เศรษฐีกองขยะ - ตอนที่ 2

บทที่ 2 ระบบเก็บขยะได้ไม่จํากัด!

การตัดสินใจของหลิวฟานทําให้ทั้งครอบครัวตกตะลึง มันแตกต่างจากสิ่งที่พวกเขาคิดในใจอย่างสิ้นเชิง

ลีซิ่วหยิงตะโกนอย่างบ้าคลั่งว่า “หลิวฟาน คุณบ้าไปแล้วหรือ? หากคุณกล้าก้าวออกจากบ้านหลังนี้คุณจะไม่ได้แต่งงานกับ เสี่ยวซิน!”

“หลิวฟาน กลับมา คุณไม่รักฉันแล้วหรอ” ไปเสี่ยวซินลุกขึ้นและคว้าหลิวฟาน ไม่ยอมให้เขาจากไปดวงตาของเธอมองเขาอย่างบ้าคลั่ง

หลิวฟานยิ้มให้เธอแล้วค่อยๆจับมือเธอออกไป เขาไม่สนใจรูปลักษณ์ที่สิ้นหวังของเธอและจากไปโดยไม่ลืมที่จะปิดประตูอย่างแรง

“คุณจะเสียใจในเรื่องนี้!”

หลิวฟานเพิกเฉยต่อคําพูดของพวกเขาในขณะที่เขาเดินออกจากชุมชนและก้าวบนถนน เขารู้สึกโล่งใจมาก

ในช่วงสี่ปีที่ผ่านมาเขาได้ให้ ไปเสี่ยวซิน ทุกอย่างที่เขาสามารถทําได้ถึงจุดที่เกือบล้มละลายเขาไม่สามารถส่งเงินให้ครอบครัวได้และต้องเบิกเงินเกินบัญชีบัตรเครดิตของเขาเพื่อจ่ายค่าครองชีพ

ในขณะที่คนอื่นแย่งเงินของเขา เขาต้องอาศัยอยู่ในห้องเช่า แม้แต่แม่ของเขาก็อาศัยอยู่ในบ้านโทรมในชนบท

“ฉันยังไม่ได้แต่งงานแต่ฉันเป็นหนี้หลายแสน ฉันจะอธิบายให้แม่ฟังได้อย่างไร”

แม้ว่าหลิวฟานจะรู้ว่าเขายังคงต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่ก็อดคิดถึงวันที่ขมขื่นที่จะต้องมาชําระหนี้เหล่านี้

“หลีกไปหนุ่มน้อย”

ชายชราคนหนึ่งที่ถือถุงไนลอนก้มลงและหยิบขวดน้ําเปล่าขึ้นมา

หลิวฟานตกใจรีบย้ายเท้าของเขาออกไป ชายชราไม่ได้มองถุงของเขาเมื่อเขาโยนขวดเข้าไปเขาลุกขึ้นและเดินต่อไปเพื่อมองหาขยะ

หลิวฟานมองไปที่ชายชราที่ใบหน้าสดใสขึ้นราวกับว่าเขาได้หยิบสมบัติและถอนหายใจ แม้แต่ชายชราที่มีร่างกายอ่อนแอเช่นนี้ยังคงเก็บขยะสู้ชีวิตต่อไป”เขาคิดกับตัวเอง

แล้วเขาก็ขมวดคิ้ว ทําไมเขาต้องอิจฉาคนที่เก็บขยะด้วย?

เขาไม่เคยเก็บขยะในชีวิตของเขา

ทันใดนั้นเสียงดิจิตอลก็โผล่ออกมาจากหัวของเขา”ระบบเก็บขยะไม่ จํากัด ได้รับการผูกมัด!”

นั่นอะไร

หลิวฟานตกตะลึงอยู่

เป็นไปได้ไหมว่าฉันได้รับระบบในตํานาน?

แต่ทําไมมันเป็นระบบเก็บขยะ?

การแสดงออกของเขากลายเป็นเรื่องร้ายแรงเมื่อเขากระซิบกับตัวเองว่า “ระบบฉันจะพึ่งพานายทําอะไรได้บ้าง”

“ภารกิจของระบบนี้ไม่เหมือนใคร ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปโฮสต์จะต้องเก็บขยะและจะได้รับรางวัลตามนั้นอย่างไรก็ตามโฮสต์จําเป็นรอดูด้วยตัวเองว่ารางวัลคืออะไร”

“โดยอาศัยการเก็บขยะ โฮสต์จะได้รับรางวัล …”

หลิวฟานพูดคํานี้ซ้ํา เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ภาพเงาของชายชราที่อยู่ไกลออกไป เขารู้สึกเหมือนท้องฟ้ากําลังตกลงมาบนโลกทันที

เขาเป็นโปรแกรมเมอร์ แต่จะให้เขาเก็บขยะ?

เขาส่ายหัวและตัดสินใจที่จะไม่ทํา

“แจ้งเตือนอย่างเป็นมิตรจากระบบ: โฮสต์โปรดเริ่มเก็บขยะ!”

“คําแจ้งเตือนอย่างเป็นมิตรงั้นหรอ” หลิวฟานหัวเราะเยาะ

การเก็บขยะไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถทําได้ มันอาจทําลายศักดิ์ศรีของเขาในฐานะผู้ชาย!

ในขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับมันดวงตาของเขายังคงกวาดข้ามถังขยะในด้านหน้าของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ

มีขยะมากมายและแมลงวันก็บินทิ้งไปรอบ ๆ

เขาหายใจเข้าลึก ๆ และถอนหายใจดัง เขาพยายามต่อต้าน ความรู้สึกที่อยากมองขยะแปลกๆ

คนเดินเท้าที่เดินผ่านพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงถังขยะ หลิวฟานนึกไม่ออกว่าผู้คนจะมองเขาอย่างไรถ้าเขาก้มลงหยิบขยะจริงๆ

หลิวฟานพึมพําด้วยความรังเกียจว่า ‘แม้ว่าฉันจะอดตายฉันก็จะไม่เก็บขยะใด ๆ !

เขาเดินไปรอบ ๆ ถังขยะอย่างลังเลในขณะที่ระบบเตือนให้เขาเก็บขยะอย่างต่อเนื่อง

หลิวฟานกัดฟันของเขา

ฉันควรจะลองดูดีไหมเขาคิด

เขาก้มหัวลงและหยิบขวดน้ําขึ้นมาอย่างรวดเร็วเหมือนขโมย ขวดน้ําก็หายไปทันที

“จริง! โฮสต์หยิบขวดน้ําขึ้นมาหนึ่งขวด รางวัล: 130 หยวน”