หนึ่งกำเนิดสองสมบัติ : รักแสนหวานของมหาเศรษฐี - ตอนที่ 132

ตอนที่ 132 ไฮโซและสามัญชน

 

ขณะที่ฉินโจวและคนอื่น ๆ มองไปที่เด็กน้อยพวกเขาก็ค่อนข้างประหลาดใจ ในช่วงหกปีที่ผ่านมามู่หย่าเจ๋อ คอยดูแลเขาให้ห่างจากสายตาของสื่ออย่างระมัดระวัง

 

ทําไมเขาถึงสวมชุด Armani สไตล์อังกฤษ? นี่เป็นแผนการที่จะให้เขาเป็นที่รู้จักต่อสาธารณะในฐานะผู้สืบทอดในอนาคตของมู่กรุ๊ปผ่านงานเลี้ยงหรือเปล่า?

 

น่าแปลกใจยิ่งกว่าคือฉินโจวรู้สึกได้อย่างรวดเร็วว่าโครงร่างของเสี่ยวอี้เฉินนั้นเขารู้สึกคุ้นเคยมากเหมือนเคยเจอที่ไหน?

 

ฉินโจวตระหนักถึงสิ่งนั้นอย่างกะทันหัน เขาหันไปมองหยุนซือซือและเห็นว่าหัวของเธอก้มลงในขณะที่เธอกัดริมฝีปากล่าง เห็นได้ชัดว่าเธอกําลังทุกข์ใจในความเงียบ

 

เธอดูหดหู่และทําอะไรไม่ถูก เธอซ่อนตัวเองไว้ด้านหลังของกู้ซิงเจ๋อ มือซ้ายของเธอวางบนแขนขวาเพื่อป้องกันท่าทาง

 

หากมองไปที่เธอกับอี้เฉินแยกกัน บางทีมันอาจจะยากที่จะเชื่อมต่อ

 

แต่ตอนนี้พวกเขาเผชิญหน้ากันและการเปรียบเทียบจึงทําได้ง่ายดายขึ้น

 

หากก่อนหน้านี้มีการกล่าวว่ามู่หว่านโหรวไม่ใช่แม่ผู้ให้กําเนิดอี้เฉินทําให้ฉินโจวยังคงมีข้อสงสัย แต่ตอนนี้อี้เฉินยืนได้อยู่ข้างๆเธอความแตกต่างจึงชัดเจนมากขึ้น

 

ความสัมพันธ์ทางสายเลือดแม้จะลึกลับ แต่ก็ไม่สามารถหลอกใครได้

 

พันธุกรรมเป็นสิ่งที่ลึกซึ้งยิ่งกว่า

 

เสี่ยวอี้เฉินและมู่หว่านโหรวที่ยืนข้างกันกลับดูไม่มีอะไรเหมือนกันเลย

 

ในทางตรงกันข้ามถ้าอี้เฉินยืนอยู่ข้างๆหยุนซือซื่อ เขากลับดูเหมือนลูกชายแท้ๆของเธอ

 

ฉินโจวเดินไปมาเพื่อสํารวจหยุนซือซือและอี้เฉิน ดวงตาของเขาลึกขึ้น

 

กู้ซิงเจ๋อเห็นสายตาที่กลั่นกรองของฉินโจวที่มองไปที่หยุนซอซือและเสี่ยวอี้เฉิน จึงกวาดสายตาออกไปคําเตือน

 

ฉินโจวได้รับสัญญาณเตือนก็เม้มริมฝีปาก

 

เขาไม่รู้ว่า หัวใจของกู้ซิงเจ๋อไม่สามารถสงบลงได้เป็นเวลานาน

 

กู้ซิงเจ๋อเป็นเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ที่ไม่เคยเห็นนายน้อยของตระกูลมู่มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็น

 

แต่ไม่เหมือนคนอื่น ๆ ตรงที่เขาเคยเห็นลูกของหยุนซือซือมาก่อน และเด็กชายคนนั้นมีใบหน้าที่เหมือนกันกับนายน้อยของตระกูลมู่

 

ราวกับว่าพวกเขาหล่อในแม่พิมพ์เดียวกัน

 

คงไม่มีใครเชื่อถ้าบอกว่าพวกเขาไม่ใช่ฝาแฝดกัน

 

ความตกใจและความสงสัยในหัวใจของเขายิ่งใหญ่กว่าของคนอื่น

 

ทันใดนั้นสถานการณ์ก็ตึงเครียดขึ้นและอากาศก็ยังคงเป็นน้ําแข็งอยู่

 

อลันแสดงปฏิกิริยาก่อนด้วยการทักทายชายคนนั้นอย่างเคารพ “ท่านประธานมู่!”

 

“ท่านประธานมู่…..” เช่าตงกลับมีสติ เขาถอนความโกรธและถามอย่างสุภาพว่า “ท่านประธานมู่ สบายดีไหมครับ?”

 

ซึ่งแตกต่างจากการแสดงความหยิ่งผยองต่อกู้ซิงเจ๋อก่อนหน้านี้ ทัศนคติของเขารวมสามร้อยหกสิบองศามารยาทรูปลักษณ์ของความเคารพต่อหน้ามู่หย่าเจ๋อ

 

ไม่ว่ากู้ซิงเจ๋อจะเป็นที่รู้จักกันดีแค่ไหน สุดท้ายเขาก็เป็นเพียงดาราเท่านั้น แต่มู่หย่าเจ๋อแตกต่างออกไป

 

มู่กรุ๊ปเป็นครอบครัวที่มีชื่อเสียงและมีอิทธิพล อีกทั้งยังเป็นเจ้าของอาณาจักรธุรกิจขนาดย่อยที่มีอํานาจมากกว่าเช่ากรุ๊ปมาก

 

เขาเพิกเฉยต่อกู้ซิงเจ๋อได้

 

แต่ต้องไม่ใช่มู่หย่าเจ๋อ!

 

หานหยู่เยียนไม่เคยเจอมู่หย่าเจ๋อมาก่อน ผู้สืบทอดของมู่กรุนั้นลึกลับและไม่อาจหยั่งรู้ได้ ข่าวใด ๆ ที่เกี่ยวกับตระกูลมู่มักขึ้นอยู่กับคําบอกเล่าของตระกูลมู่

 

ถึงกระนั้นเธอก็รู้ว่าต้องปฏิบัติอย่างไร เมื่อสังเกตเห็นเช่าตงผู้หยิ่งยโสที่แสดงความเคารพต่อชายคนนี้ เธอก็แสดงท่าทางที่สง่างาม เธอสร้างรอยยิ้มไร้ที่ติบนใบหน้าและมองไปที่มู่หย่าเจ๋ออย่างมีเสน่ห์

 

เช่าตงเห็นว่ามู่หย่าเจ๋อไม่ตอบสนอง เขาจึงก้าวไปข้างหน้าและยื่นมือขวาออกไป “ท่านประธานมู่จําผมได้ไหมครับ?”

 

ท่านประธานมู่?!

 

ชายคนนี้อาจมาจากตระกูลที่ร่ํารวย ลึกลับ และมีอิทธิพลมากที่สุดในเมืองหลวง … ตระกูลมู่?!

 

หานหยู่เยี่ยนฟังจากด้านข้างและเอาแต่ด่าตัวเอง

 

ผู้สูงศักดิ์ที่มีบรรดาศักดิ์อย่างท่านประธานมู่สามารถถ่อมตัวและทําให้เช่าตงยอมจํานน จะเป็นใครได้อีกนอ จากชายจากตระกูลมู่ของเมืองหลวง?

 

มู่หย่าเจ๋อพยักหน้าแล้วมองไปที่เขา เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเช่าดงที่แสดงพิธีการแล้วเขาก็ไร้อารมณ์ “คุณคือ?”

 

เช่าตงแข็งตัว รอยยิ้มที่ลุกลนปรากฏบนใบหน้าของเขา “ประธานมู่ ลืมไปแล้วเหรอครับ? เราเคยพบกันมาก่อนในการซื้อกิจการของ Meng Corporation “

 

“ผมลืมแล้ว” ชายคนนั้นตัดบท เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อดทนที่จะฟัง

 

จากนั้นเขาก็ทิ้งเช่าตงที่ยังไม่ได้ถอยมือที่ยื่นออกมา และหานหยู่เยียนซึ่งมีรอยยิ้มที่สวยงามบนริมฝีปากยืนอยู่ในจุดเดียว สถานการณ์เริ่มอึดอัดมาก

 

ฉินโจวไม่สามารถกลั้นได้ เขาส่งเสียง “Pft!” จากนั้นเขาก็พึมพําว่า “หลงตัวเองชะมัด! เป็นแค่คนที่เพิ่งเริ่มต้น แต่ใฝ่ฝันอยากจะมีความสัมพันธ์กับสังคมชั้นสูง”

 

คําพูดเหล่านี้ของเขาพูดอย่างนุ่มนวลราวกับเขากําลังพูดคนเดียว แต่เสียงก็ส่งไปที่หูของเช่าตง ใบหน้าของเขาแสดงความโกรธและใบหน้าของหานหยู่เยียนก็ไม่ดีขึ้นที่จะล้างจากความอับอาย

 

เขาแสดงตัวด้วยความเคารพสูงสุดต่อชายคนนั้น แต่ชายคนนั้นกลับไม่สนใจเช่าตงรู้สึกหงุดหงิดชายหยิ่งยะโส!

 

มู่หย่าเจ๋อเดินด้านหน้าของกู้ซิงเจ๋อ มีข้อบกพร่องในการแสดงออกที่เย็นชาและไม่แยแสของเขา

 

ผู้ชายสองคน คนหนึ่งเป็นผู้ใหญ่และหยิ่งยโส อีกคนอ่อนโยนเหมือนหยก

 

คนหนึ่งหล่อเหลา อีกคนหล่อสง่า

 

มู่หย่าเจ๋อสูงกว่ากู้ซิงเจ๋อ ดังนั้นจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะปรากฏสูงกว่า

 

เมื่อเปรียบเทียบทั้งสองแล้วการปรากฏตัวของกู้ซิงเจ๋อค่อนข้างถูกระงับ

 

มุมปากของมู่หย่าเจ๋อโค้งงอด้วยความดูถูกเหยียดหยามและเย่อหยิ่ง เขามีรอยยิ้มที่ไม่แยแสและไม่จริงใจบนใบหน้า

 

“สวยจริงๆ!”

 

สายตาของเขาหันไปที่หยุนซือซือที่ยืนอยู่ด้านหลังกู้ซิงเจ๋อ เขาก็ประหลาดใจอย่างไม่คาดคิด

 

ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนดอกบัวที่บานสะพรั่งในอดีต ออร่าของเธอสง่างามมากจนดูเหมือนไปต่างโลก และตอนนี้เมื่อสวมชุดที่มีเสน่ห์แล้วเธอก็ยิ่งสง่างามและบริสุทธิ์

 

ชุดสีแดงและตุ้งติ้งทําให้รูปร่างที่สง่างามของเธอโดดเด่น ชุดเดรสยาวที่ชายเสื้อแตะพื้นนั้นคล้ายกับดอกกุหลาบบาน มันเติมเต็มเธอมากจนในช่วงเวลานั้นเธอดูเหมือนขุนนางที่สวยงามชวนหลงใหลที่สุด

 

มู่หย่าเจ๋อยิ้มเยาะและเพิ่มคําสองคํา “ชุดนี้”

 

เสื้อผ้าชิ้นหนึ่งจะสวยงามหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับผู้สวมใส่

 

หยุนซือซือค่อนข้างกลัวชายคนนี้ด้วยการปรากฏตัวอย่างท่วมท้น เธอจึงถอยไปข้างหลังกู้ซิงเจ๋อโดยไม่รู้ตัว

 

มือเล็ก ๆ ที่เหมือนหยกของเธอจับชายเสื้อของกู้ซิงเจ๋อโดยสัญชาตญาณ ท่าทางเล็ก ๆ นี้ถูกจับโดยสายตาของมู่หย่าเจ๋อ

 

ชายผู้หยิ่งผยองในขณะนี้รู้สึกผิดหวัง

 

อี้เฉินที่ยืนอยู่ข้างพ่อของเขาก็กระพริบตา ยิ่งเขามองผู้หญิงคนนี้นานเท่าไหร่เธอก็ยิ่งดูแปลกสําหรับเขา

 

เธอดูขี้อายเหมือนกวางตัวน้อย ๆ

 

อย่างไรก็ตามลึก ๆ แล้วอี้เฉันคิดว่าเธอสวยมาก

 

เธอดูดีและมีความซับซ้อนเป็นพิเศษในชุดสีแดงที่ยาวและสวยงาม!

 

สาวสวยคนนี้ทําให้เขารู้สึกแปลก ๆ

 

เขาเคยเห็นผู้หญิงคนนี้ที่ไหนมาก่อน?

 

ความฝันของเขาก็ปรากฏขึ้นในใจ ในตอนนี้เขาจําอะไรไม่ได้ แต่ทําไมเขาถึงรู้สึกว่าเธอคุ้นเคยเหลือเกิน…

 

ความรู้สึกนี้ไม่ชัดเจนและไม่รู้ทาง แต่รู้สึกว่าใกล้ชิดมาก

 

ครั้งแรกที่เขาเห็นเธอ เขาไม่รู้สึกเหมือนเธอเป็นคนแปลกหน้า แต่เขากลับรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นแปลก ๆ

 

ความอบอุ่นนี้แปลกเกินไปแต่น่าดึงดูดมาก เขาไม่เคยรู้สึกถึงมันมาก่อนแม้กระทั่งจาก “แม่” ของเขา

 

อี้เฉินเอียงศีรษะ จิตใจของเขาค่อนข้างยุ่งเหยิง!

 

แม่ที่น่ารักของเขาอยู่ข้างๆเขา แต่เขาไม่ได้รู้สึกถึงความอบอุ่นในครอบครัวจากเธอเลย

 

มีคนแปลกหน้าอยู่ตรงหน้าเขาและเขากลับรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากเธอ

 

เขาเม้มริมฝีปากและส่ายหัว

 

อย่าคิดมาก!

 

มู่หว่านโหรวมองไปที่หยุนซือซือและเห็นชุดเดรสที่สวยงามโดดเด่น มันช่างน่ารังเกียจ!

 

เมื่อหยุนซือซือยืนอยู่ต่อหน้ามู่หย่าเจ๋อ เหมือนราชินีนางฟ้าที่สง่างามและสูงส่ง แต่เธอเป็นเพียงสามัญชน เธอก้าวเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร?

 

EMPRESS เป็นสถานที่สําคัญทางแฟชั่นของผู้ที่อยู่ในสังคมชั้นสูง สามัญชนควรรู้ดีว่าไม่ควรบุกเข้ามา

 

เธอยังคงท่าทางงดงามขนาดนี้ นี่ไม่ใช่การยั่วยุเธอเหรอ?

 

“อลัน!” มู่หว่านโหรวเปล่งเสียงต่ํา

 

อลันรีบพูดด้วยความสุภาพ “ค่ะคุณผู้หญิงมู่”

 

“EMPRESS ต้อนรับคนธรรมดาสามัญที่ต่ําต้อยแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?” มู่หว่านโหรวชี้ไปที่หยุนซือซืออย่างดูถูก น้ําเสียงของเธอเย็นชา ราวกับเธอกําลังไล่ขอทานผู้ต่ําต้อยไป

 

ใบหน้าของอลันแสดงความอึดอัดทันที ขณะที่คิดกับตัวเองว่าโอ้มายก๊อด ทําไมไม่ยอมรับว่าขี้หึงล่ะ! คณผู้หญิงมู่

 

ทําให้คุณขุ่นเคือง? ไม่ใช่เพียงเพราะเธอสวยและสง่างามกว่าคุณหรอกเหรอ? คุณผู้หญิงมู่คุณไม่รู้จักกาลเทศะเมื่อคุณทิ้ง

 

“คุณผู้หญิงมู่ดูเหมือนจะเข้าใจผิดนะคะ คุณหยุนได้รับเชิญมาที่นี่โดยกู้ซิงเจ๋อค่ะ!”

 

“อ๋อ?” มู่หว่านโหรวหัวเราะอย่างเย่อหยิ่ง “ซิงเจ๋อมาตรฐานของคุณต่ําลงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ถึงเชิญคนธรรมดาสามัญที่น่าสงสารมาที่นี่ได้?”

 

ฉินโจวแสดงท่าที่เย็นชาและเข้มงวด “คุณผู้หญิงมู่โปรดระวังคําพูดด้วย! อย่าอยู่ในความสะดวกสบายเกินไป ผู้คนถูกจัดว่าเป็นไฮโซกับสามัญชนในร้านนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันผมไม่เห็นป้ายเขียนว่า ‘พลเรือนที่ได้รับการยกเว้นไม่ให้เข้าที่ทางเข้านะครับ!”

 

ขณะที่เขาพูด เขาตั้งใจแกล้งทําเป็นร้องไห้ “คุณผู้หญิงมู่ สามัญชนที่คุณกําลังพูดถึงหมายถึงฉันหรือเปล่า?”

 

มู่หว่านโหรวพูดอย่างหนักหน่วง “ฉันไม่ได้พูดถึงคุณ!”

 

“แล้ว…..หมายถึงกู้ซิงเจ๋อของพวกเราเหรอ?” เขามองเธอด้วยสีหน้าเศร้าใจ เขาต้องถือผ้าเช็ดหน้าและทําท่าที่ไร้เดียงสา จึงจะสมบูรณ์

 

“ไม่ ฉันพูดถึงเธอ!” มู่หว่านโหรวกัดฟันและชี้ไปที่หยุนซือซือ

 

“โอ้ ซือซือของเรากลายเป็นสามัญชนตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอเป็นคู่เต้นรําของกู้ซิงเจ๋อในงานเลี้ยงคืนนี้ต่างหาก ผมจึงพาเธอมาที่นี่เพื่อลองชุด”

 

“คู่เต้นรําของกู้ซิงเจ๋อ?”

 

“คู่เต้นรําของกู้ซิงเจ๋อ?”

 

การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง แม้แต่หานหยู่เยียนก็ตกตะลึง

 

เป็นคู่เต้นรําของกู้ซิงเจ๋อหมายความว่าไง?

 

หมายถึงเปิดเผยและเผยแพร่ที่จะได้รับการยืนยัน ด้วยความโด่งดังของกู้ซิงเจ๋อจึงมีคนนําเสนอในสื่อบันเทิงมากมาย!

 

ทําไม?! ทําไมเธอถึงเป็นของทุกคน? ย้อนกลับไปตอนที่ Huanyu Entertainment โปรโมตหานหยู่เยียนอย่างหนัก บริษัทที่มีชื่อเสียงระดับสูงกดดันให้กู้ซิงเจ๋อเดินพรมแดงพร้อมกับจับมือกับเธอ แต่เขาไม่เคยเห็นด้วย! แล้วตอนนี้ทําไมถึงเป็นเธอ?!

 

หานหยู่เยียนรู้สึกอิจฉา ตาของเธอเป็นสีแดง

 

ในขณะเดียวกันดวงตาของมู่หยาเจ๋อก็เย็นลง

 

คู่เต้นรําของกู้ซิงเจ๋อ? เธอจะไปร่วมงานเลี้ยงประจําปีของ Huanyu คืนนี้เหรอ?

 

ผู้หญิงคนนี้กําลังอวดตัวเองด้วยความยิ่งใหญ่สําหรับผู้ชายอีกคน

 

มู่หย่าเจ๋อยกคางอันหยิ่งผยองขึ้นและดวงตาที่เขาใช้มองหยุนซือซือก็พลันมืดมนและหม่นหมอง