หฤโหดโคตรนักเวทย์ (Mage are too Op) - ตอนที่ 156

ตอนที่ 156 : แปลกๆ

ตรงกลางหน้าจอนั้นเป็นภาพวาด แต่เขาสัมผัสได้ว่ามันไม่ใช่แค่ภาพวาดธรรมดาๆ

แบบจําลองเวทย์ก่อนหน้าที่โรแลนด์เคยเห็นผ่านตาและเรียนรู้ทุกจุดและทุกบรรทัด แต่ทว่าแบบจําลองเวทย์นี้เป็นรูปแบบสี่เหลี่ยม

มันเป็นบล็อกสี่เหลี่ยมยาวเรียงต่อกัน และมีสีเขียวที่ดูสับสนและวุ่นวาย ทว่ามันก็เป็นรูปแบบที่เป็นเอกลักษา

มันราวกับเป็นการวาดภาพแอบสแตกและวินเทจ

โรแลนด์พบว่าตัวเขานั้นไม่เข้าใจมันแม้แต่น้อย

หรือนี่จะเป็นภาพเกี่ยวกับสถาปัตยกรรม? แต่ว่ามันก็ไม่ดูคล้ายกับอะไรเลย

หลังจากมองอยู่ระยะหนึ่งเขาก็ส่งข้อความหาโอนีล “ฉันไม่เข้าใจมันเหมือนกัน ฉันขอทําสําเนาไว้ได้ไหม?เมื่อฉันเข้าเกมฉันจะถามอัลโด้เกี่ยวกับเรื่องนี้เพื่อเขาจะรู้อะไรบ้าง”

“เอาตามที่นายสะดวกเลย”

หลักจากพูดคุยเรื่อยเปื่อยกับโอนีลเสร็จ ทั้งคู่ก็ออฟไลน์ทันที

ในขณะเดียวกันโรแลนด์ก็ไปช่วยที่บ้านทํางานบ้าน และพอตกเย็นเขาก็ขอยืมที่บุหรี่ของพ่อหลังจากทําความสะอาดมันเสร็จแล้วเขาก็นําธูปหอมเข้าไปใส่และเริ่มจุดไฟ

หลังจากนั้นเขาก็นั่งลงขัดสมาธิและทําสมาธิ

บางทีอาจจะเป็นเพราะธูปหอม ทําให้การทําสมาธิของเขาเป็นไปได้ด้วยดีมาก และหลังจากนั้นเขาก็ปวดขาและรีบลืมตาขึ้นทันที เขาพบว่าตอนนี้มันเที่ยงคืนแล้ว

“เชี่ย***!” โรแลนด์กระโดดลงจากเตียงของเขา พร้อมเปลี่ยนไปใส่ชุดนอนและเข้าไปนอนลงบนแคปซูลเกม

อาจจะเป็นเพราะการทําสมาธินั้นเป็นไปได้ด้วยดีเกินไปดังนั้นท่าให้เขานอนไม่หลับ เขาใช้เวลาเกือบชั่วโมงในการกลิ้งไปกลิ้งมาในแคปซูลเกมก่อนที่เขาจะสามารถหลับลงได้

เมื่อเขาเข้าเกม เขาก็เห็นวิเวียนอยู่ภายในห้องวิจัยของเขาและมองมาทางเขาราวกับเห็นผีและจากนั้นท่าทางของเธอก็เริ่มสงบลง

โรแลนด์ลองคํานวนดูว่าเขานั้นไม่ได้เข้าเกมมาสามชั่วโมง นั่นหมายความว่ามันผ่านไปเก้าชั่วโมงแล้วหลังจากครั้งสุดท้ายที่เวลาหยุดลง

ในอีกความหมายหนึ่งก็คือ เป็นเวลากว่าเก้าชั่วโมงแล้วที่เขาไม่ได้อยู่ในหอคอยเวทย์

ไม่แปลกใจว่าทําไมวิเวียนถึงมีท่าทีแบบนั้น

โรแลนด์ยิ้มด้วยท่าทางขอโทษขอโพย “นี่ฉันทําให้เธอกลัวรึเปล่า?”

วิเวียนพยักหน้ารัวๆ “รองประธานจู่ๆท่านก็หายตัวไปและไม่มีใครเห็นท่านเลยในเวลาหลายชั่วโมงเหล่าทหารยามต่างก็บอกว่าท่านนั้นไม่ได้ออกจากหอคอยเวทย์ไปท่านทําให้พวกเรารู้สึกกลัวพวกเรามองหาท่านในทุกๆที่ทว่าก็ไม่เจอตัวท่านเลยพวกเราคิดว่าบางที่ท่านอาจจะถูกกลืนกินไปโดยมิติบางอย่างเพราะถึงอย่างไร ท่านนั้นก็ฝึกเวทย์มิติอยู่”

ทันใดนั้นเองใบหน้าที่งดงามของวิเวียนก็ซีดลงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเธอหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

“ฉันแค่กลับไปมิติของฉันน่ะ” ทันใดนั้นโรแลนด์ก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย “โอ้ใช่ฉันพึ่งปรากฏตัวขึ้นมาใช่ไหม?ตอนฉันปรากฏตัวเป็นยังไงบ้าง?”

วิเวียนคิดเล็กน้อยก่อนพูดขึ้นว่า “มันเป็นกลุ่มก้อนสีเขียวซึ่งปรากฏออกมาจากที่ไหนสักแห่งและมันก็กลายมาเป็นท่าน”

หม…นี่เป็นเอฟเฟคเวลาล็อคอินเข้าเกมสินะ

วิเวียนมองไปยังโรแลนด์จากนั้นก็วางมือของเธอลงบนโต๊ะพร้อมกล่าวว่า “รองประธานครั้งหน้าหากท่านจะต้องกลับไปยังมิติของท่านเป็นเวลานานได้โปรดบอกข้าก่อนอย่าได้ทําให้ข้าเป็นกังวล”

หลังจากมองไปที่ท่าทาง “ดุดัน” ของวิเวียน โรแลนด์ก็มองเข้าไปที่คอเสื้อของเธออีกครั้งจากนั้นก็นิ่งค้างไปสองวิ

เนื่องจากมันเป็นส่วนที่น่ารักของผู้หญิง วิเวียนก็สะดุ้งไปทันที ใบหน้าของเธอแดงฉ่า จากนั้นเธอก็ยืนตัวตรงทันทีพร้อมมองโรแลนด์อย่างโกรธเคืองและเดินออกจากห้องวิจัยไปทันที

โรแลนด์ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกก่อนเดินออกจากหอคอยเวทย์ไป

เหล่าทหารยามที่เฝ้าหอคอยก็โล่งใจขึ้นทันที

พวกเขานั้นกลัวจริงๆว่ารองประธานจะหายตัวไป

โรแลนด์มาถึงที่ท่าเรือและพบเข้ากับฮอร์กที่อยู่ในบ้านหลังใหญ่ที่สุด

ในตอนนี้ลิงค์และเจ็ทเองก็อยู่ที่นี่เช่นกัน

พวกเขาทักทายโรแลนด์เมื่อเห็นเขามาถึง ฮอร์กก็พูดออกมาทันที “นายมาสายชั่วโมงนึงนะ”

“โทษที่มีปัญหานิดหน่อยเลยทําให้ฉันเข้าเกมชํานิดหน่อยกว่าจะได้เข้าเกมก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว”โรแลนด์พบเก้าอี้และนั่งลงจากนั้นก็ถามว่า “ทําไมจู่ๆนายถึงเรียกประชุมกันละ?”

ฮอร์กเองก็นั่งลงเช่นกันพร้อมมองไปรอบๆและพูดว่า “พวกเราต้องพูดคุยเกี่ยวกับทิศทางของเดลพอลต่อจากนี้พวกเราทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นผู้เล่นดังนั้นเป็นธรรมดาที่พวกเราควรจะเป็นพันธมิตรกันและมีบางอย่างที่พวกเราต้องคุยกันก่อนไม่อย่างนั้นมันอาจจะเกิดปัญหาเรื่องมีผลประโยชน์ทับซ้อนกันได้”

“พวกนายคุยกันแค่สามคนก็ได้ไม่ใช่เหรอ?” โรแลนด์โบกมือของเขา “ฉันไม่ได้มีกองกําลังอะไรสักหน่อย”

ฮอร์กหัวเราะออกมา “นายคิดว่าตัวเองไม่มีกองกําลังงั้นเหรอ? หอคอยเวทย์ไงกองกําลังของนายฉันได้ยินว่าตอนนี้อัลโด้ไม่ทําเชี่ยอะไรเลย และนายมีหน้าที่ควบคุมดูแลหอคอยเวทย์ทั้งหมด”

อีกสองคนก็หัวเราะออกมาเบาๆ

โรแลนด์ขมวดคิ้ว

“เพราะถึงยังไงหอคอยเวทย์นั้นมีอิทธิพลมาก” ฮอร์กกล่าวอย่างจริงจัง “ฉันต้องการบางสิ่งในเดลพอลฉันต้องการทําความฝันของฉันบางอย่างที่ไม่สามารถทําในโลกจริงได้ให้สําเร็จดังนั้นฉันหวังสิ่งต่างๆมากขึ้นและพวกเราเหล่าผู้เล่นล้วนแล้วแต่สร้างปัญหากันเองดังนั้นฉันคิดว่าต้องทําให้มันถูกต้องเสียก่อนฉันเลยอยากทําให้ทุกอย่างชัดเจนไปเลย”

คิดจะแบ่งกองกําลังกันเร็วขนาดนี้เลยหรอ?

โรแลนด์มองไปทางฮอร์ก พร้อมยิ้มออกมาฝืนๆ เขารู้ดีว่านี่เป็นเรื่องปกติ มันมีสิ่งที่น่าสนใจ และสิ่งที่ “น่าสนใจ”ภายในเดลพอลนั้นค่อนข้างยอดเยี่ยม

ไม่ว่าฮอร์ก, ลิงค์ หรือเจ็ท ต่างมีความต้องการเป็นของตัวเอง

โรแลนด์เองก็มีความต้องการเช่นกัน เขาต้องการเพียงแค่เหรียญทองและไม่ต้องการมันอย่างรีบร้อนอะไร

“ดูเหมือนพวกนายจะตกลงกันไว้ก่อนแล้วสินะ” โรแลนด์ส่ายหัวออกมา “ฉันยังคงมีเงื่อนไขเหมือนเดิมคือฉันจะรับส่วนแบ่งจากภาษีของเมืองเอาไว้และสําหรับพื้นที่หรือองค์กรอื่นๆฉันจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวแน่นอนว่าหอคอยเวทย์นั้นจะยังคงเป็นเหมือนแต่ก่อน และฉันหวังว่าไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นพวกนายจะไม่มาสร้างปัญหาให้หอคอยเวทย์”

คําพูดนี้ราวกับจะเป็นสัญญาระหว่างพวกเขาทั้งสี่

ฮอร์กถอนหายใจ “ในเมื่อนายไม่มีข้อโต้แย้ง ดังนั้นถือว่าตกลงนะ”

โรแลนด์ยืนขึ้นพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฉันมีเรื่องอื่นที่ต้องทํางั้นขอตัวก่อน”

เมื่อมองโรแลนด์จากไป ลิงค์ก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย “เมื่อวานนี้พวกเราทั้งสี่ต่างร่วมรบเคียงข้างกันอยู่เลยแล้วทําไมวันนี้มันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้”

“มันช่วยไม่ได้ พวกเรานั้นต้องทําหน้าที่แทนทั้งกิลด์” ฮอร์กเองก็มีความเจ็บปวดอยู่บนใบหน้าเช่นกัน “หัวหน้ากิลด์ของพวกเราตั้งจะย้ายทั้งกิลด์มาอยู่ที่นี่ ดังนั้นพวกเราจําเป็นต้องสร้างอาณาเขตของพวกเราไว้”

เจ็ทยืนขึ้นพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้ม “งั้นฉันเองก็ขอตัวนะ หวังว่าจะเป็นเพื่อกับพวกนายไปได้ตลอดและหวังว่าพวกเราจะไม่ต้องเจอกันในสนามรบ”

ฮอร์กและลิงค์ทั้งคู่ต่างพยักหน้า

โรแลนด์เดินออกจากท่าเรือและเดินไปตามถนน ราวกับสูญเสียบางสิ่งไป

เขาเข้าใจว่าทําไมฮอร์ก ลิงค์ หรือกระทั่งเจ็ทถึงมีความคิดแบบนั้น แต่การที่เข้าใจไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่รู้สึกแย่

เมื่อวานพวกเขายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันอยู่เลยสนิทกับเหมือนปมเชือก และตอนนี้เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต่างตั้งท่าและสงสัยกันและกันเพียงเพราะผลประโยชน์

ผลประโยชน์เป็นสิ่งที่ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถอดใจไว้ได้ โรแลนด์เองก็เช่นกัน

โรแลนด์เดินช้ๆไปยังคฤหาสน์ของอัลโด้

หลังจากเห็นอัลโด้ โรแลนด์ก็วางแบบจําลองเวทย์อันใหม่ที่เขาได้รับมาลงบนหน้าของอัลโด้ “ประธานนายรู้รึเปล่าว่านี่มันคืออะไร?”

อัลโด้มองมันสักพักและพูดออกมาด้วยท่าที่แปลกประหลาด “เจ้าได้สิ่งนี้มาจากไหนกัน”

“นายรู้จักงั้นเหรอ?” โรแลนด์รู้สึกยินดีทันที

อัลโด้พยักหน้า“มันคือค่ายกลเวทย์!”