขาก็ตระหนักได้ถึงความรุนแรงของสถานการณ์ ผิวกายของเขาหมองคล้ําลงทันควัน “ฉันจะส่งข้อมูลฉบับนี้ ไปให้สํานักงานผู้ตื่นขึ้นต่างประเทศด้วย พวกเขาจะได้ทราบถึงความอันตรายที่กําลังคืบคลานเข้ามา”

 

“เป็นความคิดที่ดี ส่วนที่เหลือผมคงต้องฝากให้คุณจัดการแล้ว”

 

“หลังจากเสร็จธุระจากที่นี่ นายจะเข้าสู่หอคอยแห่งการทดสอบต่อเลยเหรอ?”

 

ซูฮยอนลุกขึ้นบิดขี้เกียจ ก่อนจะพยักหน้าตอบคําถามของบักหยุนกิวกลับไป

 

“สถานการณ์ในปัจจุบัน ทําให้ผมไม่มีเวลาพักผ่อนเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว”

 

“ถึงนายจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่การพักผ่อนก็สําคัญเหมือนกันนะ”

 

“คุณไม่ต้องห่วง ผมจะหาเวลาว่างแวะออกมาสูดอากาศโลกภายนอกบ่อยๆ”

 

“เพื่อการนั้น ผมหวังว่าบนโลกชั้นที่ 40 จะมีโซนปลอดภัย”

 

ตัวตนของซูฮยอน ไม่ใช่แค่ประเทศเกาหลีใต้เท่านั้นที่ให้ความสนใจ ทั่วโลกก็ให้ความสนใจไม่แพ้กัน ซูฮยอนเป็นบุคคลที่มีความแข็งแกร่งสามารถพิชิตดันเจี้ยนระดับสีน้ําเงินด้วยตัวคนเดียวได้ การตามหาคนที่มีความแข็งแกร่งและมีความสามารถด้านการต่อสู้ใกล้เคียงกับซูฮยอน ไม่ต่างอะไรกับการงมเข็มในมหาสมุทร เคล็ดลับความแข็งแกร่งของเขา คงเป็นการที่เจ้าตัวไม่หยุดพักเนี่ยแหละ

 

ซูฮยอนกล่าวลาบักหยุนกิวแล้วรีบมุ่งหน้ากลับบ้าน เมื่อกลับถึงบ้านเขาอาบน้ําอาบท่า เปลี่ยนเสื้อผ้ามาเป็นชุดใส่เล่นอยู่บ้าน

 

<<ฉันต้องผ่านชั้นที่ 40 ให้ได้เร็วที่สุด>>

 

ดันเจี้ยนระดับสีน้ําเงินโผล่ขึ้นมาเร็วกว่าที่ซูฮยอนเคยคาดการณ์ไว้ ทําให้ตอนนี้เขาไม่ทราบเลยว่าดันเจี้ยนระดับสีม่วงและฟาฟเนียร์จะปรากฏขึ้นตอนไหน ซูฮยอนมีความทรงจําจากชาติที่แล้วอยู่กับตัว แต่เหตุการณ์ที่ควรจะเป็นกลับไม่เหมือนเดิมอย่างในอดีต เขาจึงไม่สามารถบอกได้ว่าต่อจากนี้จะมีเหตุการณ์ผิดปกติอะไรเกิด

ขึ้นอีก

 

เพราะคาดเดาอนาคตที่จะเกิดขึ้นล่วงหน้าต่อจากนี้ไม่ได้ ซูฮยอนจึงไม่สามารถเพ่งความสนใจไปที่โลกภายนอกเพียงอย่างเดียวได้อีก การปีนป่ายหอคอยและยกระดับความแข็งแกร่งของตัวเองให้ก้าวไปข้างหน้าก็มีความสําคัญไม่แพ้กัน

 

<<ลุยต่อเลยแล้วกัน>>

 

ซฮยอนหลับตาลงและสูดหายใจเข้าออกสักพัก ไม่นานเขาก็ค่อยลืมตาขึ้นและยื่นมือออกไปข้างหน้า…

 

โลกบนชั้นที่ 40

 

สถาปัตยกรรมที่สวยงามและตระการตาชวนให้นึกถึงยุโรปยุคกลาง เหนือหัวขึ้นไปมีท้องฟ้าสีครามสดใส ความรู้สึกของคนที่มาเหยียบที่นี่เป็นครั้งแรก ต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า พวกเขาเหมือนเป็นนักท่องเที่ยวที่มาเยือนดินแดนห่างไกล

 

สภาพแวดล้อมบนโลกชั้นที่ 40 สวยงามเป็นอย่างมาก จนผู้ตื่นขึ้นหลายคนลงความคิดเห็นว่ามันเป็นหนึ่งใน โลกที่ยอดเยี่ยม บรรยากาศดีกว่าโลกภายนอกหลายเท่า แม้ว่าสภาพแวดล้อมบนโลกชั้นที่ 40 จะไม่ใช่โลกที่ดีที่สุด แต่หากลองถามผู้ตื่นขึ้นคนอื่นว่าโลกในหอคอยชั้นไหนเหมาะแก่การอยู่อาศัยมากที่สุด โลกบนชั้นที่ 40 มักถูกจัดอยู่ใน 5 อันดับแรกเสมอ

 

ด้วยเหตุนี้ ผู้ตื่นขึ้นจํานวนมากที่ไต่มาถึงชั้นที่ 40 ได้จึงเลือกที่จะพักผ่อนอยู่ในเมืองนานนับ 10 วัน บางคนนานเป็นเดือนเลยก็มี

 

แต่ซูฮยอนไม่มีความจําเป็นต้องทําแบบนั้น เพราะเขาไม่อยากเสียเวลาอยู่ที่นี่นานนัก

 

ซูฮยอนไม่ยืดยาดรีบเดินตรงดิ่งไปที่ลานกว้างกลางเมืองทันที ซึ่งเป็นที่ตั้งประตูเข้าสู่การทดสอบ

 

“ยินดีต้อนรับ ยินดีต้อนรับ เจ้าเลือกระดับไหน? ระดับ 3 อย่างงั้นรี ราคาคําใบของการทดสอบความยากระดับที่ 3 คือ….”

 

เสียงตะโกนที่ฟังดูตื่นเต้นดังกังวานออกมาจากลานกว้างกลางเมือง ขนาดซูฮยอนยืนอยู่ตั้งไกลยังได้ยินเสีย ตะโกนอย่างชัดเจน บริเวณลานกว้างเต็มไปด้วยฝูงชนที่มารวมตัวกัน ราวกับว่าพวกเขากําลังยืนชมอะไรบางอย่าง…

 

“ขอโทษครับ ผมขอทางหน่อย”

 

ซูฮยอนพยายามแทรกร่างกายผ่ากําแพงมนุษย์ที่แออัดอยู่ในลานกว้างแห่งนี้ไป ส่งผลให้หลายคนขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ เพราะถูกใครหน้าไหนก็ไม่รู้เบียดเสียด พวกเขาใช้สายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความฉุนเฉียวมองมาที่ซูฮยอน

 

“ทําบ้าอะไรของแกฟะ!! ถ้าแกมาเพื่อยืนดูเหตุการณ์ แกอยู่ได้แต่ด้านหลังเท่านั้น ด้านหน้าโดนคนอื่นจับจองหมดแล้ว มาก่อนได้ก่อน ไม่เคยได้ยินหรือไง ผลักคนอื่นไปทั่ว เดี๋ยวแกก็โดนรุมทึบหรอก….อีก?!!!”

 

ชายคนหนึ่งขึ้นเสียงใส่ซูฮยอนด้วยความโมโห แต่เมื่อเห็นใบหน้าคนที่ตัวเองพึ่งด่าไปชัดๆ ปากของเขาหุบลงอย่างกะทันหัน นอกจากเขาแล้ว คนอื่นๆที่อยู่รอบข้างก็สังเกตเห็นซูฮยอนด้วยเช่นกัน

 

“คะ คิมซูฮยอน?”

 

“ฉันได้ยินมาว่าซูฮยอนปีนป่ายหอคอยมาถึงชั้นที่ 40 แล้ว เขายังอยู่ที่ลานกว้างอีกเหรอ? ฉันนึกว่าซูฮยอนลุยการทดสอบแล้วซะอีก”

 

“ดูเหมือนเขาต้องการพูดคุยกับผู้อารักขานะ”

 

ฝูงชนส่วนใหญ่รู้จักชื่อคิมซูฮยอนเป็นอย่างดี พวกเขาต่างพากันแหวกทางให้ซูฮยอนโดยอัตโนมัติ เหตุผลที่พวกเขายอมเปิดทางให้ เพราะไม่ต้องการเป็นศัตรูกับซูฮยอน สมมุติเกิดการปะทะระหว่างพวกเขาและซูฮยอนขึ้น ฝ่ายที่ได้รับบาดเจ็บมากที่สุดและต้องนอนเลียแผล คงเป็นพวกเขามากกว่า

 

พอเดินแหวกฝูงชนพ้นออกมา สายตาของซูฮยอนเพ่งมองไปยังชายวัยกลางคนที่มีสารรูปเหมือนคนจรจัด ซึ่งอีกฝ่ายนั่งอยู่บนเก้าอี้ใจกลางลานกว้าง

 

ผู้อารักขา…

 

จากเดิมผู้อารักขาทุกคนที่ประจําตําแหน่งอยู่ทุกๆ 10 ชั้นบนโลกหอคอยแห่งการทดสอบ ไม่ค่อยเป็นจุดสนใจของผู้ตื่นขึ้นมากนัก แต่พอข้อมูลเกี่ยวกับผู้อารักขาถูกเผยแพร่ออกไป ผู้อารักขาก็กลายเป็นคนดังที่ผู้ตื่นขึ้นทุกคนต้องรู้จักหรือเคยได้ยินมาบ้าง

 

“ลูกค้ากระเป๋าหนักมาแล้ว” ผู้อารักขาพูดพร้อมเผยรอยยิ้มที่มองเห็นฟันสีเหลืองเหมือนเม็ดข้าวโพด

 

เขากวักมือเรียกซูฮยอนให้เดินเข้ามาหาใกล้ๆ

 

“เจ้าอยากรู้อะไร อยากรู้มากแค่ไหน?”

 

ซูฮยอนเดินเข้าไปหาผู้อารักขาและตอบคําถาม “ผมอยากรู้ว่าการทดสอบของชั้นที่ 40 ยากหรือป่าว”

 

ผู้อารักขาทําท่างครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะเอื้อมมือไปด้านหน้า “หนึ่งแสน”

 

“นี่ครับ”

 

ซูฮยอนใช้นิ้วชี้แตะไปที่ฝ่ามือของผู้อารักขาเบาๆ

 

[คุณได้ใช้คะแนนความสําเร็จ 100,000 คะแนน]

 

ตัวเลขคะแนนความสําเร็จที่มีมูลค่าถึง 100,000 คะแนน ถูกใช้ออกไปโดยไม่มีท่าทางสองจิตสองใจ ผู้ตื่นขึ้นที่เฝ้าชมเหตุการณ์อยู่รอบนอกพากันร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ

 

“หนึ่งแสน!!!”

 

“แค่ต้องการรู้ความยากในการทดสอบ ถึงกับเสียเป็นแสนเลยเหรอ??”

 

“ราคาโหดเป็นบ้า คนธรรมดาไม่มีทางจ่ายไหวแน่ หากฉันต้องเสียคะแนนหนึ่งแสนเพื่อคําใบ้เล็กๆน้อยๆ ฉันไม่เอาด้วยหรอก ไม่รู้ว่าคําใบ้จะเป็นจริงไหม ผู้อารักขาอาจเป็นพวกสิบแปดมงกุฎก็ได้”

 

บรรดาผู้ตื่นขึ้นรู้มาได้สักพักใหญ่ๆแล้วว่าสามารถขอคําใบ้จากผู้อารักขาได้ เว็บไซต์พูดคุยทั่วโลก หรือเว็บไซต์อเวจีออนไลน์ มีการเปิดเผยคะแนนความสําเร็จที่จําเป็นต้องจ่ายสําหรับการขอคําใปในแต่ละชั้น

 

โดยเฉลี่ยแล้วราคาที่พวกเขาต้องจ่ายจะอยู่ที่ประมาณ 10,000 ถึง 20,000 คะแนน มากสุดอยู่ที่ประมาณ 50,000 ปลายๆ แต่ผู้อารักขาตรงหน้ากลับเรียกราคาถึง 100,000 คะแนน เพียงเพราะต้องการรู้ระดับความยากเนี่ยนะ แถมซูฮยอนก็ยอมจ่ายให้อีกฝ่ายง่ายๆ เหมือนคะแนนความสําเร็จไม่มีความสําคัญกับเขา

 

“ความแข็งแกร่งของเจ้าในปัจจุบันคงผ่านการทดสอบบนชั้นที่ 40 ได้อย่างไม่ยากเย็น แต่ถ้าเป็นชั้นที่ 50 คงยากเกินไปสําหรับเจ้า การทดสอบบนชั้นที่ 40 นั้นแตกต่างจากชั้นที่ผ่านมา ข้าบอกเจ้าได้เท่านี้”

 

ความยากของการทดสอบจะเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณทุกๆชั้นที่ 10 ด้วยเหตุผลนี้โลกที่พบบนหอคอยแห่งการทดสอบทุกๆชั้นที่ 10 จึงถูกผู้ตื่นขึ้นมองว่าเป็นอุปสรรคชิ้นใหญ่ ผู้ตื่นขึ้นตระหนักถึงเหตุผลข้อนี้ดี มีหลายคนเกือบเสียชีวิตลงบนชั้นก่อนหน้า พวกเขาจึงละทิ้งความกล้าที่จะท้าทายชั้นต่อไป

 

นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทําไมราคาที่ต้องจ่ายในผู้อารักขาถึงแพงกว่าชั้นอื่นๆ…

 

ผู้อารักขาบอกว่าการทดสอบไม่ยากเกินไปสําหรับซูฮยอน หมายความว่าการทดสอบบนชั้นที่ 40 ไม่มีอะไรที่เขาต้องกังวล

 

“ไม่มีคําใบ้จะบอกผมเหรอครับ?”

 

“เจ้าแค่ถามความยากไม่ใช่เหรอ ข้าก็บอกให้ฟังแล้วไง”

 

“ถ้าผมต้องการคําใบ้ล่ะ?”ซูฮยอนถามต่อ

 

“เจ้าอยากได้คําใบ้อย่างงั้นเหรอ จ่ายเพิ่มมาอีก 500,000 คะแนน ข้าจะบอกคําใบ้ให้ ข้าลดราคาให้สุดๆแล้ว ห้ามต่อรองราคาเด็ดขาด”

 

“ห้าแสน!!”

 

“มารดามันเถอะ จะพูดเลือดขูดเนื้อไปถึงไหน?”

 

ทันทีที่ได้ยินราคาที่ผู้อารักขาเรียกร้อง ผู้ตื่นขึ้นที่เฝ้าดูเหตุการณ์รอบนอก พากันสบถออกมาด้วยความตกใจ พวกเขาคิดเหมือนกันว่านี่มันไม่ต่างอะไรกับการโดนโจรปล้นกลางวันแสกๆ และพวกเขายังเชื่อหมดใจว่า ซูฮยอนจะต้องปฏิเสธราคาที่ผู้อารักขาเรียกร้อง

 

<<ผู้อารักขาก็บอกอยู่ว่าไม่ยาก ซูฮยอนคงไม่เสียรู้ จ่ายคะแนนความสําเร็จให้เขาหรอกนะ?>>

 

แต่เหตุการณ์เหนือความคาดหมายก็เกิดขึ้น…

 

“ผมต้องการคําใบ้”

 

ซูฮยอนใช้นิ้วชี้และฝ่ามือของผู้อารักขาอีกครั้ง

 

[คุณได้ใช้คะแนนความสําเร็จ 500,000 คะแนน

 

ผู้อารักขาเผยรอยยิ้มให้กับการตัดสินใจที่รวดเร็วของซูฮยอน

 

“เจ้าตั้งใจฟังให้ดี ปัญหาที่แท้จริงในการทดสอบชั้นที่ 40 คือความยาก…”

 

“ปัญหาที่แท้จริง?”

 

“ชั้น 40 เป็นต้นไป เจ้าสามารถเลือกความยากในการทดสอบได้อีก ต่อให้เจ้าเลือกความยากระดับที่ 10 มาแล้ว เจ้ายังต้องเลือกระดับความยากย่อยด้วย เจ้าสามารถกําหนดได้ว่าจะให้การทดสอบง่ายเหมือนขึ้นสวรรค์ หรือ ยากเหมือนตกขุมนรก ทุกอย่างล้วนขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเจ้า”

 

“ผมควรเลือกความยากระดับไหนดี?”

 

“ข้าคิดว่าเจ้ามีคําตอบอยู่ในใจแล้วไม่ใช่รึ คนอย่างเจ้าคงไม่เลือกอะไรง่ายๆหรอก”

 

คําพูดจากผู้อารักขาสร้างความขวยเขินให้แก่ซูฮยอนเล็กน้อย เมื่อลองมาคิดดูแล้วผู้อารักขาพูดถูกทุกอย่าง ไม่ว่าผู้อารักขาจะโน้มน้าวจนปากเปียกปากแฉะว่าให้ซูฮยอนเลือกระดับง่าย แต่สุดท้ายเขาก็ยืนกรานที่จะเลือกระดับที่ยากอยู่ดี

 

“แม้ระดับความยากที่เจ้าเล็งไว้จะดูอันตรายเกินไปหน่อย แต่ก็เหมาะสมกับความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเจ้า ยิ่งอันตรายผลตอบแทนก็ยิ่งสูง แถมยังมีโอกาสขัดเกลาฝีมืออีกด้วย”

 

“เรื่องที่ผู้อาวุโสอยากพูดกับผมมีแค่นี้เหรอ แล้วไหนคําใบ้ของผมล่ะ? “ซูฮยอนถาม

 

ผู้อารักขาพูดถูก การที่คนเราจะพัฒนาความแข็งแกร่งของตัวเองได้ จําเป็นต้องหาคู่ต่อสู้ที่สมน้ําสมเนื้อ ระดับความยากที่ซูฮยอนเล็งเอาไว้จึงเป็นตัวเลือกที่สมควร แต่สิ่งที่ซูฮยอนอยากได้ยินจากปากผู้อารักขามากที่สุดคือคําใบ้ในการทดสอบต่างหาก เสียคะแนนความสําเร็จไปตั้ง 500,000 แต่กลับไม่ได้คําใบ้เลยสักคํา การลงทุนครั้งนี้เหมือนจะเสียเปล่า…”ตามหาจินดามณี”..?”ข้าบอกใบ้เจ้าได้แค่นี้ ที่เหลือขึ้นอยู่กับความสามารถของเจ้า“คําใบ้ที่ผู้อารักขาบอกเต็มไปด้วยความคลุมเครือ

 

คําใบ้ที่ได้รับจากผู้อารักขาชั้นที่ 40 แตกต่างจากชั้นที่ 30 อย่างเห็นได้ชัด คําใบ้ที่ผู้อารักขาชั้นที่ 30 เคยบอกให้ซูฮยอนฟัง เข้าใจได้อย่างชัดเจนและตรงตัว นั่นก็คือให้เขาฆ่าอูโรโบรอส

 

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะบุคลิกของผู้อารักขาไม่เหมือนกัน หรือเป็นเพราะความยากของการทดสอบชั้นที่ 30 มีระดับต่ํากว่าชั้นที่ 40 เลยทําให้คําใบ้ที่ได้ฟังดูกํากวม

 

<<จินดามณีเหรอ?>>

 

แม้คําใบ้ที่ได้จากผู้อารักขาจะคลุมเครือไม่ชัดเจน แต่มันกลับกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของซูฮยอนจินดามณี

 

ซูฮยอนไม่ทราบว่า [จินดามณี] เป็นไอเทมประเภทไหน แต่อย่างน้อยเขาก็พอเดาได้ว่าใครคือผู้ถือครอง [จินดามณี]

 

หากการคาดเดาของซูฮยอนถูกต้องคนที่ครอบครอง [จินดามณี] ต้องเป็นมังกรไม่ผิดแน่ มังกรถือได้ว่าเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่มีพลังอันแข็งแกร่ง ในบรรดาสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งมวลมังกรถูกจัดอยู่ลําดับที่ 1

 

และสายพันธุ์มิรุของเขาก็เป็นมังกรระดับสูงอีกด้วย

 

<<หมายความว่าการทดสอบชั้นที่ 40 มีความเกี่ยวข้องกับมังกรสินะ?>>

 

ระหว่างการทดสอบชั้นที่ 30 ซูฮยอนเก็บข้อมูลเกี่ยวกับมังกรมาจากมัลคอล์มได้เยอะพอสมควร ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เขาพยายามอย่างหนัก เพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับมังกรเพิ่มเติม แต่ความพยายามของเขาต้องเสียเปล่าไป…

 

หลังจากได้ยินคําใบ้จากปากผู้อารักขา ตราบใดที่เขาไม่พลาดรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ซูฮยอนคิดไว้ว่าการทดสอบครั้งนี้ อาจทําให้เขาได้รับข้อมูลเกี่ยวกับมังกรเพิ่มขึ้นก็ได้”เดี๋ยวก่อนพ่อหนุ่ม นี่เป็นสิทธิพิเศษสําหรับเจ้าโดยเฉพาะ ข้ามีเรื่องอยากจะเตือนเจ้า“ขณะซูฮยอนกล่าวคําบอกลาและกําลังเดินเข้าไปในประตู เสียงผู้อารักขากลับหยุดเขาไว้”เจ้าต้องคิดให้รอบคอบว่าทําไมการทดสอบของเจ้าถึงเป็นเช่นนี้ พลาดพลั้งขึ้นมา อาจทําให้เจ้าเสียชีวิต อย่าลืมว่ามีหลายคนคาดหวังอยากเห็นความสําเร็จของเจ้า”เข้าใจแล้วครับ ผู้อาวุโส”ซูฮยอนก้มหัวทําความเคารพผู้อารักขาอีกครั้ง

 

<<สิทธิพิเศษเหรอ?>>

 

ผู้อารักขาพูดกับซูฮยอนเป็นกันเอง ราวกับว่าอีกฝ่ายเคยเจอเขามาก่อน ทั้งๆที่พวกเขาพึ่งเจอกันครั้งแรกแท้ๆ หรือว่าผู้อารักขาทุกคนที่ประจําอยู่ชั้นต่างๆจะแบ่งปันข้อมูลร่วมกัน?

 

ซูฮยอนครุ่นคิดความเป็นไปได้ที่ตัวเองสันนิษฐานไว้ในใจ ก่อนที่จะส่ายหัวเรียกสติให้กลับมา

 

<<ช่างเถอะ อย่าไปคิดให้ปวดหัวเลย ตอนนี้ฉันควรมุ่งเน้นไปที่การทดสอบมากกว่า>>

 

ไม่ว่าผู้อารักขาจะแบ่งปันข้อมูลร่วมกันหรือไม่ มีสิ่งหนึ่งที่ซูฮยอนมั่นใจ นั่นก็คือคําใบ้ที่ได้จากผู้อารักขามีความสําคัญต่อผู้ตื่นขึ้นมาก เพราะคําใบ้ทําให้ผู้ตื่นขึ้นสามารถผ่านการทดสอบได้ง่ายๆโดยไม่ลําบาก ทุกคําใบ้ต้องแลกเปลี่ยนด้วยคะแนนความสําเร็จที่มากโข ผู้ตื่นขึ้นที่ขัดสนคะแนนความสําเร็จเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ได้ยินราคาที่ผู้อารักขาเรียกร้องเมื่อไหร่จําเป็นต้องปาดเหงื่อทุกครั้ง…

 

<<ต้องคิดให้รอบคอบทําไมการทดสอบถึงเป็นแบบนี้อย่างงั้นเหรอ?>>

 

ซูฮยอนทบทวนคําพูดของผู้อารักขาอีกรอบและพยายามวิเคราะห์ พร้อมก้าวเท้าเดินเข้าไปยังประตูที่จะนําไปสู่การทดสอบของชั้นที่ 40

 

คุณพร้อมที่จะเริ่มการทดสอบของชั้นที่ 40 แล้ว ใช่หรือไม่?]

 

[กรุณาเลือกระดับความยากที่คุณต้องการ]

 

ซูฮยอนกล่าวคําพูดที่คิดไว้ในใจ”ระดับที่ 10“โคุณเลือกระดับที่ 10]

 

[กรุณาเลือกระดับความยากย่อย]

 

[ยากมาก / ยาก / ธรรมดา / ง่าย]

 

เป็นอย่างที่ผู้อารักขาเคยพูดไว้ ต่อให้เลือกระดับความยากที่ 10 แล้ว แต่ผู้เข้าทดสอบยังเหลือระดับความยากย่อยให้เลือกอีก

 

และแน่นอนว่าเขามีคําตอบเตรียมไว้อยู่แล้ว”ฉันเลือกยากมาก “ซูฮยอนตัดสินใจเลือกระดับยากมาก โดยไม่มีทีท่าลังเลให้เห็น

 

[คุณเลือกระดับ “ยากมาก]

 

[การทดสอบกําลังเริ่มขึ้น โปรดเตรียมตัวให้พร้อม]

 

เสียงสังเคราะห์ที่ดังขึ้นในหัว คือข้อความที่ซูฮยอนรอคอยมานาน

 

ซูฮยอนพยักหน้าและพูดว่า”ฉันพร้อมที่จะลุยแล้ว”

 

สิ้นเสียงของซูฮยอน ไม่นานภาพตรงหน้าก็เกิดการเปลี่ยนแปลง สถาปัตยกรรมยุโรปยุคกลางหายไปและถูกแทนที่ด้วยท้องฟ้าสีคราม กลุ่มเมฆหนาเตอะค่อยๆเคลื่อนที่ไปตามแรงลมอย่างเรื่อยๆ

 

สภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไป หมายความว่าการทดสอบของชั้นที่ 40 เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ

 

โฮกกกกกก…

 

ขณะที่กําลังใช้สายตาสํารวจสภาพแวดล้อมรอบตัว หูของซูฮยอนแว่วได้ยินเสียงคํารามที่ค่อนข้างจะคุ้นเคย