ระบบย่อยสลายขั้นเทพ - ตอนที่ 84

บทที่ 84 หยวนหงเป็นหวัดจึงได้หนูลองยา

หลังจากการวิเคราะห์ยาแก้หวัดเป็นไปได้ด้วยดี ในครั้งนี้เจียงฮ่าวจึงไม่ได้ตื่นเต้นมากสักเท่าไหร่นัก

“สังเคราะห์”

“ติ้ง กระบวนการเสร็จสิ้น การสังเคราะห์ผิดพลาด ท่านได้รับเศษยา ค่าทักษะ 0.1 ประสบการณ์ 0.1”

ถึงแม้ว่าการสังเคราะห์จะล้มเหลวแต่ก็ไม่ได้จะทำให้เขาท้อถอยแต่อย่างใด เขาทำเพียงโยนเศษยาทิ้งไปแล้วหยิบยาชุดใหม่ขึ้นมาแทน

ไม่นาน รอยยิ้มก็ได้ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเจียงฮ่าว

“ไม่เลว ในที่สุดก็สำเร็จ”

อย่างไรก็ตาม ความสำเร็จในครั้งนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ดีเท่ากับที่เขาคาดหวังไว้ เพียงแค่อ่านข้อความก็ทำให้เขานั้นถึงกับพูดไม่ออก

สุดยอดยาแก้ปวด: ด้วยสิ่งนี้ ต่อให้โดนทรมานด้วยสุดยอดวิธีทั้งสิบก็ไม่ใช่ปัญหา

“….สกัด”

เขาไม่ได้ใส่ใจกับรายละเอียดสักเท่าไหร่นัก เจียงฮ่าวได้ทำการสังเคราะห์เม็ดยาแก้ปวดนี้อีกสามครั้ง

หลังจากล้มเหลวไปอีกหนึ่ง ทำให้เขานั้นมีสุดยอดเม็ดยาแก้ปวดสามเม็ด

“…”

คาบเรียนแรกในวันนี้เป็นวิชาเลขของอาจารย์หยวนหง

“ดิ่ง ดิ๊ง ดิง ดิ่งงงงง”

และเมื่อเสียงกริ่งได้ดังขึ้น หยวนหงได้เดินเข้ามาในชั้นเรียน

“สวัสดีครับอาจารย์”

“สวัสดียามเช้า อะแฮ่มมม นักเรียน นั่งลงได้”

“เปิดหนังสือเรียนหน้าของเมื่อวันก่อน แฮ่มมมม. พวกเราจะอธิบายการ แฮ่มมม บ้านโดยใช้วิธีการจากหน้านั้น อะแฮ่ม..”

วันนี้ดูเหมือนว่าอาจารย์หยวนฮงจะอักเสบเล็กน้อย ทำให้บรรยากาศในการสอนของเขาได้กลายเป็นน่าเกลียดขึ้นมาแบบแปลกๆ

ในตอนนี้เอง หยวนหงได้อธิบายออกมา

“แฮ่มมมม พอดีว่าเมื่อคืนอาจารย์นั่งทำข้อสอบอยู่จนดึกไปหน่อย แฮ่มมม วันนี้ แฮ่ม พออาจารย์ตื่นขึ้นมาเลยเหมือนจะเป็นหวัดนิดหน่อย ฮึ่มมม เสียงอาจารย์เลยพูดดังไม่ได้นะ วันนี้ก็พยายามอย่าคุยกัน แฮ่มมม เดี๋ยวเพื่อนข้างหลังจะไม่ได้ยิน”

“อ้อ แฮ่มม พวกเธอใกล้จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยกันแล้ว แฮ่มมม ยาลืมรักษาสุขภาพกันด้วย แฮ่มมม เดี๋ยวเป็นหวัดเหมือนอาจารย์ไปสอบจะแย่เอา”

หยวนหงยังไม่ลืมที่จะตบมุขตามแบบฉบับของตนทั้งๆที่อาการของเขาเหมือนจะหนักอยู่เหมือนกัน

และนี่เองทำให้เจียงฮ่าวอดไม่ได้ที่จะประทับใจ

นี่ทำให้เขานึกถึงสุดยอดยาแก้หวัดที่เขาสังเคราะห์ขึ้นมา

“ฉันควรจะให้อาจารย์กินดีรึเปล่า”

เจียงฮ่าวเองรู้สึกอิดออดไปเล็กน้อย แต่ไม่นานเขาก็ตัดสินใจได้แล้ว

ด้วยการที่อาจารย์หยวนหงผู้นี้ก่อนหน้านี้เองก็ดูแลเจียงฮ่าวมาอย่างดีตลอด ถึงแม้เกรดของเขาจะไม่ดี แต่อาจารย์ก็ยังพยายามช่วยเขาไม่ทิ้งเขาไปเหมือนคนอื่น

เหนือสิ่งอื่นใดแล้ว เขานั้นต้องการตอบแทนอาจารย์ดีๆอย่างอาจารย์หยวนหงได้เมื่อมีโอกาส

เจียงฮ่าวได้นำสุดยอดยาแก้หวัดออกมาจากพื้นที่เก็บขององระบบ ก่อนที่จะนำมันใส่ไว้ในขอวดยาที่เขาได้รับมาจากร้านยาเมื่อเช้า

เมื่อเตรียมเสร็จแล้วเขาก็ได้ยกมือขึ้นมา

หยวนหงเองที่ในตอนนี้พยายามใช้เสียงให้ดังที่สุดเท่าที่เป็นไปได้สอนนักเรียนอยู่ตรงแท่นนั่งของอาจารย์ เมื่อเขาได้หินเจียงฮ่าวยกมือขึ้นก็อดที่จะประหลาดใจไม่ได้

ทำไมคนที่หลับทั้งวันอย่างเจียงฮ่าวถึงยกมือขึ้นมาได้ล่ะ

ความจริงแล้วหยวนหงนั้นค่อนข้างประทับใจในตัวเจียงฮ่าวไม่น้อยเลย นั่นก็เพราะขนาดเจียงฮ่าวหลับอยู่ได้ทุกวี่วันกลับยังสามารถคว้าอันดับหนึ่งในการสอบร่วมมาได้ สิ่งนี้เป็นสิ่งที่คนทั่วไปไม่อาจจะลอกเลียนแบบได้

“เจียงฮ่าว แฮ่มมม มีอะไรเหรอ”

เมื่อหยวนฮงเปิดปากพูดออกมา สายตาของทุกคนก็ได้ไปตกอยู่ที่เจียงฮ่าว ที่ในตอนนี้กำลังยกมือขึ้นมาทีละคนสองคน

เมื่อเจียงฮ่าวได้ยินดังนั้น เขาไม่ได้ใส่ใจสายตาของเพื่อนร่วมห้องและเดินตรงไปยังแท่นนั่งสอนของอาจารย์ที่อยู่กลางห้องในทันที ก่อนที่จะมอบขวดหนึ่งที่อยู่ในมือให้หยวนหงก่อนที่จะอธิบายออกมาว่า

“อาจารย์หยวนครับ นี่คือยาแก้หวัดที่แม่ของผมซื้อมาให้ ผมลองกินดูแล้วมันได้ผลดีมาก ผมเลยให้อาจารย์ลองกินดูบ้างครับ”

หยวนหงที่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกซาบซึ้งในตัวเจียงฮ๋าวทันทีที่ได้ยิน แต่เขาเองก็สมควรจะไม่กินยาสุ่มสี่สุ่มห้าใช่รึเปล่า นะ

หยวนหงนั้นกล่าวขอบคุณออกมาด้วยรอยยิ้มแต่ก็ได้ปฏิเสธไปอย่างมีเหตุผล

“ขอบคุณเธอจริงๆเจียงฮ่าว แต่ยานี่อาจารย์ไม่ต้องใช้มันหรอก แฮ่มมม ร่างกายของอาจารย์นั้นค่อนข้างเป็นพิเศษ ต่อให้กินยาไปก็ไม่ได้ผลหรอก แต่อาจารย์ก็ว่าจะไปหาหมอเหมือนกันนะหลังจบคาบ”

หยวนหงนั้นไม่ได้โกหกแต่อย่างใด จะบอกว่าร่างของเขานั้นอ่อนแอก็ว่าได้

อย่างไรก็ตาม เจียงฮ่าวเองในตอนนี้ก็เกือบจะกลับไปถึงโต๊ะแล้วโดยทิ้งขวดยาไว้ให้หยวนหง

“อาจารย์ลองดูก่อนก็ได้ครับ ยานี้ใช้ได้ดีจริงๆ เมื่อวานผมเป็นหวัด กินไปเม็ดเดียวก็อยู่เลย”

หลังจากได้ยินดังนั้น หยวนหงก็ได้จ้องมองไปยังขวดยาที่เจียงฮ่าวมอบมาให้ในมือ ถึงแม้จะดูอิดออดเล็กน้อยแต่ในที่สุดเขาก็รับมันไป

และในเมื่อเจียงฮ่าวแสดงความห่วงใยเขามาซะขนาดนั้น มีหรือที่เขาจะปฏิเสธความหวังดีไปได้

ส่วนที่เจียงฮ่าวว่าไว้ว่าแค่เม็ดเดียวก็อยู่อะไรนั่น เขาไม่ได้ใส่ใจเลยสักนิด