เศรษฐีกองขยะ - ตอนที่ 9

บทที่ 9 เราไม่ใช่เพื่อนกัน!

ฮีชกล่าว “เขาไร้ยางอายจริงๆ ให้ฉันแนะนําเขาให้ทุกคนรู้จัก นี่คือเพื่อนร่วมชั้นม.ต้นของฉันหลิวฟานเราไม่ใช่เพื่อนกันมาก่อน ตอนนี้เขามีชีวิตอยู่โดยการเก็บขยะและตอนนี้”เขาหยุดในขณะที่เขาจ้องมองหลิวฟานอย่างเยาะเย้ย”เขาต้องการที่จะซื้อเมอร์เซเดสเบนซ์.”

ทันทีที่เขาพูดแบบนี้พนักงานก็หัวเราะออกมา

“พี่ชู คุณพูดอะไร? เป็นไปได้หรือไม่สําหรับคนที่ทํามาหากินโดยการเก็บขยะซื้อ Mercedes-Benz” พนักงานคนหนึ่งตะโกนขึ้น

“ฉันกําลังจะตายเพราะเสียงหัวเราะ ในปัจจุบันใครๆก็กล้าที่จะเข้าสู่ร้านเมอร์เซเดส-เบนซ์จริงๆหรอ!”

“คนเก็บขยะคุณรู้หรือไม่ว่ารถที่ถูกที่สุดที่นี่มีราคามากกว่า 300,000 หยวน? แม้ว่าคุณจะเก็บขยะไปตลอดชีวิตแต่คุณก็ไม่สามารถจ่ายได้!”

“บางทีถุงขยะของเขาอาจจะเต็มไปด้วยเงิน!”

พนักงานหัวเราะเยาะเขาท่ามกลางฝูงชนในขณะที่ฮีชูจ้องมองเขาอย่างเฉยชา

ดวงตาของหลิวฟานเย็นชา เขาจ้องมองทุกคนที่ปฏิบัติต่อเขาเหมือนลิงและตําหนิว่า”ทุกคนหุบปาก พวกคุณทุกคนเคยมองลงไปที่คนที่เก็บขยะเพื่อหาเลี้ยงชีพหรือไม่” เขาหันไปหาฮีชูและถามว่า “ฮีชูแนะนํารถสปอร์ตที่แพงที่สุดที่นี่ให้ฉัน”

ฮีชูหัวเราะเยาะเขาและพูดว่า “ก็ได้ ฉันจะพานายไปดู หวังว่านายจะพอใจ” เขาแสดงท่าทางดูถูกและเสริมว่า “นายอุกอาจเกินไปนายแน่ใจหรอว่าต้องการดูรถสปอร์ตที่แพงที่สุด? นายสามารถจ่ายได้หรอ?”

ใบหน้าของฮีชูเต็มไปด้วยความไม่พอใจและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยการดูถูก

“เท่าไหร่” หลิวฟานถาม

ฮีชู้ตอบว่า “ฟังนะ หลิวฟานฉันแนะนําให้นายออกไปทันที ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับนาย รถสปอร์ตที่แพงที่สุดที่เรามีคือ Maybach S800 นายรู้หรือไม่ว่าราคาเท่าไหร่? 5.8 ล้าน!”

“ปา!”

บัตรธนาคารหลิวฟานถูกโยนออกไปขณะที่มันลงจอดบนใบหน้าของฮีชู “ฉันจะซื้อมัน. ฉันจะจ่ายค่าธรรมเนียมทั้งหมดในครั้งเดียว!”

ฮีชูจับการ์ดด้วยมือของเขา เขากําลังจะโกรธ แต่หยุดตัวเองเมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่มั่นใจของหลิวฟาน “โอเค.หลิวฟานถ้าคุณโกหกฉันอย่าแม้แต่จะคิดที่จะเดินออกจากประตูนี้ในวันนี้!”เขาเยาะเย้ย

ทุกคนหัวเราะขณะที่พวกเขาดูว่าสิ่งต่างๆจะเป็นอย่างไร

ฮีชูมองไปที่การ์ดในมือของเขา มือของเขาสั่นและการแสดงออกของเขาเปลี่ยนไป

“การ์ดเพชร?”

ฮีชูพึมพํา คนรอบข้างสูญเสียรอยยิ้มของพวกเขาทันที พวกเขาทํางานในร้าน Mercedes-Benz 4Sตลอดทั้งปีดังนั้นพวกเขาจึงรู้ถึงความแตกต่างของบัตรธนาคารอย่างเต็มที่

ทันใดนั้นชายหัวล้านวัยกลางคนก็รีบวิ่งมาฉกการ์ดจากฮีชู เขาจ้องมองเขาและเดินด้วยความเคารพต่อหน้าหลิวฟาน

“ผมขอโทษจริงๆ คุณหลิว นามสกุลของผมคือตงและผมเป็นผู้จัดการของร้านนี้ ผมเพิ่งรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมขอโทษสําหรับประสบการณ์ที่ไม่ดีที่คุณได้รับจากพนักงาน ผมขอโทษจริงๆ!”

หลิวฟานผิดหวัง แต่เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อผู้จัดการทีมมาในช่วงเวลาที่ดี เขาอาจจะให้ความสนใจกับสถานที่แห่งนี้มานานแล้ว

“ถ้าการขอโทษมีประโยชน์ ฉันขอเยาะเย้ยและข่มขู่คุณได้ไหม” หลิวฟานไม่ยอมรับคําขอโทษของเขา “ฉันอยู่ที่นี่แต่ไม่มีใครแนะนําให้ฉันรู้จักกับรถ ไม่มีใครแม้แต่จะเทน้ําให้ฉันสักแก้วนี่คือวิธีที่คุณให้บริการลูกค้าของคุณหรือไม่”

ผู้จัดการตงขอโทษและโค้งคํานับซ้ําแล้วซ้ําอีก แล้วเขาก็พูดอย่างแน่วแน่ว่า “คุณหลิว ไม่ต้องห่วง ผมจะให้บริการคุณอย่างน่าพอใจอย่างแน่นอน!”

แล้วเขาก็หันไปหาฮีชูว่า “ฮีช อย่าเข้ามาอีกเลย ไปที่แผนกการเงินชําระเงินเดือนของคุณและออกไปซะ!”

“ผู้จัดการ ผม… “ฮีชูตกตะลึง เขาต้องพึ่งพาเส้นสายของเขาในการทํางานที่นี่ แต่เขาถูกไล่ออกทันที

เขารีบขอความช่วยเหลือจากหลิวฟานว่า “หลิวฟานเราเป็นเพื่อนเก่ากันใช่ไหม? เกี่ยวกับมิตรภาพของเราในอดีตโปรดช่วยฉัน”

“คุณเพิ่งพูดว่าเราไม่ใช่เพื่อนกัน ขอโทษ “หลิวฟานพูดอย่างเย็นชา เขาหันหลังกลับและถามผู้จัดการว่า”อย่างไรก็ตามผู้จัดการตงคุณช่วยพาฉันไปดูรถตอนนี้ได้ไหม”

ผู้จัดการตงยิมและพยักหน้า “คุณหลิว เชิญทางนี้ครับ”

ฮีชูมองไปที่ด้านหลังของชายสองคนขณะที่พวกเขาเดินจากไปและเต็มไปด้วยความสิ้นหวังทันที

เขาไม่เข้าใจว่าคนเก็บขยะจะมีทรัพย์สินนับล้านได้อย่างไร

หลิว ฟานน์เลือกเมอร์เซเดส-เบนซ์ มายบัค เอส 800 และจ่ายเงินเต็มจํานวนทันที ผู้จัดการดงยินดีที่ทําตามขั้นตอนทั้งหมด

หลิวฟานถามว่า “ฉันจะได้รถเมื่อไหร่”

ผู้จัดการตอบว่า “ในสามวันที่เร็วที่สุด เมื่อมาถึงฉันจะส่งรถให้คุณหลิวเป็นการส่วนตัว”

หลิวฟานพยักหน้าและขอบคุณเขา ภายใต้สายตาของผู้จัดการตงและพนักงาน เขาถือถุงผ้าและเดินออกไป

“อย่าเลือกปฏิบัติต่อผู้คนในอนาคต!” ผู้จัดการตงบอกอย่างผิดหวัง

หลิวฟานหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่เขาก้าวออกไปนอกร้าน 4S เขารู้สึกว่าเขาประสบความสําเร็จจริงๆ

“นี่ไม่ใช่ความฝัน!’เขาคิดอย่างมีความสุข

เขาจะไม่ต้องทํางานในอนาคตหรือทํางานและถูกเอารัดเอาเปรียบจากผู้อื่น มันเป็นชีวิตที่เขาโหยหา

จากนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น “หลิวฟานคุณอยู่ไหน? คุณมาช้าไปครึ่งชั่วโมง มีปัญหากับแอปของบริษัทอีกครั้งรีบมาที่นี่เร็วเข้า!”

คนที่โทรมาคือเจ้านายของเขา เลยจุน เขาใช้ประโยชน์จากแรงงานของหลิวฟานและมีทัศนคติที่ไม่ดี

อย่างไรก็ตามหลิวฟานไม่ได้โกรธ การโกรธเป็นพฤติกรรมของคนไร้อํานาจ

ตอนนี้เขาสามารถสร้างรายได้หลายหมื่นในหนึ่งนาที่เพียงแค่หยิบขยะมีเพียงคนโง่เท่านั้นที่จะกลับไปเป็นโปรแกรมเมอร์ได้

นอกจากนี้เขายังพิจารณาลาออกเมื่อนานมาแล้ว

เขานั่งแท็กซี่ไปที่บริษัท บรรยากาศที่กดขี่ที่คุ้นเคยตีใบหน้าของเขา ใบหน้าของเพื่อนร่วมงานของเขาดูเคร่งเครียดขณะที่พวกเขาพิมพ์บนคอมพิวเตอร์ของพวกเขา

ขณะที่เขาเดินเข้าไปในสํานักงานของซีไอโอ เลยจุนที่สดใสทักทายเขา

“หลิวฟานนายคิดว่าคุณยอดเยี่ยมมากหรอ เพียงเพราะนายจะแต่งงาน? นายมาสายครึ่งชั่วโมงแล้วอะไรทําให้นายมีความกล้าเช่นนี้”

หน้าของเลยจนเป็นสีแดง เขาโกรธมากเมื่อเห็นหลิวฟานเดินเข้ามาอย่างเกียจคลาน

“เจ้านาย ฉัน”

ก่อนที่หลิวฟานจะพูดเสร็จเจ้านายของเขาขัดจังหวะเขา “โบนัสเต็มเวลาสําหรับเดือนนี้หายไปแล้วนอกจากนี้โครงการใหม่กําลังจะมาออนไลน์แต่ยังมีปัญหาอยู่อย่าแม้แต่จะคิดที่จะรับโบนัสในเดือนนี้ ไปจัดการกับ ปัญหาตอนนี้ หากนายไม่สามารถเสร็จสิ้นได้ในวันนี้นายจะต้องทํางานล่วงเวลา!”

จากนั้นเขาก็แสดงท่าทางให้หลิวฟานออกไป

อย่างไรก็ตามหลิวฟานยังคงอยู่ในที่เดิม

“นายจะรออะไรอยู่” เลยจนถามอย่างใจร้อน

หลิวฟานมองใบหน้าที่น่าเกลียดและหยิ่งยโสของเจ้านายของเขา ความผูกพันของเขาที่มีต่อบริษัทหายไปในหัวใจของเขา

“ไม่มีอะไรเลยเลยจุนฉันแค่อยากจะแจ้งให้คุณทราบว่าฉันลาออก!”เขาพูดขึ้น

ด้วยความกล้าหาญที่มีต่อเจ้านายของเขา เขากระแทกโต๊ะอย่างหนักนี่เป็นครั้งแรกในรอบ 4 ปีที่เขาปฏิเสธ!